Na najwyższym na świecie maratonie mrożonym jezior

Migawka z poprzedniej edycji maratonu Lake Pangong Frozen Lake | Zdjęcie: Adventure Sports Foundation of Ladakh

Tam, gdzie większe Himalajowie powstają z równin indo-gangów, aby biegać wzdłuż Pakistanu, a Chiny leży duże słone jezioro na dachu świata. Pangong TSO w Ladakhu, wrażliwy punkt graniczny na poziomie 13 862 stóp z temperaturami, które spadają do -35 stopni Celsjusza, jest osłabiony tylko przez kilku mieszkańców, gęsi barowe i skorupiaki w głębokich głębokościach. Jedyną stałą, która przetrwała od stuleci w cienkim powietrzu, jest buddyzm.

25 lutego w tym odległym Shangri LA, Pangong zamrożony półmaraton odbył się. Obejmował odległość 21,9 kilometra biegnących w pętli nad jeziorem, 11 kilometrów w górę i 11 w dół między Merakem i Maanem. Zorganizowana przez Ladakh Autonomi Hill Development Council and Adventure Sports Foundation of Ladakh, z pomocą armii i indo-tybetańskiej policji granicznej, posiada rekord świata Guinnessa jako najwyższy na świecie maraton z jeziora. Wśród 100-osobowych biegaczy był major Amirtharaj NS, teraz opublikowany tam oficer armii indyjskiej z Chennai.

Major Amirtharaj NS | Zdjęcie: specjalny układ

„Nienawidziłem biegać”, śmieje się Amirtharaj podczas rozmowy telefonicznej. „Bieganie było częścią mojego szkolenia w Sainik School, Amaravathinagar, National Defense Academy i Indian Military Academy. Ale to była koszykówka, która była moją pierwszą miłością ”. Zleceniona w pułku artylerii Amirtharaj, syn emerytowanego głównego inżyniera, Tangedco i nauczyciela szkoły rządowej, mówi, że inspiracja do ucieczki pochodzi od jego 63-letniego ojca Sathiaseelana. „Nie pochodzę z tła sił. Byłem gotowy być inżynierem, ale dołączenie do armii było pasją dzieciństwa. Wyróżniłem się jako sportowca, grając w koszykówkę, siatkówkę i squash w meczach Akademii, Dywizji i dowodzenia, ale nacisk na bieg pochodzi od mojego ojca, który ukończył pięć półmaratonów w swoim wieku ”-mówi Amirtharaj, który podążył za bębnem, służąc na LOC, Północnym Wschodnim, Ambali i Jaisalmer.

To, co Airtharaj mówi dalej o treningu i po prostu przeżywając w tych klimatach, gdzie jest tylko 40% tlenu, może cię zszokować. „Chociaż byłem aktywny przez prawie 12 lat, kiedy zostałem tu po raz pierwszy opublikowany, mój BP strzelił do 160/116. Doradztwo armii obejmuje tylko chodzenie i brak biegania na takiej wysokości. Chilblains i odmrożenie są powszechne. Trzy warstwy odzieży, Balaklava i gogli śnieżnych pozostawiają klaustrofobiczne. Nawet, aby się rozgrzać, musisz przejść cztery kilometry. Słońce pojawia się o 9 rano i musisz ustalić umysł, aby wstać i wydostać się. Jedzenie jest głównie cynowane i pragniesz tlenu 24×7. Nagła śmierć jest stała – mówi Amirtharaj.

Podczas gdy wideo z biegu w tym idyllu wygląda ekscytująco, wydaje się, że jest to najpiękniejsze miejsce, w którym krwawi nos. Maraton, w którym wejście było ograniczone do doświadczonych biegaczy z całego świata i Indii, było również boiskiem turystyki Battlefield – Dolina Galwan jest bliski – i ekologiczny zrównoważony rozwój. „W sierpniu dowiedziałem się o maratonie. Miałem rekonstrukcję ACL, ale byłem zdeterminowany, aby nie pozwolić, aby mnie to obniżyło. Wspomnienie i kontynuacja emerytowanego US Navy Seal Davida Gogginsa o opanowaniu umysłu ustawia tempo. ”

Trening dla swojego pierwszego maratonu Amirtharaj upewniła się, że jego kumpel armii Lakhwinder Singh był zawsze u jego boku. „Biegałem sześć dni w tygodniu od ośmiu do 10 kilometrów dziennie. Średnia temperatura wynosiła -28 stopni. Moi koledzy z drużyny myśleli, że jestem szalony, ale nigdy nie czułem się bardziej żywy ”.

Wyścig został uruchomiony z flagą w szachownicę | Zdjęcie: specjalny układ

Dzień wyścigu zaczął zimno i szary, ale wkrótce słońce i chmury walczyły o panowanie nad zboczami. Jezioro zamroziło się, a bieg rozpoczął się od fali flagi w kratkę. Dla Amirtharaja, który osiągnął trzy godziny i 10 minut i poświęcił bieg swoim dzieciom, pierwsze 10 kilometrów było łatwe. Druga runda była bardziej bitwą umysłu. „Nie nosiłem żadnych koralików. Pobiegłem w trampkach, a także udało mi się przekonać dania, majora Vivek AR do ucieczki. I był też mój kumpel. Nagle stało się to przyjaźnią. Miałeś możliwość zwolnienia na spacer, ale bieganie bez zatrzymywania się było moją wygraną, bardziej niż ukończenie samego wyścigu ” – mówi Amirtharaj.