Dzika historia pionierskiego Ameryki „Mega’-preacher Aimee Semple McPherson

Była mieszanką PT Barnum, kolorowego showmana, który przypisał oświadczeniu: „Jest frajer urodzony w każdej minucie”, a niesławna, ekstłokrotna para telewizyjna Tammy Faye i Jim Baker, którzy zbudowali skandaliczne imperium ewangeliczne-wszystko w jednym.

We wczesnych latach ryczącej dwudziestki była charyzmatyczna ewangelistka o imieniu Aimee Semple McPherson, która rządziła cyrkiem do nieba, która fascynowała publiczność i czciciele.

Działając z pierwszego megachurcha w Ameryce – świątyni Angelus w Los Angeles, z ponad 7 000 codziennych odwiedzających – McPherson, w wieku 33 lat, była gwiazdą, która znalazła ją przez olśniewające wyznawców z ekstrawaganckich kazań, które opisywały zachwytliwy stan miłości z Bogiem.

Dramatyczne kazania McPhersona, uzdrowiciela wiary, obejmowały chrzty dorosłych przez zanurzenie w wodzie-z sceną zapożyczoną z pobliskich Hollywood Studios, a wszystko to wspierane przez jej mosiężną grupę lub 14-częściową orkiestrę i stu głosu chóru wyposażonego w niebo.

I wszystko to gwarantowało, że płyty windykacyjne rozleciłyby się na zakończenie jej usług.

Dla pobożnego Aimee Semple McPherson był współczesnym świętym, bardziej rozpoznawalnym niż papież.

„Aimee sprzedała się jako„ właściwa opcja ” – wygodniej niż uderzyły o grzech i piekło, ale także ktoś, kto przyjął czyste podstawy wiary chrześcijańskiej. Była„ siostrą wszystkich ”, pisze dziennikarz Claire Hoffman w swojej dzikiej jazdy biografii,„ Siostra, Sinner: cudowne życie i tajemnicze zniknięcie Semple Aimee Semple ”(Farrar, Strauzy i Girous).

Jak opisuje Hoffman, „krytycy McPhersona nazywali ją PT Barnum of Chrześcijaństwa. Użyła żywych wielbłądów, tygrysów, jagniąt i okazałych palm – cokolwiek potrzeba, aby ożywić starożytny świat na jej scenie”.

Była „alternatywą Goldilocks-niezbyt gorącą, niezbyt zimną. Właściwe przesłanie o Jezusie”, pisze Hoffman, a także królową jej królestwa, ubraną w munduję białej pielęgniarki zwieńczonej niebieską peleryną ozdobioną krzyżem-wydaje się cnotliwy i pobożny.

Tysiące zgromadziło się na największym programie w mieście, ogłasza autora, który zauważa, że ​​McPherson przepakował zielonoświątkowy, w celu głównego nurtu, białej publiczności, która przedstawiała kochającą osobistą relację z Bogiem.

Ale ciemna strona sławy miała obalić McPhersona.

Pisze autor: „W miarę wzrostu jej zboru i fortuny, podobnie jak złowieszcze incydenty: fani obsesji pojawiają się w środku nocy, szalona aresztowana za próbę jej zamordowania, a nawet nieudana spisek porwania”.

W słoneczne popołudnie 18 maja 1926 r. 35-letnia Aimee postanowiła pracować nad kazaniami w hotelu Ocean View w miasteczku Beach w Wenecji. Przeniosła się w szmaragdowy zielony kostium kąpielowy i poszła na brzeg „żeby się trochę zanurzyć”. Zaczęła pływać dalej, a potem zniknęła w falach niebieskiego Pacyfiku.

„Eskadra policji i straży przybrzeżnej USA przeszukała wodę z Wenecji do Kanionu Topanga”, pisze Hoffman, ale ewangelista zniknął. Tak jest do miesiąca później – cudem cudów i wszelkiej nadziei, że straciła – nagle powróciła, nie w oceanie, ale spacerując 22 mil od pustyni w Meksyku, twierdząc, że została porwana, odurzona, torturowana i zagrożona niewolnictwem seksualnym.

Ale Asa Keyes, ówczesny prokurator okręgowy w Los Angeles, miał inne konto. Zapewnił, że słynny ewangelista w rzeczywistości wyszedł z samochodu i poszedł na niewielką odległość nad granicą Teksasu. To, jak zniknęła z oceanu, nigdy nie było znane.

Tymczasem pojawiła się naoczna świadek, twierdząc, że pobożny McPherson został złożony ze swoim kochankiem, żonatym Kennethem Ormistonem, operatorem radiowym z jej kościoła, który zrezygnował z pracy na krótko przed zniknięciem.

„Aimee broniła każdego aspektu swojego życia. Walczyła o to, by świat jej uwierzył, sprzedając się, jak cnota stworzyła ciało”, pisze Hoffman. „Musiała rzucić się jako ofiara, mrugająca i szeroko oczami, trzymała zakładnika i na łaskę ciemnych sił”.

Kiedyś Fawning Press nazywała ją „tkaczką fantastycznych opowieści”, „Houdini z ambony” i opisała swoich wyznawców jako „źle wykształcone bumpkins, kretynów LA”.

Jak zauważył autor: „Aimee był wilkiem w ubraniach o świątyni owczej, biegli w oszukaniu mas pomysłowych uśmiechu i świetnym show”.

Została zbadana pod kątem spisku przestępczego w celu zboczenia lub utrudniania sprawiedliwości. Dochodzenie zostało później upuszczone, ale słynny ewangelista nie mógł uciec od ciągłej surowej krytyki prasy.

Pewnej nocy po występie w Oakland wróciła do hotelu i przedawkowała hipnotyczne środki uspokajające.

Została uznana za zmarłą następnego ranka 27 września 1944 r. W wieku 53 lat i pochowana na cmentarzu Forest Lawn.

Urodzona w 1890 r. McPherson po raz pierwszy została narażona na głoszenie i modlitwę, gdy jej matka dołączyła do Armii Zbawienia i zabrała swoją młodą córkę na spotkania Zbawienia. Aimee uwielbiała grać w kościele, kazania i śpiewając hymny do swoich lalek. Odrodzenie Ducha Świętego przyciągnęło ją do Kręgu Świętego Rollera, krzycząc Hallelujah, kołysząc się w uwielbieniu Ducha Świętego.

Opuściła szkołę średnią po zakochaniu się w Robercie Jamesa Semple, sprzedawcy domowym, który opuścił swoją pracę, aby głosić i modlić się na spotkaniach ożywienia, aw 1908 r. Obaj się pobrali.

Błędnie udali się do Europy, a następnie Hongkong, aby rozprzestrzeniać Słowo Boże, w ciąży Aimee.

Ale Malaria dogoniła oboje, zabijając Roberta i wysyłając Aimee z powrotem do USA, gdzie dołączyła do matki, dzwoniąc dzwonkiem w górę i w dół Broadwayu w Nowym Jorku dla Armii Zbawienia. Na piętach Aimee zgodziła się poślubić Harolda McPhersona, księgowego, który miał nadzieję, że będzie szczęśliwym gospodynią domową.