Nie wszyscy w Chennai wiedzą o Manjale w MRC Nagar i jego kolorze klejnotowym Kottans. Ciche i skromne z zewnątrz, ale ula aktywności w środku jako spersonalizowane kosze, zaprojektowane z liścia palmowego lub z tworzywa sztucznego, są pakowane z prędkością. Udają się na jedne z najbardziej znanych ślubów w kraju i często zawierają pudełka sari, które pokazują najlepszą tradycję tkania koszy Chettinad.
To powiedziawszy, dla większości z nas tutaj zatrzymujemy się na małe pudełka na prezent klejnotów lub plażę, torby piknikowe i winiarskie przed wycieczkami. Przyjaciel i kolega zabiera jej (wersję plastikową) na siłownię. Wygląda na to, że japońscy i koreańscy mieszkańcy miasta faworyzują misternie tkane plastikowe kosze za ich radosne projekty i trwałość. Jeśli chodzi o Visalakshi Ramaswamy, pojedyncza siła stojąca za M. Rm. RM Cultural Foundation, który prowadzi Manjal, będziesz miał szczęście, jeśli ją tam znajdziesz. Dla Ramaswamy’ego, 79, woli zamiast tego ćwiczyć w swoim domu obok.
Visalakshi Ramaswamy
Za kulisami
The Craft Revivalist, Fabulous Cook (współautorka Książka kucharska Chettinad Kilka lat temu), a projektant był zajęty od ponad ćwierć dekady ożywiającego liść palmowy Kottan BACHOM, sari Kandanghi i użycie kafelków Actorangudi i wapta w limonce w budynkach. Jest jedną z najlepszych ambasadorów rzemiosła z 75 przodków społeczności Chettiar w południowym Tamil Nadu, ale woli pracować za kulisami.
Kottan tkacze | Zdjęcie: Catherine Karnow
„Nienawidzę być w gazecie”, mówi, kiedy spotykamy się pewnego ranka, „Jestem bardzo trudny. Spotykam tylu młodych ludzi i nie mam nic przeciwko robieniu tego w spokojny sposób, ale nienawidzę być na scenie”. Ramaswamy ożenił się bardzo młodo, ale od lat dwudziestych inwestuje się w rzemiosło. „Kiedy moja córka miała około 10 lat, zaczęłam projektować meble i sari dla mnie i przyjaciół” – mówi. Te sari były poszukiwane – kolekcja 100 zostało sprzedanych w ciągu kilku godzin przez Shilpi sklep detaliczny Chennai – i ujawnia, że wciąż zapytają.
„Pani Visalakshi Ramaswamy mogła nie mieć formalnego wykształcenia w zakresie projektowania, ale to sprawia, że jest bardzo oryginalna i niecodzienna w jej myśleniu. Nieco waha się rozpocząć nowe projekty, ale jest bardzo szczera. W tej chwili tworzy silny zespół, co jest ważne”.Benny KuriakosArchitekt, który pracował z nią w Dakshinachitra i zaprojektował wiele swoich domów
Rzemiosło z celem
Ale jej pierwszym dużym projektem był Kottans że ’Aachis„lub starsze kobiety w społeczności pracują jako hobby, które można wykorzystać na pomyślnych wydarzeniach. „Chciałem go ożywić, ale zostało to zrobione tylko w purpurach i czerwonach. Długo i ciężko o tym, dlaczego rzemieślnicy umierają – kiedy nie zarabiasz na tym. Musi to być korzyści dla wszystkich. Postanowiłem więc przekształcić go z rytualistycznego obiektu w przedmiot rynkowy” – wspomina.
Przyznaje, że początkowo było wyzwaniem, aby kobiety z wiosek przyszły i trenowali pod Aachis. „Powiedzieli, że rząd oferował im również szkolenie przez dwa tygodnie, dał im stypendium, kupił od nich wszystko, a potem to. Te kobiety wróciły do ich rolnictwa”, mówi i opowiada o tym, jak zobowiązała się do nich zająć.
Produkty w Manjal
Dziś fundacja współpracuje z ponad 100 kobietami i jest finansowana. Ich rzemiosło zostały zaprezentowane w Szkocji, Japonii, Tajlandii, a nawet na Kubie, a na wystawach takich jak Chettinad: trwałe dziedzictwo w IIC Delhi w 2023 r. W zeszłym miesiącu obchodzono 25 lat projektu Kottan Włókno do utworzenia, Prezentacja w The Folly w Ametystie Chennai.
Dobra retrospekcja zawierała nowe Kottan Eksperymenty z koralikami (odrodzenie wzorów, które pierwotnie zawierały czechosłowaki), szydełkowane i indygo. Ostatni było podwyższone zadanie dla fundamentu, ponieważ liście są zbyt kruche dla indygo. Wygląda jednak na to, że mieli przełom, dzięki uprzejmości Indigo Art Museum autorstwa Arvind Ltd, i jest więcej.
Już wkrótce
Książka dokumentująca sari Kandanghi z osobistej kolekcji Visalakshi Ramaswamy, szczegółowo opisujący konstrukcję sari i kontekst społeczno -kulturowy sari.
Kolejna książka, w jej domu w Kanadukathan, jest kompilacja zmierzonych rysunków wykonanych przez architekta Benny’ego Kuriakose. Zawiera szczegółowy opis korzystania z przestrzeni i różnych warsztatów związanych z odrodzeniem rzemiosła budowlanego, przeprowadzonego przez Fundację: na kafelkach Ahangudi, szablonach, gipsie wapiennym i robót sztuczki.
Pinterest i muzeum
„Aachi Zna wszystkie popularne rzeczy ”, ujawnia jej szef komunikacji, Durga Gopalan, pozwalając również, aby Wielka starsza pani jest„ królową Pinteresta ”i uwielbia często sprawdzać. Jej posiłki w Living Museum, Dakshinachitra, a wraz z Radą rzemieślniczą nauczyła ją tego, co musi wiedzieć.„ Nie żałuję już nie nauki. Myślę, że w końcu się z tym przeszedłem – mówi, dodając, że jej największym wsparciem był jej mąż.
Manjal w MRC Naga
Jeszcze w tym roku Ramaswamy otworzy muzeum stylu życia, poświęcone społeczności Nattututai Chettiar, w jej 125-letniej rezydencji przodków, znanej jako MRM House w Kanadukathan w Karaikudi. „Będzie miał przybory, które użyliśmy, nasz styl życia, nasze rytuały stylu życia i kult rodowy. Jest tyle o społeczności, która musi pochodzić z serca” – podsumowuje.
Globetrotting Weavers
Kobiety splatają często na międzynarodowe wystawy, gdzie z łatwością zarządzają swoim stoiskiem, sprzedaż i uczestniczą w warsztatach. Interakcja z rzemieślnikami z innych stanów i narodowości dała im świat na świat na rękodzieło i pozycjonowanie własnego rzemiosła tworzenia Kottana. Otrzymanie nagrody UNESCO Seal of Excellence Award dla produktów rękodzieła w Azji Południowej w 2004, 2006 i 2008 roku było kolejnym źródłem dumy.
Kobiety tkacze | Zdjęcie: Catherine Karnow
Wystawa odbędzie się na festiwal Chettinad jeszcze w tym roku. Na Instagramie @ManjalShop
Opublikowany – 12 lipca 2025 08:50
