Gdzie jest Liberia, którego prezydent Trump chwalił za swój „dobry angielski”? |. Międzynarodowe wiadomości handlowe
Prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump przyciągnął kpiny po tym, jak pochwalił prezydenta Liberii za „pięknie” mówienia po angielsku, mimo że jest to język urzędowy kraju.
„Taki dobry angielski, gdzie nauczyłeś się tak pięknie mówić?” Trump zapytał Josepha Boakai podczas Spotkanie z pięcioma afrykańskimi przywódcami w Białym Domu w środę.
„W Liberii?” – zapytał Trump. Boakai wydawał się chichocze, zanim odpowiedział: „Tak, proszę pana”.
Alex Vines, szef programu Afryki w londyńskim think tank, Chatham House, powiedział Al Jazeera: „Ograniczona wiedza Prezydenta Trumpa na temat Afryki była prezentowana z jego komentarzem na temat jakości angielskiego przez prezydenta Boakai”.
Liberia została założona w 1822 r. Jako kolonia dla uwolnionych czarnych niewolników amerykańskich, ponieważ biali Amerykanie starali się rozwiązać to, co postrzegali jako problem – obecność Czarnych w Stanach Zjednoczonych po zakończeniu niewolnictwa.
Oto doniczkowa historia narodu afrykańskiego:
Gdzie jest Liberia i jak zaludniona jest?
Kraj pięciu milionów ludzi znajduje się na zachodnim wybrzeżu Afryki i jest ograniczony przez Sierra Leone na północny zachód, Gwinea na północ, wybrzeże Kości Słoniowej na wschodzie i Ocean Atlantycki na południu i zachodzie.
Liberia została założona w 1822 roku i została republiką w 1847 r. Jest to najstarsza Republika Afryki i jest przez wielu postrzegana jako symbol afrykańskiego samostanowienia. Wraz z Etiopią jest to jedyny naród afrykański, który nigdy nie został skolonizowany podczas Europy Scramble o kontynent.
Istnieje oficjalnie 16 grup etnicznych, które składają się na rdzenną ludność Afryki Liberii, przy czym największa jest Kpelle.
Jak, dlaczego i kiedy została założona Liberia?
Gdy ruch abolicjonistyczny przeciwko niewolnictwu zyskał w USA w 1822 r., Grupa 86 wcześniej zniewolonych ludzi przybyła do współczesnej stolicy Liberii, Monrowii, największego portu w kraju.
Jehudi Ashmun, biały Amerykanin, prowadził wysiłki American Colonization Society (ACS) w celu resettowania wolnych ludzi w Afryce. Podczas gdy niektórzy postanowili chętnie wyemigrować, wiadomo, że organizacja wywierała presję lub zmuszając innych do przeprowadzki.
ACS został ustanowiony przez białych Amerykanów, którzy wierzyli, że obecność wolnych czarnych ludzi w USA stanowi zagrożenie dla narodu, ponieważ mogą podżegać tych, którzy pozostali w niewolnictwie buntownicy. Niektórzy wierzyli również w „niższość” Czarnych i uważali, że nie są w stanie osiągnąć równości w społeczeństwie amerykańskim. Celem organizacji było zatem ustanowienie kolonii w Afryce Zachodniej, która ich przyjęła.
Liberia została ogłoszona niezależną Republiką w 1847 r., Stała się pierwszą republiką afrykańską, która osiągnęła taki status i zostanie uznany przez narody zachodnie. Joseph Jenkins Roberts, Afroamerykanin, który wyemigrował do Liberii w 1829 r. I został politykiem, został wybrany pierwszym prezydentem nowego kraju.
Podczas gdy rdzenni przywódcy oparli się amerykańskim próbom zakupu ziemi, kraj noworodka został utworzony po tym, jak urzędnik marynarki wojennej USA zmusił lokalnego władcę do sprzedaży pasa gruntów ACS. Jego stolica została nazwana Monrowia po piątym prezydenta USA, Jamesa Monroe, który nabył pieniądze rządowe na projekt.
Szacuje się, że w sumie około 12 000 wcześniej zniewolonych czarnych Amerykanów wyemigrowało do Liberii w latach 1820–1861.
Kto tworzy populację?
Afroamerykanie i ich potomkowie, znani jako Amerykanie-Liberyjczycy, zdominowali rząd Liberii dzięki swoim powiązaniom z rządem USA, przez które byli w stanie prowadzić handel, dopóki zamach wojskowy nie zakończył ich wpływów w 1980 roku.
Pomimo tego, że jest mniejszością około 5 procent całkowitej populacji w Liberii, od początku republiki, w większości wykluczyli rdzenną ludność afrykańską ze znaczącego udziału w życiu politycznym kraju.
Rdzenni mieszkańcy, którzy migrowali z Sudanu Zachodniego pod koniec średniowiecza, stanowią większość populacji. Mniejsza część migrowała również z sąsiednich zachodnich państw afrykańskich podczas kampanii anty-niewolników i europejskich rządów kolonialnych w XIX wieku.
W ostatnich latach otworzył swoje podwoje dla uchodźców z krajów sąsiednich, szczególnie z Wybrzeże Kości Słoniowejgdzie wybuchła wojna domowa w 2002 i 2011 roku.
