Świat nie może akceptować „nowej normy” w Palestynie | Konflikt Izraela-Palestyny

Kiedy wróciłem do mojego rodzinnego miasta w pobliżu Ramallah na okupowanym zachodnim brzegu w styczniu, napięcie było namacalne. Przypomniało mi to drugą intifadę, której byłem świadkiem z pierwszej ręki jako dziecko. Był strach i niepokój oraz zwiększone poczucie niepewności z powodu ciągłych ataków osadników izraelskich. Drogi do i z miasta były zablokowane przez punkty kontrolne, co prowadzi do godzin długości i upokorzenia dla Palestyńczyków próbujących wejść lub odejść.

Na kilka tygodni przed wizytą izraelscy osadnicy podpalili ziemię mojej rodziny podczas sezonu wybierania oliwek. Nastąpiło to po podobnym ataku zeszłego lata i jeszcze dwa rok wcześniej, który zniszczył własność, uprawy i starożytne drzewa oliwne.

Mój ojciec powiedział mi, że stał bezsilny, niezdolny do zrównania ognia, ponieważ uzbrojeni osadnicy byli chroniani przez siły izraelskie. Nawet gdyby żołnierze nie byli tam, aby zapobiec ratowaniu nieruchomości, nie byłoby wystarczającej ilości wody, aby wyrzucić ogień, ponieważ jest on kierowany przez pobliskie nielegalne osady.

Sytuacja na okupowanym Zachodnim Brzegu od lat pogarsza się, ale przemoc wzrosła gwałtownie po 7 października 2023 r. Prawie połowa wszystkich palestyńskich dzieci zabitych przez siły izraelskie lub osadników od czasu rozpoczęcia zapisów została zabita Tylko przez ostatnie dwa lata.

Do tej pory w tym roku przemoc widziała dwuletnie zastrzelenie w głowę przez izraelskiego snajpera w jej domu rodzinnym oraz 23-letnią kobietę w ciąży zabitą przez izraelski pożar. Nie są to izolowane incydenty, ale część szerszego wzoru, w którym Palestyńczycy są zabijani w bezprecedensowy sposób, w bezprecedensowym tempie.

Izraelskie naloty wojskowe na palestyńskie domy i arbitralne zatrzymanie stały się codziennym wydarzeniem. Spośród 10 000 Palestyńczyków trwających w izraelskich więzieniach, Ponad 300 to dzieciWiększość z nich nie ma zarzutów i nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, czy i kiedy znów zobaczą swoje rodziny.

Wioski są atakowane, domy są rozebrane, a własność są niszczone według przyspieszonych stawek. Architektura zawodu – punkty kontrolne, bariery i pozwolenia – nasiliła się i sprawiła, że ​​życie codzienne nie do zniesienia dla Palestyńczyków. Prawie 900 nowych wojskowych punktów kontrolnych i barier zostało zainstalowanych od 7 października. Doprowadziło to do poważnych ograniczeń ruchu i zakłóceń niezbędnych usług, pogłębiając i tak już straszny kryzys humanitarny.

To, co kiedyś było bezprecedensowe, stało się „rutyną” – a świat wydaje się przyzwyczaić do tego. Nasza nowa rzeczywistość obejmuje izraelskie strajki lotnicze na obozach dla uchodźców, szpitale pod oblężnością, dzieci zastrzelone przed ich domami. Takie incydenty brutalnej przemocy stały się regularnymi zdarzeniami, podobnie jak w Gazie.

Pamiętasz pierwszy atak szpitalny w Gazie? Pierwsze celowanie w szkołę schronienia przesiedlonych? Pierwszy ogień z izraelskiego strajku powietrznego rozdzierającego namioty przesiedlonych i płonących ludzi żyjących? Teraz spróbuj zapamiętać ostatnią. Takie gwałtowne incydenty stały się tak znormalizowane, że ostatecznie są akceptowane jako ponura rzeczywistość w odległej krainie.

To samo dzieje się teraz na okupowanym Zachodnim Brzegu.

