Epickie starcie między Anglią a Indiami było jednym na wieki i przypomnienie magii testowego krykieta, pisze Oliver Holt

Napięcie sprawia, że zauważasz coś więcej. Zwiększa zmysły. Pozwala zobaczyć Ben Stokes Rozłóż lewe ramię szeroko przed rozpoczęciem gry, aby powitać wszystkich w skupienie się, aby rozpowszechnić jego pasję i nasycić jej graczy.

Pozwala zobaczyć małego chłopca w jaskrawym kolorze Indie Koszula z „Rohit” napisaną z tyłu, tańczącą w górę iw dół przejścia na stoisku Compton tuż po herbacie. Zaczął wierzyć. Fani Indii wokół niego również zaczęli wierzyć.

Indie obróciły się coraz bardziej do celu. Pięćdziesiąt biegów do Go, 40 biegów, 30 biegów. To, co wydawało się niemożliwe kilka godzin temu, zmieniło się w nieprawdopodobne i zaczęło wyglądać wyraźnie możliwe.

Napięcie było nie do zniesienia. Ostatnim razem, gdy poczułem taki węzeł w brzuchu podczas meczu krykieta, był podczas finału Pucharu Świata 2019 u Lorda, kiedy mecz między Anglią a Nową Zelandią skręcił w jedną stronę, a potem i zawsze był zbyt blisko, aby zadzwonić.

Napięcie pozwala usłyszeć żałosne powietrze, które wchodzi do okrzyków zwolenników Anglii. „Chodź, Jofra, możesz to zrobić”-błagał jeden człowiek, gdy Archer złagodził swoje podbicie od końca szkółki i przyspieszył od nas.

Jaki to był dzień. Co za święto sportu. W domu krykieta przeprowadzono kilka klasycznych testów i z pewnością był to jeden z nich. To był epic. To był przywilej. To było kolejne przypomnienie magii tej formy gry.

Jofra Archer świętuje zwolnienie z Waszyngtonu podczas epickiego spotkania

Jasprit Bumrah zapewnił upartą scenę, ponieważ Indie wyglądały na przechodzenie w kierunku zwycięstwa

Pałkarz Indii Mohammed Siraj jest pocieszony przez Zaka Crawleya i Joe Root po wygranej w Anglii

Miał wszystko. Miał bohaterów. Miał złoczyńców pantomimy. Nadzieje wzrosły i zostały rozbite, a potem znów wzrosły. Powstał, porażki i triumfy, gniew, radość, eliminacja i rozpacz.

Stokes rozegrał jego serce, łucznika kręcącego się jak demon piątego dnia swojego pierwszego meczu testowego przez cztery lata i zapewniał jedną ze swoich charakterystycznych momentów Bowling Rishabh Pant, wysyłając jego nieokreślone wózek po ziemi, a następnie odesłając go.

Jasprit Bumrah zapewnił upartą scenę z nietoperem i Ravindra Jadeja, opracowując inningi doskonałych umiejętności i odwagi, aby doprowadzić turystów w widoku jednego z ich najbardziej znanych zwycięstw w Anglii.

Stokes rzucił się praktycznie przez cały dzień. W każdym razie tak się czuło. Nie jestem pewien, czy kiedykolwiek widziałem sportowca chciał wygrać mecz tak bardzo, jak Stokes chciał wygrać ten mecz.

Kiedy pomyślał, że uwięził KL Rahul LBW przed lunchem, zatopił się w kolanach jak postać Chrystusa, gdy desperacko przemawiał do sędziego, szukając ulgi od jego cierpienia i tęsknoty.

Obie strony grały na krawędzi. Zawsze była igła, najwyraźniej w niedzielę rano, kiedy Mohammed Siraj krzyknął w twarzy Bena Ducketta po tym, jak go zwolnił. Wrócił w poniedziałek, kiedy Indie osiągnęły 103-7 i wkradły się z powrotem do gry, a Brydon Carse i Jadeja zderzyli się w środku, podczas gdy Jadeja zakończyła pierwszy z dwóch biegów.

Carse złapał go krótko za szyję, gdy mijali, a kiedy uziemił swojego nietoperza, Jadeja wrócił, by zmierzyć się z melonikiem Anglii. Było tego dużo. Wiele twardych spojrzeń ze Stokesa i spojrzenia z Siraja, kiedy przyszedł, aby utworzyć upartą stojak na ostatnią furię z Jadeją.

To poczuło świat z dala od wyprodukowanego podniecenia w wysokości dwudziestu 20 lat. To było głębiej.

Były radosne sceny, gdy Anglia zwyciężyła po zakończeniu wspaniałego spotkania

Stokes rozegrał swoje serce i rzucił się praktycznie przez cały dzień, gdy Anglia wyszła na szczyt

India Ravindra Jadeja opracowuje inningi doskonałych umiejętności i odwagi

A potem, gdy trudniej było złapać oddech, a człowiek w rzędzie zaczął „Jezus Chrystus”, gdy Indie zbliżyły się do całości i wydawało się, że ta próba nigdy się nie skończy, Jadeja i Siraj potrzebowali tylko 23 biegów, aby zapieczętować ich triumf.

Shoaib Bashir kręcił się do Siraja. Bashir, który zagrał rolę bit-częściowego gracza w całym tym rozwijającym się dramacie, gdy Stokes i Archer odegrali role superbohaterów. Bashir, który bawił się złamanym palcem, który powstrzyma go przed dwoma ostatnimi testami. I Siraj, który był dumny w swoim buncie.

Początkowo wydawało się, że Siraj dobrze bronił piłki. Uzyskał na nim nietoperza i zmusił go do ziemi, z dala od wścibskich rąk. Jak obserwowaliśmy, westchnęło rozczarowanie. Kolejna piłka broniona przez Indie. Kolejna szansa zniknęła.

Ale potem była dziwna przerwa. Piłka odbiła się i obróciła do tyłu, jakby napędzany przez jakąś niewidzialną siłę. W swoim zamieszaniu Siraj próbował zeskoczyć z drogi i powoli przetoczył się przez nogi.

To było jak sekwencja zwolnionego temperatury. Piłka delikatnie przewróciła się do podstawy furtki Siraja i przyszła spokojnie na pni. A kiedy Siraj wpatrywał się w przerażenie, zdając sobie sprawę, co zrobił, jedna kaucja spadła powoli, powoli na ziemię.

Nastąpiło pandemonium. Był opóźniony ryk triumfu ze strony fanów Anglii w ziemi. Gracze Anglii mobbowali Bashir. Siraj pochylił się głową i nieruchomo pozostawał w magazynie. Pod koniec nie strażnika Jadeja również został zamrożony, jedynym znakiem jego rozpaczy pochylenia głowy w kierunku niebios.

Zak Crawley i Joe Root udali się do konsoli Siraja, podobnie jak Andrew Flintoff pocieszył Bretta Lee po podobnie gryzącym paznokcie Clash między Anglią a Australią w Edgbaston 20 lat temu.

Nie przychodzą zbyt często, takie dni. Podobnie jak ta gra, była to jedna na wieki.