Na wypadek, gdybyś go przegapił: hołd dla Joty i pożegnanie się z Clarkiem oraz najnowszy dramat Lions z Down Under

Cały świat piłkarski został oszołomiony w tym tygodniu, aby usłyszeć o śmierci Liverpool do przodu Diogo Jota W wypadku samochodowym.

28-latek zmarł wraz ze swoim bratem Andre Silvą, 25-letnim graczem z portugalską drużyną drugiego poziomu, Penafiel, w czwartek. Para była w drodze do złapania promu, gdy Jota wróciła do Liverpoolu na trening przedsezonowy.

Aby uczynić wiadomości jeszcze bardziej bolesne, Jota właśnie poślubiła swoją wieloletnią ruty partnera, 11 dni wcześniej. Para miała razem troje dzieci.

Kapitan Szkocji, Andy Robertson, był wśród tych, którzy złożyli przejmujący hołd do portugalskiego napastnika. Para grała razem na Anfield przez pięć lat, a pełny obrońca miał nawet wzruszający pseudonim dla swojego dobrego przyjaciela.

„Mógłbym rozmawiać o nim jako o graczku, ale nic z tego nie ma, że ​​to ma znaczenie” – napisał Robertson na Instagramie.

Jota świętował zdobycie tytułu Premier League ze swoimi kolegami z drużyny Liverpoolu w maju

Robertson i Jota uderzyli bliską więź po spędzeniu razem pięciu lat na Anfield

Robertson i kapitan Liverpoolu Virgil Van Dijk położyli kwiatowe hołdy na pogrzebie Jota w sobotę

„To mężczyzna. Osoba. Był takim dobrym facetem. Najlepsze. Tak szczery. Po prostu normalne i prawdziwe. Pełna miłości do ludzi, na których mu zależało. Pełne zabawy.

„Był najbardziej brytyjskim zagranicznym graczem, jakiego kiedykolwiek spotkałem. Kiedyś żartowaliśmy, że był naprawdę Irlandczykiem… Oczywiście starałbym się go uznać za szkocki. Nazwałem go nawet Diogo Macjota.

Kenny Dalglish, ikona Reds and Scotland, również przedstawił swoje kondolencje rodzinie Joty, mówiąc: „W tym smutnym czasie piłka nożna nie jest ważna.

„Czujesz się bezradny, wiedząc, że jest tak niewiele, aby złagodzić ból dla jego żony od dwóch tygodni, jego troje pięknych dzieci.

„Myślenie i modlitwa za wszystkich swoich bliskich po niszczycielskiej utraty zarówno Diogo, jak i Andre. Ynwa (nigdy nie będziesz chodzić sam).

Scottish Football pożegnał się również z legendą w tym tygodniu Pogrzeb odbył się dla lizbony Lion John Clark.

Obrońca rozegrał ponad 300 meczów dla Celtic w latach 1958–1971, ale jego najlepsza godzina przybyła w 1967 roku, kiedy pomógł swojej drużynie w tym legendarnym zwycięstwie 2: 1 nad Inter Milan w finale Pucharu Europy.

Związek Clarka z klubem trwał długo po przejściu na emeryturę. Później pełnił funkcję trenera, asystenta menedżera i Kitman.

Żałobników w służbie powiedziano o skromnym, życzliwym człowieku, który pomimo wszystkich swoich osiągnięć w grze zawsze cicho zaczął.

Clark osiągnął nieśmiertelność jako kluczowy członek lizbbon Lions w 1967 roku Celtic

Celtyccy zwolennicy okazali się w stanie złożyć ostateczny szacunek Clarkowi

„Dla mnie osobiście jestem po prostu uprzywilejowanym mężczyzną, aby tam być i wcierałem ramiona wielkimi, widziałem w tym chwalebnym słońcu, szkockie zwycięstwo, którego nikt nigdy nie zapomni” – powiedział były komentator Archie Macpherson.

