Mama chce pomóc innym rodzicom w uniknięciu „traumatycznych” wydaleń przedszkolnych (ekskluzywne)

• Eksperci twierdzą, że wysokie wskaźniki wydaleń i zawieszeń przedszkolnych są problemem w całym kraju
• Statystyki wskazują, że czarni chłopcy stanowią około połowę przedszkolaków, którzy są usuwani więcej niż raz, mimo że są znacznie mniejszym odsetkiem studentów
• Tunette Powell doświadczyła tego z pierwszej ręki i mówi: „Nadal nie mogę tego zrozumieć”

Synowie Tunette Powell zostali zawieszone na przedszkolu 12 razy w ciągu jednego roku. Mieli 3 i 4 lata.

„To był zdecydowanie szok i kamień dla naszej rodziny”, mówi Powell, obecnie 39-letnia mama mieszkająca w San Antonio w Teksasie. „Nadal nie mogę tego zrozumieć”.

Powell twierdzi, że otrzymała pierwszy telefon w marcu 2014 r. W Centrum Opieki Dziecięcej w bazie sił powietrznych w Omaha, Neb., Gdzie stacjonował jej mąż Jason. Szkoła powiedziała, że ​​jej 4-letni syn, JJ, został zawieszony.

„Czułem się, jakbym był punkowy” – mówi Powell.

Mówi, że powiedziano jej, że jej syn płakał podczas jedzenia śniadania z innymi dziećmi. Nikt nie zapytał, dlaczego był zdenerwowany lub czy coś jest nie tak – ale ponieważ płakał, a jego nos biegał, powiedziano mu, że musi opuścić stół, aby nie rozprzestrzeniać zarodków.

Szkoła powiedziała jej, że rzucił krzesło, więc musiał wrócić do domu, wspomina. Ale kiedy rozmawiała z synem, powiedział, że ledwo popychał krzesło.

„To nawet się nie przewróciło” – powiedział jej. „Powiedział:„ Byłem smutny, że zmusili mnie do wstania i płakałem i nikt mnie nie sprawdził ”. ”

Szkoła nadal zgłaszała problemy behawioralne: inny raz, jej 3-latka, Joah, została zawieszona, ponieważ wykonał wniosek, jakby mógł uderzyć nauczyciela, ale nie.

Powell mówi, że chciała lepiej zrozumieć, co się dzieje z jej dziećmi i innymi dziećmi.

„Zawsze mówiłem:„ Pozwól mi zobaczyć kamery wideo. Pozwól mi zobaczyć materiał ” – mówi. „I zawsze mówili:„ Nie, nie widzisz materiału. Są w nim inne dzieci ”. ”

• Więcej informacji na temat ogólnokrajowego problemu wydaleń przedszkolnych i wysłuchania historii od innych dotkniętych rodzin, wybierz numer ludzi w tym tygodniu, w kioskach lub subskrybuj.

W końcu inny rodzic w wieku przedszkolnym powiedział Powellowi, że czuje, że chłopcy Powella są traktowani inaczej, mówi Powell.

Podczas przyjęcia urodzinowego drugi rodzic, który jest biały, powiedział: „Coś jest z tym nie tak, Tunette. To nie jest w porządku. Moje dziecko skręciło z kolejnego dzieciaka. To dziecko musiało odwiedzić pilną opiekę. I dostałem tylko telefon do domu”.

„To wstrząsnęło moim światem” – mówi Powell. „Jestem na zawsze wdzięczny, że powiedziała, że ​​coś nie wydaje się właściwe w żadnym z nich, ponieważ to zmieniło moje życie. Prawdopodobnie byłbym tak przygnębiony i zinternalizowany i po prostu czułem się jak całkowitą porażkę, gdyby ktoś mnie nie wstrząsnął i powiedział:„ Hej, coś nie wydaje się właściwe ”. ”

Powell postanowiłem się skupić Wydalenia przedszkolne – trwający problem w całym kraju, badania pokazują – i czarne dzieci.

Napisała rozprawę doktorską na temat wydalenia czarnych dzieci w przedszkolu i przeprowadziła wywiad z 25 innymi rodzicami z całych Stanów Zjednoczonych.

Statystyki wskazują, że czarni chłopcy stanowią około połowę przedszkolaków wydalenia więcej niż raz, mimo że są znacznie mniejszym odsetkiem studentów w wieku przedszkolnym.

„To jest tak wyzwalające i traumatyczne” – mówi Powell.

