Z okazji jego pierwszego meczu odpowiedzialnego za Anglia drużyna narodowa, Thomas Tuchel Podszedł do swojego zadania w sposób lekarza leczenia pacjenta, który od dłuższego czasu dręczy się.
Tuchel poświęcił swój czas na podzielenie się swoją diagnozą, ale kiedy w końcu nadeszła, w przeddzień kwalifikacji Pucharu Świata przeciwko Albanii nie uchylił się od zbioru neuroz, które wiernie śledziły naszych piłkarzy od prawie 60 lat.
Kiedy zapytano Tuchel, czego brakuje, lista była długa: tożsamość, jasność, rytm, wolność, ekspresja, głód. To było tam wszystko. „Bardziej bali się zrezygnować z turnieju zeszłego lata… niż podekscytowanie go wygraniem” – powiedział Tuchel.
Zidentyfikował rzeczy, które sobie powiedzieliśmy Gareth Southgate. Zidentyfikował strach jako barierę w zakończeniu 60 -letnich ran na Mistrzostwach Świata w 2026 roku. Zerwał z tego zdania o „ciężarze koszuli”.
Jeśli pragniemy odkryć w tym remisie w Wembley, czy Tuchel będzie Terry Venables, czy Steve McClaren, Bobby Robson lub Graham Taylor, Fabio Capello lub Gareth Southgate, nie otrzymaliśmy odpowiedzi.
Tożsamość? Przejrzystość? Wolność? Nie bardzo. Jeszcze nie. Gdyby Southgate był menedżerem, mógłby zostać skazany na ostrożność przedstawienia, ale dla Tuchela wciąż wystarczy dla wielu fanów, że nie jest Southgate.
Thomas Tuchel cieszył się zwycięskim początkiem życia z Anglią, ponieważ jego drużyna pokonała Albanię 2-0
Myles Lewis-Skelly strzelił gola w swoim debiucie w Anglii, stając się najmłodszym graczem, który to zrobił
18-letnia gwiazda Arsenalu zakryła twarz po tym, jak dała Anglii prowadzenie 1-0 w pierwszej połowie
W każdym razie jedynym pytaniem, które naprawdę ma znaczenie, jedyne porównanie, które się liczy, jest to, czy Tuchel będzie Alf Ramsey? Czy może zrobić to, co zrobił Sir Alf? Czy w przyszłym roku podniesie to trofeum Pucharu Świata w USA? Jest o wiele za wcześnie, aby zrozumieć, że Albania nie została wystarczająco dokonana, aby stanowić wiele testów.
Jednak wciąż była to zachęcająca pierwsza gra dla nowego mężczyzny. Jude Bellingham był tak doskonały, jak zawsze, Myles Lewis-Skelly, jeden z dwóch debiutantów Anglii, strzelił gola otwierającą Anglii i wyglądał tak wygodnie i tak elegancki, że byłoby zaskoczeniem, gdyby nie był stałym elementem drużyny narodowej przez następne dziesięć lat. On jest taki dobry.
A kiedy Albania zaczęła zapachować nerwy Anglii w połowie drugiej połowy, kiedy dominacja drugiego debiutanta Anglii, Dana Burn, zaczęła lekko strzępić, Harry Kane, stary niezawodny Anglii, strzelił 70. bramkę dla Anglii w 77. minucie i zapewniła bezpieczeństwo zwycięstwa.
Oczywiście preambuła do gry dotyczyła Tuchela. Baner został przekazany fanom za jednym z bramek, zanim rozpoczęła się: „Witamy w domu piłki nożnej, Thomas”. Tuchel może pomyśleć o Dortmund lub Monachium jako o domowej piłce nożnej, ale to musi pozostać spornym punktem.
W przedniej okładce programu wystąpiła trener Nowej Anglii, wpatrujący się uważnie spod szczytowego czapki. Wyglądał jak pionier, który po raz pierwszy zobaczył ogrom wielkich równin lub alternatywnie, futbolową pustynię 60 lat straty. Nadszedł czas, aby zacząć.
