„Andor” twórca i gwiazda rozpakowa epicka Kleya Backstory Episode

Gdyby kiedykolwiek było wątpliwości, że Kleya Elizabeth Dulau wstąpiła w szeregu, aby stać się PRAWDA Andor MVPTa wątpliwość została rozwinięta Odcinek 10 z . Rogue One Prequel Series 'Drugi i ostatni sezon. To dlatego, że asystentka sklepu z tajnymi starożytami dostała swój własny odcinek historii, gdy dowiedzieliśmy się, jak ona i Luthen (Stellan Skarsgård) Najpierw się spotkał. „Nikt inny nie dostaje historii” Andor Stwórca Tony Gilroy wskazuje Rozrywka co tydzień. „Diego dostaje historię Kenari, ale nikt inny nie dostaje historii”.

Dlaczego więc Kleya i Luthen dostali jeden, w którym widzimy Kleya jako małą dziewczynkę znalezioną przez Luthen podczas ukrywania się w transporcie, a następnie wyszkolono w młodym wieku, aby zostać rebeliantem terrorystą wysadzającym imperialne na moście? Okazuje się, że było kilka powodów, w tym obietnicę dla Skarsgård.

„Od samego początku obiecałem Stellanowi, że znajdziemy historię pochodzenia”, ujawnia Gilroy. „A jego jedyną prośbą było, aby nie była to zemsta. Nie chciał mieć historii zemsty. Próbowałem kilku różnych rzeczy. Naprawdę wcześnie miałem coś niesamowicie skomplikowanego, co spadło z ciężarówki, i stało się to bardzo proste, gdy naprawdę zdaliśmy sobie sprawę, jak potężna była Elizabeth”.

Był też kolejny potężny motywator dla Gilroya, aby poinformował historię Kleyi: chciał to być tym, który to powiedział. „Myślę, że nasza ciekawość tego związku jest ogromna. Chciałem się upewnić, że nie wszyscy nie piszą opowieści o tym, że nie chciałem, aby pisali. To zawsze obecne. Nie chciałem, żeby ktokolwiek myślał, że jest coś seksualnego lub czegoś dziwnego lub cokolwiek mylącego. Naprawdę chciałem to zdefiniować, zanim ktokolwiek inny próbował to zdefiniować. Jeśli nie zdefiniował tego, ktoś inny.”

I zdaniem Gilroya Kleya definiuje Luthen. „Dziewczyna, która gra swojego młodego, kwietniowego lasu, święte bzdury! Po prostu przeciążyła tę stal przez cały czas, i zdajesz sobie sprawę, że Kleya jest zasadą organizującą w tym sklepie, Kleya jest tam mięśniem, Kleya jest osobą na temat śmierci. Jest tam tylko dlatego, że jest tak winny, a on jest zgodny z jej rzeczywistością przez całą rzeczywistość. Obawiając się jej od momentu, gdy spojrzał w tej klatce i zobaczył ją.

To, co sprawia, że ​​historia jest tak skuteczna i poruszająca, jest obserwowanie, jak gra w tandemie z inną osi czasu – gdy dorosła Kleya włamuje się do szpitala, aby zakończyć życie mężczyzny, który uczynił ją tym, czym była, zanim będzie mógł zostać przesłuchany przez ISB. Rozmawialiśmy z Elizabeth Dulau, aby uzyskać pełną miarę w najlepszej godzinie Kleya.

Entertainment Weekly: Kiedy po raz pierwszy dowiedziałeś się o historii Kleya? Czy to coś, co wiedziałeś, kiedy po raz pierwszy przyjąłeś rolę, czy powiedziano mu później, kiedy zacząłeś kręcić ten odcinek? Kiedy miałeś ten Intel, gdy grałeś w tę postać?

Elizabeth Dulau: Tony zadzwonił do mnie tuż przed pierwszym sezonem, aby porozmawiać o tym, co się wydarzy w następnym sezonie. Przez cały sezon 1 wiedziałem, że Luthen był dla mnie bardzo ważny. Wiedziałem, że umrę za niego, ale nie wiedziałem dlaczego.

Pochodzę z tła teatru, na którym pisane są sztuki od początku do końca, a masz całą historię, masz wszystkie spoilery. To był pierwszy raz, kiedy pracowałem nad czymś, co wciąż było tworzone i wciąż w dość płynnym stanie. Była więc niesamowita rozmowa telefoniczna od Tony’ego, aby opowiedzieć mi zarys tego, co miało się wydarzyć dla Kleya w sezonie 2. To było tak zadziwiające w najlepszy możliwy sposób.

Jak to pomogło Ci poinformować wszystko, co zrobiłeś w sezonie 2?

Uwielbiam historię. Kto nie? Nawet jeśli nie dostanę go, wymyślę jeden, aby pomóc w rozwinięciu postaci. Więc to naprawdę pomogło mi to zrobić, ponieważ myślę, że unikałem tego całkowicie w sezonie 1, ponieważ nie chciałem dokonywać wyborów na podstawie tego. To byłyby problemy później. W końcu muszę naprawdę zainwestować we wszystkie te rzeczy.

