Odważny, jasny muzyczny muzyczny

Prawdziwe kobiety mają krzywe od wczesnych lat 90. przenosi publiczność do łez. Jako sztuka, jako film, a teraz jako musical, ta historia działała jako list miłosny do kobiet na całym świecie, a nawet gdy wchodzi w czwartą dekadę, jest nie mniej proroczy lub potężna. Ale nie popełnij błędu, to Jest zupełnie inaczej.

Najnowsza realizacja Josefina López„Przełomowa gra jest większa, jaśniejsza i pękająca z sercem, gdy śledzi dojrzewanie Any Garcíi (Tatianna Córdoba) pod ciężkimi oczekiwaniami jej matki i jej własnym pragnieniem dążenia do wzniesieniach marzeń.

Rdzeń pozostaje taki sam: Ana, meksykański imigrant drugiej generacji, nie jest zainteresowany fabryką szycia rodziny, ani nie zakorzeniono Boyle Heights, Los Angeles, gdzie została wychowana. Zamiast tego chce odlecieć na studia, pomimo swojej matki Carmen (Justina Machado) stara się ją uziemić w praktyczności. Po rozpoczęciu zamówienia na ubiór, grożąc dokonaniu lub złamaniu firmy, Ana zgadza się pomóc swojej siostrze Estela (kradzież sceny Florencia cuenca), pracując w fabryce latem-ale żonglowanie pracą, jej ambicjami i czujnym okiem matki okazuje się bardziej skomplikowana.

Ta Ana nie wycofuje się z wyzwania. Zniknęła ponura, urażona młoda kobieta, która oznaczyła America FerreraZasłużone zerwanie. Zastąpiła ją odważna, ognista Ana, aspirująca dziennikarz, nie boi się mówić, że mówi jej umysł, i znakomitym studentką, który został już przyjęty do Kolumbii podczas pełnej jazdy – więc co ją powstrzymuje? To proste: Ana tęskni za aprobatą jej matki. Jak może odlecieć bez błogosławieństwa Carmen?

Konflikt jest bałaganem wewnętrznym i zewnętrznym, ponieważ ANA stara się odpowiedzieć na te same pytania, które rozpozna każde dziecko imigrantów: jak daleko mogę się posunąć? Co jestem winien mojej rodzinie? Jak mogę im pomóc?

Pokazanie pełnego spektrum ludzkości i umożliwienie złożonego asortymentu latynoski, zawsze było największym losowaniem historii Lopeza, a ta wersja idzie o krok dalej – sprawia, że ​​doświadczenie to nie tylko się porusza, ale bardzo, bardzo zabawne.

Produkcja, która w niedzielę otworzyła się w teatrze Jamesa Earla Jonesa, oferuje serdeczną i buntową książkę Lisy Loomer i Nell Benjamin oraz zachwycająca muzyka Joy Huerta i Benjamin Velez. Niesamowicie dobrze gra tłum: żarty są stałe, a ciepło wyczuwalne. To prawdziwe doświadczenie wspólne, co nie jest zaskoczeniem, biorąc pod uwagę ilość serca, który ten program wnosi do stołu.

Scena, która nadaje serialowi nazwisko-w której Ana przeciwstawia się krawędzi matki o jej wagę, zdejmując ubrania i prasując w bieliźnie-jest najważniejszym wydarzeniem nocy, a nawet zdobyła owację na stojąco na połowie, która bez wątpienia stanie się trendem.

Program jest absolutną radością, jaką jest świadek z jej żywą scenerią i żywą choreografią. Wyciąga także kluczowy akt równoważenia, zanurzając nas w prawdziwym, teksturowanym świecie ich lokalizacji East Los Angeles, pochylając się w szczegółach i intymnych chwilach, a następnie we właściwych momentach, obejmując fantazję, biorąc nas w umysły postaci i pozwalając, by ich marzenia były wizualizowane na scenie.

Podobnie jak film, muzyczny występuje jako moment gwiazdy dla swojego przewagi. To szok Prawdziwe kobiety Zaznacza po raz pierwszy Córdoba na Broadwayu: tworzy łatwo sympatyczną bohaterkę, dzięki czemu scena jest zapierającym dech w piersiach wokalem i warstwowym podejściem do jej postaci. Ana jest siłą, z którą należy się liczyć, ale ta sama młodzieńcza determina, która sprawia, że ​​jej szarżuje naprzód, nadaje się jej najbardziej frustrującym momentom. Wciąż jest tak wiele, że nie rozumie o otaczających jej kobietach i o mocy, którą dzierżą.

