Dzieliłem pokój z legendą i musiałem go rozbierać i położyć do łóżka. Pomyślałem: „To jest lwy”? – Ryk z jego dwóch wycieczek wciąż odzwierciedla wieki dla byłej gwiazdy Szkocji Johna Beattiego

Lew, który kiedyś wędrował po świecie, musi tylko podnieść głowę, by rzucić okiem na jego szczęśliwe polowanie. „Właśnie tam nauczyłem się rugby” – mówi John Beattie, który patrzy przez okno swojego domu na terenie szkoleń w Glasgow Academy.

To tutaj syn sadzarki, wychowany w Borneo i MalezjaZnalazłem dla siebie miejsce w zmieniającym się świecie.

„Byłem niedopasowanym jako chłopiec. Nie do końca pasowałem, kiedy przybyłem do Szkocji. Ale zagrałem tam do szkoły.

Tak dobrze przystosował się do sportu, że jego wzrost mógł wywołać krwawienie z nosa. Podróżując z gry na południu jako 21-latek, został podniesiony, by usłyszeć potężną mysz Ian Mclauchlan, Lions and Scotland Prop, opowiada obsadę podróżników, że Beattie zostanie ograniczony do Szkocji.

Wkrótce był. Następnie został wybrany na trasę Lions Republika Południowej Afryki w 1980 roku i wyprawie do Nowej Zelandii w 1983 roku.

Obie serie zostały przegrane, a ból pozostawał. „Nie podobały mi się wycieczki, ponieważ przegrywali wycieczki. Wracasz z zwycięskich wycieczek jako bohater – mówi.

John Beattie, na zdjęciu podczas trasy British and Irish Lions w 1980 roku do Południowej Afryki, opowiada o swoich wspomnieniach o swoich przygodach z rugby

Beattie jest rozwiązany podczas zwycięstwa Lions 1983 Trasa nad Wanganui w Nowej Zelandii

Wskazuje na Akademię: „Jako 17-latek, słuchałem Gordona Browna, który wygłasza przemówienie po powrocie z rewelacyjnej trasy w 1974 roku. Był bohaterem. Moim przytłaczającym uczuciem było smutek, kiedy wróciłem z wycieczek.

To oczywiście rzeczywistość elitarnego sportowca. Bycie uderzonym przez Springboks, a All Blacks boli fizycznie i emocjonalnie.

Ale Beattie, obecnie 67 -letni, może zastanowić się nad tym z punktu widzenia życia, w którym odmiana była nie tylko przyprawą życia, ale jego szpik.

Lwy brytyjskie i irlandzkie wyruszają na swoją odyseję w towarzystwie zespołu naukowców sportowych, kadry analityków i eskadry trenerów. Każda potrzeba jest przewidywana i wszystko zostanie spełnione. Mogliby podróżować po świecie po strumieniu szumu i blastera, które przyciąga teraz wycieczka lwa. Gracze będą mieli lukratywne kontrakty boczne i trasę, która szczegółowo opisuje każdą chwilę budzącego się.

Są postaciami, które zarabiają na życie w rugby. Są wartościami odstającymi, którzy dowiedzieli się o swoim miejscu podczas trasy z ogłoszeniem telewizyjnym, nakręconym, gdy ich nazwa została ogłoszona w filmie.

„Było dla nas inaczej” – mówi Beattie. „Powiedziano ci, że zostałeś wybrany listem, a jedyną niezwykłą rzeczą, jaką pamiętam, jest to, że do obozu przyjechał do obozu, aby mierzyć nas na nasze kurtki. Aha, i kultura picia.

W nowoczesnym szaleństwie medialnym należy zauważyć, że Beattie został prawie odesłany do domu z pierwszej trasy, ponieważ pisał kolumnę na wieczornym artykule.

U młodego mężczyzny była przyjęta niewinność.

Beattie w akcji podczas zwycięstwa nad wschodnim Transvaal podczas trasy 1980

John Beattie, Sir Clive Woodward i Derek Quinnell na lotnisku w Johannesburgu w 1980 roku

Odwrócił się do apartheidu Republika Południowej Afryki z protestami dzwoniącymi w uszach i wysłane do niego przez słupek. „Byłem naiwny, większość z nas była. Po prostu nie powinniśmy odebrać – mówi.

