Calum Crowe: Wybuch Sergio był ostatnią słomą … tych dziecinnych napadów złości nie można już tolerować

Dla gracza, który kiedyś był uwielbiany przez tłumy w Otwarte mistrzostwaA Ryder Cup Legenda, która wielokrotnie wygrała dzban Claret, dryf Sergio Garcii w nieistotność był smutnym widokiem.

Po podjęciu decyzji o wzięciu pieniędzy i dołączeniu do Liv Golf od samego początku w 2022 r. Saldo bankowe Garcii może pękać w szwach, ale jego spadek był niezaprzeczalny.

Porównaj to z Justinem Rose. Zaledwie sześć miesięcy młodszej od Garcii Rose wciąż regularnie walczy o zdobycie głównych głównych w połowie lat czterdziestych. Tymczasem Hiszpan opiera się na zwolnieniach tylko po to, aby móc grać.

A jednak, pomimo tego wszystkiego, Garcia nadal występował w ostatniej rundzie w ostatnią niedzielę w Royal Portrush – choć z niewłaściwych powodów.

W krnąbrnym tee wystrzelonym na drugim miejscu spowodowało, że czerwona mgła schodziła, aby dopasować koszulę Garcii. Z gniewem przesunął kierowcę i uderzył w klubowy głowicę w ziemię, należycie go złapać na pół.

Trzeba przyznać, że nadal strzelił 68, mimo że musiał grać przez resztę rundy bez kierowcy, ale wciąż był to głęboko niezapomniany moment dla mężczyzny, który był kiedyś tak popularny.

Tyrrell Hatton stał się jednym z chłopców plakatowych dla złych zachowań na polu golfowym, w tym krach na US Open w zeszłym miesiącu

Czerwona mgła zstąpiła i pasowała do koloru koszuli Sergio Garcii podczas finałowej rundy otwartej w Portrush

Nawet Bob Macintyre zawiodła się z okazjonalnymi pokazami rozdrażnienia w Portrush

Był to także najnowszy z rosnącej listy takich incydentów. Niezależnie od tego, czy jest to furia na fairway, napadach złości, czy wysadzenia w bunkrach, te krach stają się plamą sportu.

Żyjemy w czasach, w których te chwile wściekłości są przycinane, a następnie udostępniane w mediach społecznościowych. Są trywializowani i zamieniają się w momenty humoru, gdy powinni być źródłem zawstydzenia.

Na US Open w zeszłym miesiącu zdjęcia zostały udostępnione online o szkodach Wyndham Clark w szatni w Oakmont.

Łamanie klubu to jedno, ale niszczenie własności, które nie są twoje, to zupełnie inny poziom arogancji i samodoskonalenia. Od tego czasu Clark przeprosił, ale Oakmont go zawiesił.

Zakazano mu stopy na nieruchomości, a oni nie zastanawiają się nad tym stanowiskiem, dopóki nie spłaci odszkodowań w całości i podleci sesje zarządzania gniewem.

W tym samym turnieju Rory McIlroy, najbardziej popularny gracz w grze, rzucał klubami i rozbijał koszulkę w Oakmont.

Rory McIlroy roztrzaskał koszulkę podczas US Open w Oakmont w zeszłym miesiącu

Tyrrell Hatton reaguje z Fury po złym strzale w Dubai Desert Classic w styczniu

Szkody rzekomo wyrządzone w szatni w Oakmont w zeszłym miesiącu przez rozwścieczonego Wyndham Clark

Wyndham Clark został od tego czasu zakazany przez najbardziej

Podczas imprezy golfowej Liv w Dallas w zeszłym miesiącu pięciokrotny mistrz Brooks Koepka rozbił pudełko koszulki bezpośrednio w tłum fanów, którzy zostali oddani zaledwie kilka jardów. Na szczęście nikogo to nie uderzyło.

Tyrrell Hatton jest w swojej własnej lidze z tymi rzeczami. Na tegorocznych mistrzostwach USPGA, falutowany Anglik usłyszał, jak wściekł i oznakował swojego kierowcy „kawałkiem *** c ***”.

Dopiero w ubiegłym sezonie, podczas Mistrzostw Świata w DP, kolejny Meldown Hatton sprawił, że zaczął klub na pół.

Doprowadziło to do Ewen Murray, czcigodnego głosu golfa w Sky Sports, opisując Hattona jako „straszny wpływ na następne pokolenie”. To prawie w punkcie, w którym wydaje się, że Hatton stał się karykaturą.

Bob Macintyre też nie dostaje tutaj przepustki. Mimo wszystko świętujemy Szkota jako światowej klasy talent, którym niewątpliwie jest, nadal czasami się powala z niewłaściwymi wybuchami.

W trzeciej rundzie w Portrush w zeszły weekend Macintyre rzucał kluby i uderzył, wykonując jego własną torbę golfową.

Wszystko to nastąpiło zaledwie kilka dni po tym, jak Macintyre wyjaśnił, w jaki sposób wciąż „przegrywa fabułę” i „łamie rzeczy”, gdy sprawy nie idą na pole golfowe.

To sprawia, że zastanawiasz się, jaki przykład wszystkich tych zestawów dla małych dzieci.

Jasne, należy również powiedzieć, że Macintyre robi więcej niż większość pod względem poświęcenia swojego czasu następnemu pokoleniu. Oglądając go niedawno na Szkocji Open, żaden gracz nie spędził więcej czasu na podpisaniu wszelkiego rodzaju czapek, rękawiczek i piłek po jego rundach. Pod tym względem jest on dla siebie uznaniem.

