Pakistan uruchamia operację Bunyan Marsoos: Co wiemy do tej pory | Wiadomości z napięć Indii-Pakistanu

Islamabad, Pakistan – Indie i Pakistan wystrzeliły pociski w bazie wojskowe w sobotę rano, ostatnie eskalacja w ich szybkim dryfie w kierunku całkowitej wojny.

Pakistan oskarżył Indie o przeprowadzanie ataków na swoim terytorium czwartej z rzędu noc, wystrzeliwując uderzenia pocisków balistycznych na co najmniej trzech bazach powietrznych. Islamabad powiedział, że w odpowiedzi rozpoczął ważną kampanię wojskową, „Operacja Bunyan Marsoos” (arabska „Struktura złożona z ołowiu”) skierowana do co najmniej sześciu indyjskich baz wojskowych.

Indie z kolei oskarżyły Pakistan o bycie agresorem. Indyjscy urzędnicy wojskowi twierdzili, że Pakistan celował w kilka indyjskich baz wojskowych i że jego pociski na terytorium pakistańskie były odpowiedzią.

Jednak niezależnie od tego, kto uderzył drugiego pierwszego 10 maja, sam fakt, że Indie i Pakistan uderzyły sobie nawzajem w tak szerokie pokos terytorium, znacznie poza Kaszmirem – spornym regionem, który częściowo kontroluje – oznacza, że ​​konflikt skręcił teraz na prawie nieznane terytorium.

Nigdy nie atakowali się rywali Azji Południowej na tej skali poza czterema wojenami, których walczyli.

Oto, co wiemy do tej pory na temat ataków Indii, odpowiedzi Pakistanu, tego, co mówią zarówno kraje, jak i globalne mocarstwa, takie jak Stany Zjednoczone, oraz tło tego intensyfikującego konflikt.

Według Pakistanu, co się stało rano 10 maja?

Pakistan powiedział, że Indie wystrzeliły Salvo dronów do Pakistanu, a następnie uderzenia pocisków balistycznych na co najmniej trzech głównych bazach powietrznych.

Pakistańskie bazy Indie są cenione:

• Baza powietrzna Nur Khan: Położony w pobliżu Chaklala, Rawalpindi, służy jako kluczowe centrum operacyjne i szkoleniowe. Mieści ważne polecenia sił powietrznych Pakistanu i obsługuje transport, logistykę i działalność lotniczą VIP.
• Studenci bazy airbase: Położony w Chakwal, około 120 km (75 mil) od Islamabadu. Jest to istotna baza do przodu dla Pakistanu Sił Powietrznych. Odgrywa kluczową rolę w obronie powietrznej i gotowości do walki.
• Baza powietrzna Rafiqui: Baza znajduje się w Shorkot, Pendżabie, organizuje eskadry myśliwskie.

Pakistan powiedział, że w odpowiedzi rozpoczął ataki powietrzne na wiele indyjskich baz wojskowych. Podstawy, o których wiadomo, że zostały ukierunkowane:

• Baza powietrzna Udhampur: Udhampur, położony w Kaszmirze za administrator Indii, jest także siedzibą północnej dowództwa armii indyjskiej.
• Baza powietrzna PathanKot: Baza w indyjskim Pendżabie jest centralną częścią operacji sił powietrznych pierwszej linii Indii i była celem uzbrojonych bojowników w ataku w 2016 r., W którym zginęło sześciu indyjskich żołnierzy. Indie obwiniały ten atak na Pakistanu Jaish-e-Mohammad.
• Pozycja broni artyleryjskiej Drangyari: Drangyari jest w Dżammu i Kaszmirze administrowanym Indianami.
• Depot wsparcia pola URI: URI, w Kaszmirze zainteresowanym Indianinem, jest także domem dla dużej bazy armii indyjskiej, która została zaatakowana w 2016 roku przez uzbrojonych bojowników, którzy zabili 19 indyjskich żołnierzy. Indie, które obwiniały Pakistanu Jaish-e-Mohammad za atak, wystrzeliły coś, co opisał jako „strajki chirurgiczne” w Kaszmirze zainteresowanym Pakistanem.
• Nagota: W mieście w Kaszmirze za administratora Indian jest domem dla miejsca przechowywania pocisków Brahmos, wspólnie zaprojektowanych i wyprodukowanych przez Indie i Rosję.
• Beas: Witryna, położona w indyjskim Pendżabie, jest magazynem dla pocisku Brahmos.
• Baza lotnicza Adampur: Baza znajduje się w indyjskim Pendżabie, znajduje się system obrony rakietowej S-400, który Indie kupiły od Rosji.
• Baza lotnicza Bhuj: Baza znajduje się w Gujarat, państwie rodzinnym premiera indyjskiego Narendry Modi.

