Czy Indie, Pakistan mogą użyć broni nuklearnej? Oto, co mówią ich doktryny | Wiadomości z napięć Indii-Pakistanu

Pakistan powiedział, że uderzył w wiele indyjskich baz wojskowych we wczesnych godzinach soboty, 10 maja, po tym, jak Indie wystrzeliły pociski przeciwko trzem pakistańskim bazom, oznaczając ostrą eskalację w ich już wznoszących się napięciach, gdy sąsiedzi zbliżają się do całej wojny.

Długotrwałe działania wojenneGłównie nad spornym regionem Kaszmiru wybuchł odnowione walki po śmiercionośnym ataku Pahalgam w Kaszmirze za administratora Indian, który widział 25 turystów i lokalny przewodnik zabitych w ataku grupy zbrojnej. Indie obwiniały Pakistan za atak; Islamabad zaprzeczył jakiejkolwiek roli.

Od tego czasu narody zaangażowały się w szereg ruchów typu tit-for-tat, które rozpoczęły się od kroków dyplomatycznych, ale szybko zamieniły się w powietrzną konfrontację wojskową.

Gdy obie strony eskalują ostrzał i ataki rakietowe i wydają się na drodze do bitwa na pełną skalę, Bezprecedensowa rzeczywistość patrzy nie tylko na 1,6 miliarda ludzi w Indiach i Pakistanie, ale na świecie: wszechstronna wojna między nimi byłaby pierwszą między dwoma narodami uzbrojonymi w nuklearne.

„Byłoby głupie, gdyby każda ze stron rozpoczęła atak nuklearny na drugiej… jest prawdopodobne, że broń nuklearna jest używana, ale to nie znaczy, że jest niemożliwa” – powiedział Al Jazeera Dan Smith, dyrektor Międzynarodowego Instytutu Badawczego Pokoju w Sztokholmie.

Jak się tu dostaliśmy? Jakie są arsenały nuklearne Indii i Pakistanu? A kiedy – według nich – czy mogą używać broni nuklearnej?

Jak napięcia spirały się od 22 kwietnia

Indie od dawna oskarżają front oporu (TRF)-grupę zbrojną, która początkowo domagała się uznania za atak Pahalgam, zanim dystansował się od zabójstw-bycia zastępczym dla Lashkar-e-Taiba, grupy zbrojnej z Pakistanu, która wielokrotnie celowała w Indie, w tym w atakach Mumbaju w 2008 r., Które pozostawiły ponad 160 ludzi.

Nowe Delhi obwiniało Islamabad za atak Pahalgam. Pakistan zaprzeczył jakiejkolwiek roli.

Indie wycofały się z dwustronnego paktu na temat dzielenia wody, a obie strony zmniejszyły misje dyplomatyczne i wydaliły sobie nawzajem obywateli. Pakistan zagroził także wyjściem z innych dwustronnych paktów, w tym porozumienia Simla z 1972 r., Która z 1972 r. Związała sąsiadów z linią zawieszenia broni w spornym Kaszmirze, znanym jako linia kontroli (LOC).

Ale 7 maja Indie rozpoczęły falę ataków rakietowych na miejsca w Pakistanie i kaszmirze administrowanym przez Pakistan. Twierdził, że uderzył w „infrastrukturę terrorystyczną”, ale Pakistan twierdzi, że zginęło co najmniej 31 cywilów, w tym dwoje dzieci.

8 maja Indie wprowadziły drony do pakistańskiej przestrzeni powietrznej, docierając do głównych miast kraju. Indie twierdziły, że to odwet, a Pakistan wystrzelił w nią pociski i drony. Następnie, przez dwie noce z rzędu, miasta w Indiach i kaszmirze administrowane Indianami zgłosiły eksplozje, które według New Delhi były wynikiem próby próbek pakistańskich, które zostały udaremnione.

Pakistan odmówił wysyłania pocisków i dronów do Indii 8 i 9 maja – ale zmieniło się to we wczesnych godzinach 10 maja, kiedy Pakistan po raz pierwszy twierdził, że Indie celowały w trzy bazy pocisków. Niedługo potem Pakistan twierdził, że uderzył co najmniej siedem indyjskich baz. Indie nie odpowiedziały jeszcze na twierdzenia Pakistanu, że bazy indyjskie zostały uderzone, ani na zarzut Islamabadu, że New Delhi wprowadziło pociski podczas instalacji wojskowych.