Jedna kalifornijska matka, z którą przeprowadziła wywiad, miała 3-latka, która według niej może być niepełnosprawna. „Walczyła o diagnozę swojego dziecka. I w tym procesie jej syn był zawieszony przez cały czas. Cytat, który zawsze mnie wyróżnia, polega na tym, że cały czas zadawała sobie pytanie -„ Czy urodziłem potwora? ”. Złamało mi serce – mówi Powell.

Inna mama, z którą przeprowadzono wywiad, pracowała na pełny etat i chodził do szkoły, ale potem musiała porzucić zajęcia, ponieważ musiała odebrać syna, gdy był zawieszony.

Powell, obecnie dyrektor partnerstwa dla rodziców i rodzinnych w Projekt kapitałowy dla dzieciMówi, że chce przekształcić dyskusję na temat głównej dyscypliny, takiej jak usunięcie, w programach wczesnego dzieciństwa.

„Każdego dnia budzę się i rozmawiam z rodzicami w całych Stanach Zjednoczonych i Puerto Rico oraz o zastrzeżeniach w całym kraju, próbując zrozumieć, w jaki sposób lepiej wspieramy dzieci i rodziny” – mówi. „Po tym, jak podzieliłem się swoim doświadczeniem, byłem przytłoczony liczbą rodzin, które się wyciągnęły, po prostu nie mogłem się odwrócić. Nie sądziłem, że to wystarczyło, aby moje dzieci były w porządku”.

Walter Gilliam, dyrektor wykonawczy Buffett Early Childhood Institute na University of Nebraska, od dziesięcioleci studiuje wydalenie w wieku przedszkolnym.

Mówi, że dotknięto setki tysięcy rodzin, z konsekwencjami, takimi jak utrata uczenia się i zakłócenie rozwoju społecznego.

Co za tym stoi? Czynniki mogą być skomplikowane, mówi Gilliam, w tym stres pedagogiczny, zbyt duże rozmiary klas i sposób, w jaki Covid-19 zmienił zachowanie dzieci.

Ale rozwiązania wynikają z lepszego wspierania dzieci i nauczycieli oraz wspierania silniejszych relacji między szkołami i rodzinami, tak że wydalenia stały się ostatecznością, mówi.

Gilliam zbadał również, w jaki sposób rasa i nieświadome uprzedzenia mogą wpływać na dyscyplinę, w tym poprzez śledzenie odpowiedzi nauczycieli na filmy dzieci z różnych ras, które, jak wierzyli nauczyciele, źle się zachowują – ale byli naprawdę opłacani aktorzy, którzy po prostu bawili się razem.

„Pytanie brzmiało: czy to możliwe, że wydalimy więcej dzieci kolorowych, zwłaszcza czarnych chłopców, z programów przedszkolnych po prostu dlatego, że oczekujemy tam trudniejszych zachowań, szukamy go tam i znajdujemy tam?” Gilliam mówi. „I to jedno, co wiem, to – jeśli tu czegoś szukasz, istnieje duże szanse, że go znajdziesz”.

Dzisiaj, 10 lat po tym, jak najstarszych dwóch synów Powella zostały zawieszone na przedszkolu, wszyscy jej chłopcy kwitną.

Jej najstarszy, JJ, jest 15-letnim drugim studentem liceum, który wyróżnia się w zaawansowanych zajęciach akademickich. Uwielbia podróże, pracuje w ciężarówce z jedzeniem wuja, a zeszłego lata wygrał zawody młodszego szefa kuchni.

„W finale musieli gotować gnu” – mówi Powell.

Joah ma 13 lat, właśnie opublikował swoją pierwszą książkę, Książki lub koszykówkai zachęca inne dzieci do pisania. Mówi, że chce napisać kolejną książkę.

Jej najmłodsza, Jordan, ma 10 lat. Powell mówi, że jest gwiazdą i najbardziej empatycznym dzieckiem, jakie kiedykolwiek spotkała.

„Wszystkie są bardzo miłymi dziećmi” – mówi. „Mimo to 10 lat później, za każdym razem, gdy widzę e -mail od każdego nauczyciela, moje serce zaczyna po prostu ścigać się i bardzo mnie martwię”.

Niedawno otrzymała e -mail ze swoim inicjałami syna w temacie.

„Kiedy zobaczyłem e -mail, przygotowałem się, mówię:„ Czy chcę to przeczytać? Co to powie? ” Mimo że nie mam powodu, aby tak się czuć ” – mówi. „Kiedy go przeczytam, był to najpiękniejszy e -mail o moim najmłodszym synu, który po prostu demonstruje tyle dobrego charakteru”.