Dlaczego tylko fani Arsenalu znają prawdziwą wartość Bukayo Saka – i kluczowe partnerstwo, które może doprowadzić ich do chwały Ligi Mistrzów, pisze Matt Barlow

Jest maksyma z epoki pokoi butów, wymyślona przez słynnego byłego menedżera, który na początku sezonu rzucił oko na jego drużynę i zwierzył się swoim pracownikom: „Będziemy dobrze, dopóki właściwe zostaną ranne”.

Innymi słowy, kontuzje są nieuniknione, ale niektórzy gracze są niezbędni.

Jego znaczenie przetrwa. Usunąć Pręt I Erling Haaland I Manchester City nie są tym samym zespołem. Usuń Mo Salah i Virgil van Dijk I Liverpool też nie byłoby.

Wszyscy menedżerowie cicho bają się tracić niektóre osoby Arsenał W tym sezonie powiedzą ci, że nieźle zostali ranni.

Zacznij od Bukayo zDarling of the North Bank i jedna z prawdziwych gwiazd świata angielskiej piłki nożnej, mimo że jego skromna natura może ukryć jego wartość.

W Saka nie ma nic do pokazu. Wokół niego nie było nic dziwnego, gdy wyłonił się z szeregów młodzieży. Prawdopodobnie było więcej emocji Emile Smith RoweJak zwykle jest wokół gniejącego rozgrywającego.

Powrót Bukayo Saka dał Arsenalowi wzmocnienie, których potrzebowali pod koniec sezonu

Saka i jego koledzy z drużyny przygotowują się do wtorkowego półfinału Ligi Mistrzów

Ale Saka jest gwiazdą stworzoną dla nowoczesnej piłki nożnej. Szybki i wysoce techniczny, może przejść obok obrońców po obu stronach sztuczką i zmianą przepustek tempa lub linku, dawania i odejścia i przejścia z precyzją.

Pracuje po flance i upewnia się, że atakuje tylny post, gdy cokolwiek rozwija się na przeciwnym skrzydle. Jest inteligentny, śledzi instrukcje i za chłopięcymi uśmiechami jest zaciekłe ambicje.

Mikel Arteta odkrył, że najlepszym miejscem, z którego można zdobyć swoje mocne strony w grze, jest prawe skrzydło, ponieważ podobnie jak wszystko inne, może zagrozić bramce wchodzącego do jego lewej stopy.

Niewielu robi to lepiej. Istnieją wskazówki Arjena Robbena, kiedy wyrusza w dziedziniec w poszukiwaniu tej strzelnicy. Wszyscy wiedzą, co on próbuje zrobić, i nadal tak trudno jest powstrzymać go od znalezienia czystego strajku.

Wkład Saka odpowiednio wzrósł. Z siedmiu bramek i dziewięciu asyst we wszystkich zawodach w 2020/21 miał 12 i siedem w 21/22, 15 i 12 w 22/23 do 20 i 17, w ubiegłym sezonie.

W tym sezonie, pomimo długiej nieobecności, ma zdrowy powrót 11 celów i 14 asyst.

W sporcie coraz bardziej obsesyjnym danych, liczby te i jego młodym wieku 23 lat są powodami, dla których transfermarkt.com zajmują mu drugie miejsce w stosunku do Haalanda pod względem „wartości rynkowej” w Premier League przy chłodnym 150 000 000 EUR.

Nic z tego nie będzie zaskoczeniem dla zwolenników arsenału.

Zespół Mikel Arteta (po prawej) widział, jak ich tytuł wyzwanie odpływa pod nieobecność Saka

Od dawna znali jego prawdziwą wartość, jak ilustrują zadziwiająca owacja na stadionie Emirates, kiedy zszedł z Fulham po powrocie po kontuzji.

Nigdy nie widziałem emocji podobnie jak gracz po jego powrocie i byłem tam, kiedy Christian Eriksen powrócił z jego zatrzymania akcji serca. Musiałem sprawdzić, czy Saka wyszedł tylko przez trzy miesiące z ścięgna podkolanowa.

Potem strzelił gola, co okazało się zwycięską bramką w ciągu pięciu dotknięć i siedmiu minut i świętował z małym uśmiechem i wzruszaniem ramion.

Mimo to opuściłem północny Londyn przekonany, że kluczowy aspekt tej nocy okaże się kontuzją środkowej połowy Gabriela Magalhaesa, wykluczając go z nadchodzącego remisu Ligi Mistrzów z Real Madryt i resztą sezonu.

