Eksperci twierdzą, że Japonia musi przyznać, że długotrwałe wysiłki w celu rozwiązania problemu nierówności płci w szkolnictwie wyższym nie działają, a nastroje przeciwdopolowe rozprzestrzeniają się z USA i grożą zyskaniem przyczepności.
Pomimo polityk rządowych obejmujący prawie dwie dekadyKobiety pozostają poważnie niedostatecznie reprezentowane na japońskich uniwersytetach, szczególnie w dziedzinie nauki, technologii, inżynierii i matematyki.
Od 2022 r. Kobiety stanowiły zaledwie 26,7 procent wykładowców w całym kraju i mniej niż połowa wszystkich studentów, nawet z trudniejszymi różnicami w rolach akademickich i dyscyplinach zdominowanych przez mężczyzn.
Sayaka Oki, profesor z University of Tokyo, opisał sytuację jako „okropną”.
„Równość płci tak naprawdę tutaj nie istnieje” – dodała.
Od 2022 r. Tylko 11 procent profesorów na uniwersytecie OKI to kobiety, ze szczególnie niską reprezentacją inżynierii. W programach licencjackich w dziedzinie fizyki i inżynierii kobiety zazwyczaj stanowią tylko około 15 procent populacji studentów.
„Nierównowaga płci zaczyna się na poziomie ucznia i pogarsza się na wyższych pozycjach” – powiedziała. Uniwersytet rozpoczął powtarzające się inicjatywy, które próbowały rozwiązać problem i poinformował, że „stale zwiększył liczbę kobiet na stanowiskach wydziałowych”.
Od 2006 r. Rząd Japonii wdrażał politykę „celu i harmonogramu”, mającą na celu zwiększenie badaczy kobiet w dziedzinie nauk przyrodniczych, ustalanie liczbowych celów zatrudniania co pięć lat.
Jednak cele te pozostały w dużej mierze niezmienione, ponieważ odsetek kobiet zarabiających stopnie doktoranckie – głównego karmienia do ról badawczych – nie wzrosła znacząco.
Ginko Kawano, profesor równości płci Uniwersytet Kyushupowiedział: „Po prawie dwóch dekadach polityka nie przyniosła znaczących wyników i wydaje się, że jesteśmy teraz w punkcie zwrotnym pod względem projektowania polityki”.
Kawano zauważył niedawne zachęty rządu do przyjęcia uniwersytetów Kwoty wstępu dla kobiet w STEM w celu poprawy liczby wnioskodawców.
Jednak „chociaż wysyła to pozytywne przesłanie, że kobiety są mile widziane w tych dyscyplinach, jest mało prawdopodobne, aby służyć jako podstawowe rozwiązanie podstawowych problemów” – powiedziała.
Uznała również silny sprzeciw studentów i wykładowców: „Instytucje, które zdecydują się wprowadzić ten system, powinny jasno wyjaśnić uzasadnienie.
„Jednocześnie kluczowe znaczenie ma dostęp do informacji i wiedzy niezbędnej do oceny zalet i wad takich kwot.
„Na przykład powinni być świadomi historycznego wykluczenia kobiet z nauki i uznać uporczywe uprzedzenia, które sugerują, że kobiety nie nadają się do dziedzin STEM – biasy, które nadal kształtują wybory, które kobiety mają dokonać” – powiedział Kawano.
Dodanie do złożoności jest środowisko polityczne coraz bardziej ostrożne dla inicjatyw różnorodności.
Kawano ostrzegł, że sentyment przeciwdopolisty Podobne do tego w USA może zyskać przyczepność w Japonii, chociaż sprzeciw wobec polityki równości płci istnieje niezależnie od lat.
Akiyoshi Yonezawa, profesor szkolnictwa wyższego w globalnym biurze strategii w Tohoku UniversityPodkreślają presję demograficzną popychając uniwersytety w kierunku różnorodności.
„Od około 1990 r. Liczba 18-latków stale spadała i oczekuje się, że będzie trwać do co najmniej 2040 r.”-powiedział.
W odpowiedzi kobiety i studenci zagraniczni zostały uznane za niezbędne do utrzymania gospodarki wiedzy w Japonii.
Yonezawa skrytykował, w jaki sposób inicjatywy różnorodności w Japonii są często sformułowane: „Inicjatywy DEI na japońskich uniwersytetach i społeczeństwie zwykle są promowane jako„ nadrabianie ”zachodniego sposobu myślenia, a nie wewnętrzne tworzenie wartości poprzez codzienne doświadczenie. To sprawia, że działalność DEI w japońskim wykształceniu wyższym kruchym w perspektywie długoterminowej w dłuższej perspektywie staje się kontrowersyjna.”
Trwają również bariery instytucjonalne. OKI opisała, w jaki sposób kolegialny system zarządzania jej uniwersytetem komplikuje wysiłki w celu wdrożenia odgórnych zasad różnorodności i zabezpieczenia finansowania, które często wiąże się z scentralizowanymi warunkami kontroli.
„Aby uzyskać dostęp do funduszu, jesteśmy zobowiązani do przyjęcia bardziej odgórnego stylu zarządzania”-powiedziała. „To trudne, ponieważ nasz uniwersytet tradycyjnie podąża za modelem zarządzania kolegialnym”.
Oki zgodził się, że istnieje ryzyko, że rozwój międzynarodowy utrudnił sytuację – szczególnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie rzeczy takie jak Zakaz działania afirmatywnego uczynił kolegów „bardziej ostrożni w kwestii tego, co może się tu stać”.