Po pierwszych 20 minutach, kiedy Anglia zdominowała posiadanie, ale gra była bardzo nudna, to spojrzenie Tuchela zaczęło wyglądać jak tysiące jardów, ale wszystko zmieniło się w jednej chwili.
Bellingham, który już wykazał poziom inteligencji piłkarskiej, który wyróżnił go na tle reszty, rozciąga się od swojego znacznika w ciasnym kręgu na środku boiska i kupił sobie trochę czasu.
Wziął kilka kroków do przodu i wybrał bieg Lewisa-Skelly z genialnym podaniem wewnątrz Jasira Asani, który był doskonale ważony i doskonale skierowany. Lewis-Skelly wzruszył ramionami Asani i po raz pierwszy prześlizgnął piłkę przez nogi Thomasa Strakosha.
Harry Kane stworzył piękne wykończenie w drugiej połowie, aby zwycięstwo było wygodniejsze
Ale czy ten zespół miał tożsamość, przejrzystość i wolność, która chce Tuchel? Szczerze mówiąc, nie bardzo
Zwycięzca Pucharu Carabao, Dan Burn, zadebiutował w większości, ale wyblakł w miarę gry
Na lądzie Tuchel odwrócił się z zachwytu i z zachwytem pompował pięści. Gdyby koszula znów była ciężka, teraz była lżejsza. Kilka minut później Kane uwolnił znakomitą przełęcz 40 jardów, który grał Marcusa Rashforda za obroną, ale nie mógł go kontrolować.
Uznanie gola zmusiło Albanię do okazania nieco więcej ambicji i uczynienia okazji do połowy Anglii. Od pierwszego z nich Burn rozciągnął się, aby przechwycić krzyż z prawej, a piłka wyruszyła w powietrze i spadła w leniwym łuku na poprzek. Burn i Jordan Pickford próbowali to wyczyścić i wślizgnęli się w drogę, zanim Burn podążał za rogiem. Był to jedyny moment niepewności w Anglii w pierwszych 45 minutach.
Drużyna Tuchela mogła podwoić swoją prowadzenie dziesięć minut przed przerwą, kiedy pewna świetna gra między Bellingham i Rashford wyczyściła Bellingham na bramkarza. Bellingham próbował go spać obok Strakosha, ale trzymał go z daleka nogami.
Sześć minut przed przerwą Bellingham znów się zbliżył. Jego sama siła woli i czytanie gry napędzały go przed Berat Djimciti, aby dostać się na koniec Kyle’a Walkera.
Bramkarz dokonał dobrej reakcji, aby powstrzymać nagłówek Bellinghama, a kiedy Kane próbował wywiercić luźną piłkę, latający Lunge Ajeti odchylił ją nad barem. Anglia ponownie przycisnęła się do przodu, a Burn rozbiła wysoki nagłówek z twarzy baru.
Anglia nie przeniosła swojej dominacji na początku drugiej połowy. Nadal mieli przewagę, ale Albania zaczęła rosnąć w pewności siebie, a pewność siebie poprawiła się, gdy Armando Broja zszedł z ławki i zaczął zadawać pierwsze pytania o obronę Anglii.
Burn nie wyglądał tak wygodnie, gdy Albania przetestowała go na podłodze, a Anglia potrzebowała imponującej interwencji Ezri Konsy, aby wybrać kontratak Albanii w połowie połowy.
Pod koniec tego zaklęcia niepewności Anglia wyrzuciła grę poza zasięgiem. Rice wbił piłkę do pudełka 13 minut od końca, Kane fachowo zdjął ją i, używając obrońcy Albanii jako ekranu, zwinął strzał w dolny róg. Niektóre rzeczy się zmieniają, niektóre rzeczy pozostają takie same.
Marcus Rashford spowodował problemy na lewej flance, gdy wrócił do owczarni Anglii
Jude Bellingham wprowadził autorytatywny wystaw
Ezri Konsa oszczędził rumieniec Anglii, gdy zgasił albański atak w drugiej połowie
