Lahtaw Kai wciąga wyimaginowaną górę w powietrze rękami i używa palców, aby zakrzyutkować dziurami.„Na górze gór wiercą otwory, a następnie wlewają chemikalia, takie jak azotan amonu do ziemi, aby wydobyć minerały ziem rzadkich na dole” – powiedział DW działacz środowiska Myanmar. Lahtaw Kai-którego nazwisko zmieniliśmy ze względów bezpieczeństwa-ilustrują tak zwaną technikę ługowania, która jest stosowana od dziesięcioleci w wydobywaniu ziem rzadkich w północnym stanie Kachin w Myanmarze.Proces rozpoczyna się u góry gór, gdzie chemikalia są wstrzykiwane do Ziemi przez sieć rur. Gdy roztwór śledzi opuszkę, gromadzi elementy ziem rzadkich, które są następnie zbierane w dużych stawach.W setkach miejsc górniczych w regionie ługowanie in situ okazuje się ogromnym ryzykiem zarówno dla środowiska, jak i lokalnych wieśniaków.„Szlam ziemski wysycha w piecach opalanych drewnem, a obszary bliskie miejsc wydobywczych nieustannie pachną źle”-powiedział Lahtaw Kai, dodając, że ona i jej zespół badawczy nie mogą tam zostać przez dłuższe niż 30 minut, ponieważ trudno jest oddychać.„Ale ludzie tam pracują bez rękawiczek i masek. Firmy nie zapewniają ochrony. Więc pracownicy zachorują, a następnie (firma) zwalnia i przynoszą nowych pracowników” – dodała.Seng Li, działacz na rzecz praw człowieka z siedzibą obecnie w Chiang Mai w Tajlandii, badał miejsca wydobywcze na północy Myanmaru i mówi, że góry były zielone przed rozpoczęciem wydobycia.„Teraz te góry są bardzo brzydkie, rzeka stała się czerwona. Niektóre chemikalia, których używają w basenach górniczych, po prostu zrzucają do wód”, powiedział DW.DW poznał zarówno Lahtaw Kai, jak i Seng Li na marginesie ostatniej trasy po Europie, gdzie prowadzili kampanię na rzecz poparcia swojej sprawy. Chcą uświadomić Europejczykom o tym, co dzieje się na początku globalnych łańcuchów dostaw, które w końcu prowadzą do takich produktów, jak pojazdy elektryczne, turbiny wiatrowe, sprzęt medyczny, a nawet broń.
Elementy ziem rzadkich kluczowe nakłady przemysłowe?
Julie Klinger, adiunkt na Uniwersytecie w Delaware w Stanach Zjednoczonych, wyjaśnia, że termin rzadki elementy Ziemi odnosi się do 17 chemicznie podobnych pierwiastków w tak zwanej okresowej tabeli pierwiastków.„Rzeczą, która rozróżnia te elementy, jest ich fantastyczne, magnetyczne i przewodzące, aw niektórych przypadkach właściwości termiczne”, powiedziała DW.Nazywane również „przyprawą przemysłu” ziem rzadkich można stosować w stosunkowo niewielkich ilościach w celu zwiększenia procesów przemysłowych.Na przykład Dysprosium jest używane jako katalizator rafinowania petrochemicznego, powiedział Klinger, i można go znaleźć na północy Myanmaru. Element z metalicznym połyskiem srebrnym jest niezbędny do produkcji baterii, zwiększając ich wydajność cieplną i długowieczność, co czyni go kluczowym elementem przejścia na zieloną energię.Dysprostium jest również stosowane do produkcji stałych magnesów zdolnych do utrzymania stałego pola magnetycznego potrzebnego do nowoczesnych generatorów energii w pojazdach elektrycznych lub turbinach wiatrowych. Organizacja non -profit Global świadek poinformowała w 2024 r., Że chińscy producenci magnesów stałych pozyskują rzadkie ziemi z Myanmaru. Wśród klientów produktów rzadkich w Chinach, specjalnie wymienionych przez raport VolkswagenToyota, Nissan, Ford i Hyundai, a także firmy wiatrowe, takie jak Siemens Gamesa i Vestas.Kolejny raport opracowany przez Adams Intelligence – doradztwo w zakresie metali strategicznych i minerałów z siedzibą w Toronto w Kanadzie – stwierdził, że Niemcy są największym klientem Chin w zakresie pozyskiwania magnesów stałych w 2024 r.
Wezwanie do odpowiedzialnego wydobycia:
Chiny zmniejszyły wydobycie krajowe dla elementów rzadkich ziemi, zwiększając wykorzystywanie depozytów w sąsiednim Birmie.Chińskie import tak zwanych ciężkich elementów ziem rzadkich z Myanmaru gwałtownie wzrósł z poprzednich najwyższych poziomów 19 500 ton w 2021 r. Do 41 700 ton w 2023 r., Mówi globalny raport świadka.„To jak strona z amerykańskiego podręcznika z XX wieku” – powiedziała Julie Klinger, odnosząc się do amerykańskiego podejścia strategicznego nie wydobywania domowych depozytów uranowych, aby je później zabezpieczyć.Lahtaw Kai mówi, że ludzie w Myanmarze nie chcą, aby Chińczycy kontynuowali wydobycie, i dodaje: „Jeśli społeczność międzynarodowa chce nadal kupować te minerały, powinni być odpowiedzialnie pozyskiwani”.Według globalnego świadka lukratywne handel Myanmar w ziemskich ziemi – o wartości 1,4 miliarda dolarów (1,2 miliarda euro) w 2023 r. – ryzykuje konfliktem i zniszczeniem finansowania i zniszczenia w bardzo niestabilnym regionie.W 2018 r. Rząd pod przewodnictwem cywilnym Myanmaru zakazał eksportu i nakazał chińskim górnikom opracowanie operacji, ale od 2021 r. Wydobywanie trwało w kontekście bezwzględnej dyktatury i poszerzenia konfliktu obywatelskiego.Pod koniec 2024 r. Organizacja Niepodległości Kachin (KIO) i jej sojusznicze siły wojskowe nawiązały kontrolę większości regionu bogatego w minerały na północy od sił sprzymierzonych z rządem centralnym. Kio walczy o niezależność regionu od lat 60. XX wieku.Ta zmiana mocy doprowadziła do nowych negocjacji między Kio i chińskimi producentami w zakresie opodatkowania ekstrakcji ziem rzadkich. Podczas gdy KIO cieszy się szerokim popularnością w Kachin i większej legitymacji niż bojowe rządowe, globalny raport świadków 2024 mówi, że „po obu stronach to w dużej mierze nieuregulowane wydobycie jest niszczące środowisko, a zagrożenie, jakie stanowi dla ekosystemów, a ludzkie zdrowie staje się coraz bardziej pilne”.
Czy KIO egzekwuje bardziej odpowiedzialne wydobycie?
Lahtaw Kai i Seng Li wymagają większego publicznego nadzoru nad bezpieczeństwem podczas operacji.„Do tej pory grupy społeczeństwa obywatelskiego i ludzie zostały wykluczone z procesu kształtowania polityki w zakresie górnictwa (…) organizacji międzynarodowych i rządów, powinny bezpośrednio zaangażować się w KIO, aby wzmocnić ich zarządzanie”-powiedział Seng Li.I chociaż Seng Li nie uważa, że wydobycie rzadkiego ziemi można zatrzymać, powiedział, że warunki należy poprawić, aby „skorzystać nie tylko na uzbrojonych aktorach i chińskich inwestorach”. Lokalne populacje i państwo powinny „dzielić korzyści, poprzez systematyczne i regulowane procesy”.