Co powiedziała Indie?

Na briefingu medialnym indyjski sekretarz spraw zagranicznych Vikram Misri oskarżył Pakistan o prowokacje i eskalacje, twierdząc, że New Delhi reaguje jedynie na działania sąsiada.

Dołączył do niego pułkownik Sofia Qureshi z armii indyjskiej i dowódcy skrzydeł Vyomika Singh z indyjskich sił powietrznych, który podzielił się wersją wydarzeń w New Delhi.

Qureshi powiedział, że Pakistan użył „dronów, broni dalekiego zasięgu, amunicji zawierającej i myśliwce, aby skierować się do obszarów cywilnych i infrastruktury wojskowej”.

„Wojsko Pakistanu uciekło się również do włamań do powietrza za pomocą dronów i strzelania broni ciężkiej kalibru wzdłuż linii kontroli” – powiedziała. Rykieta amunicja, znana również jako drony samobójcze, są zdalnie kontrolowane i zaprojektowane w celu awarii ich celów. Linia kontroli jest de facto granicą między indyjskimi i administrowanymi przez Pakistani Kaszmir.

Podczas gdy Indie stwierdziły, że zestrzeliły większość przychodzących pocisków i dronów, Qureshi i Singh przyznali, że podstawy sił powietrznych w Udhampur, Pathankot, Adampur i Bhuj doznały „ograniczonych uszkodzeń”.

Indie odrzuciły jednak sugestie, że wszelkie bazy ponieśli jakiekolwiek znaczące szkody, a wojskowe zwolniły zebrane w czasie zdjęcia obiektów na poparcie jego twierdzenia. Wojsko Pakistanu w czwartek twierdziło, że bazy Udhampur i Pathankot zostały „zniszczone”.

Indyjscy urzędnicy powiedzieli, że w sobotę co najmniej pięć osób zostało zabitych przez pakistański pożar rakietowy.

Co się stało 10 maja?

Gdy sąsiedzi wymienili pożar i zarzuty rakietowe, sekretarz stanu USA Marco Rubio rozmawiał z generałem Syed Asim Munirem, szefem armii Pakistanu i powszechnie uważany za najpotężniejszą postać kraju, a także z indyjskim ministrem spraw zagranicznych, S Jaishankar.

Według Departamentu Stanu USA Rubio wezwał obie strony do poszukiwania sposobów „deeskalowania” i zaoferował amerykańską pomoc w rozpoczęciu konstruktywnego dialogu w celu uniknięcia dalszych konfliktów.

Jak Indie i Pakistan dotarły na krawędź wojny?

Odpowiedź wojskowa Pakistanu w czwartek nastąpiła od czterech dni kolejnych indyjskich ataków na jego terytorium i nastąpiła dwa tygodnie po śmiertelnym napaści na turystów w malowniczym mieście Pahalgam w kaszmirze za administrowanie Indianami 22 kwietnia.

Atak zabił 26 mężczyzn, wszystkich cywilów. Indie obwiniły grupy zbrojne, które, jak twierdzi, są poparte przez Pakistan, zarzut Islamabad zaprzeczył, wzywając zamiast tego do „bezstronnego, przejrzystego” dochodzenia, które odrzucił New Delhi.

Wiele relacji świadków sugeruje, że bandyci oddzielili mężczyzn od kobiet, a następnie wybrali i zabili niemuzułmanów.

