Kiedy uczyłem, zawsze myślałem o tym czasie w kalendarzu jako okres „postexhale”.
Koniec semestru jest głównym sprintem do mety, który w przeciwieństwie do wyścigu, w którym możesz przełamać taśmę i wybrzeże, przypomina bardziej uderzenie w ścianę i upadek na miejscu. Przynajmniej tak mi się czułem, przynajmniej do Zacząłem kończyć semestr w 13 tygodniu (z 15) i wykorzystując ostatnie dwa tygodnie w celu wiatru i refleksji na temat tego, czego wszyscy się nauczyliśmy.
Po bezpośrednim semestrze, zwłaszcza w semestrze wiosennym, nie mogłem przejmować się myśleniem lub planowaniem na następny semestr. Kolejną zaplanowaną aktywnością, zwykle coś, co zacząłem około pierwszego tygodnia sierpnia, byłoby konkretne planowanie nadchodzącego semestru, ale jest też ten okres postexhale, w którym nie ma pracy wymagania Do zrobienia, warunki, które są żyzne w myśleniu i marzenia przed planowaniem.
Okres postexhale jest miejscem, w którym prawdopodobnie będziesz gestyzować swoje najlepsze pomysły, ponieważ przynajmniej na następny miesiąc nie musisz nic z nimi robić.
Chcę zasadzić ziarno myślenia dla każdego, kto konfrontuje się z koniecznością lub chce wprowadzić zmiany w swoim kursie, aby uwzględnić rzeczywistość generatywnej technologii AI na świecie.
Oto: następny semestr zrób mniej, co oznacza więcej.
Gdy podróżowałem, rozmawiając z ludźmi o tym, jak możemy (i powinniśmy) dostosować, w jaki sposób myślimy o nauczaniu pisania, jednym z uporczywych zmartwień jest to, że wprowadzenie niektórych treści lub doświadczeń związanych z AI dotyczącymi etyki lub bezpiecznego użytkowania lub cokolwiek wymaga nakładania czegoś nowego na temat tego, co już się dzieje. Dla wielu instruktorów jest to nieproszony, a zatem niepożądany ciężar.
Rozumiem. Nigdy nie możemy na początek wszystko na początek. Oto jeszcze jedna rzecz do omówienia.
Ale co, jeśli możemy wykorzystać to jako okazję do przemyślenia co nauka Wygląda na to? Przechodząc przez ten okres, w którym możemy zastanowić się i ponownie rozważyć, możemy pomyśleć o tym, jak zagotować doświadczenia w klasie, aż do esencji, która może znajdować odzwierciedlenie w doświadczeniach uczenia się.
Rozważ naukę, która okazała się najbardziej trwała z pełnej trajektorii twojej edukacji i myślę, że przekonasz się, że skupia się na niezbędnych, głębokich lekcjach. Liczyło się momenty, w których nauczyliśmy się uczyć, myśleć i działać w określonej domenie. To uczenie się pozwala nam iść i nieustannie uczyć się.
Nawet jako zdecydowanie i dobrze udokumentowany ogólny mierny uczeń, istnieje wiele doświadczeń edukacyjnych (w klasie i poza nią), które mogę wskazać jako punkty fleksji, które miały znaczącą różnicę w ogólnej trajektorii mojego życia, ponieważ zapewniły one coś niezbędnego dla mojej podróży do przodu.
W jednej chwili często przywołuję się do tego, że mój nauczyciel trzeciej klasy poprosił nas o napisanie instrukcji dotyczących zrobienia masła orzechowego i kanapki z galaretką, a następnie kazał nam zrobić kanapki zgodnie z instrukcjami listu. Ponieważ zapomniałem powiedzieć, że powinieneś użyć noża do rozłożenia masła orzechowego na chlebie, ostatecznie włożyłem rękę do słoika masła orzechowego, aby wypełnić własną dyrektywę. Mam zdjęcie upamiętniające tę okazję.
Ten moment wprowadził mnie w sytuację retoryczną i fakt, że pisanie ma cel i publiczność – a nieostrożne pisanie ma konsekwencje. Jestem pewien, że nauczyłem się wszelkiego rodzaju innych rzeczy w trzeciej klasie i być może niektóre z nich były ważne, ale tylko jedna chwila była nieusuwalna i to wszystko, czego potrzebowałem.