Pomogło mi to przygotować, ponieważ dużo pracuję z marzeniem. To coś, co robię naturalnie, prawie do winy. Jestem okropnym marzeniem, ale z aktorstwem lubię skupić się na czymś i wyobrażać sobie scenę z poprzedniego życia mojej postaci. Wiedząc, że związek Kleya i Luthena zaczął się w tak przerażający, mroczny i bolesny sposób, myślę, że kiedy po raz pierwszy ją ratuje, Kleya naprawdę nienawidzi go na początku, ponieważ nie jest podobny do tego miłego człowieka, który jest niewinny. Nie widzimy, jak jest zaangażowany poza statkiem, ale on go nie zatrzymuje. Przynajmniej on tego nie zatrzymuje.

Naprawdę nie chcę wierzyć, że jego koledzy pozwoliliby mu po prostu ukryć się na statku przez cały dzień i nie był dla nich przydatny. Jest bardzo winny wymazania poprzedniego życia Kleya i wszystkich jej bliskich, a przynajmniej w tym pomocy. Więc Kleya nienawidziłby go od samego początku. I więc spędziłem dużo czasu na jej poprzednim życiu. Gdyby miała mamę i tatę, kim oni byli? Gdybym miał braci i siostry, gdybym miał najlepszego partnera, jakie było moje życie?

Ale potem miałem marzenia o dniu, w którym Luthen rozśmieszyła Kleya po raz pierwszy. I miłe rzeczy, które pojawiły się po drodze, które sprawiły, że Miłość mogła się między nimi rozwijać, wbrew obu lepszym osądowi. Żadne z nich nie chciałoby, aby tak się stało, ale myślę, że tak. I tak Tony opowiada mi całą swoją historię, a potem dał mi czas na Daydream na wszystkie te rzeczy i stworzyć to, co teraz wydaje się bardzo prawdziwymi wspomnieniami.

Jak to było wtedy, gdy w końcu zobaczyłeś te sceny Luthena z młodą Kleyą?

Kwiecień Woods, który gra Little Kleya, jest niesamowity. Absolutnie zadziwiające. Jestem w kontakcie z jej mamą, więc wysyłamy e -maile tam iz powrotem i ciągle powtarzam jej, jak utalentowana jest jej córka. Właśnie to rozbiła. Jestem taki szczęśliwy z niej. Nie mogę się doczekać, aż wszyscy zobaczą jej pracę. Ale tak, te retrospekcje naprawdę się zmieniły.

W jaki sposób?

Nie chciałbym mówić zbyt wiele, ponieważ nie chciałbym dodawać do programu, który stworzył Tony, ale była jedna naprawdę piękna scena, która pokazuje, że Kleya i Luthen przybywają do tego, co jest teraz ich galerią po raz pierwszy. Widzisz, jak się tam poruszają, a to naprawdę piękne, szczęśliwe wspomnienie. Użyłem tego, mimo że zostało to przecięte. Zdecydowałem, że nadal tam jest.

A to, co naprawdę interesujące w tych retrospekcjach, to to, że jest tak zimno. Mam na myśli, że są piękne, ale na początku jest tak niezwykłym dzieckiem. Czuję, że prawdopodobnie zawsze była dość niezwykłym, bardzo logicznym dzieckiem, bardzo racjonalnym, ale mimo to wciąż jest dzieckiem i nadal potrzebuje miłości i ciepła. A Luthen jej tego nie daje, ponieważ wie, że musi być tą bronią. I tak moje serce trochę się za nią złamało, ponieważ dorasta, że ​​jest trochę zaostrzona jak ostrze, a nie pozwolić sobie na miękkie.

Uwielbiam infiltrację szpitala. To prawie jak film Jamesa Bonda lub Jasona Bourne’a czy coś takiego. Powiedz mi, jak chcesz zwrócić się do Kleya, znajdując sposoby na złamanie w przeszłości strażników imperialnych, aby dostać się do Luthen.

Powiem, że wiele rzeczy, które spotkałem w tej pracy, to pierwszy raz, kiedy ich spotkałem, ponieważ ukończyłem szkołę dramatyczną, a potem dostałem tę pracę. Więc dużo się uczyłem. I zdałem sobie sprawę, jak techniczne sceny niewerbalne podczas kręcenia dużej części tej szpitalnej sekwencji. Tak wiele z tego jest język ciała. To znaczy, to naprawdę wszystko, czego musisz użyć.

Oglądanie informacji zwrotnych na temat monitorów było dla mnie naprawdę przydatne. Tak więc dla tej sekwencji poruszania się po szpitalu zrobiłem to wiele, ponieważ zauważyłem trochę napięcia w moich ramionach lub coś, czego nie zdawałem sobie sprawy. I tak pomyślałem: „Coś o tym rozpraszało”. Oderwałoby to obraz, który opowiedział historię. Więc bardzo do tego podszedłem. Ciągle oglądałbym paszę, a następnie dostosowuję.

