Na początku maja Federalne Biuro Ochrony Konstytucji (BFV), niemiecka agencja wywiadowcza krajowa, sklasyfikowała skrajnie prawicową alternatywę dla Niemiec (AFD) jako „potwierdzona prawica-elementowa”.AFD kwestionuje teraz tę decyzję w sądzie. BFV ogłosiło, że nie będzie wykorzystywać etykiety ekstremizmu, dopóki sąd w tej sprawie. Klasyfikacja jako prawicowego ekstremistę zniszczyła debatę w Niemczech na temat tego, czy AFD powinien zostać zakazany.Żaden inny kraj w Europie nie rozważa takiego zakazu zawierającego skrajnie w prawo. W niektórych krajach podobne partie są częścią rządu lub, w niektórych przypadkach, nawet je prowadzą.DW patrzy na to, gdzie skrajnie prawicowe partie stoją w kilku krajach europejskich.
Partia Wolności Austrii:
Kanclerz Christian Stocker z konserwatywnej Austriackiej Partii Ludowej (ÖVP) nie uważa prawicowego Extremist Partii Herberta Kickla (FPö). Inne partie polityczne Austrii nie zobowiązały się do uniknięcia współpracy z FPö. ÖVP utworzyło rządy koalicyjne z FPö dwukrotnie, po raz pierwszy w 2000 r. Było to wówczas postrzegane jako skandal w Unii Europejskiej, a przez kilka miesięcy inne państwa członkowskie UE utrzymywały swoje stosunki z rządem Austriackim do minimum.FPö jest stosunkowo młody w historii Parlamentu Austrii. Partia została założona w 1955 r. Przez byłego nazistowskiego funkcjonariusza, a później zmiękczyła jego poglądy.Podobnie jak AFD, FPö jest krytyczny wobec imigracji, globalizacji i Unii Europejskiej. Jednak FPö wydaje się bardziej skłonny do kompromisu i wydaje się mniej ideologiczny, być może ze względu na liczbę przypadków rządu, w tym na szczeblu krajowym.W ubiegłym roku po raz pierwszy wygrał wybory parlamentarne, zdobywając 28,8% głosów. Niemniej jednak nie było w stanie utworzyć rządu koalicji. W międzyczasie jest jednak jeszcze silniejszy w sondażach niż podczas wyborów.
Francja: National Rally (NR)
Rajd krajowy przeszedł długą drogę, odkąd został założony w 1972 roku przez Jean-Marie Le Pen pod nazwą Front National. Kiedy jego córka Marine Le Pen wzięła ster, zmieniła nazwę imprezy i przeniosła ją – nieco – w kierunku centrum.Chociaż partia nadal kryje się wobec imigracji i islamu, nie jest już otwarcie antysemicka. Takie podejście pomogło mu przyciągnąć nową grupę wyborców. Le Pen trzykrotnie kandydował na prezydenta, ostatnio przegrywając w spływu, jednocześnie zarządzając więcej głosów za każdym razem.Po orzeczeniu sądu w sprawie sprzeniewierzenia funduszy publicznych, Marine Le Pen został niedawno zabroniony w wyborach przez pięć lat. Aktualne ankiety pokazują, że jeśli ona lub lider partii, Jordan BardellaMieli znów, mieliby spore szanse, że przynajmniej przejdzie do pierwszej rundy. W wyborach parlamentarnych w 2024 r. RN była najsilniejszą partią.Skłonność RN do protekcjonizmu i statyzmu – innymi słowy: przekonanie, że państwo może rozwiązać główne problemy – jest w wyraźnym kontraście z punktami widzenia AFD. W każdym razie Le Pen zdystansowało się od AFD. Partia niemiecka jest dla niej rzekomo zbyt radykalna, ale może to być krajowa strategia polityczna, aby wydawać się bardziej szanowana.
