Kiedyś usłyszałem, jak ktoś mówi: „Posiadanie dziecka jest jak outsourcing ważny organ, który sam w sobie biegnie na zewnątrz i wspina się na drzewa”. Posiadanie dziecka jest tak fascynujące i znaczące, jak może być również niepokojące i wyczerpujące.Nowe badanie o satysfakcja rodziców Potwierdza tę pozorną sprzeczność. W porównaniu do osób, które są DzieciRodzice czują, że ich życie jest bardziej spełnione. Rodzice nie są jednak bardziej zadowoleni ze swojego życia niż nie-rodziców. Przeciwnie: często są bardziej niezadowoleni.To są ustalenia socjologów Marita Jacob I Ansgar Hudde z University of CologneOpublikowano w tym miesiącu w Specialist Journal of Marriage and Family. Naukowcy oparli swoje badania na danych z europejskiej ankiety społecznej, w której ponad 43 000 respondentów z 30 krajów.Jacob i Hudde ustalili, że niezależnie od narodowości lub statusu społecznego zarówno matki, jak i ojcowie uważali, że ich życie ma głębsze znaczenie.Ale to samo nie dotyczyło ich satysfakcji z ich życia. Zależy to w dużej mierze nie tylko od sytuacji życiowej respondenta, ale także Polityka rodzinna w ich kraju. I różnica była płciowa: matki ’ satysfakcja z życia Poziomy były niższe niż poziomy ojców.
Scandinavia: prawie żadna różnica między rodzicami a dzieckiem:
„Rodzice w trudnych sytuacjach życiowych są mniej zadowoleni” – mówi Marita Jacob, profesor socjologii na Uniwersytecie Kolonii. Wyzwanie może oznaczać na przykład, że są samotnym rodzicem, młodym, z niskimi kwalifikacjami edukacyjnymi. Nie zaskakujące, możesz pomyśleć, że są mniej zadowoleni.Ale Jacob twierdzi, że nie jest to nieuniknione. „W Kraje skandynawskieRóżnice między grupami społecznymi są znacznie mniej wyraźne-mówi. W tych krajach różnica w zadowoleniu życia między rodzicami a ludźmi wolnymi od dzieci jest również znacznie mniejsza niż na przykład w Europie Środkowej i Wschodniej.Opieka nad dziećmi, wsparcie finansowe dla rodziców, urlop rodzicielski – te środki polityki rodzinnej działają bardzo dobrze w krajach skandynawskich, mówi Jacob. „Spekuluję, że środki te wpływają na społeczeństwo jako całość, co oznacza, że dzieci nie są postrzegane wyłącznie jako problem swoich rodziców, ale jako odpowiedzialność za całą społeczność”.Takie podejście znajduje również odzwierciedlenie w skandynawskiej kulturze biznesowej, mówi Jacob. Wyjaśnia, że bardziej normalne jest, że rodzice zaczynają wcześnie rozpocząć pracę i opuszczyć pracę, a także ważne spotkania, które można zaplanować wokół rytmu życia rodzinnego.
Większa równość płci prowadzi do większej satysfakcji:
Życie rodzinne nadal zajmują przede wszystkim kobiety. W Niemczech jedna na dwie kobiety zmniejsza godziny pracy, aby móc opiekować się swoimi dziećmi. Niecałe 6 procent niemieckich mężczyzn, którzy pracują w niepełnym wymiarze godzin, robi to z powodów rodzinnych. Większość urlopów rodzicielskich w Niemczech są również przyjmowane przez matki.Innym czynnikiem, który może pomóc wyjaśnić, dlaczego rodzice w Finlandii są bardziej zadowoleni niż rodzice w Niemczech, jest równość płci. Równa wynagrodzenie w krajach skandynawskich, w wyniku czego mniejsza różnica w wynagrodzeniach płci oznacza, że kobiety są bardziej zadowolone, mówi Jacob. Dodaje, że ma to również pozytywny wpływ na partnerstwo, a tym samym na rodzinę.
„Dziecko nie jest projektem, którym możesz sam zarządzać”:
Marita Jacob mówi, że kiedy jej dzieci były małe, połączyła się z innymi rodzicami. „Każdy zawsze odbierałby kilka dzieci z przedszkola”.Każdy, kto ma małe dzieci, wie, że dodatkowe pół godziny, czyli pół godziny mniej, może absolutnie ustalić, czy dzień zakończy się załamaniem nerwowym. Właśnie dlatego Jacob zaleca, aby rodzice nie tylko oferowali sobie nawzajem więcej wsparcia, ale także zaakceptować je, gdy oferuje się.Dzieci są ważne – nie tylko w celu zrównoważenia naszego starzenia się społeczeństwa, które nie będą w stanie dbać o wszystkich swoich starszych obywateli bez młodego pokolenia. Jak podkreśla Marita Jacob: „Dzieci mają również wartość wewnętrzną. Wnoszą społeczeństwu żywotność, nowe pomysły i innowacje”.Właśnie dlatego socjolog uważa, że większość odpowiedzialności za nich leży wśród decydentów. „Dzieci nie powinny być problemem ich rodziców, gdy opieka nad dziećmi jest niewiarygodna lub są problemy ze szkołą” – mówi. „Dzieci są odpowiedzialnością społeczeństwa jako całości”.
