Zobacz macocha Kopciuszka w nowym świetle w fragmencie „Lady Tremaine” (ekskluzywny)

Cindelly, Kopciuszka, noc i dzień to Cindelly …

Ale co z Lady Tremaine, Kopciuszek podobno macocha „zła”? W tym jest autorka Rachel Hochhauser Lady Tremaine, Nowa powieść przybywa na półki w marcu 2026 r.

Powieść ponownie wyobraża sobie historię Kopciuszka oczami jej najbardziej odrzuconej postaci, tutaj nazwanej Lady Etheldreda Verity Isolde Tremaine Bramley. Odowate dwukrotnie Etheldreda pozostaje w celu opieki nad dwójką dzieci, wyniosłą pasierbicę i sokoła wędrownego. Nie wspominając już o sali Manor, którą nazywa domem, która może wyglądać ozdobnie z zewnątrz, ale rozpada się w środku.

Etheldreda wie, że szacunek jest jedyną walutą, na której musi handlować, wierząc, że bezpieczne małżeństwa dla jej córek potwierdzi jej łódź ratunkowa. Królewska piłka oferuje szansę, jaką potrzebuje, co skłoniło Etheldredę do zaryzykowania swoich tajemnic i ograniczonych zasobów w dążeniu do zaproszenia – tylko po to, aby jej nadzieje spełniły pasierbicę.

Gdy zaręczyny przebiega z oszałamiająco szybką prędkością, Etheldreda odkrywa obrzydliwy sekret w rodzinie królewskiej, pozostawiając ją do wyboru między bezpieczeństwem, za które pragnęła, a dobrobytem swojej niewdzięcznej pasierbicy.

Lady Tremaine Oddaje ukochaną bajkę na głowie o nowym badaniu macierzyństwa, głębinach miłości matki i świętowaniu kobiet na tyle odważnych, aby zarobić własne fortuny. Lady Tremaine Czy Kopciuszek, jak nigdy wcześniej nie mówiono.

Entertainment Weekly po raz pierwszy spojrzy na poniższą okładkę. Przeczytaj ekskluzywny fragment drugiego rozdziału powieści.

Rozdział drugi

Zanim pod moimi paznokciami znajdowały się połowy klejnotów brudnych, na palcach były klejnoty. I zanim na mojej twarzy znajdowały się linie, była radość. Ale wszystko było dawno temu. Sprzedałem większość moich klejnotów. Niestety, nie ma ceny radości. Ale gdyby radość była towarem, wymieniłbym wszystko, co mam – wszystko, co pozostało – dla moich córek. Rosie. Matilda. (Tutaj pojawia się kilka zdjęć: bliźniacze warkocze. Komek na cielęcy. Bliznę Matildy. Długie cienie rzucane przez rzęsy dziecka. Mintetyczne szczegóły, które reprezentują całą istotę.)

Nazywam się Lady Etheldreda Verity Isolde Tremaine Bramley. Mężczyzna w lesie pomyślał, że błoto rozpryskałem i zabrudziłem, byłem chłopskim. Znałem glinę Ziemi, odkąd byłem dziewczyną, ale on się mylił.

Nasz dwór rodzinny znajdował się na obrzeżach terytorium króla, z dala od większości szlachty i codziennych machinacji sądu, jego zwyczajów i norm. Dorastałem z niewielką wiedzą o tych formalnościach, w domu mężczyzn. Przez większość czasu spędziłem w kuchni, kradnąc bułki, tarty i jabłka, w stajniach, karmiąc te same bułki, tarty i jabłka do zwierząt gospodarskich lub na zewnątrz, pomagając chłopcom i mężczyznom.

Jako piwowar mój ojciec spędził dni na każdym zadaniu – brzeczeniem, czyszcząc beczki, prowadząc rekordy. On i mój brat często angażowali się w potrzeby domu i naszej ziemi, wkraczając do Smitha lub stolarki. Zarówno w browaru, jak i w domu, mogłem obserwować, lub, rzadziej, pomóc. Gdyby coś złamało się lub pójść źle, zamiast wzywać specjalistę, mój ojciec najpierw zwróciłby się do jego rąk. Zawsze, powiedział, zaczynasz od narzędzi, które masz. Za pośrednictwem nauczyłem się, jak zarządzać domem i piwnicy: jak solić lub palić nagrodę udaną Hunt, jak przycinać wiśniowe drzewo, jak stawiać beczki bez rozbijania pleców, jak mieszać glinę, glebę, słomę i wbijanie w daub i nałożyć je na stajni. Kiedy nie podążałem za moim ojcem, badałem las wokół naszego domu, włożyłem ręce i stopy w rzece i stworzyłem małe udawane stworzenia z gałązek i liści. Dni mojego dzieciństwa były zakurzone, brudne, sadze i spocone. Przede wszystkim byli szczęśliwi.

W moje dwunaste urodziny korepetytor o imieniu Agatha – ciężka kobieta z bliznami osp i pięknymi rudymi włosami, która zakryła zapach kwaśnego mleka ostrą wodą liliową – został zatrudniony do nadzorowania mojej edukacji: mianowicie zaszczepianie mnie znajomością manier i etykiety, które byłyby konieczne do małżeństwa. To przez Agatha nieco z opóźnieniem uczyłem formalności i zwyczajów dżentelmeelów, przeciwwagi dla moich lat spędzonych na zacienianiu mojego ojca.

