Dla krytyków prezydenta Tunezji, Kais Saied, próba ponad 40 postaci opozycyjnych jest całkiem wyraźnie kolejnym gwoździem w trumnie demokracji kraju – i praworządności.
Oskarżeni w procesie – który wznowi się w piątek po odroczeniu w dniu, w którym został otwarty 4 marca – są niektórymi wiodącymi krytykami rządu. Należą do nich byłych dyplomatów, osobowości medialne i członkowie największej partii Parlamentu, „muzułmańskiego demokraty” Ennahda.
A jednak stoją przed zarzutami, takimi jak „spiskowanie przeciwko państwu” i „przynależność do grupy terrorystycznej”, oskarżenia, które zostały potępione pierwszego dnia procesu jako „absurdalność” przez prawnika obrony Abdelaziza Essid.
Jednym z tych, którzy są próbowani-w zagłębieniu-w tak zwanym „sprawie spiskowym” jest nawet francuski intelektualista, Bernard-Henri Levy, który jest oskarżony o bycie przewodnikiem między oskarżonymi a zagranicznymi partiami.
Informacje na temat dokładnych szczegółów próby pozostają pochmurne, z dokładną liczbą osób na rozprawie i konkretnymi zarzutami, przed którymi stoją niejasne.
Proces masowy został potępiony zarówno na ulicach Tunisów, gdzie setki ludzi wyszły na ulice w środę, jak i przez obserwatorów i analityków, którzy rozmawiali z Al Jazeera i opisują postępowanie sądowe jako kolejny przykład celowego wyciszenia sprzeciwu Saieda.
Wadliwy proces
Grupy praw, w tym Human Rights Watch (HRW), zatrzasnęły masową proces jako dowód „uzbrojenia” sądownictwa i dalszych represji podstawowych wolności. Podczas gromadzenia się do procesu Organizacja Narodów Zjednoczonych skrytykowała rząd, wzywając go w oświadczeniu na początku tego roku, aby „zakończyć wszystkie formy prześladowań przeciwników i aktywistów”.
Tunezyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych skrytykowało następnie to, co powiedział, to „nieścisłości” w oświadczeniu ONZ.
W lutym dziewięciu oskarżonych przed procesem zostało uznanych za „zbyt niebezpieczne”, aby osobiście uczestniczyć w procesie.
Sześciu z nich, w tym wiodąca postać opozycyjna Jaouhar Ben Mbarek i były przywódca Ennahdha, Abdelhamid Jelassi, od lutego 2023 r. Odbyło się od lutego 2023 r.
I mbareK 30 marca rozpoczął strajk głodowy, aby zaprotestować przeciwko jego wykluczeniu z procesu.
Dołączył do niego w środę pięciu innych oskarżonych podobnie wykluczonych z ich procesu – wspomniane Jelassi, politycy Issam Chebbi, Khayam Turki i Ghazi Chaouachi oraz prawnik Ridha Belhaj.
Wszyscy oskarżeni mają do czynienia z długimi wyrokami więziennymi, jeśli zostaną uznani za winnych, do karę śmierci, która została zawieszona w Tunezji od 1991 roku.
„Prezydent Saied ma uzbrojenie systemu sądowego Tunezji, aby podążać za przeciwnikami politycznymi i dysydentami, rzucając ludzi w arbitralne zatrzymanie na cienkie dowody i ścigając ich obraźliwe ściganie” – powiedział Al Jazeera Bassam Khawaja, zastępca dyrektora Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej w HRW.
Osłabienie sądownictwa
Zwiększona kontrola rządu nad sądownictwem, wielu obserwatorów martwi się, czy oskarżeni w procesie mają realistyczną szansę na uznanie niewinnego, nawet jeśli dowody przeciwko nim są słabe.
Wątpliwości co do niezależności sądownictwa Tunezji rosły od czasu rozwiązał radę sądową kraju W 2022 r., A następnie zastąpił go ciałem, nad którym ma większą kontrolę.
Jaki opór wewnętrzny pozostał na zmiany Saieda, które zakończyły się w czerwcu tego roku, Kiedy zwolnił 57 sędziówMówienie publiczności telewizyjnej, że „dał szansę po okazji i ostrzeżeniu po ostrzeżeniu sądownictwu o oczyszczeniu się”.
„Proces spiskowy jest żywym przykładem tego, w jaki sposób urząd prokuratora i sądów jest wykorzystywany jako narzędzie do zmiażdżenia sprzeciwu i rozstrzygania rządów prawa i podstawowych wolności”, powiedział Benarbia z Międzynarodowej Komisji Jurystów, powiedział Al Jazeera.
