Czy AI jest kwestią wolności akademickiej?
Oczywiście.
Technologia edukacyjna jako całość jest kwestią wolności akademickiej, niestety naruszenie systemów technologicznych, które kształtują (a nawet w niektórych przypadkach nawet określają) pedagogikę, badania i zarządzanie pozostawiono w rękach innych, z wydziałem koniecznym do kapitulacji do systemu zaprojektowanego i kontrolowanego przez innych.
AI jest tutaj, raczej nagle, dość zakłócająco i w wielkim stylu. Różne instytucje przyjmują różne stanowiska, a większość adaptacji spada na wydział, w niektórych przypadkach z minimalnym wskazówką. Biorąc pod uwagę, w jaki sposób narzędzia te wpływają na to, co dzieje się na poziomie, a pedagogika jest koniecznością, wydaje się również jasne, że wykładowcy zaniepokojeni ich prawami powinni rozważyć niektóre kwestie instytucjonalne/strukturalne.
Osobiście mam w tej chwili więcej pytań niż odpowiedzi, ale istnieje garść ostatnich odczytów, które chcę polecić innym, aby pomóc w myśleniu, które mogą prowadzić do lepszych pytań i odpowiedzialnych odpowiedzi.
Raport, Sztuczna inteligencja i zawody akademickie, Właśnie wydane przez AAUP powinno znajdować się na szczycie listy. Na podstawie krajowej ankiety raport analizuje szereg kategorii dużych obrazów, z których wszystkie mają bezpośredni związek z kwestiami wolności akademickiej.
- Poprawa rozwoju zawodowego w zakresie sztucznej inteligencji i szkód technologicznych
- Wdrażanie wspólnych zasad zarządzania i nadzór zawodowy
- Poprawa warunków pracy i uczenia się
- Wymagający przejrzystości i zdolności do rezygnacji
- Ochrona członków wydziału i innych pracowników akademickich.
Raport podsumowuje obawy wykładowców wyrażone w ankiecie i zawiera zalecenia dotyczące działań, które będą chronić prawa i autonomię wydziału. Po przeczytaniu raportu, w niektórych przypadkach zalecenia początkowo wydają się frustrująco niejasne, ale w sumie patrzyły na to, że są one zasadniczo wezwaniem do aktywnego zaangażowania wydziału w rozważaniu implikacji przecięcia tej technologii (i rozwijających ją firm) z instytucjami edukacyjnymi.
W pewnym sensie raport podkreśla, że z perspektywy czasu naprawdę nieobecny wydział, ponieważ istniejąca technologia edukacyjna została wpleciona w strukturę naszych instytucji i że byłaby to katastrofa dla braku tego nieobecności, jeśli chodzi o AI.
Po sprawdzeniu raportu AAUP przejdź do Matta Seybolda, Jak Venture Capitalści zbudowali w naszych publicznych flagach „mikro-uniwersytet” nastawionej na zysk Opublikowany w swoim biuletynie The American Vandal. Jest to długa i skomplikowana historia o sposobach, w jaki zewnętrzni dostawcy usług wymyślili w kapitale venture/private equity insynuowali się na nasze uniwersytety w sposób podważający role wydziałowe i jakość edukacyjną.
Zajęłaby pełną kolumnę, aby oddać sprawiedliwość Seybolda, ale oto dwa cytaty, które, mam nadzieję, skłonią cię do rozważenia jego pełnego argumentu.
Tutaj Seybold odsuwa pokrywkę, co to znaczy, aby te oferty dostawcy innej firmy istniały pod marką uniwersytecką „zasilaną przez” zewnętrznego dostawcę:
„Model” jest naprawdę absurdalnym odwróceniem roli. Prywatna, niezamkredytowana firma założona i prowadzona przez specjalistów ds. Sprzedaży i marketingu jest odpowiedzialna za (pseudo) zajęć edukacyjnych, podczas gdy akredytowany uniwersytet jest zatrudniony wyłącznie do funkcji sprzedaży i marketingu, otrzymując wynagrodzenie przez prowizję od stolicy studentów, którzy zapisują się z markowego portalu. Partnerzy uniwersyteccy są zachęcani do wyeliminowania energii marki i wykorzystywania swoich zastrzeżonych danych, budżetów reklamowych i sił sprzedaży, aby zmaksymalizować tę prowizję, podczas gdy ZipLines zapewnia strony lądowania i wysoce powtarzalne mikrodegrees, których zawartość jest w dużej mierze tworzona przez gigawetów.
I tutaj Seybold wskazuje dalszy efekt tego rodzaju „partnerstw”.
EdTech jest nie tylko koniem trojańskiego do elitarnego przechwytywania zasobów publicznych; Jest to również projekt delegitymizacji projektu edukacji publicznej.
Umiejętność analizy Seybolda do „partnerstw AI” wiele instytucji jest zajętych podpisaniem.
Jako kolejne ćwiczenie eksperymentu myślowe, polecam przejść przez utwór Hollis Robbins na jej anegdotycznej stronie internetowej, Jak dostarczyć CSU Gen Ed z AI.
Robbins, były dziekan uniwersytecki, być może bardziej zamierza to jako prowokację niż propozycję możliwą do przyjęcia, ale jako propozycja jest to kompleksowa wizja zastąpienia ludzkiej siły roboczej instrukcją AI, która opiera się na serii przeplatanych aplikacji technologicznych, w których ludzie są „w pętli”, ale które w dużej mierze działają autonomicznie.
Jeśli się uświadomiono, tego rodzaju wizja pozbawiłaby wolności akademickiej na dwóch frontach:
- Program nauczania zostałby skodyfikowany i oceniony zgodnie z sztywnym standardem, a następnie dostarczany głównie za pośrednictwem AI.
- Wydział ledwo by istniał.
Przeczytałem to jako dystopię oparte na nadzorze, z której musiałbym albo zrezygnować (jeśli jest to dozwolone), albo bardziej prawdopodobne, że będę musiał uciec, ale możesz sprawdzić komentarze do samego postu i znaleźć wczesnych entuzjastów. Złożoność wizji technologicznej sugeruje, że taka wizja byłaby trudna do realizacji, ale podstawowe wartości zwiększonej wydajności, obniżonych kosztów i zwiększonej standaryzacji są zgodne z kierunkiem systemów edukacyjnych od dziesięcioleci.
Wiele czynników, które osłabiły prawa wykładowców i pozostawiły instytucje podatne na nadchodzące ataki, było w rzeczywistości przewidywalne. Adiunkt znajduje się na szczycie mojej listy.
Jeśli chodzi o technologię i uniwersytet, widzieliśmy tę grę wcześniej. Jeśli wykładowcy nie są przygotowani do stwierdzenia swoich praw i wykonywania ich mocy, nie zobaczysz, jak piszę rodzaj lamentacji, które zaoferowałem na temat kadencji przez lata, ponieważ nie będzie wystarczającej liczby wydziałów, aby martwić się o takie rzeczy.