Tymczasem Machado nie jest zaskakująco potężną obecnością na scenie jako cyniczna, przepracowana matka Ana, która tęskni za córką, aby zdać sobie sprawę, że lekcje, których oferuje, nigdy nie można nauczyć w szkole Ivy League.

Obsada są zaokrąglone przez kobiety z fabryki: Cuenca’s Estela, Shelby Acosta jako Prima Flaca, Carla Jimenez jako Pancha, Aline Mayagoitia jako Itzel, Jennifer Sánchez jako Rosalí i Sandra Valls jako Prima Fulvia. Każdy z nich ma przynajmniej jeden moment, aby zabłysnąć, ale nawet jeśli nie są Centerstage, trzymają się humoru, osobowości i wspaniałego wokalu.

Itzel Mayagoitia jest szczególnym wyróżnieniem: 17-letni uchodźca Gwatemalski jest cichym przeciwnikiem odważnej obecności Any. Natychmiast się ujmuje, zapewnia szczególnie uroczą liczbę, a później ma za zadanie przenieść nas przez emocjonalny niski punkt.

W próżni, Prawdziwe kobiety mają krzywe jest raczej niezwiązaną rozkoszą. Ale w rzeczywistości cień Ferrery i Uziemione podejście do filmubudzić duży niepokój. Znalazłem, że brakuje mi kłującej natury pierwotnej postaci, niuansu, który taki niedoskonały bohater przyniósł do stołu.

Ta wersja ANA zawierała irytujące tłum: była sfrustrowana, niezrozumiana, zraniona i podatna na uderzenie. Miała rację, że miała te uczucia, a czasem błędnie co do tego, jak je przetworzyła. Te szorstkie krawędzie zostały wygładzone, a chociaż wciąż istnieje taka równowaga, że ​​jest dobra i zła, mając wiele do nauki i robienia ważnych punktów, tracimy wrażenie, że czasami jest ona stojącą na jej własny sposób.

To samo można powiedzieć o Carmen, która jest podobnie szlifowana. Nadal robi niemiły dźgnięcia na córkę, kpi z wagi i jest zmuszona patrzeć do wewnątrz, gdzie pochodzą te krytyki, ale pisanie – i uroczy występ Machado – usuwają wiele złożonej goryczy, którą kiedyś nosiła.

Z pewnością nie jest to niezamotywowana zmiana. Prawdziwe kobiety mają krzywe Teraz ma miejsce na skupienie się gniewu na prawdziwych złoczyńcach tej historii – nikczemnych polityków trzymających się retoryki oraz „właściwych” i „niewłaściwych” rodzajów imigrantów; okrutne usługi naturalizacji imigracji (INS) Oficerowie odczłowieczający nieudokumentowanych ludzi na każdym kroku; oraz szerszy system chętny do skorzystania z taniej pracy imigrantów, jednocześnie traktując ich jak brud. I jest to konieczna, głęboko wpływająca aktualizacja.

Jest to nieuniknione napięcie adaptacji: najnowsze tłumaczenie jest coś utracone. Ale nie jest to korzyść Prawdziwe kobiety mają krzywe Bycie klasycznym dziełem? Wersje te mogą współistnieć. Oryginał nie został wymazany, ale zmodernizowany dla nowego tłumu i nowej formy. Format muzyczny jest miejscem odwagi i uroczystości, szansa na uczynienie tej historii euforycznym doświadczeniem. Są chwile w tej iteracji, które nie istnieją w żadnym innym miejscu.

Co ważniejsze, pomimo różnic przesłanie pozostaje takie samo. Nadal istnieje bardzo jasne poczucie, że jest to historia, która widzi każdą z tych kobiet; To nie przeprasza, ponieważ pozwala im zajmować miejsce; To wymaga ich odbiorców, daje miejscem do zaakceptowania siebie i zawsze wierzy w ich zdolność do rozwoju. Pod koniec serialu młoda Ana rzeczywiście ucieka, ale nie szybuje solo. Ocena: A–