Niedawno odwiedziłem brązową galerię w Muzeum Rządowym w Chennai. Składa się z trzech pięter i domów niektórych z najbardziej wykwintnych starożytnych rzeźb w Indiach. Mezzanina jest prawie całkowicie oddana brązom Nataraja, tańczącej formie Pana Shivy. Czasami określałem jako „złodziej, który ukradł moje serce”, podczas mojej wizyty to nie Nataraja zwrócił moją uwagę, ale Apazmara, postać, na której stoi Pan. To on ukradł moje serce.
Przedstawione na przestrzeni wieków w różnych „deptowanych pozach” rzeźbiarze prawie zawsze mieli go wśród widza – jego bezpośrednie spojrzenie wydawało się coś mówić. Ta żałosna postać doprowadziła mnie do króliczej dziury czytania, aby zbadać swoją symboliczną rolę w wielkiej ikonografii Lord of Dance.
Brąz Tiruvalangadu, arcydzieło Cholas | Zdjęcie: R. Ravindran
Zrozumienie Apazmary
Apazmara to nazwa nadana figurze w tekstach ikonograficznych. Łączy słowa zapachoznacza pamięć i CoNegacja – razem oznacza zapomnienie. Zapominanie jest powszechnym ludzkim upływem, więc dlaczego zostało przedstawione jako coś deptanego pod stopą? Grawitacja metafory nasiliła się, gdy dowiedziałem się, że w tamilskim Apazmara nazywa się Muyalagan, co przekłada się na epilepsję.
Odkrywam, że w Ayurveda słowo to jest opisane jako „zaburzenie psychosomatyczne obejmujące pamięć, intelekt i umysł, i obecne z głównymi cechami, takimi jak przejściowa utrata pamięci, nieprawidłowe ruchy ciała i zaciemnienia”.Teksty ajurwedyjskie wymieniają to wśród ośmiu Mahagadas lub najbardziej straszne choroby. To pogłębiło moje zamieszanie. Czy nierównowaga neuropsychiatryczna naprawdę zasłużyła na tak surowe leczenie?
Mówi się również, że Apazmara reprezentuje ignorancję, arogancję, nieprawidłową niewystarczoną bezwładność, złudzenie, przywiązanie do świata materialnego i ego. Te symboliczne znaczenia zaprosiły głębszą refleksję, szczególnie na temat tego, jak prawo traktowało nierównowagę psychiczną.
Idol Nataraja w Muzeum Rządowym | Zdjęcie: R. Shivaji Rao
Co mówi prawo
Ramy prawne regulujące zdrowie psychiczne w Indiach są obecnie definiowane przez Ustawę o zdrowiu psychicznym z 2017 r., Która zastąpiła ustawę o zdrowiu psychicznym z 1987 r.. Dodanie „opieki” w tytule sygnalizuje przesunięcie osób wspierających osoby wymagające zdrowia psychicznego. Zmiana ta miała wpływ ratyfikacja Indii Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych i jej opcjonalny protokół w 2007 r., Który wszedł w życie 3 maja 2008 r.
Sekcja 2 ust. 1 (s) ustawy z 2017 r. Definiuje chorobę psychiczną jako „istotne zaburzenie myślenia, nastroju, percepcji, orientacji lub pamięci, które rażąco osądzają osąd, zachowanie, zdolność do rozpoznawania rzeczywistości lub zdolności do spełnienia zwykłych wymagań życia, warunków psychicznych związanych z nadużywaniem alkoholu i narkotyków”. Wyklucza upośledzenie umysłowe, opisane jako „warunek aresztowanego lub niepełnego rozwoju umysłu osoby, specjalnie charakteryzującej się subnormalnością inteligencji”.
Biorąc pod uwagę złożoność ludzkich zachowań, w jaki sposób stosuje się tę szeroką definicję? W sekcji 3 stwierdza „krajowe lub międzynarodowe standardy medyczne (w tym najnowsze wydanie Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób Światowej Organizacji Zdrowia), co może zostać powiadomione przez rząd centralny” jako czynniki determinujące choroby psychiczne.
Ustawa wyjaśnia, że pochodzenie osoby lub niezgodność z dominującymi normami społecznymi, moralnymi, kulturowymi, związanymi z pracą, politycznymi lub religijnymi nie mogą kwalifikować się jako podstawa do diagnozy.
