Dlaczego Frederick Forsyth był największym pisarzem thrillera szpiegowskiego wszechczasów | Wiadomości światowe

Dorastając, matka tego pisarza często ubolewała nad tym, że jeśli ktoś spędził tyle czasu na przeglądaniu podręczników, co przeglądając zbiorowe dzieła Fredericka Forsyth, można by było coś warte pisania – pisanie o bezwartościowych sprawach. Tautologie, mającymi na bok żart, Wielka Brytania również od dawna opanowała sztukę, że jej hipokryzja brzmi jak wysoki dowcip.Brać Tak, minister.Jest zabawny odcinek, w którym Jim Hacker i Sir Humphrey Appleby łączą siły, aby presji BBC Dyrektor do wykonania zawstydzającego wywiadu. . BBC Człowiek początkowo odmawia – dopóki Sir Humphrey delikatnie przypomina mu, że brak współpracy może spowodować cięcia budżetowe, a bardziej skandalicznie utrata miejsc w Wimbledon i Royal Ascot. Wszyscy wtedy uroczyście zgadzają się, że podczas gdy BBC Nie mogą wydawać się poddawać presji rządu, nie wywierają wywiadu z powodu „implikacji bezpieczeństwa”.Błyskotliwość sceny polega na tym, jak wygodne Brytyjczycy – dla całego ich braku gustu – jest z zabawą z samych instytucji, które są kochane. Finansowany przez podatników nadawca, który może satyryzować zarówno rząd, jak i sam, nie tracąc rytmu.Ale Tak, minister– jak to jest genialne – być może tylko BBC Drugi największy wkład w sztukę literacką.Najwyższe miejsce, bez konkursu, należy do byłego pilota Royal Air Force z okiem na szczegóły i talent do przekształcenia chaosu geopolitycznego w precyzję obracającą stronę: Frederick Forsyth, który wyjechał do Elysium 9 czerwca.A oto kicker: Forsyth nigdy nie zostałby autorem, gdyby nie BBC.Los – udostępniony jako tchórzostwo instytucjonalne – może interweniować, aby mógł wpaść się w swoją prawdziwą dharma.Historia głosi, że po zakończeniu jego dni latania Forsyth dołączył ReutersPrzed przejściem do Beeb.Jednak zniesmaczony przez BBC Zaprzeczenie ludobójstwa – zwyczaj, w którym Albion wykazał wiele obietnic – podczas wojny w Biafra w Nigerii Forsyth rzucił się z obrzydzeniem i zaczął obejmować wojnę jako freelancera.Jednak freelancing, jak powie każdy freelancer warty soli, doprowadził do kary. Złamał się i żyjąc na kanapie przyjaciela, napisał pierwszy rękopis książki, która okazała się znana jako Dzień Jackil, Pozornie w ciągu zaledwie 35 dni. Dzień szakalu został początkowo odrzucony, ponieważ poradził sobie z raczej lepkim tematem – próbą zabójstwa bardzo żywego Charlesa de Gaulle’a – nie wspominając o tym, że zimny, dziennikarski styl pisania, brak tradycyjnego herkulesowego bohatera, jawne detale i spisek, którego zakończenie było wcześniejsze.Reszta, jak mówią, to historia.Dzień szakalu sprzedał ponad 10 milionów egzemplarzy, stał się inspiracją dla dwóch filmów i ograniczonej limitowanej wyścigowej serii, ale w celu zmniejszenia dziedzictwa Forsyth do Dzień szakalu jest jak nazwanie Boba Dylana poetem, który napisał dmuchanie na wietrze. To po prostu jedna strzała w kołczan pełnej arcydzieł.Forsyth był mistrzowskim gawędziarzem, autorem, który przyniósł okulistę dziennikarza na detail z darem poety za opowiadanie historii bez wchodzenia w literacki trzęsący się John i Carre To może zrazić tych, którzy są bardziej ograniczonym do zrozumienia króla.W młodości ten pisarz spędził znacznie więcej czasu, przeglądając słowa Forsyth niż swoje podręczniki, ku rozczarowaniu matki. W rzeczywistości dzisiaj trudno jest wytłumaczyć pokolenie, które wyrosło na C-Bag, rolkach na Instagramie lub filmach Tiktok, magię, którą Forsyth wyprodukował