Gdy struktura o powierzchni 17 000 stóp kwadratowych musi zostać zakwaterowana w odległości 7500 stóp kwadratowych już zajętego przez ponad 20 Gulmohar, mango, srebrnego dębu i choinki, zadanie staje się trudne. Zwiększa się, gdy celem jest zachowanie gęstych, dojrzałych drzew i bezproblemowo zintegrowanie budynku. Jednak architekt Arjun Nambisan z Balan i Nambisan Architekci (BNA) osiągnął właśnie to, projektując wielosłowe kompleks, który wije się przez drzewa, z których niektóre są włączone do wnętrz budynku.
„Projekt był odpowiedzią na to, co istniało na stronie, kontekst lokalizacji, dominujące warunki witryny”, mówi Nambisan, opracowując podejście przyjęte w jego projekcie Vaishnavi Rhapsody, aby zachować istniejące drzewa i zbudować wokół nich. „Kilka drzew musiało zostać przeniesionych, ale z powodzeniem przeniosliśmy je na stronie”, dodaje.
Nie trzeba dodawać, że przedsięwzięcie to wymagało skrupulatnego mapowania drzew, z wskazówkami ogrodnika, aby zapewnić najlepszą strategię ochrony w ograniczonej przestrzeni.
W oparciu o dane wejściowe zebrane z ogrodnictwa, fundacja została położona wokół drzew, z korzeniami, łodygami i gałęziami zmapowanymi za pomocą badania Lidar. „Poprzez badanie LIDAR ustalono ścieżkę wzrostu drzew, w tym ich istniejące granice. Pomogło to wyjść z tej ścieżki wzrostu i zapobiec ich uduszeniu przez następującą strukturę”, wyjaśnia Nambisan. „Szczegółowe badanie systemu korzeniowego i tego, jak go działa, aby upewnić się, że większość korzeni nie jest cięta ani penetrowana przez nadchodzącą strukturę”.
Wtargnięcie drzewa
Chociaż potrzebuje wrażliwego projektu, zajmując się masowaniem, Nambisan zapewnił również, że budynek spełnił wymagania Vaastu. Co ciekawe, początkowa koncepcja, którą płynął, była bardziej niekonwencjonalna i odważniejsza niż ostatnia iteracja, która została wykonana. „Przewidywaliśmy, że wprowadziliśmy drzewa na znacznie większą skalę do konstrukcji w postaci dziedzińców Skylit, na których każda jednostka multi-dwelling mieściłaby drzewo, zbudowaną wokół niego strukturę”, opracowuje.
Jednak biorąc pod uwagę model wielopoziomowy, zamiast być pojedynczym mieszkaniem, przyjęta koncepcja musiała być bardziej praktyczna, aby dostosować się do rezydencji społeczności. Pojawiła się konstrukcja, w której znajdują się seria balkonów i pokładów, które służą jako dziedziniec, w których drzewo może przebić się przez ich przestrzeń i do pionowej przestrzeni budynku. W jednym z mieszkań, biorąc pod uwagę istnienie drzewa w przestrzeni, w której miała zostać zbudowana toaleta, ściany toalety były rzeźbiowo rzeźbione wokół niego, drzewo sięgające i dyktowało rozmiar i kształt tej toalety.
Wyzwania mnóstwo
Mimo że istniejące drzewa zostały skrupulatnie zmapowane, aby zrozumieć ich główną strukturę i przyszłe wzorce wzrostu, zanim zaprojektowali budynek i pracując nad fundamentem, w momencie budowy wciąż napotykano wiele wyzwań, która nadal spotykała się nad projektem. „Podczas wykonywania fundacji jeden z istniejących drzew upadł, a stało się to po ukończeniu skrupulatnego mapowania i planowania. Drzewo zostało wówczas uratowane przy pomocy ogrodnika”, wspomina.
Drugim wyzwaniem Nambisan i jego zespołem było wymóg dopasowania budowanego obszaru o powierzchni 17 000 stóp kwadratowych. do ciasnego miejsca o powierzchni 7500 stóp kwadratowych. „Oznaczało to, że każdy cal przestrzeni musiał być skutecznie użyty”, wskazuje Nambisan. „Wzywało to do planowania wysokiego szczebla, aby zapewnić wartość dodaną w każdym segmencie witryny”. W ten sposób otwarty plan panuje na poziomie gruntu, a przestrzenie niepożądane i pokrycie drzew przekształcone w strefy relaksacji i interakcji społeczności. Na poziomie koncepcyjnym zaciera to również granice przestrzeni wewnętrznych i zewnętrznych.
Wyzwania, jakie napotkane, nie zakończyły się projektowaniem i realizacją, ale rozszerzyły się na edukację siły roboczej w celu odpowiedniego dbania o istniejące drzewa podczas budowy. Wzywało to do silnej barykady wokół drzew, aby zapobiec zrujnowaniu cementu, paznokci i resztek konstrukcyjnych. Tam, gdzie wymagane było przycinanie gałęzi, po konsultacjach z ogrodnictwem „co nie może być przycięte, a co nie może być przycięte, a co nie może być przycięte, a co nie może być”.
Szkło, stal i zielenie
W zgodzie z obfitymi zieleniami w tym miejscu fasada budynku jest prosta, mówiąc język stali i szkła przeplatanego cegłem i drewnem, pokrycie zieleni nadaje konstrukcji poczucie ciepła i ziemistości. „Przyjęliśmy złożoną strukturę RCC i stali, aby umożliwić drzewom połączenie się w pokłady poszczególnych jednostek w kompleksie”, wyjaśnia Nambisan. Pokłady odejścia każdego mieszkania są zatem wspornikową stalową konstrukcją, która podłącza się do ramy RCC. Poszczególne mieszkania pokazują również zdenerwowanie granic między wnętrzami i zewnętrznymi zewnętrznymi, tworząc wizualną przestrzeń w przestrzeniach.
Ta otwartość w projekcie utrzymuje wnętrza naturalnie oświetlone i wentylowane, negując potrzebę sztucznego oświetlenia.
Duże zwiski nad otworami i pokładami dodatkowo zmniejszają wnikanie cieplne, jednocześnie wizualnie otwierając wnętrza na zielenie. Co ciekawe, to wrażliwe podejście do projektowania konstrukcji wokół drzew również wywołało dozowanie na parkingu w piwnicy i zamiast tego przypisanie parkingu między drzewami w przedniej części budynku.
W tarasie budynku znajduje się duży wspólny obszar, który po raz kolejny jest usprawiedliwiony w zieleni, wraz z kuchnią i licznikiem baru, aby służyć jako przestrzeń zebrania społeczności. Baldachim zieleni pokrywający tę przestrzeń na tarasie nadaje się do życia wśród gęstych lasów, a nie na ciasnym miejscu w gęstej dzielnicy miejskiej. Czteropoziomowa struktura zawiera pięć jednostek jednopoziomowych i dwa jednostki dupleksowe. Ze względu na unikalny projekt projekt otrzymał nagrodę IIA za doskonałość w architekturze 2021 w ramach kategorii, Projects Residential Projects B.
Opublikowany – 21 marca 2025 08:38 jest
