Zwycięstwo Mamdani oznacza wzrost nowej amerykańskiej lewicy | Wybory

Oszałamiająca wygrana Zohrana Mamdani w Demokratycznej Primary dla Burmistrza Nowego Jorku sygnalizuje zmianę sejsmiczną w polityce amerykańskiej. Zwycięstwo amerykańsko-indyjsko-indyjskiego zgromadzenia państwowego potwierdza to, co od lat cicho buduje: nowa polityka imigrantów klasy robotniczej, zakorzeniona w organizowaniu, solidarności i ostrej krytyce nierówności w Partii Demokratycznej. Kampania Mamdani-koncentrowała się na zamrożeniu czynszów, uniwersalnej opiece nad dziećmi, transporcie publicznym i zielonej infrastrukturze-ocynkowane koalicje wielorasowe klasy robotniczej w całym mieście. Jego wygrana jest odrzuceniem wpływów korporacyjnych i lokalnej korupcji oraz potężnym poparciem polityki ukształtowanej przez imigrantów o głębokich powiązaniach z globalnymi walkami o sprawiedliwość.

Ten ruch nie ogranicza się do Nowego Jorku. W Kongresie Ilhan Omar – uchodźca, były ochroniarz i córka somalijskich imigrantów – pomogli zdefiniować tę nową lewicę. Dołącza do niej Rashida Tlaib, pierwsza i jedyna palestyńska amerykańska kobieta, która służy w Kongresie. Tlaib, Omar i Mamdani reprezentują politykę ukształtowaną nie tylko przez amerykańską nierówność, ale przez osobiste lub rodowe doświadczenia niestabilności, oszczędności i represji na globalnym Południu. Pojawiły się jako publiczne twarze szerszego trendu: politycy ze środowisk imigrantów tworząc kręgosłup ascendenta, powstańczej demokratycznej lewicy.

To nie jest wersja imigracyjnej Donald Trump.

W październiku 2019 r. Ówczesny prezydent Trump przemawiał na wiecu kampanii w Minneapolis-mieście o dużej populacji Somalii, reprezentowanej przez Ilhana Omara. Opierając się na znanych prawicowych tropach, Trump ostrzegł, że imigranci i uchodźcy zmieniają Stany Zjednoczone na gorsze. Podtekst był jasny: był to gwizdek dla psa dla wyborców Maga, szczególnie białych Amerykanów z klasy roboczej i średniej, którzy obwiniali imigrację za upadek kraju. Ta retoryka zapowiedziała, co jest obecnie powszechne – nielegalne, często brutalne deportacje tysięcy z Ameryki Łacińskiej, Afryki i Azji. Pod opowiadaniem Trumpa imigracja z krajów „gównianych” była odpowiedzialna za przestępczość, stagnację gospodarczą i niewłaściwe użycie świadczeń publicznych. Nie powiedział, że wielu somalijskich imigrantów w Minneapolis uciekło z przemocy – niektóre z nich wywołały lub pogorszyły się przez politykę zagraniczną USA.

Ale Trump miał przynajmniej częściowo rację: migranci i ich potomstwo zmieniają życie polityczne w USA – po prostu nie w sposób, w jaki się obawiał.

W rzeczywistości, zaledwie rok przed przemówieniem Trumpa, obrzeża Minneapolis były miejscem pierwszego pracownika uderzającego przeciwko wyzyskującym praktykom pracy Amazon. Działania te, prowadzone głównie przez somalijskie imigrantów, pomogły katalizować odnowiony krajowy ruch robotniczy. To, co wkrótce zaczęło się w jednym magazynie, a inne zakłady Amazon i branże podążają za nim.

To sprawia, że ​​główna wygrana burmistrza Mamdani jest tak znacząca. Oprócz postaci takich jak Omar jest przykładem nowego rodzaju przywództwa – opartego na doświadczeniu żywych, napędzanych przez oddolne organizację i zdolne do przełożenia złożonej polityki na wymagania dotyczące sprawiedliwości na równinę. Jego kampania koncentrowała się na godności ekonomicznej, prawach najemców, opiece nad dziećmi, odporności klimatu i opodatkowaniu bogatych-wszystkich zakotwiczonych w rzeczywistych warunkach życia w klasie robotniczej.

Po prostu weź imigrantów afrykańskich, w których Mamdani i Omar mają korzenie: w USA mieszka obecnie około 2,1 miliona subsaharyjskich imigrantów afrykańskich, co stanowi około 5 procent całkowitej populacji urodzonej za granicą. Wiele zasięgu podkreśla, jak dobrze wykształceni lub profesjonalnie odnoszący sukcesy afrykańscy imigranci są-fakty często podkreślane przez diaspory z klasy i wyższej klasy. Ale te narracje zaciemniają rzeczywistość dla większości: niższe średnie dochody, bardziej niepewne prace i wyższe wskaźniki ubóstwa niż inne grupy imigrantów.

Jednak z tej bazy klasy robotniczej wyłania się nowa polityka-jedna z potencjałem do przekształcenia Partii Demokratycznej od podstaw.

Jako założyciel strony internetowej Africa jest krajem, spędziłem prawie półtora dekady, śledząc sposób, w jaki Afrykanie na nowo odkrywają demokratyczną politykę pomimo presji neoliberalizmu, autorytaryzmu i militaryzmu. Od Endsars Nigerii i spaceru Ugandy do pracy po opłatę Arabską Wiosną i Południowej Afryki muszą upaść, afrykańscy działacze zorganizowali odważne krytyki niesprawiedliwości. Ruchy te wpłynęły również na globalne zmagania – najwyraźniej w rezonansie między nimi a czarnym życiem.

Wielu afrykańskich imigrantów w USA czerpie z tych tradycji oporu. Mamdani zorganizował wraz z kierowcami taksówkarzy w Nowym Jorku. Omar wyczyścił biura i pracował na liniach montażowych. Obaj zbudowali karierę polityczną, słuchając i organizując z tym, że społeczności popchnęły na margines.

W narodzie wciąż chwytającym się z ksenofobii i nierówności z czasów Trumpa ci nowi przywódcy oferują pełną nadziei alternatywę. Budują solidarność między podziałami-między imigrantami i rodzimych urodzonych, muzułmanów i niemuzułmanów, czarnych Amerykanów i nowych Afryki, a także potomstwo migrantów z drugiego pokolenia z innych miejsc-oparte na asymilacji, ale w wspólnej walce.

Jak teoretyk polityczny Corey Robin zauważył niedawno w mediach społecznościowych, Mamdani jest „szczęśliwym wojownikiem” w formie Franklin Roosevelt: Sharp, uziemiony i nie boczny, aby zaangażować się w prawdziwą debatę. To, że jest muzułmaninem i Azji Południowej, pogłębia swoje znaczenie w mieście i kraju przekształconym przez globalną migrację. Reprezentuje radykalnie demokratyczną przyszłość – jeden konserwatystów nie może powstrzymać ani rozumieć.

Poglądy wyrażone w tym artykule są własne i niekoniecznie odzwierciedlają postawę redakcyjną Al Jazeery.