Galerze strzelające: piłka nożna kobiet w Egipcie w rosnącym | Wiadomości piłkarskie

Za każdym razem, gdy Amira Mohamed wchodziła na boisko, nigdy nie była to tylko gra. Dla niej i setki egipskich piłkarzy, boisko było polem bitwy – nie przeciwnym, ale przeciwko sceptycyzmowi pokoleniowego.

„Dziewczyny grają w piłkę nożną” – powiedziała. „Czułem się, jakby nikt nie wziął nas poważnie. Ale i tak kontynuowaliśmy. Graliśmy w ciszy, bez publiczności, tylko z miłości do gry”.

Dorastając, Mohamed marzył o grze pod lampami stadionu, nosząc koszulkę Al Ahly lub Zamalek, dwóch największych zespołach Egiptu, i słysząc jej nazwisko o nazwie komentatorów. Wtedy było niemożliwe, „fantazja zarezerwowana tylko dla chłopców”, jak to ujęła.

Ale w ciągu ostatniej dekady nastąpiła zmiana, choć powolna i wyczerpująca.

„Wszystko się zmieniło”, powiedziała Al Jazeera. „Teraz jest łatwiejsze, ponieważ duże kluby inwestują, mecze są w telewizji, a w końcu widać sny, które ukryte do ukrycia”.

Dopóki Egipcjanie poznają piłkę nożną, była to gra mężczyzny, grana w zakurzonych uliczkach, wiwatowała z zapakowanych stadionów i transmitowana na ekranach telewizyjnych w całym kraju. Jednak większość kobiet obserwowała z boku. Ta dynamika, w większości, wciąż się utrzymuje. Ale w 2024 r. Coś się zmieniło. Po raz pierwszy Egipt Premier League audycja W telewizji krajowej i dla graczy takich jak Mohamed był to moment, kiedy ich marzenia w końcu wydawały się osiągalne.

Uruchomiona w 1998 roku Liga Kobiet przez lata utykała w zapomnieniu, a niewiele klubów jest skłonnych do tego, a jeszcze w 2021 r. Wystąpiła tylko 11 drużyn. Ale w ciągu ostatnich kilku lat przyniosło bezprecedensowe zmiany. Dołączyło się pięć nowych klubów i wprowadzono zespoły młodzieżowe dla dziewcząt w klasyfikacji poniżej 15 lat, a nawet na poziomie poniżej 13 lat. Nawet mega kluby, takie jak Al Ahly i Zamalek, ustanowiły drużyny kobiet, napędzane nie tylko przez przepisy FIFA, ale także rosnącą świadomość potencjału i siły kobiet w sporcie.

A teraz Egipt na temat sportowego kanału satelitarnego zrobił coś bezprecedensowego; Mecze w lidze kobiet są teraz w telewizji, szczególnie te zawierające kluby markiwskie, a przy dodatkowej niespodziance niektóre z tych urządzeń obejmują teraz analizę po meczu.

Zmiana kulturowa

Według głównego trenera egipskiej drużyny narodowej, Abdel Fattah Abbas, gra poczyniła znaczne postępy, pomimo wielu blokad dróg.

„Duża część pędu (idzie) do Sahara El-Hawary’ego, byłego członka egipskiego stowarzyszenia piłkarskiego i wieloletniego mistrza gry kobiet”-powiedział. „Odegrała kluczową rolę w przekonaniu FIFA do wstrzymania licencji zawodowych z głównych klubów, chyba że wystawiają drużyny kobiet”.

W rozwijającym się ruchu egipskim gracze, tacy jak Eman Hassan i Laila El Bergery, podpisują zawodowe umowy z klubami międzynarodowymi, przekształcając to, co kiedyś postrzegano jako hobby w opłacalną ścieżkę kariery. Niektórzy rodzice nawet zapisują swoje córki do akademii piłkarskich mieszkalnych.

Inicjatywy takie jak „1000 dziewcząt, 1000 marzeń”, współpraca między brytyjską Radą a Egiptem Ministerstwem Młodzieży i Sportu oraz finansowany przez holenderski program KNVB WorldCoaches, wzmacniają kobiety w lokalnych społecznościach.

„Każdy trener wraca do swojego rodzinnego miasta, rozpowszechniając grę i otwierając drzwi dla dziewcząt”, mówi Basant Tarek, weteran i trener z KNVB. Chociaż niektóre z tych programów zakończyły się, ich wpływ pozostaje. Drużyny piłkarskie dziewcząt pojawiają się teraz w szkołach i ośrodkach młodzieżowych w całym kraju.

Daleko od końca

Jednak przez lata postęp kobiet w piłce nożnej był powstrzymywany przez piętno społeczne. Wielu rodziców odmówiło wspierania ambicji swoich córek, postrzegając piłkę nożną jako sport dla chłopców. Rodziny często obawiały się o reputację swoich córek, wierząc, że uprawianie tradycyjnie męskiego sportu byłoby naruszeniem tradycyjnych ról płciowych.

Aya Abdel Haddy, trener pionierski z korzeniami w Górnym Egipcie, wie z pierwszej ręki oporności kulturowej, które często stoją kobiety.

„Na początku trudno było uzyskać pełne wsparcie” – powiedziała. „Było tak wiele przeszkód: społeczeństwo, rodzina, a nawet same kluby. Ludzie po prostu nie widzieli wartości w piłce nożnej”.

