Nagie, oszalałe seksualne i krzyczące przekleństwa: prawdziwa tragedia zniknięcia z objawionym szaleństwem gwiazdy wiatru

„Och, błogość braku wściekłości, popełniania samobójstwa lub kontemplowania morderstwa”, Vivien Leigh potoczyła się, gdy zrzuciła lot na Cejlonie (obecnie Sri Lanka) w 1953 roku.

. Odszedł z wiatrem Gwiazda przybyła do stolicy kraju Azji Południowej, Colombo, aby sfilmować Elephant Walk, obok porywającego australijskiego aktora Petera Fincha.

W 1940 roku zdobyła już nagrodę Best Actors Academy Academy dla Southern Epic, grając zepsutą, narcystyczną Scarlett O’Hara. I przedstawienie alkoholowej antyboheriny Blanche Dubois, naprzeciwko Marlon Brando W tramwaju o nazwie Desire w 1951 r. Ugęciła swoje miejsce w Hollywood Firmament.

Jednak w przeciwieństwie do tych najbardziej znanych ról, tym razem grałaby „normalną zdrową dziewczynę”, ku jej rozkoszowaniu.

Niestety, jej prawdziwa reputacja nieobliczalnych zachowań podążyła za nią nawet do dżungli Cejlonu i doszła do przerażającej głowy podczas kręcenia filmu.

Dzisiaj nastrój Leigh – od maniakalnych odcinków i tak zwanej „nymfomanii” po głębokie depresjaparanoja i myśli o samobójstwie – byłyby uznane za objawy zaburzenie afektywne dwubiegunowe.

Ale to było dalekie od przypadku na początku lat 50. XX wieku, pisze Lyndsy Spence w swojej nowej biografii aktorki, Gdzie leży szaleństwo: podwójne życie Vivien LeighCo po raz pierwszy ujawnia wiele szczegółów na temat prawdziwego zakresu jej choroby.

Atmosfera na planie zaczęła się pogarszać niemal natychmiast. W ciągu kilku dni od przybycia na Cejlon Leigh stracił już zainteresowanie filmowaniem i miał trudności z zapamiętaniem swoich linii.

Reputacja Leigh z nieregularnego zachowania doszła do przerażającej głowy podczas kręcenia słoni spaceru

Vivien Leigh wystąpił naprzeciwko Clarka Gable w południowej eposu zniknął z wiatrem

Jej małżeństwo z Sir Laurence Olivier było jedną z największych historii miłosnych dnia

Prawdopodobnie rozproszyła ją również obecność Fincha – mężczyzny, którego wyruszyła na lata wcześniej, po zobaczeniu go na scenie w Australii, i zamierzała zainstalować go jako wiodącego mężczyznę, aby mogła go uwieść.

W tym czasie Leigh nadal był żonaty z Sir Laurence Olivier, a ich był postrzegany jako jedna z największych historii miłosnych dnia.

Jednak za kulisami oba oddał się częstym sprawom.

A Spence zauważa, że ​​chociaż Dalliances Leigh zostały opisane jako „rozwiązłe, a jej zainteresowanie seksem oznaczono jako nimfomanię”, społeczeństwo było o wiele bardziej miłe dla Larry’ego, którego „wybaczono, że jest samotna i straty”.

Filmowanie na Cejlonie rozciągałoby swoje już napięte małżeństwo z punktem Breaking.

Nie można spać, Leigh wyobrażałby sobie słyszenie głosów, które utrzymają ją na długo po tym, jak wszyscy inni poszli spać.

Finch również był bezsennym, a para imprezowałaby w swoim bungalowie, odrzucając zbyt dużo ginu i grając w Canasta w małe godziny.

Żaden z nich nie przyczynił się do żadnych przysług.

Wystąpiła przy przyczepie do makijażu po kolejnym niespokojnym nocnym napojeniu, wyglądała jak piekło-jej twarz tak rozdęta, że ​​zbliżone sceny były wykluczone.

Nakręcili długie strzały, ale ilekroć wezwano dialog, natknęła się na swoje linie.

A gdy jej stabilność umysłowa spadła, stała się szalona, ​​desperacko desperacko widziała Larry’ego, strzelając wiele telegramów błagających męża, aby do niej dołączył.

„W swoim dzienniku kilkakrotnie napisała jego imię, podkreślając je za każdym razem, jakby wykonała rytuał, aby go przywołać.

„Jej pismo stało się gorsze i rzuciła się na ludzi nieregularnych pocztówek.

„Dopiero później” – pisze Spence – stał się znany jako objaw jej stanu, maniakalna depresja, a następnie nierozpoznana. Nie było odpowiedzi i podejrzewała, że ​​załoga przechwyciła swoją pocztę, aby zmanipulować ją do wykonania ich licytacji.

