Na tym zdjęciu z plików wykonanych 18 kwietnia 2005 r. I wydanego przez Watykański Papier L’Osservatore Romano, Cardinals Chodzą w procesji do kaplicy Sykstine w Watykanie na początku konklawe.
Unkredited/AP/AP
Ukryj podpis
Przełącz podpis
Unkredited/AP/AP
Gdy kardynałowie z całego świata zaczynają gromadzić się w Rzymie Pogrzeb papieża FranciszkaRozmowy już zaczynają się od jego prawdopodobnego następcy.
Trudno wiedzieć, w jaki sposób 135 kardynałów kwalifikujących się do głosowania w wysoce tajnych wyborach – znany jako konklawe – Negocjuje prowadzenie Kościoła katolickiego, gdy rozpoczną się w przyszłym miesiącu lub jak ostatecznie zagłosują.
Ale poniżej znajduje się lista najbardziej znanych kandydatów, którzy mogą być rozważani.
Pietro Parolin
Obecny sekretarz stanu Stolicy Święta, Parolina jest doświadczonym włoskim dyplomatą, który pomógł nadzorować sprawy wewnętrzne Watykanu, ale również pracował w imieniu Kościoła katolickiego na całym świecie w krajach od Wenezueli po Wietnam. Przeprowadził szereg zadań – wspierając inicjatywy pokojowe w Kolumbii, a także budowanie mostów z chińskimi władzami w Pekinie. Być może bardziej ostrożnie niż Franciszek, w dużej mierze poparł program zmarłego papieża, a zatem mógł zdobyć krytykę ze strony tych z Kościoła, które były przeciwne do tego programu. Jego umowa o przekazanie chińskiej władz rządu w sprawie procesu mianowania biskupów w kraju stworzyła również niektórych krytyków, którzy stwierdzili, że zahamował zdolność Kościoła do krytykowania łamania praw człowieka. Jednak Parolin publicznie skrytykował oświadczone plany prezydenta Trumpa dotyczące eksmisji Palestyńczyków z Gazy, a wcześniej mówił o konflikcie izraelsko-palestyńskim w kilku międzynarodowych miejscach. A jako pochodzący z północnych Włoch, który mówi w wielu językach, w tym francuski i hiszpański, mógł odwołać się do innych kardynałów włoskich, francuskich i hiszpańskich w konklawe.
Matteo Zuppi
Zuppi służy od 2015 r. Jako arcybiskup Bolonii, miasto w północno -środkowej Włoszech, i został kardynałem w 2019 roku. Pełnił również funkcję dyplomatyczną dla Watykanu, zadanego przez zmarłego papieża w 2023 r., Prowadząc misję pokojową do Ukrainy, która polegała na podróży do Moszynki i Waszyngtonu. Należy do katolickiej organizacji humanitarnej o nazwie Sant’Egidio, a wcześniej pracował nad mediowaniem konfliktów w kilku częściach świata, w tym w Mozambiku na początku lat 90. i Sudan Południowy. Wydawało się, że stosuje się podobnie postępowe podejście, jak Francis, docierając do członków społeczności LGBTQ i otwarcie wspierając migrantów, z wyraźnym uzasadnieniem poparcia dla wysiłków Francisa w celu podniesienia najbardziej wrażliwego społeczeństwa. Ma jednak mniej
Doświadczenie rządów i polityki Watykańskiej, a niektórzy bardziej konserwatywni kardynałowie mogą postrzegać go jako zbyt blisko zmarłego papieża i znacznie bardziej prawdopodobne, że będą miały wpływ postępowe ruchy w szerszym kościele katolickim.
Pierbatista Pizzaballa
Pizzaballa, powołany na kardynał stosunkowo niedawno przez zmarłego papieża Franciszka, służył jako latynoska patriarcha Jerozolimy od 2020 r., Gdzie poświęcił się posługi w regionie często pogrążonym w kryzysach konfliktu i humanitarnych – ostatnio w centrum wojny Izrael i Hamas w Gazie. W minione Boże Narodzenie świętował Mszę w jedynym kościoła katolickim w Gazie, mówiąc uczestnikom, że cały świat chrześcijański był z nimi. Opowiadał się za prawami różnych mniejszości chrześcijańskich na Bliskim Wschodzie i po śledzeniu Atak Hamas na Izrael w październiku 2023 r.Zaproponował się jako zakładnik Hamas, który zostanie zamieniony w zamian za izraelskie dzieci, które były trzymane przez grupę w Gazie. Złożył niewiele pozycji publicznych w innych kontrowersyjnych kwestiach w Kościele katolickim i jest w dużej mierze usunięty z polityki watykańskiej jako ktoś, kto służył znacznej części jego posługi poza rodzinnymi Włoszech. Jego względna młodzież (w tym miesiącu ukończył 60 lat), może poprowadzić niektórych kardynałów w konklawe, aby uznać go za zbyt młodego na pontyfikat, ale fakt, że na ogół unikał pozycji trudnych tematów, może ułatwić przeciwne frakcjach konklawe uznanie go za bardziej neutralną opcję głosowania.
