„Can We Win It All”: Reforma brytyka Nigela Farage rozbija wybory lokalne, deklaruje wojnę z Westminster
Z oszałamiającym zamiataniem lokalnych rad i historycznych Zwycięstwo uzupełniająceW Nigel Farage’S Reform UK Partia zrobiła to, co wielu uważało za niemożliwe: pęknęła długotrwała dominacja dwuczęściowa Wielkiej Brytanii, a teraz zbliża się do Downing Street.
Uformowane z popiołów Party BrexitReform UK zdobył w tym tygodniu ponad 670 miejsc w radzie lokalnej i wyrwał dwa stanowiska burmistrza, co oznacza najsilniejsze wyniki. Ale to była wygrana z wyborami uzupełniająca w Razor w Runcorn, a Twierdza robocza W północno -zachodniej Anglii wstrząsnęło establishmentem politycznym.
„Możemy i wygramy następne wybory powszechne”, Farage oświadczył triumfalnie w Staffordshire, zbierając nowo wybranych radnych zaledwie dzień po rozpoczęciu wyników. Wybory parlamentarne mogą być za cztery lata, ale ambicje Reformy nie są skromne.
Nawet naukowcy notują. „To najlepszy występ populistycznej radykalnej prawicy, jaką kiedykolwiek widzieliśmy w tym kraju” – powiedział Tim Bale, profesor polityki na Queen Mary University of London.
Powstanie reformy wpada w głęboką studnię frustracji: spiralne koszty, przytłoczone usługi publiczne i zmęczenie wyborców tradycyjnym tasowaniem lewicowym między pracą a konserwatystami. Podobnie jak bliski sojusznik Farage’a, Donald Trump, podręcznik partii jest tępy – atakuj imigrację, podatki obniżające, złomuj politykę różnorodności i obiecuje, że „Wielka Brytania znów znów”.
I to działa. W mieście Runcorn w klasie robotniczej emeryt Peter Sherliker powiedział, że uznał Farage „inspirującego” i uciekł konserwatystów po 30 latach, powołując się na obawy przed imigracją. „Wszyscy mamy nadzieję na pewną zmianę” – powiedział.
Ale ten wzrost nie przyszedł z dnia na dzień. Zaledwie kilka miesięcy temu Reform UK był nadal zaskoczony przez kontrowersje, przyciągając wsparcie kandydatów przyłapanych na rasistowskich uwagach. Od tego czasu zaostrzył działalność i zalał lokalne głosy z większą liczbą kandydatów niż jakakolwiek inna strona. Paul Whiteley z University of Essex nazwał to transformacją w „maszynę wyborczą”.
Zasięg reformy wykracza poza rozczarowane wyborcy, to też wabi Konserwatywni uciekacze. Wśród nich nowy burmistrz Lincolnshire, Andrea Jenkyns, który podskoczył statek w ramach szerszej zmiany w prawej stronie pod kierownictwem Kemi Badenocha.
Mimo to Farage wyjaśnił jedną rzecz: nie będzie sojuszy z Torysami. „Reforma ich zatonąła” – chwalił się.
W Runcorn SchoolTeacher Rebecca Thomas zaoferowała otrzeźwiającą realizację. „Są bardzo sprytni w sposobie, w jaki popchnęli swój program na dość nie upośledzone białe miasto” – powiedziała.
Poza zmęczeniem podatkowym i nieszczęściami NHS partia zachwyciła skargi kulturowe, wskazując na przypadki takiego jak długoletni skandal pielęgnacyjny z udziałem głównie mężczyzn z Azji Południowej, reforma wydania stanowiło kluczowe znaczenie dla polityki tożsamości.
Pomimo rosnącej bazy mocy Farage pozostaje postacią polaryzacyjną. „Jest znacznie więcej ludzi, którzy nie lubią Nigela Farage’a niż ludzie, którzy lubią on” – zauważył profesor Bale.
Ale na razie Reform UK świętuje – i strategie. „Teraz zaczyna się ciężka praca” – powiedział Martin Murray, nowo wybrany radny w Staffordshire. „Pokaż nasze kompetencje… i pokaż cały kraj, że jesteśmy poważni”.
Od frędzli po siłę, powstańczą armia Farage’a nie tylko hałasuje. Przygotowuje się do mocy.