Ale jej miłość do gry nigdy się nie wahała. Kontuzje ostatecznie ograniczyły jej karierę, ale nie mogły zakończyć jej podróży piłkarskiej.

„Jeśli już, oni (kontuzje) popchnęli mnie na coaching” – dodała. „To było nowe wyzwanie i przyjąłem to”.

To przejście doprowadziło ją do lokalnych akademii do elitarnych ról, w tym głównego trenera w szejdzie Ahly Akademii i dyrektora technicznego w dziale kobiet w City Club. Dzisiaj Abdel Haddy trenerów futsal – rodzaj piłki nożnej, który jest grany w pomieszczeniu z pięcioma graczami z każdej strony – w Arabii Saudyjskiej.

Yara Amir, kolejna wschodząca gwiazda na egipskiej scenie piłkarskiej, powtórzyła te uczucia transformacji.

„Postrzeganie piłki nożnej kobiet zmieniło się znacznie w ostatnich latach” – wyjaśniła. „Teraz jest bardziej widoczny. Nadal nie pasuje do popularności męskiej gry, ale zainteresowanie zdecydowanie rośnie”.

Ta zmiana nie przyszła łatwo. Amir przypomniała sobie sceptycyzm, który spotkała wcześnie.

„Wiele osób uważało, że piłka nożna nie była sportem dla dziewcząt”, powiedziała Al Jazeera. „Byli naprawdę zaskoczeni, widząc, jak gram. Musiałem udowodnić, że nie tylko moje umiejętności, ale że należałem”.

Jej podróż rozpoczęła się w dzieciństwie, kopiąc samą plastikową piłkę, po czym stopniowo dołączała do gier z chłopcami w jej sąsiedztwie.

„To pogłębiło moją miłość do gry” – dodał Amir. „Moja rodzina zgromadziła się za mną i to zrobiło różnicę”.

Podobna historia należy do Yasmin Yasser, licencjonowanego trenera i zawodowego zawodnika, który dorastał w Mansoura, mieście bez jednej drużyny ligi kobiet.

„Ludzie myśleli, że piłka nożna była tylko dla chłopców”, powiedziała Al Jazeera. „Wielu uważało, że miejsce dziewczyny było w domu, a nie na boisku”.

Odprawa była nieustępliwa. Ale Yasser przypisuje swojego zmarłego ojca, samego byłego profesjonalnego piłkarza, za to, że jest jej niezłomnym mistrzem. Mając niewiele możliwości w swoim rodzinnym mieście, dopracowała swoje umiejętności, grając na ulicach, zanim dołączyła do akademii i ostatecznie przeszła w szeregi Al Ahly. Następnie Yasser zapisał się na programy coachingowe, zdobywając zarówno licencje D, jak i C-Standard, pozwalając jej pracować z graczami od początkujących do zaawansowanych poziomów umiejętności.

„Chcę być wzorem do naśladowania”, powiedziała, dodając, „nie tylko dla dziewcząt, ale dla rodziców, aby rozumieją wartość wspierania młodych talentów”.

Więcej trzeba zrobić

Dzisiaj, z zainteresowaniem piłkarzem kobiet w Egipcie, zwolennicy tacy jak Abbas twierdzą, że widoczność tego sportu musi przełożyć się na materialne inwestycje.

„Bez nich te obiecujące talenty ryzykują uwięzienie w cyklu niedofinansowania i pominięcia możliwości” – powiedział. „Podjęte kroki były niezbędne, ale są dalekie od wystarczającej ilości. Zasoby przydzielone do piłki nożnej kobiety są nadal dramatycznie niższe niż w przypadku męskiej gry. Ten brak wsparcia wpływa na wszystko: jakość treningu, sprzęt, pensje, a nawet transport”.

Dla Abdela Hadego mecze telewizyjne są oznaką prawdziwego postępu, ponieważ „otwiera drzwi, aby gracze mogły odbyć profesjonalne, lokalnie i międzynarodowe”.

Ale twierdzi, że wzrost pozostaje kruchy. Wsparcie ze strony klubów na najwyższym poziomie jest nadal ograniczone i bez długoterminowego planowania i rzeczywistych inwestycji-technicznych, finansowych i infrastrukturalnych-pęd może łatwo utknąć.

„Te telewizyjne mecze dają dziewczętom w całym kraju szansę bycia widzianym, wierzą, że ta ścieżka jest możliwa”, zgodził się Yasser, ale podobnie jak Abdel Haddy, jest bardzo świadoma różnic.

„Istnieją zespoły o niższym poziomie, które ledwo mają mundury, nie mówiąc już o personelu medycznym lub finansowaniu podróży”. W pewnym momencie swojej kariery Yasser płaciła z kieszeni za koszty transportu i szkolenia.

„Wątpliwości społeczne nie zniknęły w pełni” – powiedział Amir, odzwierciedlając ten sam sentyment. „Niektórzy ludzie nadal nie są pewni, czy piłka nożna jest naprawdę„ warta ”. Ale ciągle pchamy”.

Podobnie jak wielu jej rówieśników, marzyła o profesjonalnej grze dla wiodących klubów i pewnego dnia zakładania koszulki narodowej.

„Mam również nadzieję być częścią czegoś większego” – powiedziała. „Nie ma ograniczeń co do tego, co możemy zrobić”.

Ten artykuł został opublikowany we współpracy z Egab.