Jako ratuj przedstawiciela dzieci w ONZ, widzę, jak ta dynamika znajduje odzwierciedlenie na scenie międzynarodowej. Utrzymujący brak znaczącej odpowiedzialności za siły izraelskie wspierał kulturę bezkarności – umożliwiając działania takie jak szkoły bombowe, spalanie domów oraz zabijanie dziennikarzy i humanitarnych pracowników stały się postrzegane jako „normalne”.

I nawet gdy światło reflektorów zostaje rzucone na Palestynę podczas globalnych wydarzeń, wydaje się, że nie ma to znaczenia. Na początku tego miesiąca film palestyńsko-izraelski No Other Land nie wygrał Oscara za najlepszy dokument.

Przyjmując nagrodę, palestyński filmowiec Basel Adra wyraził nadzieję, że jego niemowlę nie będzie musiała żyć tym samym życiem, które obecnie żył – zawsze obawiając się przemocy osadniczej, rozbiórki domów i wymuszonego wysiedlenia.

Mimo, że film zdobył najwyższe wyróżnienia (a może z tego powodu), ataki izraelskich żołnierzy i osadników na Masafer Yatty, społeczności Adry, tylko nasiliły się. Nie było żadnych znaczących działań ze strony społeczności międzynarodowej.

Ludzie można wybaczyć, że są przytłoczeni w obliczu nieustępliwej brutalności od ponad półtora roku. To tylko człowiek, aby odczuć odrętwienie. Poza tym tak wiele osób było narażonych na relacje medialne, które systematycznie odczłowieczały Palestyńczyków i odsunęło swoje głosy, zerwając ludzkie połączenia i empatię.

Ale rządom nie można wybaczyć, że nie podjęło żadnych działań. Mają prawny obowiązek przestrzegania prawa międzynarodowego. Jego normy nie są względne; Nie są gotowi na negocjacje.

Prawda jest taka, że ​​szokujące naruszenia odbywające się w Gazie i Zachodnim Brzegu zostały znormalizowane, ponieważ są one akceptowane przez osoby, które powierzono normom prawa międzynarodowego.

Musimy żądać, aby organy międzynarodowe i rządy podjęły konkretne kroki w celu pociągnięcia sprawców do odpowiedzialności za swoje działania. Obejmuje to zawieszenie transferów broni i mechanizmy wspierające, które podważają bezkarność dla tych, którzy lekceważy prawo międzynarodowe.

Globalna społeczność musi zdecydowanie działać, aby przywrócić szacunek dla prawa międzynarodowego. Stany, które ignorują te przepisy, podważają samą podstawę globalnego porządku opartego na regułach. Podczas gdy ci, którzy naruszają prawa dzieci i prawo międzynarodowe ponoszą ostateczną odpowiedzialność, wszystkie państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych mają obowiązek na podstawie konwencji genewskich w celu zapewnienia przestrzegania tych zasad.

Cotygodniowe masakry nie są normalne. Populacja przyniesiona na krawędź głodu wykonanego przez człowieka nie jest normalna. Strajki powietrzne na obozach dla uchodźców nie są normalne. Dwupoziomowy system praw oparty na pochodzeniu etnicznym nie jest normalny. Zatrzymanie, uwięzienie i zabijanie dzieci nie jest normalne.

Minął czas na bierną obserwację. Świat musi wymagać odpowiedzialności, wspierać wysiłki humanitarne i odmawiać przyjęcia niedopuszczalnych. Każde opóźnienie kosztuje więcej życia; Każde opóźnienie osłabia system zaprojektowany w celu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi na całym świecie. Tylko poprzez zbiorowe działanie możemy złamać ten cykl przemocy i zapewnić przyszłość, w której dzieci w Palestynie i Izraelu, niezależnie od ich pochodzenia etnicznego lub religii, są chronione i cenione.

Poglądy wyrażone w tym artykule są własne i niekoniecznie odzwierciedlają postawę redakcyjną Al Jazeery.