„Myślę, że ludzie nie zdawali sobie sprawy z tego, że nazistowski czas Niemcy było tylko 12 lat. Co 12 lat może zrobić społeczeństwu i co może się zdarzyć, nie musi to trwać 50 lat lub 100 lat ”-powiedziała niemiecka historyk z berlińskiej Katharina Oguntoye.Zbrodnie, ujarzmienie, rasizm, zniewolenie i ludobójstwo popełnione przeciwko Żydowemu, Romowi, SintiLGBTQ+ i inne społeczności zostały dobrze udokumentowane. Ale dla Niemiec Czarny Społeczność, uznanie za przestępstwa i nadużycia, które znosi, nie była łatwa.Historyk Robbie Aitken z siedzibą w Sheffield Hallam University w Wielkiej Brytanii studiuje niemieckie społeczności od 20 lat. Zauważył, że w społeczeństwie niemieckim było niechęć do uznania i akceptowania, że Czarni byli częścią Niemiec od końca XIX wieku.„Mówimy o ludziach, którzy przekroczyli granice, którzy dużo się poruszyli, i mówimy o okresie, w którym sami naziści zniszczyli dokumenty, więc ustalenie informacji było trudne”, powiedział DW.„Myślę, że wielu historyków spał, że brakuje wiedzy opinii publicznej i akademickiej na temat tego okresu”.Imperium Niemieckie w Afryce w latach 80. XIX wieku skontaktowało Niemcy z Afrykanami, ich siłą roboczą i zasobami ich terytoriów. Kolonie obejmowały Kamerun, Togo, Niemiec Afryki Wschodniej i Namibia, które później przegrały po porażce Niemiec w I wojnie światowej I.Chociaż dokładne liczby nie są znane, do Niemiec przybyło kilka tysięcy ludzi pochodzenia afrykańskiego z różnych regionów Afryki, Karaibów, Ameryki Południowej i Stanów Zjednoczonych
Nazistowskie nadużycia stają się codziennym życiem
Czarna mniejszość Niemiec była już zmarginalizowana z powodu Wielkiego Kryzysu w 1929 r. Ale rasistowska natura rządów nazistowskich, która pojawiła się w 1933 roku, zwiększyła tę trudność.„Kiedy naziści przychodzą do władzy, każdy, kto chce być rasistą, każdy, kto zgadza się ze swoimi punktami widzenia, może entuzjastycznie powiedzieć, że te rzeczy na ulicach może fizycznie, werbalnie nadużywać ludzi. Mają do tego swobodę” – powiedział Aitken.To z kolei utrudniało widzieć czarnych mieszkańców publicznie, szczególnie tych z białymi żonami i dziećmi.Kilka tysięcy czarnych ludzi mieszkających w Niemczech było postrzeganych jako gorszych rasowo. W tej erze w latach 1933–1945 naziści wykorzystali prawa rasowe i polityki, aby ograniczyć możliwości ekonomiczne i społeczne Czarnych w Niemczech.„Na poziomie lokalnym wiele rodzin zostanie skutecznie wyrzuconych ze swoich mieszkań, aby zrobić miejsce dla nazistowskich zwolenników lub członków partii” – wyjaśnił Aitken. „Niektórzy czarni Niemcy, którzy mają firmy, są wyraźnie ukierunkowani”.Przykładem tego jest Mandenga Diek, odnoszący sukcesy kupca Kamerunu w Niemczech, który stracił działalność i stał się bezpaństwowcem wraz z rodziną, kiedy naziści doszli do władzy w 1933 roku.
Od wymuszonej sterylizacji po filmy propagandowe
Czarni byli nękani, uwięzieni, sterylizowani lub eksperymentowani.Adolf Hitler, nazistowski dyktator, który rządził Niemcami w latach 1933–1945, celował w biracialne dzieci mieszkające w Rhineland, które zostały wyśledzone przez tajną policję lub gestapo i sterylizowany na tajnym porządku.Aitken twierdzi, że działania te udowodniły, że istnieje „ludobójstwo”.„Nie oznacza to, że wszyscy czarni ludzie będą sterylizowani, ale jeśli spojrzysz na to na wysokim poziomie polityki, a jeśli spojrzysz na sposób, w jaki działały lokalne siły policyjne, zrozumieli ten zamiar” – powiedział.Wprowadzenie przepisów dotyczących rasy w Norymberdze było jednym z kamieni węgielnych nazistowskiej polityki rasowej. W oparciu o prototypy opracowane w celu oddzielenia bieli od Czarnych w epoce kolonialnej Niemiec w Afryce, między innymi ograniczeniami rasowymi, prawa zabroniły małżeństw i relacji seksualnych między niemiecką Żydami a tak zwanymi aryjczykami.Termin „aryjski” został użyty do opisania rzekomej lepszej rasy „białej”, w przeciwieństwie do Żydów i innych grup uważanych za „gorszego”. Wilhelm FrickW tym czasie minister spraw wewnętrznych rozszerzył je, aby obejmowały również mężczyzn i kobiety uważane za czarne.„Niemieckie pokazy Afryki”, znane jako „Deutsche Afrika-Schau”, stworzone przez rezydenta Togolese-Niemiec, Kassi Bruce, były okazją do przetrwania czarnych. Jednak Nazistowskie reżim Limited, który mógł wziąć udział w wystawach turystycznych.Kolonialne filmy propagandowe, w których czarni zostali stereotypowo obsadzeni do odgrywania roli sług, były używane przez reżim w ramach trwających nadziei Niemiec na odzyskanie utraconych terytoriów kolonialnych.