Bracia Włoch:
Giorgia Melony Stoi na czele partii Brothers of Włoch, co czyni ją prawdopodobnie najbardziej udaną skrajnie prawicową głową państwa w Europie. Wielu w braci Włoch ma pozytywne spojrzenie na faszyzm, włoską wersję narodowego socjalizmu. Giorgia Meloni powiedziała kiedyś, że ma „nieograniczony związek z faszyzmem” i że były faszystowski szef rządu i Hitler Ally Benito Mussolini był „dobrym politykiem”.W kampanii wyborczej w 2022 r., Która doprowadziła jej partię do władzy, jej hasłem było „Bóg, rodzina i Ojczyzna”.Meloni i jej kampania partyjna przeciwko aborcjom, LGTBQ+ i, oczywiście przeciwko migrantom.W przeciwieństwie do wielu podobnych polityków w Europie, Meloni podjął wyraźne stanowisko przeciwko Rosji w wojnie Ukrainie. To jest główny powód, dla którego mówiła o „nie do pogodzenia różnic” z AFD. Jednocześnie Meloni ma bliskie relacje z prezydentem USA Donald Trump i dlatego jest ceniony w Brukseli jako transatlantycki mediator.
Szwecja Demokraci
Korzenie Szwecji Demokratów leżą w ruchu prawicowo-ekstremistycznego Bevara Sverige Svenskt (Szwecja powinna pozostać szwedzką). Krótko przed przełomem tysiąclecia partia próbowała zdystansować się od swoich korzeni i przyjęła bardziej umiarkowaną postawę.Obecny lider partii, Jimmie Akessonkontynuuje tę strategię i udało się uczynić ze szwedzkich demokratów drugiej osoby w wyborach parlamentarnych w 2022 r. Od tego czasu partia poparła rząd mniejszości konserwatywnego premiera Ulf Hjalmar Kristersson.Podobnie jak w przypadku skrajnie prawicowych partii w innych krajach, najważniejszą kwestią dla Szwecji Demokratów jest imigracja. Powszechna zbrodnia gangów w głównych miastach szwedzkich odegrała kluczową rolę w sukcesie wyborczym Szwecji Demokratów. Choć nietypowe dla strony po prawej stronie, strona zadeklarowała swoje poparcie dla ochrony klimatu.
Holandia: Party for Freedom (PVV)
Od wyborów parlamentarnych w 2023 r., Geert Wilders„Partia wolności była najsilniejszą partią w Holandii i prowadzi rząd koalicji wraz z trzema innymi partiami. Ponieważ Wilders był zbyt radykalny dla partnerów koalicyjnych, Dick Schoof, który nie ma przynależności do partii, został premierem. PVV jest wyjątkowy, ponieważ Wilders jest jedynym członkiem partii; Nawet deputowani i ministrowie są oficjalnie tylko zwolennikami partii. Oznacza to, że Wilders może również sam określić program partii i sam wyznaczyć kandydatów do wyborów.Priorytetem PVV jest walka z nieregularną imigracją, a przede wszystkim islam. W celu zakazania Koranu i wszystkich nowych budynków meczetu, Wilders posuwa się o krok dalej niż większość. Jednak przed ostatnimi wyborami Wilders powiedział, że przedstawi swoje poglądy na islam „w zamrażarce”, aby móc rządzić. Ponadto prowadzi kampanię przeciwko ochronie klimatu i UE, którą uważa za natrętne.
Reform Partia UK:
Reform UK przeszedł kilka transformacji: po oderwaniu się od Wielkiej Brytanii Partii Niepodległości, której głównym celem było wycofanie Wielkiej Brytanii z UE, stała się partią Brexit. Po osiągnięciu Brexitu partia zmieniła nazwę Partii Reform UK. Na każdym etapie wiodącą postać była Nigel FarageWidmo ustalonej polityki brytyjskiej.W międzyczasie partia podjęła przyczynę drastycznego zmniejszenia liczby imigrantów – i wykorzystywania tego do wywierania presji na rządzącą Partię Pracy, jak i konserwatystów. Farage odniósł sukces w oskarżeniu obu stron o bezczynność.Zaledwie kilka dni po Reformach UK dobrze sobie radził w wyborach regionalnych, premier pracy Keir Starmer obiecano drastycznie zmniejszyć zarówno nieautoryzowaną migrację, jak i migrację do pracy. Według najnowszych krajowych sondaży Reform UK jest tuż przed pracą i konserwatystami. Zastępca lidera partii Richard Tice nazywa oficjalnym brytyjskim celem neutralności klimatu „absurdalnym”.
