„Apple w Chinach” Patricka McGee opowiada porywającą opowieść o tym, jak dziesięcioletnie inwestycje giganta komputerowego w Chinach podsyciły jej spektakularny sukces, a z kolei przyspieszył wzrost Chin jako supermocarstwa technologicznego.
Ta historia rozpoczyna się prawie 30 lat temu. Po powrocie do Apple w 1997 r. Współzałożyciel Steve Jobs potrzebował hitowego produktu i sposobu na zbudowanie go na dużą skalę. IMAC był powracającym hitem Jobs. Ale złożenie było dziwaczne i trudne. Apple było w stanie uruchomić IMAC za pomocą Korei LG, ale wczesne problemy produkcyjne i rosnące popyt konsumentów sprawiły, że szukali drugiego producenta.
W tym czasie, według Chin Scholar Qin Hui, w tym czasie, kompletną przewagą Chin, było „niskie płace, niskie dobrobyt, niskie prawa człowieka”.
To zaczęło się zmieniać w latach 90. To tajwańscy przedsiębiorcy, tacy jak Terry Gou, charyzmatyczny i bezwzględny dyrektor generalny i założyciel Foxconn, który zamienił Chiny w zaawansowane techniczne warsztaty zdolne do niesamowitych wyczynów produkcji-i ostatecznie innowacji.
Apple najwyraźniej wylądowało na zwycięskiej formule: sparowanie charakterystycznej innowacji i projektowania uosobienia zmarłego Steve’a Jobsa, z ogromnymi zdolnościami produkcyjnymi Chin, nadzorowanymi przez obecnie Ceo Tim Cook, architekta strategii Apple China.
Jednak pomimo niezwykłego sukcesu Apple i Cooka w Chinach, „Apple w Chinach” jest ostatecznie ostrzeżeniem. Książka opisuje, w jaki sposób Hubris i brak przewidywania graniczący z umyślną ślepotą na realia geopolityczne mogą ostatecznie stanowić ogromne, egzystencjalne ryzyko dla każdej firmy.
Ogromna inwestycja Apple w Chinach zaczyna wyglądać jak fausta. Gdy Apple zakorzeniło się w kraju, stał się ono Partii Komunistycznej i ostatecznie stał się młodszym partnerem w dziesięcioleciach Chin, aby uzyskać wyższość technologii nad Stanami Zjednoczonymi poprzez transfer wiedzy i najlepsze praktyki.
„Chiny dozwolony Apple, aby wykorzystać swoich pracowników, aby Chiny mogły z kolei wykorzystać Apple ”, mówi McGee, były reporter Financial Times, który zajmował się firmą przez prawie pięć lat. Gdy Apple skorzystało z Chin, Chiny zaparowały historyczne inwestycje firmy w wielki technologiczny skok napastliwy dla siebie.
Od samego początku Apple osadził swoich najlepszych ludzi i znacząco zainwestowało w skalowanie złożonego chińskiego łańcucha dostaw. Na przykład w 2015 r. Apple zobowiązało się do wydawania 275 miliardów dolarów w Chinach w ciągu pięciu lat, więcej niż podwójnie To, co USA wydały na Marshalla, planują odbudować Europę, skorygowały o inflację. Przez dziesięciolecia Apple szacuje, że wyszkolił 28 milionów pracowników, więcej niż cała siła robocza w Kalifornii. McGee mówi, że są to wysiłki budujące naród.
Sukces Apple, napędzany częściowo ogromnym uściskiem chińskich konsumentów, zaczął obciążyć lokalne rynki pracy, zmuszając firmę i jej dostawców do budowy większej liczby operacji w śródlądach w miastach takich jak Chengdu. Inwestycje te miały również zadowolenie chińskich szefów partii komunistycznej w Pekinie i ich nowego przywódcy Xi Jinpinga, który chciał, aby wnętrze cieszyli się takim samym dobrobytem jak miasta przybrzeżne.
Apple było notorycznie trudne dla swoich dostawców. Jeden dyrektor, Tony Blevins, kiedyś zmusił producenta do podpisania umowy bez czytania jej i był znany z tworzenia i łamania firm. Ale możliwość pracy z Apple sprawiła, że wszyscy wrócili. I spektakularnie opłaciło się firmom, które pracowały z Apple – i przetrwały.
Rzeczywiście, strategia China Apple zrodziła ogromny ekosystem firm technologicznych, w tym takie marki takie jak Electric Carmaker Byd, które rozpoczęły się jako wykonawca Apple, który składa iPady, a teraz buduje najnowocześniejsze samochody elektryczne. Innymi słowy: „Chiny doskonale odgrywały swoje długoterminowe interesy wobec krótkoterminowych potrzeb Apple”, mówi McGee.