W 1940 roku zdobyła nagrodę Best Actors Academy

Spędzała długie noce w swoim bungalow, odrzucając zbyt dużo dżinu i grając w Canasta (sfotografowany z Olivierem)

Późne nocne alkoholu wpłynęło na jej występ i jej piękno-jej twarz tak rozdęta, że ​​zbliżenia nie były w stanie

Być może męcząca w upale, być może jej umysłowy upadek już ją nęka, jedna pamiętna noc pomyliła Piotra z Larry’m i wpadła mu w ramiona: „Szlochając i… błagając go do spania z nią.

„W tej chwili i pod pozorem Larry’ego zgodził się na jej życzenia” – pisze Spence.

To nie byłby ostatni raz, kiedy udawał, że jest mężem swojego pięknego gwiazdy: „Piotr kontynuował szaradę, gdyby go najbardziej potrzebowała”.

Kiedy zespół produkcyjny ostatecznie opuścił Cejlon na sceny dźwiękowe Hollywood, jej członkowie obsady i załoga musieli mieć nadzieję, że jej kruche stan psychiczny może się ustabilizować.

Ale nawet podczas długiego lotu do LA, Leigh musiał być wielokrotnie odurzony w nieświadomość, po wstaniu „krzyku, że skrzydło płonęło.

„Stała się histeryczna i stworzyła wyjście, grożąc, że się wyrzuci.

„Potem rozerwała ubrania, rozrywając sukienkę na środku i walczyła z Peterem, który próbował z nią rozumować.

„Oszołomionych pasażerów obserwowali, z przerażeniem, gdy była powściągliwa i przymusowo uspokojeni pigułkami nasennymi, które okresowo trwały w ich podróży.

„Przychodząc, zaczęła od nowa od razu wybuchy, a jeszcze raz byłaby uspokojenia przez najbliższe osiem godzin”.

Kiedy w końcu dotarli do Kalifornii, Leigh wydawał się bardziej osiedlony i ogłosił, że nie zamierza zostać w hotelu Beverly Hills zgodnie z planem, zamiast tego w Hanover Drive Home Finch wynajęła z żoną Tamary i ich trzyletnią córką, Anianą.

Ale gdy tylko przybyli, znów wzrosły jej maniakalne odcinki.

W jednej minucie zażądałaby imprezy; Następna byłaby rozciągnięta przez łóżko, histeryczna.

Pewnego wieczoru Leigh wpadł w sypialnię pary, zrywając ich prześcieradło i krzycząc: „Nie powiedziałeś jej, nie powiedziałeś jej! Jak możesz z nią spać, potwór? Jesteś moim kochankiem!

Przy innej okazji zasugerowała nawet seksualny łącznik z Tamarą, rzekomo mówiąc jej: „Dwie kobiety razem było najbardziej przyjemnym miłosnym”.

Jej lekarz na Cejlonie powiedział, że „biorąc pod uwagę stan psychiczny Vivien, aktywność seksualna została zwiększona, a pacjenci nie dyskryminowali, jeśli chodzi o partnerów”.

„Poruszony przez maniakalny odcinek„ kontynuuje Spence ”, Vivien proponował ludzi obu płci”.

Krzyczała, że ​​chce umrzeć; Zaatakowała Tamary nożem i pokroiła wszystkie jej ubrania.

Sąsiedzi rozmawiali o jej wędrowaniu przez dom nago, wyrzucając pieniądze z okna i grożąc wyskoczeniem z niego.

Po tym, jak zagroziła zabiciem Anity, zięby wezwały zatrzymanie się na ich salon.

Nie byli jedynymi, którzy zabrakło cierpliwości. Zdając sobie sprawę, że Leigh nie był w stanie działać, Paramount umyło jej ręce, rzucając Elizabeth Taylor na Elephant Walk, zmuszając desperacko chorej aktorki jeszcze bardziej do depresji.

Krzyczała, że ​​chce umrzeć; zaatakowała Tamara nożem i pokroiła wszystkie swoje ubrania

Podczas lotu z Cejlonu rozerwała ubrania, rozrywając sukienkę na środku

Larry kazał swoją żonę przymusowo uspokoiła się i przyleciała do Londynu na „leczenie”

W końcu Larry odebrał udręczone połączenia jego żony i przyszedł do niej w Kalifornii. Po raz kolejny kazał jej przymusowo uspokoić się (po tym, jak próbowała ugryźć ją pielęgniarkę, która ją powstrzymuje) i przyleciała do Londynu na „leczenie”.