Podróż do tego momentu w 1980 roku była energiczna.

Beattie przechylił Elitarne Rugby z Gusto. „Miałem lato jako robotnik rusztowania” – mówi o swoim nadejściu do gry seniorskiej. „Robiłem też podnoszenie władzy, zapasy karate i olimpijskie. Byłem silny i szybki.

To wszystko powiedziane bez bombastu. Beattie ma perspektywę kogoś, kto grał w rugby, ale nigdy nie mógłby go pochłonąć. „Musiałem zarobić na życie” – mówi. Inżynier budownictwa, przeszedł na rachunkowość.

„Chciałem to zrobić” – mówi. „Poprosiłem firmę, żeby mnie zabrała. Zapytali, po co będę pracować. Powiedziałem osiem wielkich. Oferowali siedem Grand i wziąłem to. To był 1987. „Byłem żonaty z dwójką dzieci i pracowałem siedem dni w tygodniu”. Jego syn, Johnnie, poszedł za nim do szkockiej drużyny rugby. Jego córka, Jen, reprezentowała kraj podczas meczu Round Ball.

Oczywiście Beattie skomentował BBC podczas pisania kolumny dla niedzielnej gazety. Jego późniejsze życie zawodowe było nadawcą, organizując programy informacyjne w radiu i telewizji.

„Siedziałem z Billem McLarenem z tyłu taksówki w Rzymie” – mówi o nieczystym komentator, którego pierwszą wizytą we Włoszech była walka w drugiej wojnie światowej. „Powiedział mi:„ Rugby nie jest codziennym grindem, to jest ucieczka od codziennego grind ”.

Wie, że wnioski wyciągnięte na terenie przyczyniły się do jego znacznego sukcesu zawodowego. „Dowiedziałem się, że mogę przegrać, a przegrana była w porządku” – mówi. „Uczysz się być pokornym”.

John Beattie w akcji dla Lwów przeciwko Kimberley piętnaście w 1980 roku

Dodaje: „Zwycięstwo jest sztucznym wysokim poziomem. Byłem w zespole, który pokonał Anglię (Twickenham 1983), a ty wracasz do miasta, a ludzie cię czczą, ale potem idziesz do pracy w poniedziałek. Ale kiedy stracisz, musisz się zbadać. Pomaga ci w późniejszym życiu. Wiesz, że nie jesteś doskonały i zamieszkasz.

Uczy się iść dalej.

Początek tego procesu nadal wydaje się nowy 45 lat. Beattie opowiada o swoich pierwszych wrażeniach o byciu lwem z poczuciem niedowierzania, że ​​dziesięciolecia nie zmniejszyły się. Jest to kurs awaryjny tego, jak kiedyś był rugby i spojrzenie na przepaść, która oddziela grę, a następnie z biznesem.

„Moim testem sprawności na wycieczkę z 1980 roku było dotknięcie moich palców u stóp, a następnie poprosić kogoś, kto ściska moje jądra i kaszel, aby dowiedzieć się, czy mam przepuklinę” – mówi.

Po tym mniejszym rygorystycznym inicjacji nastąpiło poważne picie. „Myślałem, że wszyscy będziemy żyć jak mnisi przez 12 tygodni, ale pierwszym ćwiczeniem budowania zespołu było wyjście tej nocy i upijanie się. Byłem oszołomiony. Dlaczego się upijemy?

„Dzieliłem pokój z legendą, której nie wymieniłem i musiałem go rozebrać i położyć do łóżka. Pomyślałem: „To są lwy?”.

Drużyna trenowała dwa razy dziennie na trasie, ale sprawy były szczątkowe w 1980 roku, choć poprawiły się, gdy Jim Telfer rozdał osobiste plany na trasie z 1983 roku.

Ale w Południowej Afryce nie umarłyby. „Powiedziano nam, aby nie pić wody podczas treningu” – mówi. „Powiedziano nam, że będziemy trenować na wysokościach i skończyło się na wierceniu na plaży”.

Była gwiazda rugby John Beattie pracuje teraz jako prezenter w BBC Scotland i wcześniej gościł dziewięć

W tych wspomnieniach nie ma goryczy, tylko chęć podania szczegółowego stanu narodów. „Rugby był wtedy bardzo prymitywny” – mówi. „To teraz inna gra. Bardziej zdyscyplinowane, bardziej uporządkowane.