Gdybym zwrócił szczególną uwagę, mógłbym zobaczyć niektóre ostrzeżenia. Różowe dziewczyny, które poślubiły i patrzyły, jak ich skóra staje się szaro. Kobiety w naszej wiosce, które wyszły za mąż za mężczyzn tak daleko, nigdy więcej ich nie widzieliśmy. Spuchnięte usta i posiniaczone oczy – chory przemocy, tak starożytny jak sam człowiek – które znane na rynku i lokalnych tawernach.

Ale historie, które mijamy i mruczyliśmy, były tym, co stało się z dziewczynami, które miały nie żonaty. Były kobiety, które popadły w ruinę. Spinsters, który żył na łasce nieznanych krewnych. W mojej wiosce odkrywano kiedyś nieznaną pokojówkę z dzieckiem, a potem, później, pobicie nieznanej ręki – na brzuchu, niszczenie mającym na celu wywołanie poronienia – aby nie mogła, nie nazwać Ojca. W innym roku kobieta w ciąży weszła do naszego miasteczka. Sam i w porodzie. Nie mogła chodzić. Wczołgała się w ziemi. I nikt jej nie pomógł, bo pomóc jej przyjąć odpowiedzialność. Konstabl rzucił jej konwulsujące ciało na tył konia i warł się na linie powiatowe. Kiedyś usłyszałem historię wdowy, której zmarła opuściła ją i jej córkę nic oprócz wyboru prostytucji. Oba ich ciała zostały później znalezione w płytkim strumieniu, w którym ludzie myli się, kończynie krwawe, zapomniane, z wyjątkiem miejsca, w którym czoło córki zostało oznakowane gorącym żelazem. Każdy opowiada makabryczne. Szepnął. Ale bez zaskoczenia lub horroru: te przypadki zostały podane i zaklęte jako ostrzeżenie.

My, kobiety, urodziliśmy się i wyhodowaliśmy, aby oczekiwać małżeństwa, a wszystko stało się, gdy byliśmy zbyt młodzi, aby wiedzieć lepiej. Piętnaście, szesnaście, siedemnaście: Pierwszy oddech młodej dziewczyny wciąż był częścią atmosfery ziemskiej. Tak młody, uszczypnąłeś swoje policzki, aby były różowe, uderzyłeś kwiaty we włosy, oszukałeś stokrotki, szepcząc miłości, wierzyliście w moc Księżyca i migoczące gwiazdy, jakby cała natura i jej pływowe pociągnięcia zaopiekowałyby się tobą, tak ślepy na prawdę o tym, co przedstawiała.

Jedyną jest to, że przeciwstawił się starożytnemu standardowi – standardowi Ja, po pierwsze, tylko ja, ja, ja, ja– Była matką. Matka w kościach jej kości nie była w równowadze. Dała, bez końca. Nie myślała jako I Ale jako My i częściej było ty, ty, ty, kochanie, ty. Matka chroni, przechylając skale, waży szanse, przeciwstawiając się systemowi. I nie miałem go.

Miałem trzy lata, kiedy minęła, a czasem myślę, że ją pamiętam. Długie palce, trzymające moją twarz, kolibne, ciemne włosy, wspomnienia tak bezkształtne jak sam sen. Czy to jest tak różne od bliźniaczych warkoczy, piegów, blizny, cienia rzęs, który trzymany razem reprezentuje moje własne dzieci? Nigdy nie byłem pewien, czy pomyliłem wspomnienia ze szczegółami, o które błagałem mojego starszego brata, jakoś wzbudzając jego pamiętanie. Moim jedynym namacalnym dowodem był naszyjnik, który pozostawiła moja matka – scena wykuta w skorupę, która przedstawiała jej twarz. Czułem się dobrze, że miałem tylko jej zarys, jakby jej szczegóły nie były dla mnie przeznaczone. Mała, o którym wiedziałem o mojej matce, było to, że ona był Matka i dopiero gdy miałem własne dzieci, mogłem to zrozumieć i zamieszkać lub naprawdę poczuć jakikolwiek związek między nami.

Zastanawiałem się nad niezmierzonym sposobem, w jaki moje życie byłoby inne, gdyby żyła dłużej. Być może wiedziałbym więcej, kiedy wiedza byłaby przydatna. Być może spodziewałbym się pewnego bólu, części krwi, która idzie w rękę z życiem. Być może to, co jest we mnie trudne, co może być okrutne, byłoby bardziej miękkie. Ale myślę, że przede wszystkim mogła powstrzymać mnie od poślubienia tak młodego. A przynajmniej lepiej mnie przygotował.

Małżeństwo może być gwałtowne, nawet jeśli człowiek nie jest. Zanim dorastają moje córki, w moim domu nie było mężczyzn. Chociaż nie głodowaliśmy, potrzebowaliśmy jedzenia. Chociaż mieszkaliśmy w wielkiej sali, nie byliśmy dobrze. Skryty środków, jaki mieliśmy – co otrzymałem od sprzedaży kawałka meblowego, rozebrania ścian obrazów, handlu naszyjnikami i broszkami klejnotem klejnotem – w kierunku utrzymania pionowej szaradowej Agatha wierciło we mnie zakrwawione kostki i posiniaczone ramiona: wygląd, że wszystko było dobrze.

Copyright 2026 autor: Rachel Hochhauser, dzięki uprzejmości St. Martin’s Press