Tam, przyznana do Netherne Asylum w Surrey i trzymana w prostej kurtce, poddała się brutalnym kursie „lekarstw”, który obejmował codzienne kąpiele lodowe i „zmumifikowane” w wilgotnych prześcieradłach.

„W klinicznym środowisku szpitalnej pokoju Vivien pielęgniarka przeprowadziła zastrzyki Pentothal, aby wprowadzić ją do śpiączki” – pisze Spence.

„Rozebrali ją bez jej zgody, a ona przypomniała sobie, jak poczuła się odsłonięta: jej nagie ciało było zimne, ale nie mogła ich odepchnąć ani protestować, aby przestali.

„Rozpakowywali ją każdego ranka i zanurzyli w głęboką wannę, z pielęgniarką po obu stronach, trzymając ciało w pływaku martwego mężczyzny. ’

Była nawet leczona terapią elektrokonwulsywną – blok wpychany między zębami, aby zapobiec gryzieniu jej języka; Paski trzymające nadgarstki i kostki na miejscu, gdy prąd elektryczny przeszedł przez jej mózg w celu wywołania napadów.

„Włączono światło wiszące nad głową, oślepiając ją. Jej świątynie były wilgotne, w których zastosowano płyn metaliczny – pisze Spence. „Doktor poszedł za nią; Jego biały płaszcz można było zobaczyć w jej wizji peryferyjnej. Strach umył ją.

„Ostry wstrząs przez jej świątynie, uderzając przez jej czaszkę. Jej ciało uniosło się z łóżka. Raz po raz, dopóki się nie skończyło.

Niektórzy prywatnie potępili Larry’ego za porzucenie żony w „Loony Bin” w ten sposób – leciał do Ischii we Włoszech, aby pozostać z przyjaciółmi niemal natychmiast po tym, jak została przyjęta do Netherne, i nie pozostawił przemówienia dla personelu szpitala, aby go znaleźć.

Pod jego nieobecność w końcu przekonała swoją pierwszą – i wciąż oddała – mąż Leigh Holman, do podpisania formularzy zwolnienia, i stopniowo wyzdrowiała w bardziej wygodniejszym otoczeniu szpitalnym, gdzie mogła przyjmować gości, a nawet zorganizowała kosmetyczkę i zerwała brwi.

Ale ECT pozostawił jej świątynie i surowe, a jej włosy były tak spalone, że musiała uciekać się do noszenia peruk. „Stworzył także rozległe zatoki w mózgu Vivien i starała się pamiętać o tym, co miało miejsce w Cejlonie i Hollywood”.

Leigh wygrał najlepszą aktorkę za tramwaj o nazwie Desire, grając seksualnie rozwiązły seksualnie, ciężko pijący Blanche Dubois naprzeciwko Marlona Brando Stanleya Kowalskiego

Elizabeth Taylor zastąpiła Leigh w Elephant Walk

Jej romans z Finch trwał i zastanawiała się, czy dziecko, które straciła w 1956 roku

Zadziwiające – pomimo zaniedbania mężczyzn – jej relacje z Olivierem i romans z Finch utykał.

W 1955 r. Jego własne małżeństwo z Tamarą prawie z wyjątkiem Finch przeprowadził się nawet do domu Oliviers – i łóżka Vivien, tuż pod nosem Larry’ego.

Rzeczywiście, tęskniąc za dzieckiem, które straciła poronienie w 1956 r. – ten, którego Larry miał nadzieję, załatnie ich desperacko postrzępionego małżeństwa – mogło być Fincha.

„Vivien powiedział Peterowi, że może być ojcem, ale nie może być pewna” – pisze Spence – jak w ostatnich miesiącach Larry był bardziej uprzejmy niż wcześniej.

Trzy lata po swoim ostatecznym rozwodzie od Oliviera Leigh miała kolejny podział – tym razem na żywo na scenie Broadwayu.

Aftermath niestety przypominało jej wcześniejszą hospitalizację podczas Elephant Walk – po przymusowym uspokojeniu, latała ją z powrotem do Anglii i otrzymała więcej ECT. Jej partner w tym czasie, Jack Merivale, pozostał w Nowym Jorku.

– Ty też przychodzisz? Zapytała go, zanim uspokajający się usiadł.

’NIE. Nie wydaje się, aby zapłacić dwa lotniska – powiedział jej.

Pisze Spence: „Nigdy nie zapomniałaby odpowiedzi Jacka, ani jak zostawił ją sama w jej najniższym punkcie, tak jak Larry zrobił w Netherne dziesięć lat wcześniej”.

Where Madness Lies: The Double Life of Vivien Leigh autorstwa Lyndsy Spence jest publikowane przez Pegasus Books