Jose Tolentino de Mendonca
Portugalski kardynał, który był prefektem Dicastery for Culture and Education, stosunkowo nowym działem administracyjnym w kościele, który koncentruje się na promowaniu działań kulturalnych, dziedzictwa i zasad edukacji katolickiej. Urodzony na wyspie
Z Madery spędził część swojego wczesnego dzieciństwa w byłej kolonii portugalskiej, która jest obecnie niezależnym narodem afrykańskim Angoli. Napisał kilka tomów poezji, studiował Biblię i zajmował pozycje nauczycielskie, zanim podjął więcej wyższych ról w Watykanie. Mimo tego szerokiego doświadczenia jest jednak najmłodszym kardynałem mianowanym przez Francisa, z którym dzieli to, co powszechnie uważa się za postępowy światopogląd w kontekście Kościoła katolickiego. Zostało to zilustrowane jego poparciem dla głośnej feministycznej zakonnicy, która poparła prawa do aborcji i wezwało do święceń kobiecych kapłanów. Tolentino de Mendonca wyraził również sympatię do bardziej tolerancyjnego podejścia do relacji osób tej samej płci, niż Kościół tradycyjnie pozwolił, kilkakrotnie argumentując, że Watykan powinien chętnie angażować się w zmiany kulturowe i nowoczesność.
Luis Antonio Tagle
Filipiński kardynał powołany przez papieża Benedykta XVI w 2012 r., Tagle jest uważany za bliskiego sojusznika Franciszka od wielu lat i dzieli wiele wartości późnego papieża, w szczególności jeśli chodzi o akty charytatywne w najbardziej zubożałych zakątkach świata. Wcześniej prowadził główny oddział charytatywny kościoła, Caritas, choć został on przeglądany, a następnie ustąpił jako głowa. Od 2019 r. Zadania jest nadzorowanie Departamentu Watykanu ds. Ewangelizacji, który ma na celu rozszerzenie zasięgu katolicyzmu na całym świecie, a tym samym widział, jak ściśle współpracuje z lokalnymi przywódcami kościoła w krajach rozwijających się. W miarę wzrostu Kościoła katolickiego w Azji, w przeciwieństwie do Europy, wpływ biskupów, arcybiskupów i kardynałów z regionu również wzrósł, a Tagle – znany nieformalnie jako „chito” – może reprezentować najbardziej prawdopodobnego kandydata na pierwszego azjatyckiego papieża w dwóch tysiącleciach Kościoła. Był uważany za silnego kandydata, nawet w ostatnim konklawe w 2013 r., Ale dla wielu kardynałów byłoby uważane za zbyt młode. Od tego czasu pomógł także wewnętrzne debaty na temat często dzielących problemów w kościele, takich jak homoseksualizm i możliwość rozwiedzenia lub ponownego poślubiny katolików otrzymujących komunii.
Fridolin Ambongo Besungu
Jako jeden z wiodących arcybiskupów w Afryce, który służy w Demokratycznej Republice stolicy Kinszasy, Ambongo nadzoruje lokalnych wiernych, który ma obecnie około siedmiu milionów i stał się potężnym i często politycznym głosem w swoim rodzinnym kraju. Często zajmował trudne stanowiska w obliczu sprzeciwu wpływowych polityków lub grup zbrojnych poprzez obronę praw człowieka i demokracji. Należy do katolika
Zakon religijny znany jako Kapucyn Franciszkanów, porządek, który w dużej mierze przestrzega nauk św. Franciszka z Asyżu – człowieka, który służył jako wzór dla zmarłego papieża i zainspirował jego wybór pontyficznych nazwy. Był kardynał od 2019 r., Obsługiwał silne i publiczne stanowisko wobec relacji osób tej samej płci, zgodnie z często konserwatywnymi stanowiskami wielu afrykańskich przywódców kościoła i był wiodącym członkiem grupy kardynałów, którzy sprzeciwiali się decyzji Francisa w 2023 r., Aby umożliwić kapłanom błogosławieństwo takich relacji. Jednak pozostał blisko zmarłego papieża i został wybrany jako jeden z dziewięciu kardynałów, którzy służyli jako jego bliscy doradcy, co czyni go potencjalnym pretendentem do papiestwa, ponieważ może odwołać się do wielu okręgów wyborczych w konklawe, które wkrótce się rozpoczną.
Peter Forest
Węgierski ekspert w zakresie prawa kanonicznego i arcybiskup Eshtergom-Budapest od ponad 20 lat, Erdő jest wiodącym konserwatywnym kandydatem do papiestwa, a ponieważ został kardynał w wieku zaledwie 50 lat, często zajmował silne stanowiska w szeregu problemów, które wydają się inne niż późno papieża, w tym z migracją. Czasami wydawał się sprzymierzyć się z Węgierami Konserwatywny prezydent, Viktor Orbani wcześniej powiedział, że przyjmowanie uchodźców w kraju będzie równoznaczne z handlem ludźmi – wyraźny kontrast ze współczującym poparciem papieża Franciszka dla grup pomocy migracyjnej w Europie. Nie jest znany jako najbardziej charyzmatyczny wśród mówców, ale wyraził swoje opinie z mniejszą dwuznacznością niż wielu przywódców kościoła, naciskając na teologiczną ortodoksję w swojej dziesięcioletniej roli szefa konferencji Rady Europejskiego Biskupów. Publikowany uczony, który może komunikować się w różnych językach, w tym w rosyjskim, niemieckim, włoskim, francuskim, hiszpańskim i angielskim, utrzymuje bardzo tradycyjne poglądy na temat małżeństwa i rodziny, a także praw LGBTQ, i byłby kandydatem papieskim, który nadal postrzegałby Europę jako główny element Kościoła.