Jeśli chodzi o te wybuchy na kursie, nie gra już w miesięcznym medale w Glencrutent. Oczy świata go obserwują i powinien nauczyć się zachowywać odpowiednio.

Garcia, na zdjęciu podczas ostatniej rundy w Portrush, wcześniej strzelił kierowcę na dwie części po krnąbrnym strzale tee

Gdyby którykolwiek z amatorskich golfistów chodził po pstrykaniu klubów, rozbijaniu koszulki lub machnięciem do torby, zostaliby wyciągnięci przed komitetem klubowym i poproszono o wyjaśnienie się.

Golf szczyci się etykietą. Od najmłodszych lat uczymy się okazywać szacunek, wymieniać podziały, naprawić cechy pitch, zbierać bunkry, zawsze krzyczeć na czele, w razie potrzeby, zawsze uściskać dłoni po rundzie – i nigdy nie rzucić klubów.

Macintyre został pochwalony kilka lat temu, kiedy pokołał swojego partnera do gry Kyle Stanley za nie krzyknął na czele. Miał na to absolutnie rację.

Opierało się to na wartościach, etykiecie i robieniu właściwej rzeczy. Rzucanie klubów powinno należeć do tego samego przedziału.

Te rzeczy mają znaczenie. Pro nie należy traktować inaczej. Ich rozdrażnienie nie jest czymś, co należy świętować lub trywializować.

Na przykład DP World Tour przedstawił film kilka lat temu: „Tyrrell Hatton, The Angry Golfer”. Przez lata zawierał wszystkie jego wiele napadów złości i krachu i wyraźnie miał być zabawne.

To była słabą refleksję na temat sportu, że władze gry nie tylko nie zniechęcały jego zachowania, ale w niektórych przypadkach aktywnie promowały go.

Jako sport golf może cię denerwować. Wszyscy to wiemy. Podczas ostatniego szacunków solidne 90 procent wszystkich golfistów przyjęło tu i tam dziwne przekleństwowe słowo, podczas gdy pozostałe 10 procent było kłamcami.

Ale dla tych frustracji w gotowaniu w czymś bardziej fizycznym jest punkt, w którym linia jest skrzyżowana. Nie należy go znormalizować i z pewnością jest nie do przyjęcia.

Scottie zarabia swoje paski, ale nadal nie jest tygrysem

Scottie Scheffler był najbardziej dominującym graczem na planecie w ciągu ostatnich kilku lat, a jego błyskotliwość ustanowiła poprzeczkę dla wszystkich innych.

Ale porównania z Tiger Woods są nadal przedwczesne i szerokie.

Woods przekroczył sport. Na nowo zdefiniował golfa. Mógł wygrać turniej o sześć strzałów i nadal wydawałoby się to ekscytujące. Był rozrywką kasową.

Natomiast Scheffler nie ma takiego samego poziomu odwołania. Jako postać i osobowość brakuje mu charyzmy i jakości gwiazd.

Scheffler świętuje swoje niekontrolowane zwycięstwo w Royal Portrush w Irlandii Północnej w zeszły weekend

Ale brakuje mu charyzmy swojego legendarnego poprzednika i innego amerykańskiego Tiger Woods

Jego komentarze w zeszłym tygodniu o tym, jak trwa radość wygranej, nie więcej niż kilka minut okazały się nieszczere i nie przyczyniły się do zwycięstwach nowych fanów.

To nie jest lekceważenie jakości golfa, który produkuje. Ale umieszczenie go w tym samym przedziale, ponieważ Woods wciąż czuje się trochę na odcinku.

Scheffler czerpał korzyści z tak wielu swoich najbliższych konkurentów, którzy denerwują Liv Golf. Oczywiście nie jest to jego wina, ale pola na PGA Tour są teraz niewątpliwie słabsze niż trzy lub cztery lata temu.

Aby wygrać cztery główne główne, przed 30 lat. Należy jednak zauważyć, że Jordan Spieth wygrał trzy w wieku 23 lat i nie wygrał już od czasu triumfu w Royal Birkdale w 2017 roku.

Wtedy wszyscy upadli na siebie, aby dokonać takich samych porównań między Spieth i Woods.

Jak teraz zeznał młodszy Amerykanin, golf ma zwyczaj ucieczki od ciebie, gdy przynajmniej się tego spodziewasz.

Tiger bardzo pozostaje w własnej lidze.

Meteoryczny wzrost Taylora przyćmił jego upadek z łaski

Josh Taylor upadnie jako jeden z wielkich wszechczasów. Nie tylko w Szkocji, ale jako jeden z najlepszych brytyjskich bokserów.

Jego powstanie, aby stać się niekwestionowanym mistrzem świata w lekkiej wagi – sprzątanie dywizji przeciwko przeciwnikom najwyższego poziomu – pozostaje jednym z wielkich wyczynów każdego brytyjskiego wojownika.

Josh Taylor był nie do powstrzymywanym mistrzem, gdy szkocki wojownik był u szczytu

Taylor też nie miał łatwych nocy, że nieustannie walczył z najlepszymi z najlepszych. W końcu go wypaliło. Nie miał nic do dać.

Jak napisano na tych stronach po swojej porażce z Ekow Essumanem w maju, w karierze każdego elitarnego wojownika pojawia się moment, gdy niemożliwe jest pogodzenie pragnienia kontynuowania rzeczywistości tego, co rozwija się na ringu.

Rad porażek Taylora i jego upadek z łaski w ciągu ostatnich kilku lat był smutny, ale nie powinien to umniejszyć, jaki wybitny talent był w najlepszym poziomie.