W 2015 roku Iqbal Khan był na szczycie świata. 34-letni finanse Wunderkind, który przeprowadził się z Pakistanu do Szwajcarii, gdy był tylko nastolatkiem, awansował na szefa międzynarodowego zarządzania majątkiem w Credit Suisse, globalnym banku inwestycyjnym. „Nawet Khan był zszokowany” jego szybkim wstąpieniem, pisze Duncana Mavina w swojej nowej książce „”Meltdown: Chciwość, skandal i upadek Credit Suisse”(Pegasus Books), teraz. Ale jego sukces byłby krótkotrwały.
Khan, który był „powszechnie postrzegany jako„ książę koronny ”(Credit Suisse), dyrektor generalny”, wkrótce zostanie uwięziony w jednym z najbardziej dziwacznych skandali w historii globalnych finansów, „który uda, który obnaży zazdrość, ego i zdrady, które często charakteryzowały bank”, pisze Mavin. „Romans stał się znany jako„ Spygate ”. „
Zaledwie kilka lat po jego dramatycznym rozwoju w firmie Khan zdał sobie sprawę, że był ogonowany przez prywatnych detektywów, zatrudnionych przez kierownictwo w Credit Suisse. Byli częścią zespołu, który śledził Khana od tygodni. „Obserwowali go w jego domu, kiedy był joggingiem, kiedy spędził kawę z byłych kolegów”, pisze Mavin. „Ich mandatem było robienie zdjęć i rejestrowanie dowodów każdego, z kim spotkał się Khan”, w tym jego dzieci.
Dochodzenie zostało poproszone o podejrzenia, że Khan może spróbować kłuć swoich najlepszych współpracowników i zabrać ich do konkurującego banku. Chociaż dyrektor generalny Credit Suisse, Tidjane Thiam, nigdy nie przyznał się publicznie do programu, za scenami rzekomo narzekał, że „szpieka były amatorskie”, pisze Mavin. Jeszcze bardziej niepokojące, zaledwie kilka tygodni po ujawnieniu Spygate, konsultant, który zorganizował operację nadzoru, popełnił samobójstwo w tajemniczych okolicznościach.
W przypadku każdego innego banku skandal mógł zdefiniować ich dziedzictwo lub nawet go zniszczyć. Ale dla Credit Suisse, jednego z największych banków na świecie, był to jak zwykle biznes. Jak to doszło? Bank, założony w Szwajcarii w 1856 r., „Był głęboko osadzony w globalnej gospodarce”, pisze Mavin. „Jego klientami byli miliarderami i międzynarodowymi korporacjami. Finansował ogromne inwestycje w infrastrukturę i udzielał pożyczek zarówno firmom, jak i rządom. Było zbyt duże, aby się nie udać. ”
A jednak zawiodło, w zwolnionym tempie przez wiele dziesięcioleci i niezliczone kontrowersje.
Bankierzy zachowujący się źle nie są niczym niezwykłym, ale Credit Suisse „był bankiem, który najbardziej konsekwentnie kwestionował kłopoty”, pisze Mavin. „W innych firmach minęły lata, kiedy wszystko wydawało się działać tak, jak powinno, podczas gdy historia Credit Suisse brzmi jak długa lista nieustępliwych wykroczeń”.
Nawet saga Spygate z 2019 roku nie była odosobnionym incydentem. Dochodzenie przeprowadzone przez władze znalazło więcej dowodów innych pracowników, którzy zostaną podążani przez prywatnych detektywów, a także byłego partnera CEO. Odkryli dowód siedmiu oddzielnych programów szpiegowskich, o których kilku członków zarządu Credit Suisse było w pełni świadomych. Ale „nic nie zostało oficjalnie udokumentowane”, pisze Mavin. Kierownictwo „komunikowane na osobistych kontach WhatsApp lub w wiadomościach tekstowych, które były poza zasięgiem organów regulacyjnych. W jednym przypadku faktura została zmieniona w celu ukrycia, że była ona związana z kosztem zatrudnienia szpiegów. ”
Upadek firmy nie nastąpił z dnia na dzień. Minęły lata, a pod pewnymi względami był nieunikniony wynik światopoglądu finansowego, który uprzywilejował tajemnicę etyki. Podobnie jak Szwajcaria ceniła neutralność, szczególnie podczas I wojny światowej, ich banki poszły o krok dalej, zapewniając „bezpieczną przystań dla każdego, kto chce przechowywać swoje bogactwo z dala od wrażliwych oczu swoich wrogów”, pisze Mavin. Obejmowały to kleptokratów i dyktatorów, brutalnych siłaczy i skorumpowanych urzędników.
