W ostatnich latach gospodarka Libanu była w burzliwej podróży, a potrójny kryzys wpływa na jego sektor bankowy, gospodarkę i walutę.
Ostatnia wojna Izraela z krajem tylko nasiła wyzwania, pozostawiając Liban zmagający się z zniszczeniem i niepewnością.
Aby zrozumieć obecny krajobraz gospodarczy, konieczne jest spojrzenie na kluczowe wydarzenia w ciągu ostatniej dekady.
Protesty „WhatsApp podatek”, 2019
Chociaż protesty w 2019 r. Początkowo spowodowały proponowany podatek od WhatsApp, podstawową przyczyną była głęboko zakorzeniona gniew z powodu nieudanej polityki rządu, niewłaściwym zarządzaniem, korupcją i skutkiem głębokiej nierówności ekonomicznej.
Zaufanie publiczne w rządzie od lat maleje, napędzane przez kontrowersyjne polityki fiskalne i nieudane „inżynieria finansowa” banku centralnego w 2016 r. – złożone swapy i emisja instrumentów finansowych w celu przyciągnięcia waluty obcej i wstrzyknięcia płynności do systemu bankowego.
Trwałe deficyty budżetowe i zawyżone pensje sektora publicznego – zwiększone przez dużą podwyżkę wynagrodzeń w 2018 r. – dalszy wpływ na zaufanie.
Wynikające z tego trudności gospodarcze wywołały protesty z października 2019 r. I ujawniły kruchość gospodarczą kraju.
https://www.youtube.com/watch?v=nkevcfqbook
W marcu 2020 r. Rząd premiera Hassana Diaba zobowiązał się do jego długu suwerennego, podobnie jak pandemia Covid-19 uderzyła, zakłócając globalne łańcuchy dostaw i zaostrzając luki w Libanie.
Pandemia dodatkowo napięła już osłabiony system opieki zdrowotnej, co prowadzi do krytycznych niedoborów łóżek szpitalnych i niezbędnych leków.
Jego poleganie na turystyce i przekazach pieniężnych sprawiło, że Liban był szczególnie podatny na globalne spowolnienie gospodarcze.
Eksplozja portu Bejrutu, 2020
W sierpniu 2020 r. Jedna z najpotężniejszych nieinuklearnych eksplozji w historii zdewastowała Bejrut.
Oprócz powszechnego zniszczenia i utraty życia, jakie spowodowała w stolicy, eksplozja ujawniła głęboko zakorzenioną korupcję i zaniedbanie, które jeszcze bardziej erodowały zaufanie publiczne do rządu.
Poważnie zniechęcił także inwestycje zagraniczne, dodatkowo destabilizując i tak już niepewną sytuację.
Libański funt w ciągu 2020 r. Wystąpił, podsycając szaloną inflację i iskując siłę nabywczą ludzi.
Następnie, w 2022 r., Rosja zaatakowała Ukrainę, zwiększając globalne łańcuchy dostaw paliw i żywności, które dotknęły kraje na całym świecie.
W Libanie dodatkowo zintensyfikowało i tak już intensywną presję ekonomiczną na gospodarstwa domowe, które walczyły o utrzymanie podstawowych standardów życia, ponieważ rząd coraz częściej starał się świadczyć najważniejsze usługi – i nie było.
Sali Hafiz: „Wonder Woman” wymaga jej pieniędzy
Gdy sektor bankowy popadł głębiej w zamieszanie od 2019 r., A w trzecim kwartale tego roku banki zaczęły poważnie ograniczać dostęp ludzi do ich depozytów.
Następnie we wrześniu 2022 Sali Hafiz wziął replikę i przytrzymał Bank Bejrutu, aby uzyskać dostęp do jej własnych oszczędności. Natychmiast stała się symbolem cierpienia, przez które przechodzi wielu Libańczyków, i zaczęli nazywać ją „Wonder Woman”.
Te złożone kryzysy stworzyły idealną burzę, pozostawiając libańską na krawędzi upadku.
Wiele rodzin zostało zmuszonych do sprzedaży cennych kosztowności, a poleganie na zagranicznych przekazach pieniężnych nasiliło się. Jednak nawet ta linia życia okazała się niewystarczająca dla wielu.
Desperacja podsyciła przypływ Libańczyków, w tym wykwalifikowanych profesjonalistów, emigrujących – exodus „ludu łodzi” próbujących niebezpiecznych podróży morskich, stając się surowym symbolem rozpaczy narodu.
