Pamiętasz „Buena Vista Social Club”, album? Nawet jeśli tego nie zrobisz, teraz jest „Buena Vista Social Club”, musical, żywiołowy podmuch z przeszłości – stara kubańska muzyka dla nowej publiczności. Wersja na Broadwayu jest standarowana dla sorodowanej wielkości miasta, a dla studia, w którym w 1996 r. Grupa starych, głównie zapomnianych kubańskich muzyków nagrała album.
Justin Cunningham, jako Juan de Marcos: „Poniżej znajduje się historia zespołu. Nie nasza, choć zrobimy to, co w naszej mocy. Niektóre z poniższych jest prawdą. Niektóre z nich wydają się tylko prawdą”.
Wiadomości CBS
Prawdziwa część: prawdziwa osoba gra ten aktor, Juan de Marcos Gonzalez, już zlokalizował i zebrali starych muzyków, zanim producenci muzyki Ry Cooder i Nick Gold pojawili się w Hawanie. Kiedy upadł ich plan związany z parującymi albumem kubański i zachodniej Afryki, poszli z planem B i zgromadzili się z grupą Juan de Marcos.
„Byłem taki szczęśliwy, ponieważ byli moimi idoli” – powiedział Juan. „Wiesz, dorastałem, wiesz, słuchając ich muzyki. A potem nagle byłem liderem zespołu”.
Zapytałem: „Czy któryś z zaangażowanych osób, w tym ty, miał pojęcie, że to, co stało się„ Buena Vista Social Club ”, byłoby czymś wielkim?”
„Nie”, odpowiedział. „Zostali gwiazdami popu. To było jak niewiarygodna rzecz”.
Światowy obwód/nonesuch
Nieoczekiwane i nieodparte zjawisko, które spowodowało, jest przedmiotem nominowanego do Oscara dokumentu Wim Wenders z 1999 roku.
„To było po prostu wszechobecne; mam na myśli, że wszędzie słyszysz tę muzykę”-powiedziała dziennikarz muzyczny i współpracownik suback Judy Cantor-Navas, autorka „Cuba on Record”. „Mówiąc to:„ Tak, słuchamy tej starej kubańskiej muzyki, która nagle sprzedaje miliony albumów ”, wydawało się coś, co było bardzo mało prawdopodobne”.
Zapytałem: „Jak myślisz, dlaczego ludzie tak bardzo kochali muzykę?”
„Muzyka kubańska naprawdę spodobała się tak wiele różnych ludzi”-powiedział Cantor-Navas. „Mówią, że tak, wiesz, idealne połączenie afro-kubańskich rytmów i hiszpańskich melodii, które połączyły się na Kubie. To po prostu ta bardzo zaraźliwa muzyka, która dostaje się do twojej duszy”.
To nie była tylko muzyka, którą kochali. To właśnie byli muzycy – nieprawdopodobny ostatni akt ich kariery. Album zdobył Grammy i sprzedał ponad 8 milionów egzemplarzy na całym świecie.
„I byli bardzo szczęśliwi, wiesz, ponieważ wrócili na scenę” – powiedział Juan de Marcos. „Ponieważ jeśli jesteś muzykiem i jesteś artystą, zawsze jesteś artystą, wiesz? I nawet gdy jesteś na emeryturze, masz tę małą świecę w swoim sercu”.
Piosenkarka-tancerka Omara Portuondo miała 67 lat; Piosenkarka Ibrahim Ferrer miała 70 lat. Inni członkowie zespołu byli dawni jak 90. Zaczęli koncertować po świecie, a nawet śpiewając do mnie na historię „niedzielę rano” 25 lat temu. „Nadal muszę się uszczypnąć, aby upewnić się, że nie śpię i nie marzę” – powiedział wtedy Ferrer. „Nigdy nie myślałem, że odniosę tyle sukcesu”.
Sztuka opowiada wyobrażoną historię pochodzenia muzyków, ich kariery i ich osobistych zmagań, z nutami romansu, dziesięciolecia przed sławą pod koniec życia.
Marco Ramirez napisał The Broadway Show. „Jestem Kubańczykiem. Urodziłem się i wychowałem w Miami, ale moi rodzice i kubańskie mojej rodziny” – powiedział. „I tak, dla mnie, co mnie do tego doprowadziło, była muzyka. To była muzyka, którą wychowywałem przez całe życie.
Miał 14 lat, kiedy ukazał się album: „To był moment intensywnej dumy, z których zdajemy sobie sprawę, że świat troszczył się o naszą muzykę, i że te piosenki, które słyszałem w małym żółtym boomu Sony Dziadku nad pralką, były to piosenki, które nagle dbał o cały świat. To znaczyło dla mnie.”
Wiadomości CBS
Saheem Ali, dyrektor serialu, dorastał w Kenii. Jego ojciec, pilot linii lotniczych, przyniósł album do domu. Miał obsesję na tym. „Wciąż słuchałem tego powtarzającego się” – powiedział. „Coś w tekście przemówiło do mnie. Nauczyłem się tekstów, nie wiedząc, o czym mówiłem, bo Swahili jest moim pierwszym językiem.
„Nie wiedziałem nic o ich historii, absolutnie nic. Po raz pierwszy wiedziałem o historii, czytał scenariusz Marco. To mnie podekscytowało tym musical. Ludzie będą o nich dowiedzieć się w sposób, w jaki młodzi ludzie tacy jak ja nigdy nie mieli okazji”.
Otrzymane na scenie na Broadwayu, stare piosenki, które zostały rozegrane w latach 40. i 50. w prawdziwym klubie towarzyskim Buena Vista, klubie nocnym Havana dla Czarnych Kubańczyków klasy robotniczej. Został zamknięty po tym, jak Fidel Castro doszedł do władzy w 1959 roku. Wydarzenia rewolucji kubańskiej czają się na krawędziach serialu.
Grając wczorajszą kubańską muzykę na Broadwayu to jedne z najlepszych kubańskich muzyków, z których większość mieszka teraz poza Kubą, ponieważ zarabianie na życiu jest trudne.
Juan de Marcos powiedział: „Ludzie zobaczą prawdziwą Kubę, dostaną kawałek naszego kraju, gdy będą uczestniczyć w musicalu. Nie mamy nic w naszym kraju. Nie mamy oleju, nie mamy złota, ale mamy muzykę, piękne panie, dobrą kawę, najlepsze cygara i najlepszy rum. I muzyka, która jest najważniejszą rzeczą, jak dla nas jedzenie.”
Podawane na Broadwayu: uczta.
Aby usłyszeć występ „Chan Chan” z muzycznego „Buena Vista Social Club”, kliknij poniższy odtwarzacz wideo:
Aby uzyskać więcej informacji:
Historia wyprodukowana przez Reida Orvedahla. Redaktor: Carol Ross.