Podczas dwóch tras Beattie grał tylko w jednym teście. „Połamiałem” – mówi o trasie z 1980 roku. „Pisałem kolumnę i to było wtedy zmarszczone. Zagrożono mi odesłaniem do domu. Zostałem, ale to utrudniało moje szanse.

Nie mówi tego, ale wybór na trasę z 1983 roku było ogromnym osiągnięciem.

Do tego czasu napastnik działał na bardzo podejrzanym kolanie.

Ta podatność zakończyła jego karierę w 1987 roku, kiedy został ranny w Twickenham. „Zapytałem doktora, czy zrobię Puchar Świata, który był za cztery tygodnie. Zapytał: „Chcesz papierosa?” Wiedziałem, że to już koniec.

Kolejne życie relacji, nadawanie, granie z zespołem i wychowywanie dwojga dzieci zaczęło się. To trwa.

Ale ryk tych wycieczek Lions wciąż przypomina wieki.

Nauczono się poprzez przeciwności losu, ale także doświadczenia, które poinformowały jego życie i przyjaciół, które nadały mu tak wiele znaczenia. Stracił towarzyszy z perypetami życia, ale nadal utrzymuje bliski kontakt z innymi. Inni Lwy przyszli na jego ślub.

Wspomnienia są nadal silne. „Jesteś młodym chłopcem i lecisz do Auckland i Johannesburga i witany przez ogromne tłumy. Co wiesz o świecie? Nagle przelewycie się do kopalni złota lub łowienia na głębokim morzu lub jesz grilla na farmie, na której ziemia rozciąga się poza wzrok. Mieszkasz pod dużym niebem.

John Beattie, widziany ze swoją córką Jen i synem Johnnie, mówi w zmierzonym, ale potężnym sposobie radości rugby

Wszystko to jest wspaniale sugestywne, ale nie unika zła, które spotkał. „Poszliśmy do miasteczek, w których piwo kukurydziane było. Powiedziano nam, że ma to na celu utrzymanie czarnych mieszkańców. Nie byłem głupi. Wiedziałem, że to wszystko było pomieszane.

Wspaniale był na finale Pucharu Świata w 1995 roku, kiedy zespół Springboks, zainspirowany Nelson Mandela i wspierany przez czarną populację, pokonał Nową Zelandię.

Nie było takiego szczęśliwego zakończenia Beattie podczas jego Lions Tours. „Jesteś tam, aby wygrać serię testową, a jeśli nie zrobisz tego, jest to przerażające” – mówi. Istnieje jednak duże rekompensaty. „Kiedy widzę kogoś, z kim koncertowałem lub grałem, natychmiast wrócę do 22”.

Jest mierzony, ale potężny w odniesieniu do radości rugby. Przyznaje, że kiedyś nazywał go „stara kobieta” z Międzynarodowej Rugby, kiedy zrobił dokument o niebezpieczeństwach wstrząsu mózgu. Ale dodaje: „Wszystkie dowody sugerują, że lepiej grać w rugby niż nie”.

Predyktory długowieczności kładą teraz nacisk na kręgi społeczne i utrzymywanie dopasowanego stylu życia, oba zszywki wielu byłych graczy rugby.

Beattie mówi: „Rzuca cię także z dobrymi ludźmi. „Nie możesz być **** dziurą i być dobrym graczem w rugby. To zbyt obolałe, zbyt trudne, zbyt skomplikowane. Jeśli jesteś *** dziurą, poddasz się na długo przed górą.

To jedna z jego wiecznych prawd. Istnieje jeszcze jeden dotyczący lwów z 2025 r. ”. Jeśli wygrają, będzie fantastycznie. I myślę, że wygrają – mówi.

Ale jest czas na kolejną wskazówkę o tym, jak zmieniły się czasy. Beattie podkreśla, że ​​nadal ma trening Lions na górze. „Nosi logo sponsora” – mówi. To Rothmans, firma papierosów.

Jest to godło świata zagubionego w mglistym dymie z przeszłości. Powiew Battle Cordite czeka na lwy 2025.