na swojej vintage Olympia Miseowanie (używał ich aż do śmierci).Jego dbałość o szczegóły była legendarna, a czytanie jego powieści nie było tylko spacerem przez historię, ale trasę koncertową przez czas kosmiczny, lekcję historii bardziej fascynującą niż cokolwiek w podręczniku.Weź swój ulubiony Mściciel gdzie przechodzimy z bitwy o Wielką Brytanię do Wietnamu do Jugosławii Milosevica do nienazwanej Republiki Południowej Ameryki Południowej z podejrzanymi przywódcami zakończonymi w nocy z 10 września 2001 r. Z akcentem fabularnym.W Psy wojnySpotykamy najemników z planem, że jest to prawie notatki na klifie, jak wykonać wspaniały wyczyn na narodzie afrykańskim. Fakt, że niektórzy najemnicy faktycznie myśleli, że zamierzają przeprowadzić faktyczny zeznanie związane z jego hiperrealizmem. W Czwarty protokółW Wielkiej Brytanii widzimy przyszłość polityki pracy i lewicy, która sprzymierzy się z jakąkolwiek siłą wrogą dla Zachodniego Zakonu. W IkonaForsyth Astutly przewiduje wzrost postaci przypominającej putin, którego ekspansjonistyczne drogi staną się zagrożeniem dla Europy, jeśli nie zostanie zatrzymane na czas. Niestety bohaterowie Forsytha istnieją tylko na stronach powieści, których efektywne wersje w świecie rzeczywistym są blade w porównaniu. Dzisiaj, gdy świat zmaga się z Putinem, który próbuje zwiększyć swoją sferę wpływów, książka brzmi jak proroctwo.Bohaterowie Forsytha są od siebie rasy-nie ma ponurego intelektualizmu George’a Smileya Le Carré ani brawury Iana Fleminga Jamesa Bond. Są to ludzie o metodach, misji i niejednoznaczności moralnej – bardziej utworzone przez biurokrację i blizny na polu bitwy niż przez smokingi lub kryzysy egzystencjalne. Weź Calvina Dextera, szczur tunelu, który zamienił Avenger, który kieruje cichą wściekłość w prawne czujność, lub Cat Shannon, profesjonalny najemnik z sumieniem szlifowanym w okrutnych geopolitycznych geopolitycznych Afrykach. Jason Monk, była-CIA i emocjonalnie oszołomione zdradą, stoi na granicy załamania wschód-zachód podczas ikony.Potem jest Mike Martin, duch SAS, który pojawia się ponownie w pracy Forsytha – po raz pierwszy infiltruje Irak Pięść BogaPotem talibowie Afgańczyk. Paul Devereaux, zimny, obliczający CIA Man Cobrajest najbliższym Forsyth, który przychodzi do postaci Bonda – minus uroku, podwoił się bezwzględności. Nawet nastoletni haker Luke Jennings w Lis jest daleką od tradycyjnej fikcji szpiegowskiej – wrażliwej ubijającej broni przez Adriana Westona, szpiega, który zna, że ​​gra jest sfałszowana. Są profesjonalistami z biurokratycznej pustyni, żołnierzy wojen cieni i kompromisu moralnego – odpowiadający, że w świecie Forsyth heroizm dotyczy precyzji, a nie na czyszpie.I w Outsider, Wspomnienie Forsytha jest podsumowaniem potwierdzającym wiele rzeczy, które już znamy, a kilka nie podobało nam się fakt, że wykonał tajną pracę dla MI6, miało wadę ze szpiegiem z bloku wschodniego i był częścią rozmów z de-nuklearisą po Afryce Południowej Południowej Afryki Południowej.Wspomnienie Forsytha nie jest spowiedzią celebrytów – to podsumowanie. Pisze o swoim czasie jako pilota myśliwca, rozczarowanie dziennikarstwem podczas Biafry i jego tajna praca dla MI6. Opisuje swoją metodę pisania z tą samą precyzją jak jego fikcyjni agenci.Kończysz książkę, rozumiejąc, że Frederick Forsyth nie napisał thrillerów. Żył. Następnie zredagował wystarczająco dużo do opublikowania. I w tym Forsyth był dziennikarzem. A może czytanie jego książek było o wiele bardziej zabawne, jeśli nie przydatne, niż czytanie podręczników.