29 listopada 1972 r. W centrum Rault wybuchł pożar w centrum Nowego Orleanu. Gdy strażacy starali się dotrzeć do ognia i kamer telewizyjnych, pięć kobiet uwięzionych w salonie kosmetycznym na 15 piętrze musiało podjąć niemożliwą decyzję: pozostać w płonącym budynku lub skok.
Skoczyli jeden po drugim, dążąc do dachu sąsiedniego sześciopiętrowego budynku. Cztery kobiety zmarły.
W tym czasie 46-letni inżynier i inny Nowy Orleanian bawił się pomysłem, który mógł je uratować. Tragedia zachęciła Johna T Scurlocka do działania.
Chciał zaprojektować nadmuchiwaną poduszkę, która może zapewnić bezpieczne lądowanie dla osób zanurzających się z wielkich wysokości. Ale aby to zrobić, potrzebował pomocy swoich synów.
Najpierw zmusił ich do pchnięcia 45 kg (100-funtowego) zwiniętych kawałków winylu z góry budynku biurowego i na poduszkę, którą zaprojektował poniżej. Winyl przymocowano do akcelerometru, który pomógł Johnowi obliczyć wagę, jaką poduszka mogłaby wchłonąć przy różnych prędkościach.
Kiedy był przekonany, że jest bezpieczny, nadszedł czas na następny krok: jego synowie zeskoczą z dachu.
„Mieliśmy około 10, 12, 14 lat i wskoczyliśmy z budynku w dużą poduszkę powietrzną. To była świetna zabawa”, wspomina Jeff Scurlock, obecnie 66.
„ Poduszka kosmiczna ”
W następnym roku John patentowany Poduszka bezpieczeństwa, ogromna, nadmuchiwana podkładka nadal używana przez straży pożarnej od Nowego Jorku do Tokio, aby uratować ludzi przed pożarami i śmiercią przez samobójstwo.
Ale to nie był jego pierwszy wynalazek. W rzeczywistości jego ratujący życie nadmuchiwane zostało wyciągnięte z jego wcześniejszego wynalazku: wszechobecna uczciwa atrakcja znana pod wieloma różnymi imionami-sprężystym zamkiem, odbiciem księżyca, odrzucania domu lub spaceru kosmicznego, w zależności od tego, gdzie podskakujesz.
W domu Scurlock był znany jako „przestrzenna poduszka”.
Rok po tym, jak John złożył patent na rdzeń tego, co stałaby się poduszką kosmiczną, zaczął pracować w zakładzie NASA w Nowym Orleanie. Był 1961, a NASA otworzyła swoje podwoje trzy lata wcześniej w odpowiedzi na wyścig kosmiczny wraz z uruchomieniem pierwszego satelity na świecie, Sputnik 1.
Amerykańska Agencja Kosmiczna przeżywała projekty badające możliwość lotów kosmicznych, a do 1960 r. Zainteresowała się projektowaniem załogi, nadmuchiwana stacja kosmicznaMinione przez wielu za niezbędny pierwszy krok w dotarciu do Księżyca.
Duże, sztywne stacje kosmiczne wymagałyby wielu wypraw rakietowych, aby wychowywać części, ale plastikowe donflatibles były uważane za lekkie, mocne i łatwe w transporcie. Nadmuchiwaną stację kosmiczną można wystrzelić w kosmos za pomocą jednego wzmacniacza i rozwinąć się raz na orbicie. (Odporny na meteoryt nadmuchiwany moduł przestrzeni Został wysłany na Międzynarodową Stację Kosmiczną w 2016 r., A inżynierowie NASA mają nadzieję zbudować półtrwałe siedlisko księżycowe z pontonu).
John znalazł się w trakcie tej innowacji, która trwała nawet w wolnym czasie, kiedy szkiwał projekty i zszywał poduszkę proto-przestrzeni, używając komercyjnego maszyny do szycia, którą ustawił w dół w gruncie garażu, aby mógł ciągnąć ciężki materiał winylowy do niego, gdy szedł.
