Gwiazdy „My Oxford Year” wyjaśniają, dlaczego zakończenie odchyla się od książki

Ten artykuł zawiera spoilery Mój rok Oxford.

„Lepiej jest kochać i stracić niż nigdy nie kochać …

Ten cytat Alfreda Tennysona jest zasadą przewodnią dla Anny (Sofia Carson) W Mój rok Oxford, który uderzył Netflix w piątek. Anna, amerykańska absolwentka w Oksfordzie, spotyka się i zakochuje w swoim profesorze, Jamie (Corey Mylchreest), mimo że oboje powiedzieli, że ich romans pozostanie czysto zabawny i swobodny.

Ostatecznie Anna odkrywa powód niechęci Jamiego do popełnienia – ma rzadką formę terminalnego raka, którego postanowił przestać szukać leczenia, aby mógł cieszyć się ograniczonym czasem, który opuścił.

Wszystko to podąża za ciągiem Powieść Julii Whelan Na którym opiera się film (choć technicznie, jej książka została po raz pierwszy opracowana na podstawie scenariusza, więc jest to trochę scenariusza z kurczaka i jaja). Jednak powieść i film znacznie się różnią, jeśli chodzi o ich wnioski.

Książka Whelana kończy się, gdy Jamie zyskał więcej czasu po walce z zapaleniem płuc i badaniu medycznym, które pozwala mu zrobić swoje obietnice podróżowania po Europie z Anną (Ella w książce). Natomiast film kończy się na Annie przy jego łóżku, gdy wymyka się, wyobrażając sobie o jej przygodach w Europie, tylko po to, by zniknąć z tych zdjęć, ujawniając, że jest sama.

Jest to poetyckie i tragiczne zakończenie, a dla tych, którzy mogą czuć, że jest niejednoznaczny, Mylchreest stawia to wprost: „facet jest martwy”.

„Tak jest lepiej”, kontynuuje delikatniej. „Jest potężniejszy. W tym kierunku zmierza książka, i wydawałoby się, że Jamie mówi, że Jamie mówi o tych wszystkich rzeczach, a Anna rozumie, że filozofia życia (i nie kończyć się tam)”.

„Imponujące jest to, że Jamie wierzy, że wszystkie te rzeczy – na zawsze składa się z Nows – i nie ma tak wielu teraz” – dodaje Mylchreest. „Tak więc naprawdę niesamowite jest to, że robi wszystkie te rzeczy i wierzy w te wszystkie rzeczy, które naprawdę nie pozostały tak dużo czasu. Gdyby to nie było prawdą, wydawałoby się nie docenić jego przekonań”.

Mimo to marzycielskie poczucie czasu na zakończenie filmu ma celowo pozostawić trochę znaku zapytania wiszące nad wszystkim. „Mimo że jasne jest, że Anna jest sama na końcu”, wyjaśnia Carson, „zostawiliśmy to trochę niejednoznaczne, ponieważ chcieliśmy, aby film zakończył się nadzieją i światłem”.

„Właśnie dlatego chcieliśmy pokazać im, że żyją razem te wszystkie rzeczy” – kontynuuje. „A potem, kiedy znika, a kiedy go nie ma, a zakładasz, że go straciła, ten element nadziei i idea życia po miłości i życiu po straty są naprawdę potężne”.

Nie oznacza to, że zmiana filmu na definitywną śmierć Jamiego była przesadną wnioskiem, kiedy rozpoczęła się produkcja. W rzeczywistości był to przedmiot debaty aż do ostatniego cięcia. „Odbyły się rozmowy aż do ostatniej chwili blokowania cięcia” – ujawnia Carson, który jest również producentem filmu. „Nasz główny producent, Marty Bowen, nie chciał, aby Jamie umarł. Ponieważ chciał ich możliwości, ich wspólnej przyszłości”.

Film kończy się, gdy Anna uczy własnej klasy w Oksfordzie, rozpoczynając swój pierwszy wykład w taki sam sposób, jak Jamie. Ale wcześniej widzimy, jak podróżuje po wszystkich miejscach, w których Jamie wspomniała – Paryż, Wenecja, Amsterdam, Ateny – razem, z Jamie, ostatecznie zanikając z jej wspomnień.