Ile głowic nuklearnych mają Indie i Pakistan?

Indie po raz pierwszy przeprowadziły testy jądrowe w maju 1974 r. Przed kolejnymi testami w maju 1998 r., Po czym ogłosiły stan broni jądrowej. W ciągu kilku dni Pakistan rozpoczął serię sześciu testów nuklearnych i oficjalnie stał się również stanem uzbrojonym nuklearnym.

Od tego czasu każda strona ścigała się, aby budować broń i zapasy nuklearne większe od drugiej, projekt, który kosztował je miliardy dolarów.

Szacuje się, że Indie mają ponad 180 głowic nuklearnych. Według Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych (CSIS) opracował pociski o większym zasięgu i mobilne pociski lądowe, zdolne do ich dostarczenia, i współpracuje z Rosją w celu budowy pocisków statków i podwodnych.

Tymczasem Arsenal Pakistanu składa się z ponad 170 głowic. Kraj cieszy się wsparciem technologicznym ze strony regionalnego sojusznika, Chin, a jego zapasy obejmują przede wszystkim mobilne pociski balistyczne krótko- i średnio, z wystarczającą zasięgiem, aby trafić w Indie.

Jaka jest polityka nuklearna Indii?

Zainteresowanie Indii energią jądrową zostało początkowo wywołane i rozszerzone pod jego pierwszym premierem, Jawaharlal Nehru, który chętnie go wykorzystał do zwiększenia wytwarzania energii. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach kraj ugruntował swój status energii jądrowej, aby powstrzymać swoich sąsiadów, Chiny i Pakistan, nad sporami terytorialnymi.

New Delhi jest pierwszy i tylko Doktryna nuklearna został opublikowany w 2003 roku i nie został formalnie zmieniony. Architekt tej doktryny, zmarły analityk strategiczny K Subrahmanyam, był ojcem obecnego ministra spraw zagranicznych Indii, S Jaishankar.

Tylko premier, jako szef Rady Politycznej Urzędu ds. Dowództwa Nuklearnego, może zezwolić na strajk nuklearny. Doktryna nuklearna Indii jest zbudowana wokół czterech zasad:

• Brak pierwszego użytku (NFU): Ta zasada oznacza, że ​​Indie nie będą pierwszymi, które rozpoczną ataki nuklearne na swoich wrogów. Zemści się z bronią nuklearną tylko wtedy, gdy zostanie po raz pierwszy trafienie w ataku nuklearnym. Doktryna Indii twierdzi, że może rozpocząć odwetu wobec ataków popełnionych na glebie indyjskiej lub jeśli broń nuklearna jest używana przeciwko jej siłom na obcym terytorium. Indie zobowiązują się również do braku użycia broni nuklearnej przeciwko państwom nieuklearnym.
• Wiarygodne minimalne odstraszanie: Postawa nuklearna w Indiach koncentruje się na odstraszaniu – to znaczy, że jej arsenał nuklearny ma przede wszystkim zniechęcić inne kraje od rozpoczęcia ataku nuklearnego na kraj. Indie utrzymują, że jego arsenał nuklearny jest ubezpieczeniem od takich ataków. To jeden z powodów, dla których jest New Delhi nie jest sygnatariuszem do traktatu o nieproliferacji jądrowej (NPT), ponieważ utrzymuje się, że wszystkie kraje jednolicie rozbrojeni, zanim to samo zrobią.
• Ogromne odwet: Odwetu Indii do pierwszego paska od agresora zostanie obliczone w celu zadania takich zniszczeń i szkód, że możliwości wojskowe wroga zostaną unicestwione.
• Wyjątki dla broni biologicznej lub chemicznej: Zgodnie z doktryną Indie używają broni nuklearnej przeciwko każdemu państwu, które są ukierunkowane na kraj lub jego siły wojskowe za granicą za pomocą broni biologicznej lub chemicznej.

Jaka jest polityka nuklearna Pakistanu?