Fani Arsenalu nie wydawali się tak bardzo obchodzić. Mieli Saka. To było najważniejsze. A kiedy zatonął prawdziwie w Bernabeu z kolejnym uśmiechem, a kolejnym wzruszając ramionami, ich punkt widzenia miał większy sens i mniej.

Arteta może zreorganizować i wzmocnić swoją obronę przy braku Gabriela i chociaż tracą trochę bezpieczeństwa obronnego, nie ma zastępowania wszystkiego, co przynosi Saka.

Zespół Arsenalu jest z nim znacznie lepszy niż bez, a jednak jest kolejna warstwa w tym sezonie, ponieważ zanim Arteta przegrała Saka przez trzy miesiące, stracił kapitana Martina Odegaarda za dwoje.

Siły twórcze zespołu, które łączą się z niemal telepatycznym zrozumieniem po prawej stronie zespołu.

Saka został powitany jak powracający bohater, gdy powrócił przeciwko Fulham na początku tego miesiąca

W tym sezonie Premier League z rozpoczęciem Saka i Odegaarda Arsenal osiągnął średnio 2,36 bramek na mecz, w porównaniu do 1,83 z jednym początkowym i 0,8 bez żadnego uruchamiania. Strzały na cel i dotyk w polu opozycyjnym podążają za tym samym uderzającym wzorem.

Nie nauka rakietowa, ale wystarczy, aby mieć znaczący wpływ na rozczarowującą kampanię ligową. Aby zainspirować optymizm, przygotowując się zarówno do zespołu, aby zmierzyć się z Paris Saint-Germain, zdobywcami Liverpoolu i Aston Villa w Lidze Mistrzów. Aby przypomnieć nam, że niewłaściwi gracze zostali ranni.

Pięć rzeczy, których nauczyliśmy się w tym tygodniu

1. W końcu cierpliwość jest cnotą. Osiem meczów w tym sezonie i Crystal Palace było bez zwycięstwa, a 18 w Premier League. Błąd Dean Henderson potępił ich do pokonania w Nottingham Forest w poniedziałek wieczorem w październiku. Michael Olise i Joachim Andersen zostali sprzedani, a Oliver Glasner zapytał graczy, co według nich jest złe. Zdecydowali się niewiele. Musieli się trzymać i dalej pracować. I tutaj są w finale Pucharu Anglii z Glasnerem, którego okrzyknął bohaterem.

2. Michael Carrick strzelił swojego pierwszego gola w West Ham 25 lat temu, w tym miesiącu, otwieracz w wygranym 5-0 z Coventry z Frankiem Lampardem obok niego w środku pola. Teraz Middlesbrough Carricka zmierzy się z Coventry Lamparda w ostatnim dniach na miejsca w play-offach mistrzostw. Była para Arsenalu Jack Wilshere i Aaron Ramsey zderzają się w CareTaker Organie Norwich i Cardiff z mniejszą liczbą.

3. Jest miejsce na sentymenty tak duże z kapeluszy bobble do Paula Warne’a, nowego szefa Miltona Keynesa Dons, za to, że od sierpnia od sierpnia od sierpnia odbył jedną zmianę, aby oddać pierwszy start ligowy z Deanem Lewingtonem na cześć jego ostatniego meczu u siebie w klubie. 40 -letni Lewington pojawił się w 916. miejscu w bezcecznym remisie przeciwko Grimsby.

4. W dniu wzlotów i upadków w środkowym stole był komfort. Woking był głęboko w kłopotach związanych z spadkiem, gdy mianował Neala Ardleya w grudniu, ale zajął 15. miejsce w Lidze Narodowej, niepokonany w ostatnich ośmiu. Barnet, który zdobył tytuł w 2005 i 2015 roku, zrobił to ponownie, aby zachwycić numerologów i zdobyć powrót do EFL.

5. Truro City wygrało szarpanie National League South o promocję. Ostatni dzień rozpoczął się od sześciu drużyn w miksie dla jednego automatycznego miejsca. Przywódcy Truro pokonali St Albans 4-1, aby powstrzymać Torquay pod względem różnicy bramek i stać się pierwszą drużyną Cornish w piątym poziomie angielskiej piłki nożnej. Pożegnanie regionalnej piłki nożnej i witaj 900-kilometrową podróż w obie strony do Carlisle.