Natarajar Idol w brązowej galerii | Zdjęcie: R. Shivaji Rao
Niejasne standardy
Ponad osiem lat po uchwaleniu ustawy rząd centralny nie powiadomił konkretnych kryteriów określania chorób psychicznych. Zakwestionowany w Rajya Sabha, rząd cytował zdrowie jako podmiot państwowy, omijając jego obowiązek zgodnie z sekcją 3 w odniesieniu do standardów medycznych przyjętych na arenie międzynarodowej, szczególnie tych ustalonych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), do definiowania i diagnozowania chorób psychicznych.
Kompleksowy plan działania zdrowia psychicznego WHO 2013-2030 określa szeroko zaburzenia psychiczne: depresja, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, schizofrenia, lęk, demencja, zaburzenia używania substancji, niepełnosprawność intelektualna oraz zaburzenia rozwojowe lub behawioralne, takie jak autyzm i padaczka.
Podkreśla koncepcję wrażliwych grup – osób lub grup narażonych na okoliczności społeczne, ekonomiczne lub środowiskowe. Należą do nich gospodarstwa domowe żyjące w ubóstwie, osoby z przewlekłymi chorobami, maltretowane dzieci, nastolatków narażone na używanie substancji, populacje mniejszości i rdzennej ludności, osoby starsze, osoby narażone na dyskryminację lub naruszenie praw człowieka, osoby LGBTQIA+, więźniów i jednostek dotkniętych konfliktem, katastrofami naturalnymi lub innymi humanitarnymi.
Brąz Chola | Zdjęcie: D. Krishnan
Ta ekspansywna definicja jest niepokojąca, ponieważ ustawa z 2017 r. Nie stanowi określonych kryteriów ustalenia, kto może skorzystać z korzyści ustawodawstwa, pozostawiając decyzję psychiatrze lub nominowanym przedstawicielom.
Mocne i luki
Ustawa z 2017 r. Upoważnia osoby z chorobą psychiczną, umożliwiającą wcześniejsze wytyczne dotyczące preferencji opieki i leczenia oraz łagodzenie dostępu do placówek medycznych. Jednak dyrektywy te nie obejmują spraw dotyczących własności.
Jeśli chodzi o prawa dotyczące praw i własności, „osoba nieuzasadnionej umysłu” pozostaje kluczowym terminem. Chociaż prawo indyjskie od dawna zapewniało zabezpieczenia takich osób, sądy uznają, że nie wszystkie choroby psychiczne kwalifikują się; „Prawne szaleństwo”odnosi się do stanu, gdy „wykładowca poznawcza musi być tak zniszczona, że uczynił jeden niezdolny do poznania natury jego aktu lub że to, co robi, jest złe lub sprzeczne z prawem”. Niejednoznaczność dotyczy tego, ponieważ niektóre postanowienia mogą ograniczać podstawowe swobody, takie jak wymuszone przyjęcie do placówek zdrowia psychicznego lub mogą być niewłaściwie wykorzystywane w celu uniknięcia odpowiedzialności.
Starałem się zrozumieć, w jaki sposób prawo i Pan postrzegają niestabilność umysłową. Ustawa z 2017 r. Odradza segregację, promując integrację z społeczeństwem głównego nurtu. Jednak ikonografia Nataraja przyciąga wyraźny kontrast między Bóstwem A Bóstwem a niestabilnym Muyalaganem. Ta separacja jest dosłowna – Muyalagan jest zmiażdżony pod stopami. Ale jeśli intencją jest kontrola niestabilności, czy Pan czy Pan nie trzymałby Apazmary delikatnie w jego dłoni? Kontrola różni się od podboju.
Jeśli Apazmara oznacza arogancję, czy arogancja nie jest często preludium do wymiaru sprawiedliwości? Jeśli reprezentuje ignorancję, czy ignorancja nie poprzedza mądrości? Jeśli oznacza bezwładność, czy ruch nie urodził się z bezruchu? A jeśli uosabia ego, czy nie trzeba docenić pokory? Jeśli Apazmara nie jest demonem, który należy zniszczyć, ale metaforą stanu psychicznego, to czy ikonografia Nataraja ryzykuje, że jest bardzo złamanym Muyalaganem?
Pisarz z Bengaluru jest autorem i kuratorem oraz prawnikiem z zawodu.
Opublikowany – 19 czerwca 2025 03:40 jest
