Mapowanie ludzkich kosztów konfliktu w Dr Kongo | Interaktywne wiadomości

Ciągła przemoc i niestabilność, w tym walka przez rebeliantów M23, zmusiły miliony do ucieczki z domów w Demokratycznej Republice Konga.

Demokratyczna Republika Konga (DRK) stoi w obliczu jednego z największych na świecie przesiedleń i kryzysów humanitarnych.

Ciągła przemoc i niestabilność zmusiły miliony do ucieczki 7 000 osób Zabity w ostatnich miesiącach i wiele innych rannych.

Przemoc w tym roku była w dużej mierze napędzana przez grupy zbrojne, zwłaszcza rebeliantów M23, którzy nasilili swoją ofensywę we wschodnim DRK.

W styczniu M23 przejął kontrolę Gomy, stolicę bogate w minerały Prowincja North Kivu, przed schwytaniem Bukavu, stolicy sąsiedniej południowej Kivu, w lutym. Od tego czasu nadal postępują na zachód.

Kim jest M23?

. M23 Rebel Group został utworzony w 2012 r. Przez byłych kongijskich żołnierzy, głównie z grupy etnicznej Tutsi.

Grupa bierze swoją nazwę od ruchu z 23 marca, odnosząc się do daty porozumienia pokojowego podpisane w 2009 r. Między rządem DRK a Kongresem Narodowym w obronie ludu (CNDP), które mają na celu zintegrowanie swoich bojowników z armią Kongijską.

Jednak M23 później oskarżył rząd o brak pełnego wdrożenia umowy, co doprowadziło ich do rozpoczęcia buntu.

M23 krótko przejął kontrolę nad Gomy w listopadzie 2012 r., Ale został pokonany i zmuszony do wygnania w 2013 r. Po prawie dekadzie uśpienia grupa powtórzyła pod koniec 2021 r. I od tego czasu zintensyfikowała kampanię wojskową we wschodnim DRK.

Według ekspertów ONZ Rwanda wspiera M23 z żołnierzami i amunicją. Jednak Kigali zaprzecza oskarżeniom.

Szybki postęp M23 Rebeliantów

Ostatnia runda konfliktu wzrosła w grudniu 2024 r. Po rozmowach pokojowych w Angoli między prezydentami DRK i Rwandy zostały odwołane z powodu nieporozumień dotyczących M23. Rwanda nalegała na bezpośredni dialog między DRK i M23, którego rząd kongijski wówczas odmówił.

• 27 stycznia 2025 r. – M23 oddaje Goma: W najgorszej eskalacji od dekady lub dłużej bojownicy M23 przejęli kontrolę nad największym miastem Wschodniej DRK, Goma – kluczowym centrum humanitarnym w pobliżu granicy z Rwandy, w których mieszka ponad 2 miliony ludzi.
• 16 lutego 2025 r. – M23 oddaje Bukavu: Rebelianci awansowali do centrum Bukavu z niewielkim oporem, ponieważ DRC oskarżyło Rwandę o ignorowanie wezwań do zawieszenia broni.
• 19 marca 2025 r. – M23 oddaje Walikale: Rebelianci przejęli centrum górnicze Walikale w North Kivu, najdalszy Zachód, jaki kiedykolwiek osiągnęli, odrzucając zawieszenie zawieszenia z DRK i Rwandy. Później powiedzieli, że tak wycofać z miasta w gestie pokojowym.

Przesiedliło ponad siedem milionów ludzi

DRK jest domem dla jednej z największych populacji przesiedlonych ludzi na całym świecie.

Ponad 7 milionów ludzi jest wysiedlonych, w tym 3,8 miliona w prowincjach północnych i południowych Kivu na wschodzie kraju.

Prawie 780 000 osób zostało zmuszonych do ucieczki od swoich domów między listopada 2024 r. A styczeń 2025 r.

Według Agencji Uchodźców ONZ, od 1 stycznia ponad 100 000 uchodźców przeszło do krajów sąsiednich, z 69 000 schronieniem w Burundi, 29 000 w Ugandzie i około 1000 w Rwandzie i Tanzanii.

Jedna czwarta kraju stoi w obliczu braku żywności

Sytuacja bezpieczeństwa w Goma, kluczowe centrum humanitarne, pozostaje bardzo niestabilne, a ograniczenia ruchowe utrudniają dostarczanie pomocy dla osób pilnych.

DRK ma populację około 112 milionów. Przed ostatnią eskalacją 21 milionów ludzi w całym kraju potrzebowało już pomocy humanitarnej – najwyższej postaci na całym świecie, zgodnie z biurem ONZ w zakresie koordynacji spraw humanitarnych (OCHA).

Do końca 2024 r. Konflikty zbrojne, rosnące ceny żywności i epidemie popchnęły 25,6 miliona ludzi – prawie jedna czwarta populacji – do ostrego braku bezpieczeństwa żywnościowego (faza IPC 3 lub gorsza).

Według Ocha 2,7 miliona ludzi w North Kivu, South Kivu i Ituri przed ostatnią eskalacją.

Grabieże infrastruktury humanitarnej i magazyny Dalej kaleczyło działań pomocniczych, z dużymi ilościami żywności, medycyny i materiałów medycznych utraconych w ukierunkowanych atakach na organizacje humanitarne.