Mylchreest i Carson faktycznie nakręcili na miejscu we wszystkich tych malowniczych miejscach, ale podczas gdy Mylchreest mógł odbyć podróż, jego postać nie. Zamiast tego mamy interpretować montaż jako sposób Anny polegającej na noszeniu z nią ducha Jamiego przez jej życie. „Robi to na jego cześć i na cześć ich miłości” – wyjaśnia Carson. „Nosząc lekcje życia, które z nią podzielił, które zmieniły jej życie na zawsze. Uwielbiam pomysł, że mieliby szansę, ale z tym, jak widzimy go w ostatniej scenie w łóżku, nie było wszechświata, w którym byłoby to możliwe. Więc żyła dla nich ich marzeniem”.

Nawet w tym było wiele tam iz powrotem, jak powinna wyglądać ta ostatnia sekwencja. „Nie byłem pewien, czy chcę zobaczyć chwile samej Anny” – zauważa Carson. „Poprosiłem o edycję, w której, gdy Jamie zniknie, a widzisz, jak biorąc się na plażę, film się skończy. Czuł się bardzo emocjonalnie, ale było trochę zbyt denerwujące.

Dodatkowo przetestowali różne wersje zakończenia z publicznością i zamknęli się na tym, co wydawało się najbardziej emocjonalnie rezonansowe. „Największym momentem Tearjerker było zniknięcie Jamie, a potem zobaczysz ją we wszystkich miejscach samotnie” – mówi Carson. „Była wiele debaty, ale wszyscy zgodziliśmy się, gdzie się zakończyło, było najpiękniejszym zakończeniem dla Anny i Jamie”.

To zakończenie podkreśla również niektóre z bardziej złożonych tematów, szczególnie prawo do śmierci z godnością i na własnych warunkach. Jamie, obserwując, jak jego brat przechodzi bolesne leczenie, decyduje się cieszyć się życiem, dopóki nie będzie już w stanie. Dla obu aktorów otworzyło w sobie wiele pytań.

„Grałem kogoś, kto bezpośrednio stoi w obliczu tego pytania w odniesieniu do własnego życia i ciała” – mówi Mylchreest. „Bardzo trudno byłoby nie medytować o tych rzeczach. Rozwijasz nowe opinie na ten temat. W przypadku badań rozmawiasz z ludźmi, którzy mają do czynienia z rzeczami i czasami może być dość mroczne, ale dzięki temu widzisz potrzebę światła.

„Rozmawiając z ludźmi, którzy stawiali czoła sytuacjom takimi jak Jamie lub którzy mieli bliskich w obliczu sytuacji takich jak Jamie, nawet gdy pamiętają naprawdę okropne rzeczy, widzisz te chwile czystej radości, śmiechu i miłości” – kontynuuje. „Rozpoznajesz, jak naturalnie te chwile pojawiają się w czasach ciemności z tymi tematami życia i śmierci. Rozumiesz, skąd pochodzi Jamie, dlaczego jest on taki, jaki jest i dlaczego ma siłę myślenia rzeczy, które myśli”.

Chcesz więcej wiadomości filmowych? Zarejestruj się na Rozrywka co tydzieńBezpłatny biuletyn Aby uzyskać najnowsze zwiastuny, wywiady z gwiazdami, recenzje filmowe i wiele innych.

W pewnym sensie Carson stoi w obliczu jeszcze trudniejszego zadania, przedstawiając postać, która musi zaakceptować wybory partnera, pomimo straty, którą będą dla niej oznaczać. „To była naprawdę interesująca dynamika, sposób, w jaki Anna rozumiała i szanowała decyzję Jamiego” – mówi. „Nigdy nie prosi go o zmianę jego zdania. Daje mu tę godność i ten szacunek. Anna zmierzy się z tymi rzeczami w inny sposób niż on, ale to przekształca ją na zawsze.

„Mam nadzieję, że to, co ludzie czują po obejrzeniu tego filmu, wraca do ostateczności i cenności życia” – podsumowuje. „Życie jest zbyt krótkie, abyśmy nie żyli w miłości. Nie żyć w radości i spełnieniu. Nie być dokładnie wszystkim, czym zawsze chcieliśmy. To największe pytanie, jakie stwarza nasz film – i mam nadzieję, że ludzie zabierają”.