Każdy dom w wiosce Potters w Uttam Nagar, West Delhi, jest także mini sklepem. Produkty gliniane, od Złota oś oraz gliniane garnki i lampy do gotowania i przechowywania przyborów, które rzemieślnicy wyczerpują, są prezentowane wewnątrz domów i na zewnątrz.
Może to być na tyle wskazanie, że społeczność garncarzy radzi sobie dość dobrze, utrzymując swoje dziedzictwo przy życiu w czasach, gdy kilka innych rękodzieło od obrazów Rogan Gujarat po Pattachitra zwojów Odishy powoli zanika, tracąc chwyt na rynku. Wiele społeczności rzemieślniczych stoi w obliczu surowej rzeczywistości, gdy ich młodsze pokolenia odchodzą od odwiecznych umiejętności i zmechanizowanych produktów lub taniego importu, często przejmują rynek.
Potter w pracy w jego domu w Kumhar Gram w Delhi w Uttam Nagar | Zdjęcie: Shashank Kumar Singh
. Kumhars (garncarze) z Delhi starają się pozostać wyjątkiem. Ich koła nie są jeszcze niekonkurencyjne i pomogły pokoleniom uczyć się i kształtować nie tylko różne rodzaje naczyń i produktów, ale także utrzymywały tętniącą żywą społeczność związaną dziedzictwem, odpornością i nadzieją.
Kumhar Village to historia migracji i ponownej rewencji. Rodziny pochodzą z dystryktu Alwar w Radżastanie na początku lat 60. XX wieku i zbudowały domy na lądzie przekazanych im przez właścicieli Gujjar w Uttam Nagar. Rodziny wyposażone w swoje rodowe umiejętności ceramiki zyskały biznes i zaufanie przez lata.
Rajkumar Prajapati, mistrz garncarz, rzemiosło Złota oś (Banks Piggy), gliniane garnki i miniaturowe świątynie w całym roku. W czasach Diwali i festiwalu gliniane lampy przynoszą więcej biznesu. „Moi przodkowie przybyli tutaj z nadzieją, że to zmieniło ich los. Ich szkolenie pomaga nam sprzedawać nasze towary w Indiach, a także USA, Wielkiej Brytanii i Kanadzie” – mówi.
Kumhar Gram w Delhi Uttam Nagar | Zdjęcie: Shashank Kumar Singh
Aby zachować nazwę i sławę, garncarze sprawiają, że warto uczestniczyć w różnych krajowych i międzynarodowych festiwalach rzemieślniczych, takich jak Taj Mahotsv w Agrze, Surajkund Crafts Mela, Dastkar Haat i wydarzenia pokazujące sztukę i kulturę Indii.
„Takie wydarzenia dają nam scenę, aby ujawnić naszą sztukę światu i zachować jej znaczenie”, mówi Rajkumar. Dodaje, że pomaga wzmocnić nasz zasięg i zdobyć uznanie i uznanie dla naszych ekologicznych produktów.
Platformy pomagają im łączyć się z potencjalnymi nabywcami, a także inspirują ich do rozszerzenia platform cyfrowych w celu zapewnienia lepszych zwrotów dla ich kunsztu.
Kumhar Gram w Delhi Uttam Nagar | Zdjęcie: Shashank Kumar Singh
Dla rzemieślników ceramika to nie tylko źródło utrzymania dla utrzymania, ale dziedzictwo przekazywane pokoleniom. „Nawet jeśli mój syn zdecyduje się wykonać inną pracę, nauczę go tej sztuki, aby nasza spuścizna mogła kontynuować”, mówi Rajkumar, ojciec pięcioletniego chłopca.
Historia wioski Potterów jest również kształtowana przez jej kobiety, które pobierają się w rodzinach garncarzy. „Nauczyłem się rzemiosła po ślubie i uczę teraz mojej synowej”, mówi 65-letnia Laxmi Devi. „Ciężko pracujemy, ale większość zysków dotyczy pośredników, którzy kupują od nas i sprzedają na rynku po znacznie wyższych kosztach”, dzieli swoją troskę jako żywiciel rodziny. . Gullak Robi i sprzedaje za 50 ₹ za 200 ₹ na otwartym rynku.
Kumhar Gram w Delhi Uttam Nagar | Zdjęcie: Shashank Kumar Singh
Inne zagrożenie dla ich dochodów pochodzi z taniego chińskiego importu zalewającego rynek indyjski zagraża ich dochodom. „Są gorszej jakości, ale ludzie kupują je za przystępność cenową i dostępność. To utrudnia nasze życie”, zbija jej synową, Priya.
Społeczność musi również poradzić sobie z przepisami dotyczącymi środowiska zagrażające ich tradycyjnej sztuce. Od lat garncarze polegają na tradycyjnych piecach opalanych drewnem, aby wystrzelić swoje gliniane produkty, metodę, która nadaje ich produktom unikalną konsystencję, połysk, trwałość i jakość. Ale procedura generuje dym i zanieczyszczenie.
National Green Tribunal (NGT) i władze lokalne nakładają zakaz od czasu do czasu na ograniczenie zanieczyszczenia powietrza w Delhi. „Rozumiemy potrzebę ochrony środowiska, ale przejście na gaz lub piece elektryczne jest drogie; większość z nas nie może sobie na to pozwolić”, mówi Sangeeta Prajapati.
Bez żadnego wsparcia finansowego lub jasnych wskazówek administracji rzemieślnicy stoją w obliczu bolesnego wyboru, który rzuca cień na ich rzemiosło. „Nie mamy żadnych stowarzyszeń ani związków, aby reprezentować nasz problem. My jako społeczność pomagamy sobie nawzajem w rozwoju, a czasem wysyłamy zbiorowe petycje do rządu” – dodaje.
Kobiety dołączają do rzemiosła po ślubie | Zdjęcie: Shashank Kumar Singh
W ramach krajowego programu rozwoju rękodzieła istnieje kilka programów opracowywania klastrów ze światowej klasy infrastrukturą i technologią w celu zwiększenia produkcji i eksportu. „Słyszę, że istnieją zasady rozwoju naszej społeczności, ale nie ma konkretnych informacji ani komunikacji”, mówi Ganesh Prajapati, 45.
Pottery chcą, aby ich dzieci uczyły się i były wyposażone w używanie cyfrowych narzędzi do skalowania swojego rzemiosła. „Nasze zrównoważone produkty powinny dotrzeć do każdego indyjskiego gospodarstwa domowego po uczciwych cenach”, życzy Priya.
Pomimo szans, Kumhars okazali odporność, aby kontynuować tradycyjne rzemiosło. „Chcemy uwolnić się od dławiania pośredników i rozszerzyć nasze własne firmy dla lepszego zysku”, mówi Rajkumar.
Ich walka jest przypomnieniem, że zachowanie dziedzictwa wymaga czegoś więcej niż umiejętności i wspomnień. „Ważne są sprawiedliwe polityki, świadomy konsumpcjonizm i uznanie ręcznie wykonanych umiejętności. Albo odwieczne historie czekające na opowiedzenie w każdym ręcznie wykonanym artefakcie zostaną pochowane”-dodaje.
Shashank Kumar Singh
Garncarz na kole | Zdjęcie: Raju v
Opublikowany – 22 maja 2025 05:58 jest