Najbardziej okropnie, służyli również jako pośredni dla nazistów i faszystów, zarówno podczas II wojny światowej, jak i po II, biorąc złoto i inne kosztowności skradzione Żydom i oczyszczając go „z nazistowskiej skazi”, pisze Mavin. Radu Lecca, wiodący oficer nazistowski w Rumunii i włoski dyktator Benito Mussolini, mieli konta z Credit Suisse. Jeden z oddziałów banku w Nowym Jorku podobno pomógł Niemcom „ukryć faktyczną własność” ich depozytów, pisze Mavin.
Istnieją również potępiające dowody na to, jak zareagowali na Żydów próbujących ubiegać się o rachunki w ich imieniu. Krótko po wojnie polska żydowska ocalała z Holokaustu o imieniu Estelle Sapir próbowała odzyskać pieniądze pozostawione przez zmarłego ojca, który zmarł w obozie koncentracyjnym, z oddziału Credit Suisse w Genewie. Powiedziano jej, że będzie musiała zapewnić akt zgonu.
„Estelle zażądała urzędnika bankowego, którego powinna poprosić o akt zgonu: Hitler, Himmler lub Eichmann?” pisze Mavina. „Pobiegła, krzycząc z banku”.
Credit Suisse w końcu zgodził się zapłacić SAPIR 500 000 $, ale tak się stało dopiero w 1998 r. I nawet wtedy rzecznik banku przeprosił „ale powiedział również, że szwajcarskie przepisy dotyczące tajemnic bankowych uniemożliwiły im potwierdzenie lub zaprzeczenie, czy którekolwiek z opisanych incydentów Sapir kiedykolwiek się wydarzyło”, pisze Mavin.
Błędne traktowanie i tajemnica od Credit Suisse nie były ograniczone do osób z zewnątrz. Nawet ich przywódcy mogą zostać ofiarami. John Mack-nazywany „Mack the Knife” za jego „bezwzględne podejście do obniżania kosztów”, pisze Mavin-został zatrudniony jako współzałożyciel firmy w 2001 roku i pomimo przywrócenia banku do rentowności po raz pierwszy od lat został zwolniony w czerwcu 2004 r.
„Bank założył całą operację cienia w innym budynku po drugiej stronie ulicy od biura na Manhattanie”, pisze Mavin. Mack zamierzał pracować od tygodni, nie zdając sobie sprawy, że był w całkowicie „wystawionym” biurze. Prawdziwy został odbudowywany tuż obok.
W ostatnich latach skandale pojawiły się szybko i wściekłe, z „wieloma najgorszymi tajemnicami banku. . . emitowany publicznie – pisze Mavin. W lutym 2022 r. Grupa o nazwie Zorganizowana Crime and Corruption Reporting Project wyciekła z 18 000 rachunków z szwajcarskiego banku, nazwaną „tajemnicami suisse”. Dokumenty wykazały, że Credit Suisse „przeszedł dziesiątki niesmacznych postaci, w tym„ rodzinę egipskiego szefa wywiadu, który nadzorował podejrzane o tortury terroryzmu dla CIA; Włoski oskarżony o pranie funduszy karnych; oraz niemiecki dyrektor wykonawczy, który przekupił nigeryjskich urzędników umów telekomunikacyjnych ”, pisze Mavin.
Następnie w kwietniu 2023 r. Nowe rewelacje pojawiły się, że bank nie zamknął kont Setki nazistowskich urzędnikóww tym jeden skazany w Norymberdze, dopiero kilka lat wcześniej.
Koniec w końcu nadszedł na Credit Suisse w czerwcu 2023 r., Kiedy to został zakupiony za 3,2 miliarda dolarów autorstwa szwajcarskiego banku UBS Group AG, w umowie o all-stock pośredniczące przez Szwajcarskie Urząd Nadzoru rynku Finansowego (FINMA). Ale dokładne powody upadku kredytowego Suisse są nadal otwarte na debatę. Oprócz szalonej korupcji i powtarzających się skandali – od 2010 r. „Bank zapłacił grzywny w wysokości ponad 15 miliardów dolarów w stosunku do niewłaściwego postępowania ze strony własnych pracowników”, pisze Mavin – miał również problem z wydatkami.
Według FINMA Credit Suisse miało zbyt hodowane podejście do odszkodowania „które nie zapewniło zachęt dla właściwego rodzaju zachowania”, pisze Mavin. Pracownicy zostali nagrodzeni ogromnymi bonusami, niezależnie od tego, czy bank miał dobry czy zły rok.
Mavin twierdzi jednak, że prawdziwym powodem jego śmierci mogły być próby zbyt szybkiego wzrostu poza szwajcarskie granice. Credit Suisse „stał się potworem”, pisze, „wysokooktanowy globalny bank inwestycyjny przywiązany do stosunkowo małej, tajnej szwajcarskiej firmy”.