W szkole średniej, podekscytowany tematem mojego gimnazjalnego angielskiego artykułu (nowego dziennikarstwa Toma Wolfe’a), choć nie zachwycony parametrów tego, co miałem zrobić z tym tematem, postanowiłem napisać artykuł terminowy w stylu Toma Wolfe’a, zdobywając niezbyt wspaniałą ocenę od mojego nauczyciela, ale znaczącą lekcję w zainteresowaniu siebie. (Wcześniej pisałem bardziej szczegółowo o tym.)
Niektóre refleksje odkrywa inne momenty. Klasa non -fiction college’u sprawiła, że udawało, że piszemy dla konkretnych publikacji i produkowaliśmy kolumny, które mogłyby pasować do sztandarza redakcyjnego. Wybrałem tytuł grzecznościowyWydaje mi się, że wyobrażam sobie wyrafinowanego mężczyznę. Byliśmy zobowiązani do zrozumienia, jak pisać dla bardzo konkretnych odbiorców o bardzo konkretnych celach, doskonałą praktykę dla różnych rodzajów przyszłości. Pod koniec semestru mieliśmy konkurs, w którym głosowaliśmy za „najlepszymi” kolumnami w wielu różnych kategoriach. Byłem finalistą w kilku, ale wygrałem zero, przegrywając z pracą jednego konkretnego kolegi z klasy za każdym razem.
Na konferencji z instruktorem musiałem wyrazić jakieś rozczarowanie, a on powiedział coś, co utknęło ze mną: „Rzeczy X brzmią jak sama pisząc do publikacji. Brzmi jak ktoś, kto naśladuje kogoś, kto pisze do publikacji”. Odszedłem, wierząc, że autentyczność jest ostatecznie wyróżnikiem łączenia się z czytelnikami.
Mógłbym wymienić więcej chwil. Mój pierwszy semestr szkoły, mój profesor, Robert Olen Butler, kazał nam wykonywać ćwiczenie pisania w klasie oparte na pamięci Sense (które można znaleźć w jego książce Z miejsca, w którym śnisz), I doświadczyłem, jak to było wykorzystać moją artystyczną podświadomość przez dłuższy, skoncentrowany okres. Bob nie był najbardziej zaręczonym mentorami, ale nie jestem pewien, czy nadal piszę, gdybym nie miał takiego doświadczenia.
Kiedy zacząłem uczyć, niezatarte lekcje dostarczane przez moich uczniów przychodziły jeszcze częściej, być może dlatego, że rozpoznałem swoją odpowiedzialność za pracę w sposób, który nie osiągnąłem jako student.
Wszystkie te momenty są zakorzenione w bardzo specyficznych i specjalnie zaprojektowanych wzruszenie religijne. Tego rodzaju doświadczenia nie są zagrożone istnieniem dużych modeli językowych, ponieważ było dla mnie jasne, że celem ćwiczeń jest posiadanie tego doświadczenia.
Oczywiście generatywne narzędzia AI mogą być obecne w ramach ważnego doświadczenia edukacyjnego, ale gdy studenci wykorzystywane jest przez studentów jako substytut tego doświadczenia, uczenie się jest oczywiście zdeformowane. Wtryskiwanie LLM do naszych kursów po prostu dlatego, że wydaje się, że coś, co musimy robić, nie jest świetnym przepisem na naukę.
Jest niektóre, być może wiele miejsc, w których nie jest i nie powinno być mile widziane, ponieważ nie sprzyja doświadczeniu nauki, którego próbujemy utworzyć.
Jak myślę o tych doświadczeniach, to, czego się nauczyłem, było naprawdę zawarte w krystalizującym momencie, które możliwe dzięki wcześniejszemu doświadczeniu tej klasy, a nawet przed tą klasą. Niekoniecznie jest to oparte na ilości pokrytych materiałami lub objętości narażania się studentów.
Gdy lubisz ten okres wydechu, może poświęć trochę czasu na myśl, jak mały Możesz zrobić na swoim kursie i nadal uczniowie odejdą z czymś, co będzie znaczące lata później. To może być rdzeń twojego kursu, kiedy wrócisz i zaczniesz myśleć o tym na prawdziwy miesiąc.