Kiedy zgromadził wczesną, domową poduszkę kosmiczną dla swoich młodych synów, z którymi mogli się bawić na podwórku, wkrótce stała się ogromnym hitem z miejscowymi dziećmi.
„Byliśmy wtedy bardzo popularnymi dziećmi, ponieważ mieliśmy je na stałe na naszym podwórku” – mówi Jeff. „Cała dzielnica przyszła i wskoczy na nią”.
Jeff mówi, że to jego matka, Francis, rozpoznała, jak bardzo dzieci uwielbiała nadmuchiwane i wpadł na pomysł na rynek. W końcu John opuścił swoją pracę, aby skoncentrować się na „poduszce kosmicznej”.
Nadmuchiwane rozwiązania
W 1968 roku zaczęli sprzedawać wynalazek na targi w całym kraju. Ale zagrożenia bezpieczeństwa były poważne. „To był koszmar, pod względem bezpieczeństwa”, mówi wnuk John, 35. MIALS. „Nie miał wsparcia, bez siatki, nie ma sposobu, aby cię nad tym trzymać”.
Kiedy karnawałowy pracownik złamał szyję i zmarł, firma została „pozwana z istnienia”, mówi mials.
Nie ma już małego przedsięwzięcia na podwórku, projekt wymagał funkcji ochronnych.
John postanowił projektować ulepszenia: poduszka kosmiczna wyhodowała kolumny, amortyzujące ściany, siatkę po bokach i dachu, co czyni go znacznie bezpieczniejszym. W 1972 r. Mężczyzna w zeszłym roku spacerował na Księżycu, rodzina uruchomiła nową firmę o nazwie Space Walk Replatables, aby produkować i wynajem nad pontonami w Louisiana City of Kenner.
Dziś globalny rynek Bounce House jest warty 4 miliardów dolarów, napędzany popularnością czynszów.
Ale gdy jego wynalazek zyskał na popularności, John zwrócił także uwagę na rozwiązywanie problemów z wytrzymałymi pontonami.
Dr Benjamin Gorissen, profesor nadmuchiwanych mechaników w Ke Leuven w Belgii mówi, że nadmuchiwana inżynieria jest zwodniczo złożona i wymaga odpowiedzi na matematyczne pytania w kształt 2D w kształt 3D.
John kochał liczby, przypomina mial i był „facetem, który mógłby zrobić matematykę”. Złożył patenty na kilku konstrukcjach, w tym jeden przez ludzkie serce z kimś pracującym w środku.
„Niezależnie od tego, jaki artykuł z wiadomościami się wydarzy, byłby w swoim biurze, szkicując rozwiązanie”, mówi mials.
Jeff wspomina swojego ojca, czytając o zatopionych okrętach podwodnych w gazecie, a następnie pracuje nad wynalazkiem, który może pomóc w ich powtórzeniu.
Aż do śmierci Johna w 2008 roku „nigdy tak naprawdę nie przestał działać”, mówi Jeff. Jego ostatnie stworzenie w latach 80. było gigantyczną nadmuchiwaną palmą, rodzaj rzeźby powietrznej, która ma zapewnić cień na powierzchni 2,8 metra kwadratowego (30 stóp kwadratowych).
John nie postanowił zbudować imperium biznesowego, Jeffa i mialsa, którzy teraz prowadzą działalność. Chociaż sprężyste zamki pozostają rdzeniem ich działalności, Scurlocks nadal wytwarzają poduszki bezpieczeństwa, które mają bardziej złożoną strukturę. Ich najbardziej wytrzymały produkt jest certyfikowany dla 20 kondygnacji, lub 200 stóp (60m).
Od czasu wynalezienia poduszka bezpieczeństwa uratowała tysiące istnień ludzkich na całym świecie, ale wszystko zaczęło się od wczesnego, oddanego pioniera zachęcającego jego dzieci do zeskoczenia z dachu.
Ten artykuł jest częścią „Zwykłych przedmiotów, niezwykłych historii”, serialu o zaskakujących opowieściach stojących za dobrze znanymi przedmiotami.