• Strategiczna dwuznaczność: Pakistan nigdy oficjalnie nie opublikował kompleksowego oświadczenia politycznego dotyczącego wykorzystania broni nuklearnej, co daje elastyczność w potencjalnym rozmieszczeniu broni nuklearnej na każdym etapie konfliktu, jak to groziło w przeszłości. Eksperci powszechnie uważają, że od samego początku brak przenoszenia Islamabadu był strategiczny i miał działać jako odstraszanie najwyższej konwencjonalnej siły militarnej Indii, a nie samej siły jądrowej Indii.
• Cztery wyzwalacze: Jednak w 2001 r. Porucznik generalny (RETD) Khalid Ahmed Kidwai, uważany za kluczowy strateg zaangażowany w politykę nuklearną Pakistanu, oraz doradca agencji dowodzenia nuklearnego, przedstawił cztery szerokie „czerwone linie” lub wyzwalacze, które mogą spowodować rozmieszczenie broni jądrowej. Są:

Próg przestrzenny – Każda utrata dużych części terytorium pakistańskiego może uzasadnić odpowiedź. Stanowi to również źródło konfliktu z Indiami.

Próg wojskowy – Zniszczenie lub celowanie dużej liczby sił powietrznych lub lądowych może być wyzwalaczem.

Próg gospodarczy – Działania agresorów, które mogą mieć dławne wpływ na gospodarkę Pakistanu.

Próg polityczny -Działania, które prowadzą do destabilizacji politycznej lub wewnętrznej dysharmonii na dużą skalę.

Jednak Pakistan nigdy nie określił, jak duża musi być utrata terytorium jego sił zbrojnych, aby te wyzwalacze zostały uruchomione.

Czy zmieniła się postawa nuklearna Indii?

Chociaż oficjalna doktryna Indii pozostała taka sama, politycy indyjscy w ostatnich latach sugerowali, że może być bardziej niejednoznaczna postawa dotycząca zasady pierwszego użytkowania, prawdopodobnie w celu dopasowania stanowiska Pakistanu.

W 2016 r. Ówczesny minister obrony Indii Manohar Parrikar zapytał, czy Indie musiały nadal wiązać się z NFU. W 2019 r. Prezent Minister obrony Rajnath Singh powiedział, że Indie do tej pory ściśle przestrzegały polityki NFU, ale zmieniające się sytuacje mogą na to wpłynąć.

„To, co dzieje się w przyszłości, zależy od okoliczności” – powiedział Singh.

Indie przyjmujące tę strategię mogą być postrzegane jako proporcjonalne, ale niektórzy eksperci zauważają, że strategiczna dwuznaczność jest mieczem obosiecznym.

„Brak wiedzy na temat czerwonych linii przeciwnika może prowadzić do nieumyślnego przekroczenia linii, ale może również powstrzymać kraj od angażowania się w działania, które mogą wywołać reakcję nuklearną”, zauważa eksperta Lora Saalman w komentarzu do Międzynarodowego Instytutu Badań Pokoju w Sztokholmie (SIPRI).

Czy zmieniła się postawa nuklearna Pakistanu?

Pakistan przeniósł się z niejednoznacznej polityki, jaką w ostatnich latach nie określa doktryny do bardziej głośnej polityki „bez NFU”.

W maju 2024 r. Kidwai, doradca agencji dowodzenia nuklearnego, powiedział podczas seminarium, że Islamabad „nie ma polityki braku pierwszego użytku”.

Jak znacząco Pakistan, od 2011 roku, opracował serię tak zwanych taktycznych broni nuklearnej. TNW to broń nuklearna z krótkim zasięgiem zaprojektowana dla bardziej zawartych strajków i mają być używane na polu bitwy przeciwko przeciwnej armii, nie powodując powszechnego zniszczenia.

W 2015 r. Ówczesny sekretarz zagraniczny Aizaz Chaudhry potwierdził, że TNW można wykorzystać w potencjalnym przyszłym konflikcie z Indiami.

W rzeczywistości jednak eksperci ostrzegają, że te głowice również mogą mieć wybuchowe rentowności do 300 kilotonów, czyli 20 razy większe niż bomba, która zniszczyła Hiroszimę. Takie wybuchy mogą nie tylko być katastrofalne, ale niektórzy eksperci twierdzą, że mogą wpłynąć na własne populacje graniczne Pakistanu.