Niedawno trenowałem uczonego, opracowując propozycję jej drugiej książki. Jej rękopis jest prawie kompletny, a nasza praca polegała na przygotowaniu silnego boiska dla kilku pras uniwersyteckich, które publikują w jej dziedzinie. Gdy podzieliła się ze mną ostatnim elementem swojej propozycji książki, obserwowała z satysfakcją, że propozycja rzeczywiście się łączy, ale trudna część będzie działać na odwagę, aby wysłać projekt. Gdyby tylko wiedziała, ile razy widziałem, że „trudna część” będzie krokiem, który powstrzymał ludzi przed uświadomieniem sukcesu wydawnictwa, na który tak zasługują.
Jako profesjonalny redaktor rozwojowy i konsultant wydawniczy, który spędził ostatnie 10 lat, pomagając naukowcom w wydrukowaniu swoich książek i artykułów, jestem dobrze zorientowany w walkach pisarza naukowego. Nie ma małego wyczynu, aby znaleźć czas na badanie i pisanie wśród innych zobowiązań zawodowych (takich jak nauczanie i obsługa) oraz osobiste zobowiązania (takie jak opieka nad dziećmi, opieka nad starszym i samoopieką), nie wspominając o turbulencji krajowej i globalnej. Ci, którzy udaje się ukończyć manuskrypt naukowy w tych warunkach. Ale potem pisarz, który już tak wiele osiągnął, zmierzy się z kolejną przeszkodą: przekonanie prasy lub czasopisma do opublikowania tekstu, który napisali.
Powszechną reakcją na tę przeszkodę jest znalezienie sposobów na opóźnienie konieczności jej konfrontacji. Widzę, że pisarze utknęli w niekończących się rundach rewizji, idąc tam iz powrotem, które cytaty zawierają, majsterowanie ze strukturą zdania i wyborem słów, czekając na kontakt z wydawcami, dopóki nie wylądują na idealnym frazowaniu na listy nakładkowe.
Prawda jest taka, że drobne szczegóły nie mają znaczenia tak bardzo w pierwszym zgłoszeniu, jak mogliby pomyśleć autorzy, szczególnie w wydawcach książek. Chcesz poczynić swoją najlepszą stopę do przodu, aby pokazać, że cenisz czas redaktora i czas recenzentów, którzy rozważą twoją pracę dla publikacji. Oczekuje się jednak, że twój manuskrypt ewoluuje wraz z wkładem wzajemnych recenzentów, a słowa i zdania polerowania nastąpi podczas końcowej wersji i kopiowania. Cel pisarza w przypadku przedstawienia wydawcom nie powinien zatem być doskonale skończonym tekstem, ale „wystarczającym” manuskryptem, który pozwala prasie lub czasopismo poważnie zastanowić się, czy chcą dać większą platformę pomysłom pisarza.
Ale co stanowi „wystarczająco dobre” w oczach wydawców naukowych? Pierwsi wydawcy kryterium szukają poczucia dopasowania do ich istniejących ofert. W rzeczywistości nie ma to nic wspólnego z jakością twojego pisania. Chodzi bardziej o to, czy czytelnictwo, które prasa lub czasopismo już uprawiało, jest zasadniczo przyjazna dla tematu, metod i teoretycznych ram Twojego utworu.
Aby upewnić się, że twój manuskrypt jest wystarczająco dobry w obszarze Fit, odrób pracę domową na tym, co docelowa prasa lub czasopismo opublikowało niedawno w ostatnim roku lub dwóch. Wyjaśnij, dla kogo piszesz i znajdź sklepy, w których czytelnicy już gromadzą się. Ryzyko odrzucenia spada wykładniczo, gdy wysyłasz swój manuskrypt na właściwe miejsce.
