Wybory w Kanadzie 2025: Czy Pierre Poilievre mógł wygrać ze strategią podcastu Donalda Trumpa? |. Wiadomości światowe

Pierre Poilievre powinien był wypłynąć do zwycięstwa. Konserwatywny przywódca miał pęd, pieniądze i ruch narodowy przeciwko liberalnej dziedzictwie Justina Trudeau. Ale zamiast wygrać duże, stracił swoje miejsce w Carleton. I powód można znaleźć nie w polityce lub ankiecie – ale w mikrofonie.
W po świecie post-CNN, w którym wyborcy ufają twórcom Tiktok bardziej niż kotwicy, Donald Trump Znalazłem linię życia w 2024 r.: Podcasty. Długie, niskie interakcje, emocjonalnie rezonansowe podcasty. Pierre Poilievre, pomimo całego swojego cyfrowego doświadczenia, nie trafił w falę. I że panna mogła go kosztować Carleton.
Konserwatywny tsunami, lokalny wrak statku

Konserwatywny przywódca Pierre Poilievre, po prawej, i jego żona Anaida Poilievre oddali swoje głosy w wyborach federalnych w Ottawie w Kanadzie w Ottawie. (Zdjęcie AP/PTI)

Przechodząc do wyborów federalnych w 2025 r. Partia konserwatywna wyglądała nie do pobicia. Wraz z szalejącą inflacją, nieosiągalnym, a liberalnym zmęczeniem przesłanie Poiliievre rezonowało. Konserwatyści sondowali w ponad 40% w całym kraju i tracąc liberałów w prowincjach huśtawkowych.
Ale w Carleton – podmiejskiej siedzibie Ottawy Poilievre odbył się od 2004 r. – grunt zmienił się. Kandydat liberalny Bruce Fanjoy, lokalny inżynier o niewielkim profilu krajowym, przewrócił jeździecką 3837 głosów. Frekwencja? Oszałamiające 82%, wśród najwyższych w Kanadzie.
Obserwatorzy wskazali samozadowolenie. Poilievre spędził ostatnie tygodnie kampanii organizując krajowe wiece i wirusowe kamienicy, ignorując własne podwórko. „Myślę, że przejął jeździec za coś oczywistego”-powiedział Fanjoy po widokie. „Pukałem do drzwi podczas kręcenia kręgosłupa”.
Ale pod tym zaniedbaniem na poziomie powierzchniowym było czymś głębszym: brak dotarcia Poilievre’a wśród młodych, aktywnych politycznie wyborców tam, gdzie faktycznie są-na YouTube, Spotify i Inside Podcast.
Kanada straciła młodość
Poilievre na szczeblu krajowym wygrał Głosowanie młodzieży na papierze. Według Reutersa 49% Kanadyjczyków w wieku 18–34 lat poparło konserwatystów. Ale dane dotyczące ankiet są słabym substytutem frekwencji. A w rdzenkach takich jak Carleton młodzi wyborcy pojawili się w tłumach – ale nie dla Poilievre.
Nie dlatego, że młodzi wyborcy nie dbali o mieszkania ani inflację. Wielu tak. Ale chociaż ekonomiczne przesłanie Poilievre’a rezonowało, jego kulturowy ton powstał. W szczególności kobiety zgłosiły dyskomfort z jego postaci bojowej. Społecznie świadomi studenci uważali go za antagonistyczne dla celów klimatycznych i równości. Postępowa młodzież okazała się go zatrzymać – nie wspierać go.
Co najważniejsze, młodzież poilievre wygrał-ekonomicznie niespokojny, politycznie płynny 20-sumhethings-nie był zaangażowany poza sondaże. Nie zostały zmobilizowane. I to dlatego, że tak naprawdę nigdy nie rozmawiał z nimi na ich platformach.
The Sound of Silence: Poilievre’s Podcast Void

Joe Rogan i Dana White. Zdjęcie Jeff Bottari / Zufa LLC / Getty Images

W 2025 r. Prawie jedna trzecia kanadyjskich dorosłych słucha podcastów co miesiąc. Wśród 18–34-latków liczba ta jest bliższa 50%. Cotygodniowe słuchacze podcastów spożywają ponad pięć godzin tygodniowo – więcej niż telewizja liniowa. 64% fanów podcastów twierdzi, że zwracają się do nich o wiadomości i analizy.
Ale, co ciekawe, Poilievre pominął obwód podcastu. Pomimo tego, że jest tubylcem w mediach społecznościowych, zignorował długie formaty na rzecz fragmentów na Facebooku i wrogich klipów prasowych. Jego jedyny znaczący podcast siedzący? Wystąpił 2022 r. W programie Jordana Petersona – po prostu miejsce do dotarcia do wyborców huśtawki.
Podczas gdy liberałowie pojawili się na podcastach CBC i programach YouTube, a Bruce Fanjoy wykonał starorobowe akwizycję, Poilievre polegał na wirusowości algorytmicznej. Jego kampania podniosła kliknięcia, ale kliknięcia nie rzucają kart do głosowania.
Porównaj to z tym, co wydarzyło się na południe od granicy w 2024 r.