Mniej więcej w czasie, gdy XI doszło do władzy, Apple zaczął poważnie zastanawiać się nad stosunkami rządowymi w Chinach, sprowadzając najwyższych kierowników w celu zarządzania swoją działalnością w średnim królestwie. Znany jako „Gang of Eight”, obejmował Doug Guthrie, ekspert w Chinach, który według McGee był „najbardziej instrumentalną postacią w politycznym przebudzeniu Apple”.
Guthrie, początkowo China Bull, ostatecznie zdał sobie sprawę, że tak zwany program reformy XI miał „zwabić kapitałowe i zachodnie firmy jako sposób nauki, aby Chiny mogły odwrócić technologię, odtworzyć ją, a następnie zastąpić”.
Pomimo tych zagrożeń, autorytarny zwrot w Chinach pod XI pomógł Apple, przenosząc powstały ruch robotniczy, umożliwiając kontrahentom firmy wyodrębnić więcej od swoich pracowników i ostatecznie zwiększyć marginesy na iPhone’ach i innych produktach.
Apple spotkało się z nowym ryzykiem w 2016 r. Wraz z wyborem Donalda Trumpa, chińskiego jastrzębia. Pod opowiadaniem McGee Tim Cook zręcznie zajmuje się nowym prezydentem, odwiedzając go często i wzywając go. W rzeczywistości, zamiast zranienie Apple, pierwsza polityka Chin Trumpa (która obejmowała taryfy na Chiny) była dobrodziejstwem dla firmy: Trump nałożył surowe sankcje na Huawei, głównego chińskiego rywala Apple, pozwalając na odzyskanie udziału w rynku, który stracił z Huawei w Chinach i czerpał miliardy zysków.
W 2020 r. Covid uderzył Chiny, a reszta świata zagrała. Ale w ciągu kilku miesięcy chińskie fabryki ponownie otworzyły się, wyrzucając iPhone’y i iPady podczas płyty. Ale w 2022 r., Po protestie antyrządowym, które zostało gwałtownie uchylone, Apple w końcu z opóźnieniem zdał sobie sprawę, że jego ekspozycja w Chinach była zbyt duża.
McGee zastrzega sobie niektóre ze swoich najbardziej zwróconych krytyki za elity polityki amerykańskiej.
„Na przełomie tysiąclecia Waszyngton postawił na Chiny – zakład, że wolny handel liberalizuje kraj i być może katalizuje stworzenie największej demokracji na świecie”, mówi McGee. Ale zamiast zapoczątkować demokrację, handel z Chinami wzbogacił tylko elitę rządzącą w Chinach. McGee oferuje tę przeklętą krytykę: „Działania XI sprawiły, że Waszyngton miał nadzieję z dwóch dekad wcześniej – że może eksportować demokrację przez kapitalizm – wyglądać prawie naiwnie”.
Dzisiaj Apple stara się dywersyfikować swój łańcuch dostaw. W 2022 r., Po blokadach w Szanghaju, Apple GreenLIt jest planem zwiększenia produkcji w Indiach, również ogromnego rynku konsumenckiego. Ale pełne „oddzielenie” z Chin wymagałoby setek miliardów dolarów inwestycji i dekad do wdrożenia.
Ponadto Indie brakuje potężnego rządu centralnego Chin, który może przekierowywać pracowników do fabryk. I brakuje jej ekosystemu zaawansowanych technologii – z których większość jest nadal w Chinach. Ponadto w Indiach są związki zawodowe!
Więc gdzie idzie Apple? Tajwan i producent kontraktów TSMC pojawiają się jako nowe ryzyko. „Dzisiaj główny„ system na chipie ”na każdym iPhonie, iPadzie, MacBooku, komputera komputerowym, Airpod i Apple Watch jest wytwarzany na jednej małej wyspie” – Tajwan – której XI zagroził aneksem. Wojna, a nawet embargo na Tajwanie całkowicie okaleczałoby jabłko. Warren Buffet niedawno sprzedał swoją pozycję TSMC o wartości 5 miliardów dolarów z powodu ryzyka w Chinach i mocno zmniejszył ekspozycję Apple, McGee uważa, że z tego samego powodu.
Istnieją inne ryzyko. Huawei, konkurent Apple, który skorzystał z dziesięcioleciowej strategii chińskiej Apple, przeskakuje Apple w projektowaniu i technologii. Odsprzężenie Chin może spowodować luz chińskich konsumentów i Pekin. A potem jest Trump i jego nieustannie zmieniająca się strategia taryfowa, kolejne źródło niepewności.
McGee kończy się pytając, jak to zrobiły Chiny? Jak rosły tak szybko? „Pewna część niepokojącej odpowiedzi jest to, że Apple ich nauczył” – mówi. Wszędzie jest DNA Apple.
Alex Tapscott jest autorem „Web3: wykres kolejnej granicy gospodarczej i kulturowej Internetu” oraz dyrektor zarządzający Digital Asset Group, oddział NinePoint Partners LP.
