W pierwszym france otwiera sondę terrorystyczną za rasistowskie zabijanie tunezyjskiego fryzjera | Rasizm

31 maja, w sobotę, Hichem Miraoui był w swoim domu w południowo -wschodniej Francji podczas rozmowy z siostrą Hanen, która mieszka w pobliżu, i jego matką w Tunezji.

Był późny poranek w Puget-sur-argens, jego wiosce w pobliżu Riwiery Francuskiej.

Nagle Hanen usłyszał, jak wykrzyknik. Następnie telefon spadł na podłogę, a linia ucichła.

Dwie godziny później Mouna Miraoui, jego kuzyn, był na posterunku policji w Dragoignan kilka kilometrów na północ, identyfikując jego ciało.

Miraoui został zastrzelony pięć razy i zabity w tym, co francuski śledczy – w pierwszym – identyfikują się jako prawdopodobnie motywowany rasowo aktem terroryzmu wewnętrznego.

„To żywe piekło, to nie do zniesienia” – powiedział Mouna przez telefon Al Jazeera. „To był szok dla wszystkich. Jego siostra zemdlała. Wyobraź sobie, że tego dnia zostałem zaproszony do jego domu na obiad lub drinka. Mam małe dzieci, co by wtedy się stało?”

Francuscy śledczy otworzyli śledztwo terroryzmu w sprawie morderstwa, w której inna ofiara została ranna. Mężczyzna zidentyfikowany jako Christophe Belgembe został aresztowany.

Podejrzany regularnie repostował treści ze skrajnie prawicowej krajowej partii rajdowej Francji. Przyznał się do zastrzelenia Miraoui, ale nie przyznał się do winy za motywowany rasowo charakter przestępstwa.

W kilku filmach przesłanych na Facebook, które zostały usunięte, podejrzany wydawał się pogratulować „pozbycia się 2-3 sztuk śmieci”, podał francuska strona z wiadomościami 20 minut. Według jednej z sióstr Miraoui Belgembe był dobrze znany wśród mieszkańców ze swoich ksenofobicznych poglądów, w szczególności „nienawiści Arabów”.

Członkowie rodziny powiedzieli różne media, że ​​Miraoui, który miał po czterdziestce, czuł się coraz bardziej zagrożony przez Belgembe, prawnego właściciela kilku broni jako członek klubu sportowego, w dniach i tygodniach poprzedzających domniemane morderstwo.

Fryzjer, który był blisko swoich pięciu sióstr, Miraoui planował wrócić do Tunezji, aby odwiedzić swoją chore matkę po raz pierwszy od ośmiu lat.

Domniemane morderstwo doprowadziło do protestów w całej Francji i ujawniło to, co grupy antyracyzmów nazywają „otoczeniem” nienawiści anty-arabskiej i ksenofobii.

Według najnowszych statystyk francuskiego ministra wewnętrznego francuskiego ministra spraw wewnętrznych odbył się między styczniem a marcem 2025 r. 79 islamofobicznych przestępstw z nienawiści, co stanowi wzrost o ponad 70 procent istotny dla tego samego okresu w 2024 r.

W niedzielę kilka tysięcy ludzi zebrało się w południowym francuskim mieście Marsylii i miastu Miraoui, aby zaprotestować przeciwko rosnącym przestępstwom z nienawiści, podnosząc znaki czytanie „Rasizm ponownie zabił” i „Spoczywaj w pokoju, Hichem”.

„Śmierć Hichema jest owocem coraz twardszej atmosfery, która rośnie od kilku miesięcy i lat i która w oświadczeniu jest w oświadczeniu nieco więcej”, powiedział prawnik rodzinny, Mourad Battikh.

W ciągu ostatniego roku trzech mężczyzn zginęło w tym, co wydaje się być motywowane rasowo przestępstwami z nienawiści, ale Miraoui jako pierwsi zbadano przez krajowe prokuraturę antyterrorystyczne lub Pnat.

Według Zelie Herana, prawnego szefa strażnika antyracizmu SOS Racisme, otwarcie dochodzenia w sprawie terroryzmu oznacza więcej zasobów i potencjalnie szybki proces. Zapytała, dlaczego PNAT nie został aktywowany w innych podobnych i najnowszych przypadkach.

„Chociaż z pewnością możemy pochwalić (PNAT) za podjęcie tej sprawy, ponieważ jest to przypadek, w którym istnieje chęć zakłócenia porządku publicznego i rozprzestrzeniania się terroru ze strony tej osoby, która zachęciła innych do zabicia obcokrajowców, nadal możemy być zaskoczeni i krytyczni wobec faktu, że to pierwszy raz (oni) podjęli tego rodzaju sprawę” – powiedział Heran.

Zasugerowała, że ​​francuscy politycy, w tym minister spraw wewnętrznych Bruno Retailleau, pozwolili na nienawistne klimat.

Retailleau wcześniej powtórzył obalone roszczenia dotyczące „zalania” przez migrantów, a niedawno wprowadził ustawę o zakazaniu chusty z uniwersytetów publicznych.

Heran powiedział, że ta „obsesja na punkcie islamu i obcokrajowców przełożyła się na działania populacji”, w tym chwytanie chusty z głowami kobiet i znęcania się werbalnego.

Statystyki udostępnione Al Jazeera potwierdzają te roszczenia.

W pierwszych pięciu miesiącach 2025 r. SOS Racisme udokumentował 44-procentowy wzrost połączeń z infolinią antydyskryminacyjną w porównaniu z tym samym okresem rok temu.

Wzrost ten jest nawet ostrzejszy w odniesieniu do incydentów anty-arabskich i islamofobicznych, które wzrosły o 68 procent rok do roku.

W niektórych incydentach dzwoniący opisali uszkodzenie mienia, w tym w meczetach. W bardziej pilnych przypadkach zgłoszono przemoc fizyczną.

W kwietniu Aboubakar Cisse, malijski mężczyzna po dwudziestce, został dźgnięty 57 razy, przygotowując swój meczet na modlitwę w La Grand-Combe, również w południowej Francji.

Chociaż napastnik rzekomo wyraził oświadczenie uznane za niezwykle obraźliwe dla muzułmanów, gdy zabił Cisse, przestępstwo nie jest badane jako akt terroryzmu, ale jako zabójstwo oparte na rasie.

Zabicie Cisse nastąpiło po zabójstwie Djamela Bendjaballaha, tunezyjskiego mężczyzny, który został poprowadzony przez kierowcę SUV -a w zbrodni, jego rodzina próbowała bezskutecznie zakwalifikować się jako przestępstwo z nienawiści. Podejrzany był członkiem skrajnie prawicowej grupy Survivalist i byłego męża partnera Bendjaballaha.

W środę ciało Hichem Miraoui zostało powrócone do Tunezji – tragicznie łącząc go ze swoją chorą matką.

Mouna Miraoui ma nadzieję, że jego śmierć będzie katalizatorem zmian. Nosi chustkę i powiedziała, że ​​nie czuje się już bezpiecznie we Francji.

„Mam wrażenie, że buduje się uogólniona nienawiść”, powiedziała Al Jazeera. „Oczekujemy, że sprawiedliwość zostanie wykonana. Oczekujemy, że przekonanie tego człowieka da przykład dla wszystkich, aby ludzie nie sądzili, że to normalne i trywializują”.

Heran z Sos Racisme powiedział: „Wszystko, co możemy zrobić, to wezwać do świadomości pilności retoryki antyracizistycznej i wdrażania polityk dotyczących ograniczenia tego zjawiska ze strony polityków, mediów i obywateli”.