Korzystanie z literatury do opowiadania historii Afro-Niemiec
Katarina Oguntoye, korzystając z wyboru historii życiowych, była w stanie prześledzić doświadczenia czarnych Niemców w erze nazistowskiej.Przełomowa antologia „Farbe Bekennen”, która została później opublikowana w języku angielskim jako „pokazując nasze kolory. Afro-Niemieckie kobiety mówią”, stanowiła kluczowy moment dla społeczności afro-niemieckiej i feminizmu przecięcia. Książka, napisana przez zmarłego poety May Ayim, połączona analiza historyczna, wywiady, osobiste świadectwa i poezję w celu odkrycia rasizmu w Niemczech.Dzięki badaniom natknęła się na piosenkarkę polityczną Fasię Jansen, aktor Theodor Wonja Michael i dziennikarz Hans Massaquoi. Ich historie dotyczyły oporu i odwagi istnienia podczas nazistowskiego reżimu.Chociaż Oguntoye urodziła się 14 lat po II wojnie światowej białej niemieckiej matce i czarnego ojca Nigerii, jej tożsamość stworzyła platformę do opowiadania tych historii.„Jest (jest) bardzo niewiele osób, które przeprowadzają te badania. Jest jeszcze dwóch lub trzech uczonych, którzy przeprowadzają badania nad czarnymi ludźmi w czasach nazistów”, powiedziała DW.Dla Oguntoye obecność i wkład czarnej społeczności w Niemczech jest niedoceniany. Dla wielu pionierski Anton Wilhelm Amo, który został pierwszym urodzonym w Afryce Scholar, który otrzymał doktorat z europejskiego uniwersytetu, stał się znany dopiero wtedy, gdy nazwa go ulica berlińska w 2021 r.
Zacznij od zmiany programu edukacyjnego
Oguntoye twierdzi, że historia afro niemiecka powinna cieszyć się większą relacją w szkołach.„Dobrze jest przekazać ludziom przez biografie, poprzez historie ludzi … Ponieważ to najłatwiejszy sposób na zapamiętanie ludzi – wyjaśniła.Inne sposoby, w jakie Afro-Germanie są widoczne w Niemczech, odbywają się przez pamiątkowe tablice w Berlinie.W 2022 r. Teodor Wonja Michael Library w Kolonii został otwarty jako dom dla opowieści czarnych ludzi i wspiera badania nad tożsamością, rasą i kulturą. Stworzenie biblioteki zostało częściowo zainspirowane wydaniem książki Teodora „Mój ojciec był niemieckim”, szczere relacje z jego życia jako czarnego człowieka w XX wieku Niemcy.
Przechodząc po ofiarach
Ale walka o uznanie i akceptację jest daleka od końca, a nowe pokolenie musi walczyć z niemieckim społeczeństwem, które zmienia się politycznie po prawej stronie.Sophie Osen Akhibi, członek Afro-Diasporic Academics Network (ADAN), podkreśla znaczenie określenia, gdzie można wywierać wpływ na zmianę zmian strukturalnych.„Nie pomoże pozostać w trybie ofiary i narzekać, a nie dążyć do zawodu i mocy, aby zostać uwzględnione w tabeli decyzyjnych, a jeśli nie, zbuduj własne”, powiedziała DW.Dzięki swojej organizacji Akhibi i jej koledzy starają się zapewnić, że decydenci rozumieją rzeczywistość, przed którymi stoją migranci i mniejszości, i zajął się nimi.Inne sposoby, w jaki młodsi ludzie próbują również edukować historię Niemiec, to wycieczki z przewodnikiem miasta, takie jak Justice Mvemba podczas trasy koncertowej w Berlinie o nazwie Desta (Dekoloniale Stadtführung).„Chcę normalizować rozmowę o kolonializmie z krytycznego sposobu i wiem, że wiele osób z tym zmaga się. Ale jestem również zaskoczony, gdy stwierdzam, że jest wielu białych ludzi, wielu białych Niemców, którzy są gotowi otrzymać tę krytyczną perspektywę” – powiedziała DW. Ma również nadzieję, że będzie większa widoczność niemieckiej historii kolonialnej.