Ale po prostu starałem się też dobrze się z tym bawić, ponieważ, jak mówisz, to jest jak film Jamesa Bonda. To takie fajne! I wyciągając blaster i dosłownie strzelając do tych facetów i mając pirotechniki wylatują z nich – to był mój ulubiony moment, aby strzelać przez cały czas. To była czysta siedmioletnia Elżbieta żyjąca swoim najlepszym życiem. To było niewiarygodne i najlepsza zabawa, jaką kiedykolwiek miałem.

Mówiąc o mowie ciała i konieczności dużo mówienia bez komunikacji werbalnej, opowiedz mi o sfilmowaniu tej sceny, w której w końcu dostaje się do Luthen i kończy swoje życie. Jak dostałeś się w miejscu, w którym musiałeś to zrobić?

Dużo używam muzyki. Uważam, że jest to naprawdę pomocne na planie tuż przed wywołaniem „akcji”. I stworzyłem tak wiele różnych list odtwarzania dla Kleya, ale stworzyłem też jedną dla Luthen, co było czymś, o czym powstało całkiem naturalnie. I w tej scenie nie pobiegłem do monitorów. Nie poszedłem i oglądałem, ponieważ naprawdę nie chciałem nie myśleć o tym, jak to wyglądało. Chciałem czysto skoncentrować się na rzeczywistości sytuacji.

Na szczęście Stellan leżał tam dla mnie. To nie było jak piłka tenisowa czy coś takiego. Naprawdę grał dla mnie całkowicie martwy. Więc naprawdę mogłem po prostu spojrzeć na tego człowieka i próbować pozwolić mojej wyobraźni po prostu uciekać ze sobą i pamiętać wszystkie te marzenia i wspomnienia, które stworzyłem w mojej głowie i pozwolić muzyce poruszyć mnie tuż przed akcją reżysera.

Dodatkowym elementem tej sceny, którą naprawdę chciałem przynieść, jest to, że kiedy Kleya była mała, spędziła dużo czasu, nienawidząc tego mężczyzny. Lubi próbować przekonać się: „Nie, nie, nic tam nie ma. Jest kolegią i pracujemy razem i oboje jesteśmy możliwe”. Próbuje wziąć nienawiść, która była tam bardzo, gdy była młodsza, i próbuje użyć tego, aby pomóc jej zrobić to, co musi. I cała miłość, którą ma dla Luthen, po prostu przeszkadza.

To wspomnienia tych scen, które widzisz z małą Kleyą, kiedy mówi: „Życie pokazuje ci, co możesz stracić”. Myślę, że to taka piękna linia i wciąż do mnie przychodziła w momencie, gdy go zabiłem.

Czy pamiętasz którekolwiek z konkretnych piosenek, które miałeś na tej liście odtwarzania, którego będziesz słuchać?

Tak, wciąż to mam. (Wyciąga telefon). „O Nature of Daylight” orkiestry łabędź. Myślę, że (wersja Max Richtera) była używana wcześniej w filmie Przyjazd. Nie pamiętam, gdzie po raz pierwszy to usłyszałem, ale natychmiast przypomniało mi to Luthen. Jest jedna piosenka, do której nie użyłem jako przygotowania To Scena, ale pewnego dnia wędrowałem po Hyde Park i jest to nieco jazzowe, i pomyślałem: „To Luthen w piosence. To ma wszystkie jego elementy”. To „ruch 6” przez pływające punkty. To jest jak osiem minut, co jest tak Luthen. Ale „o naturze światła dziennego”, to ten, którego często używam. I „The Rougling” Hannah Peel.

Wreszcie, jak myślisz, co dzieje się z Kleya po tym, jak zostaje wysadzona na Yavin?

Nie wiem, ale chciałbym się dowiedzieć, czy ktoś chce to napisać, czy też Tony ma ochotę wrócić do jej historii. Nie chcę nawet spekulować, ponieważ wiem, że gdyby jakiś utalentowany pisarz kiedykolwiek chciał ponownie wybrać historię Kleya, wykonałby znacznie lepszą robotę niż ja pisanie czegoś naprawdę, naprawdę zaskakujące. I chciałbym wiedzieć, co będzie dalej.

Czy marzyłeś o tym?

Tak, trochę. Ale potem staram się tego nie robić. Mam na myśli, jakie życie zostało? To dziwne. To trochę jak na świecie jej ostryga, ale jest tak zepsuta. Pozostała trochę w żarach swojego życia i stamtąd może odbudować w dowolnym kierunku, w którym chce. Więc co się stanie? Zobaczymy.

Ten wywiad został zredagowany pod kątem długości i przejrzystości.

Zarejestruj się na Rozrywka co tydzieńBezpłatny codzienny biuletyn Aby uzyskać najświeższe wiadomości, ekskluzywne pierwsze wygląd, podsumowania, recenzje, wywiady z ulubionymi gwiazdami i nie tylko.