Zwracając się do samego manuskryptu, zanim wysłałeś go do wydawcy, powinieneś go ocenić pod kątem tego, co nazywam czterema filarami pisania naukowego: argument, dowody, struktura i styl. Manuskrypty naukowe muszą mieć solidne podstawy we wszystkich czterech obszarach, aby odnieść sukces w procesie publikowania, ponieważ każdy z tych podstawowych aspektów tekstu może potencjalnie dokonać lub złamać szanse tekstu na dobre przyjęcie przez recenzentów, zatwierdzenie do publikacji i ostatecznie dotarcia do czytelników w dziedzinie naukowców autora i nie tylko.
Twój argument jest głównym twierdzeniem, które napędza tekst i że chcesz, aby czytelnicy zaakceptowali. Czy jest wyraźnie określony na początku i czy pozostaje obecny w całym tekście? Twoje dowody potwierdzają argument dla czytelnika. Czy masz wystarczające dowody i czy skutecznie analizujesz, aby poprowadzić czytelnika do punktów, które chcesz, aby zaakceptował?
Struktura twojego manuskryptu potwierdza czytelnika w napotkaniu dowodów i pochłanianiu punktów w kolejności logicznej i angażującej. Obawy strukturalne obejmują sposób organizowania tekstu w rozdziały, sekcje i akapity, a także korzystanie z tytułów, nagłówków, przejść i innych drogowców, aby przesunąć czytelnika. Czy zastanawiałeś się, dlaczego komponenty twojego tekstu są zorganizowane tak, jak są, i czy użyłeś odpowiednich wskazówek, aby logika strukturalna była oczywista dla czytelnika? Według stylu mam na myśli ogólną prezentację twojego pisania, w tym sposób, w jaki pojawia się twoje podejście do czytelnika, jak i tematu na stronie. W zależności od miejsca publikacji styl manuskryptu naukowego może być nieformalny lub formalny, namiętny lub oderwany. Zastanów się, co będzie najbardziej skuteczne wśród najważniejszych czytelników i zapewnij spójność stylistyczną w całym tekście.
Po uczestnictwie w sprawach dużych obrazów, będziesz chciał dwukrotnie sprawdzić, czy wszystko w tekście jest dokładne, a niechlujne błędy nie zakłócają zrozumienia czytelnika tego, co chcesz powiedzieć. Ale oprzyj się pokusie, aby majstrować bez końca za pomocą powierzchownych detali. Czas, robota i hartowanie psychiczne są obecnie ograniczone, więc spędzą swoje miejsce, w którym otrzymają największy zwrot z inwestycji.
Spróbuj zmienić proces redakcyjny i publikacyjny w swoim umyśle, myśląc o tym, że nie jest to przeciwny zestaw spotkań strażników – choć czasami – ale jako proces zaprojektowany, aby Twoja praca była jak najlepiej, zanim będzie publiczna. Twój manuskrypt nie musi być idealny podczas wprowadzania procesu, ponieważ przeżyjesz go przez kilka cykli rozwoju, zanim zastanowicie się nad jego zakończeniem. Będzie wiele możliwości ulepszenia go, a redaktorzy, recenzenci i wspierający czytelnicy będą mogli pomóc.
Perspektywa trafienia „Wyślij” w swój rękopis może być niezwykle denerwujący, ale twoje pomysły nie mogą nikogo dotrzeć, nie mówiąc już o dobrej pracy na świecie, jeśli ich nie wystawiasz. W końcu musisz porzucić manuskrypt, aby mógł wykonać swoją pracę.
Wątpliwości są naturalne. Możesz martwić się, że czytelnik, którego szanujesz, będzie miał rozsądne zastrzeżenia lub że przegapiłeś coś ważnego. Być może martwisz się również, że wystawiasz się na krytykę lub odrzucenie na podstawie twoich pomysłów, tożsamości, pochodzenia lub przekonań politycznych. Takie obawy są uzasadnione, szczególnie dla tych uczonych, którzy są już zmarginalizowani w akademii. Nazwij te obawy i przyznaj, że masz prawo odczuwać swoje obawy. Następnie oceń, czy rzeczywiste ryzyko jest warte uciszenia, w ogóle nie umieszczając swojej pracy.
