Battle Battle minuty Leicester Tigers In Gripping Premiership Final do końca 29-letniego oczekiwania na tytuł krajowy

Wreszcie, po 29 latach rozczarowania, trzy dekady pyłu, pokolenie drogich błędów, Bath ma swój moment. Nosili bawełniane koszulki, kiedy ostatnio wygrali premierę w 1996 roku. Steve Ojomoh był w zespole, a jego syn Max, który odpowiednio strzelił decydującą próbę tutaj w Twickenham, nawet się nie urodził.

Nic dziwnego, że były łzy, kiedy Finn Russell Wyrzucił piłkę na pełny etat. Nic dziwnego, że gracze zwrócili się do modlitw lub rodziców lub ktokolwiek inny pomógł im zachować wiarę, gdy wyglądało to, jakby to się nigdy nie zdarzyło. Nic dziwnego, że ulice Bath będą się uruchamiały w niedzielne popołudnie, kiedy paradują trofeum w Down Pulteney Street.

Fotografie z 1996 roku od dawna zanikały, ale teraz jego Reborn Club ma nowych ponadczasowych bohaterów. Kampania 2024/25 ma swoich właściwych mistrzów. Bath wyznaczyła standard w każdej rundzie, ale musieli powstrzymać drużynę Leicester z walką z kasy. To był złom aż do ostatniej gry, ale wynik zawsze wydawał się przeznaczeniem sezonu.

Dzięki dopasowanym kurtkom i grubej książce czeku, właściciel Bath Bruce Craig spędził lata walcząc o to trofeum. Cash rzucono na takie jak Gavin Henson, Danny Cipriani i Sam Burgess. Teraz, kierując się magiczną ręką Russella, znalazł zwycięską formułę.

Russell stanie się graczem w rugby z gatunku, ale jego talent zawsze był podważany przez jego brak trofeów. Tutaj dostarczył występ, który z pewnością określa go jako rozgrywającego, który powinien zacząć od Lwów, gdy wylądują w Australii w przyszłym tygodniu.

Oczywiście były nerwy w wydajności Bath. Oczekiwania były wysokie, ponieważ zachodni Londyn wydawał się krajem zachodnim. Upuścili piłki i flirtowali z szorstkim walką z Leicester, ale przeszli dzięki kilku przypadkom ataku.

Bath są mistrzami Premiership po raz pierwszy od 29 lat po wygraniu sobotniego finału

Ostateczny wynik wynosił 23-21, ponieważ drużyna, która znalazła się na szczycie stolika sezonu regularnego, pozostawiła zwycięstwo

Leicester strzelił trzy próby w sobotę – o jedną więcej niż Bath – ale mimo to pobite

Bath na przestrzeni lat Bath odbył kilka pobitych z Leicester. Pamiętasz dzień, w którym Nick Abendanon został zepsuty przez braci Tuilagi? Ale tutaj ich stada była silna przeciwko sękłym napastnikom Leicester, pozostawiając Michaela Cheiki wyrzucającego, że jego zespół nie otrzymał więcej na Scrum przez sędziego.

Liczba karna wyniosła od siedmiu do jednego w połowie pół etatu, na korzyść Bath, co oznacza, że ​​Leicester miał niewiele terytorium. „W ogóle nic nie odzyskaliśmy od sędziego” – wysadziła Cheika.

Czas Cheiki w Leicester już się skończył, ale Johann Van Graan, jego przeciwny człowiek w ziemiance w kąpieli, nalegał, aby „najlepsze jest jeszcze nie nadszedł”. Bath kazał dołączyć Henry Arundell i Santi Carreras latem, a ich drużyna wygląda na to, że staje się tylko silniejsza.

Trzy lata temu Bath były na dole ligi. Rok temu but był na drugiej stopie, a rekwizyt Beno Obano odesłał w finale. Tutaj jego twarz pojawiła się na dużym ekranie, gdy Handre Pollard ustawił się w kolejce. Obano uśmiechnął się w obliczu niebezpieczeństwa.

Od samego początku Leicester z przyjemnością założył plecaki Caterpillar. Spowolnić rzeczy i pogoni, a nie pochwała. Nicky Smith wygrał pierwszą karę w Scrum i UP Supped Pollard. Południowoafrykański został podpisany na tego rodzaju chwile. Jego dziedzictwo w klubie zależało od wielkich wyników końcowych, a wczesne znaki były dobre.

Większość 10 lat może grać bezpiecznie i wylądować na 22, ale Pollard wylądował pięć metrów od linii próbnej. Hanro Liebenberg twierdził, że lineout i poparł do przodu, cal po calu. Joe Heyes przyleciał, aby dodać późny wkład, pozwalając Jackowi Van Poortvlietowi zdobyć próbę otwarcia.

Wiedząc, że Will Muir jest preferowanym kopnięciem Bath, cała paczka Leicester wskazała na niego na restarts. Oznaczali go uważnie, ale Bath-Three Tree wygrała bitwę o niebo. Zrzucono piłki, gdy Bath próbowała się walczyć, ale znaleźli swój rytm po tym, jak Russell kopnął swoją pierwszą karę.

Kiedy Bath zaatakowała w ruchu, znaleźli krawędzie wokół zaangażowanej obrony Leicester, utrzymując piłkę przy życiu. Obano, podczas misji mściwa, przeniósł się mocno, zanim jego kolega THOMAS DU TOIT przeszedł, by strzelić gola. Julian Montoya był grzechem za wysoki sprzęt na Ted Hill, po czym ustąpił kolejną karę przy awarii. Russell kopnął kąpiel na przewagę 13-7.

Finn Russell (po prawej) dodał 13 punktów do swojego suma, aby zakończyć sezon jako najlepszy strzelec ligi

To był emocjonalny i wysokiej jakości finał zakwestionowany między dwoma najlepszymi drużynami w Anglii

Pollard opuścił karę po przerwie, a chwilę później jego przepustka została przechwycona przez Russella. Definiowanie chwil dziedzictwa Południowej Afryki w East Midlands. Russell przebiegł wyraźnie, ustawiając Ojomoh, aby zastosować dotyk punktacji. Bez wątpienia Medal Ojomoha będzie dumnie usiadł obok ojca.

Przez cały sezon Cheika zasadziła flagę w środku garderoby Leicester. Symboliczne było stadia obozu podczas wspinaczki na szczyt Mount Everest. Po tym, jak Guy Pepper próbował wykluczyć, jego gracze rozpoczęli desperacki ostateczny pchnięcie.

Ben Youngs i Dan Cole zostali wyładowani z ławki po raz ostatni przed przejściem na emeryturę, wkraczając do ostatniego ascent znanego jako Strefa Śmierci. Solomone Kata strzelił gola, ale kariera Cole’a niestety zakończyła się żółtą kartą, pozwalając Russella wykopać jeszcze trzy punkty.

Wynik Emeki Illione stanowiła napięty finał, ale był to dzień należący do Bath. Dodali trofeum Premiership do Pucharu Wyzwania i puchar Premiership, kończąc słynną wysokość. Podejrzewasz, że ich wspaniały dzień w Twickenham może być po prostu początkiem.