Jaki jest urzędowy język Liberii?
Angielski jest językiem oficjalnym Liberii, choć używanych tam również ponad dwa tuziny języków tubylczych.
Amerykańscy-liberyjczycy, którzy zdominowali władzę polityczną aż do wojskowego zamachu stanu w 1980 r., Nałożyli angielski jako powszechnie wypowiadany język, kiedy założyli Republikę w 1847 r.
Inne języki używane przez rdzenne grupy etniczne Liberii znajdują się pod trzema głównymi grupami, wszystkie należące do rodziny języków Niger-Congo: języki Mande, Kwa i Mel.
Co spowodowało wojny domowe w Liberii?
Liberia przetrwała dwie główne wojny domowe w ostatnich dziesięcioleciach. Konflikty kraju były głęboko zakorzenione w podziałach etnicznych.
Samuel Doe, członek rdzennej grupy etnicznej Krahn, poprowadził zamach stanu wojskowego w 1980 r., Która obaliła rząd Amerykanina-liberyjskiego i położył kres jej politycznej dominacji naznaczonej nierównościami etnicznymi. Prezydent Liberian William R Tolbert został zamordowany podczas zamachu stanu.
Jednak Doe zapoczątkował okres autorytaryzmu i łamania praw człowieka, które doprowadziły do pierwszej i drugiej wojny domowej liberii.
Pierwsza wojna wybuchła w 1989 roku, kiedy Charles TaylorPotomek uwolnionych amerykańskich niewolników rozpoczął zbrojną bunt przeciwko DOE, który zabił ponad 200 000 osób i wysiedlił miliony.
Druga wojna wybuchła w 1999 r., Kiedy grupa rebeliantów, Liberians United for Pojednania i Demokracji (Lurd), rozpoczęła ofensywę wojskową, by obalić rząd Taylora przy wsparciu sąsiedniej Gwinei.
Konflikt rozlał się na Gwineę i Sierra Leone, ale ustąpił w 2003 r. Wraz z interwencją międzynarodowych sił pokojowych oraz rezygnacji i wygnania Taylora.
Taylor został oskarżony o naruszenia praw człowieka i oskarżony przez sponsorowany przez ONZ Trybunał War-Crimes w 2003 r. Otrzymał wyrok 50 lat więzienia.
Jaka jest teraz sytuacja?
Liberia W większości doświadczył stabilności politycznej od czasu zakończenia drugiej wojny domowej. Odbyło się w wyborach demokratycznych w 2017 r., Oznaczając pierwszy pokojowy przeniesienie władzy od 1944 r.
Boakai był wybrany prezydent W 2023 r. Z 50,64 procent głosów na sześcioletnią kadencję, pokonując byłą międzynarodową gwiazdę piłkarską George Weah.
Vines z Chatham House powiedział: „Pochodzenie etniczne jest dziś mniej ważne w Liberii, a Amerykalicy-liberianie są o wiele mniej dominujące”.
„Liberianie wciąż postrzegają bliskie powiązania z USA”, zwłaszcza z powodu głębokich połączeń z wieloma posiadaczami zielonych kart, powiedział Vines, ale znaczący cięcie finansowania USAID Na kontynencie afrykańskim na początku tego roku był szokiem.
Podczas środowego spotkania Białego Domu z Trumpem Boakai opisał Liberię jako „wieloletniego przyjaciela Stanów Zjednoczonych”.
„Wierzymy w twoją politykę uczynienia Ameryki wielkim ponownie”, powiedział Trumpowi na spotkaniu, zanim opowiedział się za inwestycją USA w swoim kraju. „Chcemy tylko bardzo podziękować za tę okazję”.
Dlaczego Trump spotkał przywódców Liberii i innych narodów z Afryki Zachodniej?
Pięć krajów, których przywódcy spotkali Trumpa-mianowicie Liberia, Gabon, Gwinea-Bissau, Mauretania i Senegalu-posiada niewykorzystane zasoby naturalne, w tym minerały ziem rzadkich. Prezydent USA pozdrowił ich jako „bardzo żywe miejsca z bardzo cenną ziemią, wielkimi minerałami, wielkimi złożami ropy i wspaniałych ludzi”.
Vines powiedział, że obecność Boakai w Białym Domu była „oportunistyczna”, ponieważ prezydent Liberii był już w podróży do USA, a nie odzwierciedlenie głębokich powiązań historycznych między dwoma narodami.
Afryka stała się polem bitwy dla globalnych wpływów w rywalizacji geopolitycznej USA-Chiny, ale Trump jest znany ze swoich pozornie lekceważących uwag na temat kontynentu.
Podczas pierwszej kadencji jako prezydent Trump spowodowało oburzenie Po skrytykowaniu imigracji do swojego kraju z Salwadoru, Haiti i kontynentu afrykańskiego, które podobno nazwał „kraje Hole”.
Obecna administracja Trumpa stara się również deportować osoby, które przegrały swoje wizy lub nielegalnie w USA nielegalnie krajom Afryki Zachodniej gotowe je otrzymać.
Według niektórych doniesień medialnych plan został zaprezentowany na środowym spotkaniu, ale pozostaje niejasne, co Trump zaoferował w zamian i czy jakikolwiek przywódcy byli gotowi zaakceptować jego ofertę.
