Czy grupy palestyńskie w Libanie zamierzają zrezygnować z broni? |. Izrael atakuje libańskie wiadomości
Bejrut, Liban – Przez dziesięciolecia grupy palestyńskie w Libanie same prowadzą swoje sprawy. W obozach dla uchodźców założonych dla Palestyńczyków Przesunięty przez Izrael w 1948 roku A 1967 r. Frakcje palestyńskie nadzorowały bezpieczeństwo, a wiele z nich zachowało broni.
Wydaje się jednak, że te dni dobiegają końca. Zamiast tego państwo libańskie stara się skorzystać z okresu słabości Grupa wspierana przez Iran HezbollahGdy stara się przegrupować się z wojny z Izraelem, aby sprawować swoją władzę nad krajem.
Nowy rząd Libanu-utworzony w lutym i kierowany przez byłego Międzynarodowego Sądu Sprawiedliwości Sędziego Nawaf Salam-ma poparcie uprawnień regionalnych i międzynarodowych w celu rozbrojenia wszystkich podmiotów niepaństwowych. Obejmuje to wiele grup palestyńskich, które niosły broń od umowy z 1969 r., Która pozwoliła im mieć autonomię w 12 oficjalnych palestyńskich obozach dla uchodźców w Libanie.
A w środę prezydent Palestyńska (PA) Mahmoud Abbas udzielił błogosławieństwa podczas wizyty w Libanie. Wspólne oświadczenie Abbasa i prezydenta libańskiego Josepha Aoun oświadczyło, że obie strony zgodziły się, że zakończyło się istnienie „broni poza kontrolą państwa libańskiego”.
„Abu Mazen (Abbas) powiedział, że jesteśmy gośćmi w Libanie, a nie ponad libańskim autorytetem”, powiedział Al Jazeera Mustafa Abu Harb, urzędnik z Fatah, największą frakcją polityczną w Palestynie Organizacji Wyzwolenia (PLO). „Nie akceptujemy broni w rękach nikogo innego niż państwo libańskie”.
Czy Hamas jest na pokładzie?
Abbas, podczas swojej pierwszej podróży do Libanu od 2017 szacuje 270 000 Palestyńczyków w kraju.
Palestyńczycy w Libanie nie mają prawa do pracy w wielu zawodach, nie mogą mieć własności ani przedsiębiorstw i nie mogą uzyskać dostępu do zatrudnienia w służbie publicznej ani korzystania z usług publicznych, takich jak opieka zdrowotna i ubezpieczenie społeczne, według UNRWA, organ ONZ utworzony w 1948 r. Dla palestyńskich uchodźców.
„Potwierdzamy nasze poprzednie stanowisko, że obecność broni w obozach poza ramami państwa osłabia Liban, a także szkodzi sprawie palestyńskiej”, powiedział Abbas na spotkaniu z Aoun, według agencji prasowej palestyńskiej Wafa.
Pozostają jednak pytania, czy dzieląca Abbas, która nie stanęła w obliczu wyborów od 2005 r., Ma uprawnienia do rozbrojenia różnych grup palestyńskich.
Starszy urzędnik Hamas w Libanie, Ali Barakeh, powiedział w środę agencji informacyjnej AFP, że ma nadzieję, że rozmowy między Abbas i Aoun pójdą dalej niż tylko rozbrojenie grup palestyńskich.
„Potwierdzamy nasz szacunek do suwerenności, bezpieczeństwa i stabilności Libanu, a jednocześnie domagamy się zapewnienia praw obywatelskich i człowieka dla naszego palestyńskiego narodu w Libanie” – powiedział Barakeh.
Hamas, który-wraz z Hezbollahem-jest uważany za część szerszej sieci „Oś oporu”, która ma już na celu przynajmniej jedną okazję od czasu zawieszenia z Izraelem. Według armii libańskiej armii libańskiej w maju grupa palestyńska przekazała wojownika podejrzanego o strzelanie rakiet w Izrael i nazwał je „indywidualnymi aktami”.