W trzecim kwartale 2019 r. Rząd ustanowił podwójny system kursu walutowego – oficjalną stopę i stopę wolną rynkową – i nałożył sufity cenowe na niektóre towary, w tym paliwo i leki.
Doprowadziło to do niedoborów i rozwoju czarnych rynków dla tych towarów, począwszy od 2020 r. I eskalacyjnie do obszernych kolejek i powszechnego gniewu publicznego do 2021 r.
Tak więc, pod koniec 2022 r. Pod koniec mandatu prezydenta Michela Aoun i rezygnacji rządu premiera Najiba Mikatiego, zadłużenie, zadłużenie, pandemia, eksplozja portu, dewaluacja walut i globalne podwyżki cen, spowodowały niespotykane niepokoje gospodarcze i społeczne.
Błysk nadziei, który został rozbity
W 2023 r. Rząd przestał drukować banknoty Lira, co pomogło ustabilizować kurs walutowy. Równolegle kontrola cen została podniesiona w poprzednim roku, kończąc niedobory i czarne rynki.
https://www.youtube.com/watch?v=dzawb6xch0e
Jednak ta nadzieja była krótkotrwała, gdy Hezbollah rozpoczął militarnie angażowanie Izraela 8 października po 7 października 2023 r. W Gazie. Po miesiącach ataków handlowych na granicę Izrael rozpoczął pełną skalę napaść na kraj we wrześniu 2024 r., Pozostawiając go zdewastowany do końca roku.
Powstałe zniszczenie było ogromne, oszacowane przez Bank Światowy na około 3,4 mld USD, podczas gdy straty ekonomiczne, w tym utracone wydajność i zakłócenia handlowe, wyniosły dodatkowe 5,1 mld USD.
Łącznie stanowią oszałamiające 40 procent libańskiego produktu krajowego brutto (PKB).
Konflikt dodatkowo zakłócił handel i zniechęcił inwestycje zagraniczne, zaostrzając istniejące wyzwania – zniszczony infrastruktura utrudniła transport i logistykę, poważnie wpływając na firmy już ledwo przetrwały.
Odłączanie Hezbollah
Hezbollah od dziesięcioleci pełni ogromną rolę w społeczeństwie libańskim, zapewniając wsparcie finansowe i społeczne dla bazy wsparcia na południowych przedmieściach Bejrutu, południowej i północnej dolinie Bekaa.
Ale jego rola została znacznie zdegradowana przez wojnę, skutecznie „odłączając” jej wkład z systemu ekonomicznego, który prawdopodobnie negatywnie wpłynie na osoby, które polegały na jego poparciu.
https://www.youtube.com/watch?v=QX0CBPLPL0W
Chociaż pełny efekt makroekonomiczny nie jest jeszcze jasny, może to prowadzić do dalszej niestabilności społecznej i ekonomicznej, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że Izrael skoncentrował swoją destrukcyjną uwagę na obszarach, w których baza wsparcia Hezbollaha – pozbawiona poparcia Hezbollaha – żyje.
Nadzieje na przyszłość
Liban ma nowy rząd pod dowództwem prezydenta Josepha Aoun i premiera Nawaf Salam i ma nadzieję, że jest wysoko za odnowioną wolę polityczną, aby wdrożyć trudne reformy, biorąc pod uwagę, że nowy rząd cieszy się powszechną legitymacją.
Wśród potencjalnych możliwości, które nowy rząd może zbadać, byłaby reforma bankowa, zwiększenie handlu i inwestycji zagranicznych oraz zwiększenie jej atrakcyjności jako miejsca docelowego dla przedsiębiorstw.
Staje jednak się jednak w obliczu ogromnych wyzwań związanych z głęboko zakorzenionymi problemami, które nękały Liban od co najmniej dekady.
Pozostaje to, czy będzie w stanie wdrożyć reformy gospodarcze, zachować stabilność polityczną i poruszać się po złożoności regionalnego krajobrazu geopolitycznego.
Ostatecznie sukces tych wysiłków wpłynie bezpośrednio na naród libański, szczególnie najbardziej wrażliwy, w kontekście, w którym wskaźnik ubóstwa ogromnie wzrósł od 2019 r.
Brak dostarczenia może zaostrzyć codzienną walkę o przyzwoity życie, popychając więcej obywateli w kierunku desperackich środków, w tym zwiększoną emigrację i drenaż mózgu, dodatkowo erozując społeczną tkankę narodu.