Podcast Trumpa Blitz
Powrót Donalda Trumpa do Białego Domu to nie tylko Biden Zmęczenie lub niepokój gospodarczy. To była mistrzowska klasa w kampanii nowych mediów, a w centrum, że była to strategia podcastu, popierana przez jego syna, Barron Trump.
Podczas gdy Kamala Harris przeszedł na palcach przez wyselekcjonowane występy podcastów, Trump przeszedł pełną przepustnicę. Pojawił się na Joe Rogan Doświadczenie – najbardziej wpływowy podcast na świecie – z ponad 14,5 miliona słuchaczy na odcinek. Ta pojedyncza rozmowa przyciągnęła ponad 46 milionów wyświetleń na YouTube, karfingowe wiadomości kablowe Primetime.
Trump dołączył również do pełnego Send, Theo von, Outkicka, a nawet streamerów Twitch. Dana White z UFC publicznie podziękowała chłopcom Nelk, Adinowi Rossowi i innym za pomoc w zmobilizowaniu młodych wyborców. Kampania koordynowała dysk o wartości 20 milionów dolarów-„Wyślij głosowanie”-które konkretnie ukierunkowały niezadowolonych mężczyzn poniżej 35 lat.
Wyniki były oszałamiające. Według Fox News, zmobilizowano ponad 210 000 wyborców po raz pierwszy-wielu z nich za pośrednictwem podcastów, a nie reklam.
Występy Trumpa nie były wypolerowane. Nie zawsze były one dokładne. Ale były długie, intymne i humanizujące. Opuścił żarty, dzielił się wspomnieniami i riff z gospodarzami, którzy pozwalają mu mówić nieprzerwanie.
To nie była tylko strategia medialna – to była rehabilitacja. Dla milionów niezdecydowanych ludzi Trump stał się znany. Nie prezydencki, ale osobisty.
Miss Kamali, Barron’s Masterstroke
Natomiast Kamala Harris unikała programów takich jak Rogan. Jej zespół obawiał się luzu. Utknęła do bezpiecznych punktów sprzedaży, takich jak Tatusdy i klub Shay Shay, które działały dobrze – ale brakowało politycznej przewagi. Ta ostrożność pozostawiła próżni Trump, chętnie wypełnił. A za tym agresywnym podcastem był Barron Trump.
Choć nadal na studiach Barron odegrał cichą, ale wpływową rolę. Doradził cyfrowemu zespołowi kampanii, pomógł ukształtować strategie pomocy i podobno naciskał na Trumpa do dołączenia do Rogana i Rogana-Adjacent Wpoważników. Barron zrozumiał, że podcasty to nie tylko ekspozycja – mają dostęp do dostępności. Sprawiają, że politycy czują się mniej jak elity, a bardziej goście w twoim salonie.
Pierre Poilievre nie miał Barrona. I nie ma Rogana.

Czego Poilievre przegapił

Jak na ironię Poilievre miał profil, aby rozwijać się na podcastach. On jest wyartykułowany. On jest bojowy. Rozwija się w debacie i ma polecenie YouTuber polegające na tempie.
Ale potraktował wszystkie media – leżą i alternatywne – z równymi podejrzeniem. Nie zamrażał CBC. Uchwycił nowe pokolenie niezależnych platform, na których generacja Z i Millennials spędzają czas. Nawet pojedynczy występ na kanadalandii, dialog Hub, lub sprawy mogło złagodzić jego wizerunek lub wyjaśnić jego zasady poza hasłem.
Zamiast tego pozwolił innym na zdefiniowanie go. Jego krytycy namalowali go jako reakcyjnego, gniewnego i zdystansowanego. I uwierzyło w to wielu młodszych wyborców, słysząc tylko tę narrację.

Lekcje na następne wybory

Podcast Poilievre Blackout to teraz studium przypadku w straconej okazji. Jego kampania była cyfrowo zręczna – ale nie cyfrowo strategiczna. Opanował krótkie linie, ale zignorował długą perswazję.
Tymczasem strategia Trumpa pokazuje, że podcasty to kolejny kanał COMS-są teraz kluczowe dla budowania koalicji. Zapewniają głębokość, względność i poczucie niefiltrowanej rozmowy, której młodzi wyborcy coraz bardziej wymagają.
Aby wygrać w latach dwudziestych XX wieku, polityk musi być obecny w przestrzeniach, w których tworzą się opinie – nie tylko tam, gdzie pękają nagłówki. CBC jest opcjonalnie. Rogan nie jest.

Mikrofon jest zawsze włączony

W 2024 r. Trump przekształcił wrogie środowisko prasowe w okazję. Zachował starsze media, przyjął kulturę podcastów i pozwolił wpływowi na ciężkie podnoszenie. Ta strategia – więcej niż jakakolwiek pojedyncza reklama lub debata – może zdobyć mu Biały Dom.
W 2025 r. Pierre Poilievre miał problemy, energię i krawędź. Ale brakowało mu medium. Podczas gdy Trump mówił w milionach słuchawek, Poilievre krzyknął w pustkę. Ostatecznie to nie liberalna siła pokonała go w Carleton. To była jego cisza w formacie medialnym, w którym młodzież była najbardziej dostrojona. Nie stracił z Fanjoy. Przegrał z brakującym mikrofonem. Następnym razem kanadyjscy politycy mogą chcieć wymienić swoje komunikaty prasowe na rezerwację podcastów. Ponieważ we współczesnej polityce nie potrzebujesz tylko przesłania – potrzebujesz kanału.