Grupa powiedziała również, że szanuje zawieszenie broni i jest gotowa współpracować ze państwem libańskim.
„Nie nasz prezydent”
W trakcie dwudziestoletniej panowania popularność Abbasa wśród Palestyńczyków w Libanie gwałtownie erodowała.
Ten brak wsparcia można zobaczyć w obozach palestyńskich w Libanie, gdzie plakaty poprzednika Abbasa, Yassera Arafata, a także rzecznika Hamasa, Abu Obeida, można zobaczyć znacznie bardziej niż plakaty przywódcy PA.
„Żaden z Palestyńczyków, z wyjątkiem Fatah, nie twierdzi, że jest naszym prezydentem” – powiedział Majdi Majzoub, lider społeczności w największym palestyńskim obozie dla uchodźców w Bejlucie, Shatila. „Ten prezydent nas nie honoruje i nie reprezentuje nas, ponieważ popiera zawód i przyjmuje decyzje zawodu”.
Oprócz niepopularności Abbasa inne czynniki mogą prowadzić do rzucenia się przeciwko każdej próbie rozbrojenia grup palestyńskich w Libanie.
Nicholas Blanford, nierezydent starszy członek amerykańskiej think tank Atlantic Council, powiedział, że „można go interpretować jako zwycięstwo dla Izraelczyków, jeśli Palestyńczycy… byli zobowiązani do oddania (ich broni)”.
Blanford zwrócił również uwagę, że obrońcy ciągłej obecności uzbrojonych grup palestyńskich w Libanie wskazują na takie wydarzenia, jak Masakra Sabra i ShatilaGdy między 2000 a 3500 palestyńskich uchodźców i libańscy cywile zginęły w ciągu dwóch dni przez prawicowe chrześcijańskie siły nacjonalistyczne z poparciem izraelskim w 1982 r.
Blanford uważa jednak, że konsensus zmierza w kierunku rozbrojenia przynajmniej ciężkiej broni ze strony frakcji palestyńskich w Libanie i że niektórzy Palestyńczycy witają ten ruch.
„My, jako naród palestyński z pewnością witamy (inicjatywa), ponieważ wszystko się zmieniło” – powiedział Majzoub.
Majzoub powiedział, że aktorzy złych wierzyków skorzystali z braku autorytetu państwa libańskiego w obozach palestyńskich, aby uniknąć odpowiedzialności za przestępstwa.
Siły zbrojne Libanu rzadko wchodzą do palestyńskich obozów dla uchodźców.
W 2007 r. Armia oblegała obozu Nahr AL-Bred w północnym Libanie i starła się z grupą Fatah Al-Islam, która miała siedzibę w obozie. Setki zmarły w bitwie, która pozostawiła duże pokosy obozu bez zamieszkania.
Armia libańska czasami infiltrowała obozy, aby aresztować jednostki.
Sytuacja bezpieczeństwa może czasami być napięta w obozach, podobnie jak w innych częściach Libanu.
W poniedziałek lokalne media poinformowały, że konflikty uzbrojone między rywalizującymi dealerami narkotyków w obozie Shatila w Bejrucie zmusiły mieszkańców do ucieczki.
Jednym z najgorszych incydentów w ciągu ostatnich kilku lat były bitwy na dużą skalę, które wybuchły latem 2023 r. Między grupami zbrojnymi w obozie Ein El-Hilweh w południowym Libanie, po nietopnionej próbie zabójstwa urzędnika Fatah. W walce zginęło ponad dwa tuziny osób, zanim negocjowano zawieszenie broni.
Noszenie broni w obozach było kiedyś postrzegane jako prawo oporu. Ale po ponad siedmiu dekad wysiedleń i niepewności niektórzy Palestyńczycy w Libanie czują, że noszenie broni podważają walkę o wyzwolenie.
„Broń palestyńska stała się zagrożeniem dla rewolucji palestyńskiej” – powiedział Majzoub. „Teraz lepiej jest żyć pod ochroną państwa libańskiego”.