„Długotrwałe, arbitralne zatrzymanie przedprocesowe, brak wiarygodnych dowodów i nakaz zabraniający niektórym oskarżonym osobiście uczestniczenia w ich własnym procesie, nie pozostawiają wątpliwości co do niesprawiedliwości i upolitycznionego charakteru procesu spiskowego”-powiedział.
Nie ma już historii sukcesu
Tunezja była obchodzona jako jedna z niewielu sukcesów rewolucji „Arabskiej Wiosny” 2011, z silnym zaangażowaniem politycznym wśród członków społeczeństwa publicznego i obywatelskiego, którzy często zabierali fale radiowe i ulice, aby ich głosy wysłuchały.
W latach, które nastąpiły po rewolucji, która obaliła długoletnią autokratyczną Zine El El Abidine Ben Ali, zaobserwowano rozwój zdrowego systemu politycznego z licznymi wyborami ogłoszonymi przez międzynarodowych obserwatorów.
Ale słaba gospodarka i wzmocnienie sił antydemokratycznych doprowadziły do odrzucenia, ograniczonego przez Saieda zwolnienia rządu i rozwiązaniem parlamentu w 2021 r. I 2022 r.
Od tego czasu rządził dekretem prezydenckim i przepisał konstytucję kraju, umacniając władzę prezydencji.
Oprócz tego, że centralizacja władzy była czystką przeciwników Saieda, w tym polityków i wybitnych postaci w poprzednio rozwijających się grupach aktywistów Tunezji.
Wśród ukierunkowanych są postacie Ennahda, takie jak przywódca i były mówca parlamentu Rached GhannouchiByły premier Hichem Mechichi, były minister sprawiedliwości Noureddine Bhiri, i powiedział Ferjani, członek politycznych wykonawczy partii. Ale represje uderzyły także w wiele postaci spoza Annahda, w tym Abir Moussi, dawnego poparcia Bena Ali i zaciekłego krytyka Ennahdy oraz Abderazek Krimi, dyrektora projektu Tunezyjskiej Rady Uchodźców.
Ferjani, Bhiri i Moussi należą do oskarżonych w bieżącej próbie masowej.
Tłumienie opozycji Tunezji towarzyszyło również inne wysiłki potępione przez grupy praw.
We wrześniu 2022 r. Saied uchwalił dekret kryminalizujący wszelkie „fałszywe wiadomości” rozpowszechniane przez środki elektroniczne, z odpowiedzialnością za podjęcie decyzji o „fałszywym”, spadającym do coraz bardziej posłusznego systemu sądowego.
Zgodnie z tym prawem ponad 60 osób, W tym dziennikarze, prawnicy i postacie opozycyjne zostały ścigane za przemówienie publiczne uznane za prawnie fałszywe, Zied Dabber, szef Narodowego Związku Tunezji dziennikarzy, powiedział w zeszłym roku AFP News Agency, z nich zdecydowana większość za krytykę Saied i jego administracji.
„Ludzie się boją, a ludzie zmęczeni” – powiedział Al Jazeera tunezyjski autor Hatem Nafti, który obecnie mieszka w Paryżu.
„Ludzie wiedzą, że mogą iść do więzienia za nic” – kontynuował.
„Strach nie jest nowy w Tunezji. Przeżyłem pierwszą część mojego życia pod panowaniem Bena Ali”, powiedział o prezydenta Tunezji od 1987 do 2011 roku. Ale Nafti powiedział, że pod dowództwem Ben Ali Tunezjanie wiedział, że czerwone linie w dużej mierze otoczyły prezydenta i system zarządzania, podczas gdy teraz było to jasne, co sprawi, co sprawi, że osoba upadła na rzecz organów.
„Jeśli go skrytykowałeś (Ben Ali), poszedłeś do więzienia. Teraz nie ma żadnych zasad” – powiedział Nafti.
Wskazał na swoich przyjaciół, takich jak otwartej lewicowej marki Firebrand Hamma Hammami, który regularnie krytykuje Sared, ale pozostaje w wolności, a inni, tacy jak prawnik Sonia Dahmani, który dziś stoi przed sądem za pozornie niewinnymi komentarzami podczas talk show.
„Nie ma żadnych zasad, nic” – powiedział Nafti o obecnej administracji, „i myślę, że to sprawia, że ludzie bardziej się boją”.