Indie zainicjowały strajki 7 maja, ukierunkowane na obszary w Pakistanie i kaszmirze administrowanym przez Pakistan. Twierdził, że zniszczył „infrastrukturę terrorystyczną” i wyeliminował co najmniej „100 terrorystów”.

Nazwał swoją operację ataków Sindoor, odniesieniem do Vermilion – Sindoor w języku hindi – czerwony pigment Wiele małżeństw hinduskich stosuje się na ich czole. Misja była aluzją do sposobu, w jaki bandyci zabili turystów w Pahalgam.

Pakistan poinformował, że strajki indyjskie zabiły 33 osoby, w tym kilka dzieci, i ranne ponad 50. Zaprzeczono, że którekolwiek z zmarłych były bojownikami, jak twierdzili Indie.

W miarę rozwoju ataków Pakistan rozmieścił swoje siły powietrzne w odpowiedzi, angażując się w bitwę z indyjskimi siłami powietrznymi (IAF). Wojsko Pakistanu twierdziło, że pokonało pięć indyjskich dysz, w tym trzy Rafales, francuskie samoloty uważały za najbardziej zaawansowane aktywa IAF. Indie nie potwierdziły ani nie zaprzeczyły strat.

Wojna dronów nasila się

Indie odpowiedziały wdrażając dronów i zawieszanie amunicji w dniach 9 i 10 maja, osiągając co najmniej tuzin celów w całym Pakistanie, w tym główne centra miejskie, takie jak Karaczi, Lahore i Rawalpindi.

Indie powiedziały, że strajki dronów były odpowiedzią na użycie przez Pakistanu przez drony, twierdzenie, że Islamabad nadal odrzuca.

„Nie ma wiarygodności ich roszczeń. Nadal kłamią. Ich zarzut jest fałszywy. W przeciwnym razie, gdzie są ich dowody?” Porucznik generalny Ahmed Sharif Chaudhry, rzecznik wojskowy Pakistanu, powiedział Al Jazeera podczas odprawy w Rawalpindi w piątek.

Dodał, że odpowiedź Pakistanu na „agresję indyjską” nadejdzie w „czasie, metodzie i miejscu naszego wyboru”.

Ten czas nadszedł rano 10 maja.

Co oznacza operacja Bunyan Marsoos?

Operacja Pakistanu zatytułowana jest Bunyan Marsoos, arabska fraza, która tłumaczy się jako „struktura wykonana z ołowiu”.

Wyrażenie pochodzi z Koranu: „Naprawdę Bóg kocha tych, którzy walczą w jego sprawie w tablicy bitewnej, jakby były solidną strukturą cementowaną”.

W kontekście Koranu wyrażenie symbolizuje jedność i siłę wśród wierzących walczących o sprawiedliwą przyczynę.

Co dalej?

Eksperci wielokrotnie ostrzegali przed potrzebą natychmiastowej deeskalacji między sąsiadami uzbrojonymi w nuklearne, zanim sytuacja stanie się „nieodwracalna”.

Indie powiedziały 10 maja, że ​​jest gotów powstrzymać cykl eskalacji, jeśli Pakistan odwróci się.

Ale Kamran Bokhari, starszy dyrektor w New Lines Institute for Strategy and Policy, powiedział, że indyjskie strajki na pakistańskich bazach lotniczych dramatycznie eskalowały konflikt.

„Gdy Pindi został uderzony i inne bazy powietrzne, takie jak ten w Sargodha, wojna zmieniła się na gorsze”, powiedział Al Jazeera. „Patrzymy teraz na znacznie większą wojnę”.

Muhammad Faisal, analityk ds. Bezpieczeństwa w Azji Południowej z University of Technology Sydney, powiedział, że Pakistan nie ma niewielkiego wyboru, jak tylko zareagować.

„Pakistan może zastosować swoje najnowsze odrzutowce w trybie dystansowym lub wprowadzić strajki pocisków dalekiego zasięgu w indyjskich bazach powietrznych, które omijają obronę powietrza. W ciągu ostatnich trzech dni obie strony znacząco zmapowały sobie obronę powietrza, a teraz jest kolejna połowie eskalacji”, powiedział Al Jazeera.