NYC Mayoral Race 2025: Dekodowanie polityki Indian -Origin Zohran Mamdani – poprzez książki jego ojca | Wiadomości światowe

W wieku 33 lat Zohran Mamdani zrobił to, co niewielu uważało za możliwe. Indyjsko-arzanko-amerykańskie zgromadzenie państwowe jest teraz demokratycznym nominowanym do burmistrza Nowego Jorku, pokonując doświadczeni nazwiska, takie jak Brad Lander, a nawet były gubernator Andrew Cuomo. Nie zrobił tego z krzykliwymi billboardami lub gotówką dawcy, ale z filmami metra LO-Fi, zamrażaniem czynszu i platformą polityczną, która łączy estetykę Tiktok z rygorem Trockite. Bezpłatne autobusy, wyższe podatki dla bogatych, zielona nowa umowa dla Nowego Jorku i bezkompromisowa postawa w sprawie wyzwolenia palestyńskiego.Ale aby naprawdę zrozumieć Zohran Mamdani, musisz wyjść poza jego wydania prasowe i kołowrotki na Instagramie. Jego kampania jest głęboko zakorzeniona w politycznym światopoglądzie ukształtowanym przez jego ojca, urodzonego w Ugandzie uczonego Mahmood Mamdani.Jeśli Mira Nair przyniosła sztukę, Mahmood przyniósł kłótnię.Maghmood, wysoka postać w stypendium postkolonialnym, nie jest typowym akademickim. Urodzony w Bombaju (obecnie Mumbaj), wychowany w Kampali, wygnany podczas reżimu Idi Amin, a teraz z Columbia University, spędził życie, rozdzielając brutalną architekturę współczesnego świata. Jego praca bada kolonializm, ludobójstwo, obywatelstwo i polityczną budowę tożsamości.Jego pisanie nie pochlebia Zachodu, ani nie oferuje łatwych moralnych binarii, które dominują wiadomości kablowe. Zamiast tego wyjaśnia, w jaki sposób ofiary stają się sprawcami, w jaki sposób współczesne państwa narodowe są budowane poprzez tworzenie stałych mniejszości i dlaczego dzisiejszy globalny porządek jest ustrukturyzowany przez przemoc i amnezję historyczną.Brać Kiedy ofiary stają się zabójcamiWprowadzanie relaksu ludobójstwa w Rwandzie. Mahmood odmawia zmniejszenia masakry do starożytnych plemiennych nienawiści. Zamiast tego śledzi, w jaki sposób moce kolonialne nałożyły hierarchie etniczne, które następnie zostały wchłonięte i zmieniane przez reżimy postkolonialne. W tym ujęciu ludobójstwo nie jest niewytłumaczalnym horrorem, ale jest przewidywalną konsekwencją budowania państwa opartego na wykluczeniu. Jest to rodzaj obiektywu systemowego, który pojawia się w krytyce Zohrana izraelskiego apartheidu. Dla niego nie jest to tylko kwestia moralna, ale strukturalna i historyczna.W Obywatel i przedmiotMahmood bada, w jaki sposób rządy kolonialne w Afryce stworzyły podzieloną tożsamość polityczną. Obywatele miejscy byli rządzone przez prawo cywilne, podczas gdy populacje wiejskie były administrowane przez zwyczaj plemienny. Rezultatem był zdecentralizowany despotyzm, który przetrwał znacznie poza formalną niezależnością. Analiza ta jest powtórzona w rozumieniu przez Zohrana nierówności w Nowym Jorku – miastu podzielonym nie tylko przez dochód, ale w sposób dystrybucji władzy i polityki między dzielnicami, między enklawami gentryfikowanymi a zaniedbanymi dzielnicami.Ani Settler, ani rodzimyByć może najbardziej prowokująca praca Mahmood przedstawia ideę, że osadnik kolonializm i współczesny państwo narodowe ewoluowały w tandemie. Od Ameryki Północnej do Izraela, Stworzenie większości politycznej wymagało jednoczesnego tworzenia mniejszości politycznych. Mahmood twierdzi, że przemoc państwa narodowego nie polega na jego niepowodzeniach, ale w samym projekcie. Wskazuje na Republikę Południowej Afryki jako niedokończony eksperyment, wizję poporodowej wspólnoty politycznej. Ten pomysł, a także wspólnego przynależności obywatelskiej, a nie ustalonej tożsamości etnicznej, stanowi serce stylu politycznego Zohrana-koalicję obejmującą imigrantów, najemców mieszkań publicznych, młodych aktywistów i wyborców pierwszej generacji.W dobrym muzułmance, złym muzułmaninMahmood śledzi, w jaki sposób polityka zagraniczna z czasów zimnej wojny sprzyjała islamowi politycznemu, tylko po to, by później zdemonizować go po 11 września. Wzywa czytelników do odrzucenia uproszczonego podziału między umiarkowanymi i radykałami i zamiast tego zbadania rusztowania geopolitycznego pod retoryką. Ten sceptycyzm zachodniej postawy moralnej jest widoczny na stanowiskach polityki zagranicznej Zohrana, zwłaszcza gdy podważa amerykańską pomoc wojskową dla Izraela lub nadzór społeczności muzułmańskich w domu.Nawet Od obywatela do uchodźcyWspomnienie Mahmooda o wydaleniu z Ugandy unika łatwej pułapki męczeństwa. Zastanawia się nad tym, jak kolonialne hierarchie rasowe ukształtowały politykę post-niezależności i dlaczego Azjaci w Ugandzie byli postrzegani jako obcy nawet po pokoleniach zamieszkania. Jego odmowa romantyzowania ofiar lub spłaszczenia tożsamości w jedną narrację odzwierciedla dyskomfort Zohrana z powodu reprezentacji tokenistycznej. W swojej kampanii tożsamość nie jest przesłaniem. Solidarność jest.W Zbawiciele i ocaleniMahmood oferuje krytykę interwencji humanitarnej w Darfurze. Ostrzega, że ​​reakcje wojskowe w imię ratowania życia mogą zaciemnić głębsze historie i służyć strategicznym interesom. Pisze, że Zachód często projektuje własne obawy moralne na inne konflikty bez uwzględnienia przyczyn strukturalnych. To samo podejrzenie teatru moralnego pojawia się w krytyce polityki performatywnej Zohrana, w której oświadczenia składane są raczej na oklaski niż wyniki.Przez całą swoją pracę Mahmood powraca do jednego fundamentalnego pomysłu. Warunki takie jak tubylcy, osadnik, obywatel, uchodźca – nie są one neutralne. Są produkowane, egzekwowane i utrzymywane przez systemy władzy. Jeśli zostaną wykonane, mogą być również nieoczekiwane. Ten pomysł jest nie tylko teoretyczny. Jest to siła napędowa kampanii Zohrana Mamdani, aby przekształcić miasto, które nazywa domem.Jego oferta burmistrza może nastąpić w Nowym Jorku, ale pomysły, które napędzają, że z Kampali, Kigali i Chartumu. To nie tylko syn podążający śladami ojca. Jest to kontynuacja większego projektu intelektualnego, który jest teraz rozgrywany w polityce największego miasta Ameryki.