Martin Scorsese otrzymuje własny dokument po karierze, tworząc dokumenty o innych

Apple TV+ ogłosiło w środę najlepszy powód, aby nie anulować bezpłatnej subskrypcji próbnej zawierającej nowy produkt Apple.

Martin ScorseseNajbardziej wpływowy żywy reżyser filmu według każdej rozsądnej metryki, zgodził się otworzyć swoje archiwa i być przedmiotem pięcioczęściowego filmu dokumentalnego Pan Scorsese.

W oświadczeniu, Rebecca MillerDyrektor projektu powiedział, że „praca i życie Scorsese są tak ogromne i tak przekonujące, że utwór ewoluował z jednej do pięciu części w ciągu pięciu lat; opracowanie tego dokumentu wraz z moimi wieloletnimi współpracownikami było jednym z decydujących doświadczeń mojego życia jako filmowca”.

Użycie czasu przeszłego, sugeruje to Pan Scorsese został już zastrzelony lub przeważnie nakręcony, choć nie podano jeszcze żadnych słów na premierę. Nowojorski festiwal filmowy, który ma miejsce każdego roku pod koniec września, wydaje się oczywistym miejscem na taką premierę, ale ma Martin Scorsese lub Apple, jeśli chodzi o to, czy zrobił coś oczywistego? Nie, i dlatego powstają o nich filmy dokumentalne.

Miller, którego poprzednie filmy obejmują Ballada Jacka i Rose I Plan Maggiejest również żonaty Daniel Day-Lewisgwiazda takich godnych uwagi filmów Scorsese Wiek niewinności I Gangi Nowego Jorku. (Ona też jest dramaturgiem Arthur Miller i fotograf Inge MorathCórka, na wypadek, gdybyś nie wiedział.)

Przypominając, oto jak Scorsese i trzykrotny zwycięzca Oscara pracowali razem, aby romantyczna sublimacja i tłumili emocje dziwnie zmysłowe.

Oprócz Day-Lewis (który nie był „Get” dla Millera, wie, gdzie mieszka facet), inni ogłoszeni przedmioty wywiadu to współpracownicy Scorsese, tacy jak Robert De NiroW Leonardo DiCaprioW Mick Jaggerpóźno Robbie RobertsonW Sharon StoneW Jodie FosterW Cate BlanchettI Paul Schradera także chums Steven Spielberg i żona i dzieci Scorsese. Projekt obiecuje zbadać swoją pracę po eksperymentach uczniów za pośrednictwem klasyków TaksówkarzW GoodfellasW Zmarł, zabójcy kwiatowego księżyca, a więcej, izolujące powtarzające się tematy, takie jak „miejsce dobra i zła w fundamentalnej naturze ludzkości”.

Dokumenty nie są nowe w Scorsese, choć zwykle to on, który nazywa. Rzeczywiście, od swoich najwcześniejszych czasów miał prawie coś w rodzaju cienia, po swoje bardziej widoczne, tworząc nagradzane narracje.

Jeden z jego pierwszych koncertów był tak naprawdę jako kameraperson i jeden z kilku redaktorów WoodstockLodestar wszystkich nowoczesnych filmów koncertowych. W następnym roku on i kolektyw zatytułowany „The New York Cinetracts” wyprodukowali fascynujący projekt „City Symphony”, Sceny uliczne 1970co kontrastowało ruchy protestacyjne po obu stronach ogrodzenia politycznego.

W 1974 roku, po wydaniu jego przełomu Średnie ulice i przed zwycięstwem Oscara Alice już tu nie mieszkaOdwrócił kamerę na swoich rodzicach Charles i Catherine (i gotowanie Catherine), aby uzyskać uroczą krótką funkcję Włoski. Był to czas, w którym dostęp do sprzętu filmowego, nie wspominając o dystrybucji, dla „przeciętnych ludzi”, aby się zaprezentować, był prawie niespotykany.

Cztery lata później, po triumfie Taksówkarz (który wygrał Palme d’Or w Cannes), stworzył Scorsese Ostatni walcaKoncert „pożegnania” zespołu. (Zapytaj większość Cinephiles, jaki jest najlepszy film koncertowy wszechczasów, a oni albo powiedzą, że to Ostatni walca lub Jonathana Demme Przestań mieć sens z Ostatni walca na drugim miejscu. I oba będą miały rację.)

W latach 90. Scorsese stworzył dwa filmy dokumentalne o historii kina. Pierwszy, Osobista podróż z Martinem Scorsese przez amerykańskie filmyjest dokładnie tak, jak to brzmi – spojrzenie na świat światowy światopogląd Scorsese w kształcie filmu i pełen niezwykłych klipów i obserwacji. (Ma również blisko cztery godziny, ale powinno być dwa razy.)

Podążył za tym z Moja podróż do Włochktóra była taka sama melodia jak powyżej, ale z włoskimi filmami. Ten jest nieco ponad cztery godziny, a także mógłby kontynuować i byłby równie świetny.

Inne filmy dokumentalne w latach 2000 XX wieku początkowo utrzymywały znane liczby. Jeden na Bob Dylan. Jeden na George Harrison. A Rolling Stones Film koncertowy. Kinowy esej na temat reżysera filmu Elia Kazan. Drugi na Dylan. Ale były też nieoczekiwane osoby.

50 -letni argument badał wpływ New York Review of BooksWażny, ale prawie najlepiej sprzedający się dziennik esejów i krytyki. W 2010 roku zrobił Wystąpienie publicznekochający portret chrupiącego intelektualisty (ale także, jeśli jesteśmy szczerzy, komikiem) Fran Lebowitz. W 2021 r. Obaj współpracowali w serii Netflix Udawaj, że to miastoktóry jest w zasadzie Lebowitz i Scorsese, siedzący w restauracji przez siedem odcinków, podczas gdy ona opowiada historie, a on podwaja się ze śmiechu, często uderzając stół z czystą radością.

Czy Rebecca Miller będzie tak samo w głośnej uznaniu pana Scorsese Pan Scorsese? Tylko czas pokaże.