„John był tego częścią, Wee Lanarkshire Boy, który dorastał, chcąc być arystokratą w piłce nożnej i osiągnął go.

„Ale pokazał swoją drugą stronę, stając się kitem w Celtic Park. I pamiętam tyle razy od różnych graczy, którzy mówią o tym, jak ten człowiek mógł to nagle zrobić, a on zrobił to po prostu.

W służbie Clarka wzięło udział wiele obecnych i byłych gwiazd Celtic, a jego Cortege został oklaskiwany przez kibiców, gdy opuścił Celtic Park. Dopasowanie wysyłki dla kultowej figury.

Jak zawsze, w najnowszych wiadomościach i plotkach z obu stron starej firmy, możesz sprawdzić nasze cotygodniowe kolumny, Celtic Confidential I Poufne Rangers.

Gdy trwa trasa koncertowa brytyjskich i irlandzkich, a pierwszy test przeciwko Australii zbliża się, pojawia się wiele punktów gadania.

Kwestia tak wielu urodzonych zagranicznych graczy w drużynie była jak dotąd przedmiotem debaty. Szef Wallabies Joe Schmidt i spiker stadionowy przed meczem przeciwko Western Force obaj wysiądzieli na to, że kilka lwów nie pochodzi z Wielkiej Brytanii lub Irlandii. Były lew Willie John McBride i były Man Danny Care również wyrazili frustrację.

Jak pisze Calum Crowe w swojej kolumnie w tym tygodniuWszystko to jednak stanowi hipokryzję. Wielu graczy w drużynie australijskiej, którzy zmierzyli się z Lwami, urodziło się poza krajem i jest to ten sam przypadek dla wielu różnych graczy w różnych sportach na całym świecie.

Innym głównym punktem debaty na temat Lwów w tym tygodniu była decyzja Andy’ego Farrella o wezwaniu swojego syna Owena do składu po wycofaniu się Elliota Daly z powodu obrażeń.

Farrell SR został oskarżony o nepotyzm, a Owen został przyniesiony z zimna pomimo niedawnej formy i nieszczęść. Nasz człowiek Calum znów był pod ręką, aby zastanowić się nad tym problemem.

Owen Farrell zaskoczył w tym tygodniu na scenę testową po swoim wywołaniu lwów

Gdzie indziej w świecie rugby, główny trener Szkocji, Gregor Townsend, pozostał nieśmiały w jego przyszłości w tym tygodniu wśród spekulacji na temat nowej umowy.

Mężczyźni Townsend są obecnie na zwiedzaniu Pacyfiku, ale New Scottish Rugby dyrektor naczelny Alex Williamson stwierdził niedawno, że chce, aby szef pozostał poza wygaśnięciem swojego kontraktu pod koniec sześciu narodów w przyszłym roku.

Townsend wydawał się zamykać wszelkie myśli o szybkiej rozdzielczościChociaż powiedzenie: „Tak naprawdę nie zostało to omówione, więc nie jest to coś, co ma tendencję do dyskusji, gdy jesteśmy w kampaniach.

„Naprawdę nie mamy czasu, a nacisk kładziony jest na upewnienie się, że przygotowujemy zespół tak samo, jak to możliwe w tym tygodniu i przez następne dwa tygodnie”.

Townsend wydawał się wylewać zimną wodę na perspektywę nowej umowy wkrótce sortowanej

Jeśli szukasz czegoś innego, Mail Sport Extreme ma cię objęte.

W tym tygodniu, Blair Condie rozmawiała z Kim Lole i Jodą QuigleyDwie Szkotów, które rywalizowały w Mistrzostwach Świata Hydorsji w zeszłym miesiącu.

W wieku odpowiednio w wieku 51 i 44 lat Lole i Quigley mają nadzieję, że hyrox nadal się rozwijają, a przy wielu grupach wiekowych pokazują, że naprawdę może to być sport na całe życie.