„Bombowce bunkierowe upadły”: Które miejscach nuklearnych uderzyło nas w Iranie? Dlaczego to ma znaczenie

Prezydent USA Donald Trump ogłosił w sobotę wieczorem, że Stany Zjednoczone wprowadziły precyzyjne naloty na trzech najważniejszych obiektach nuklearnych w Iranie – Fordow, Natanz i Isfahan.„Wszystkie samoloty znajdują się teraz poza przestrzenią powietrzną Iranu” – opublikował Trump na temat prawdy. „Pełny ładunek bomb został zrzucony na podstawowej stronie, Fordow. Na świecie nie ma innego wojska, które mogło to zrobić. Teraz nadszedł czas na pokój!”

Co wiemy o ukierunkowanych stronach:

Nathanz

Obiekt Natanz, położony około 220 kilometrów na południowy wschód od Teheranu, jest centrum wysiłków na rzecz wzbogacania uranu w Iranie. Został już uderzony przez izraelskie naloty przed ostatnią rundę ataków. Według nadzorowania nuklearnego ONZ uran w Natanz został wzbogacony do 60% czystości-poziomu bliskiego klasy broni. Izrael zniszczył nad ziemią części obiektu, a dalsze szkody zgłoszono pod ziemią, w której znajdowały się potężne wirowania. Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA) uważa, że ​​większość tych maszyn została wyjęta, gdy zasilacz został wycięty podczas ataku.MAEA potwierdziło, że wszelkie zanieczyszczenie radioaktywne pozostało na stronie i nie rozprzestrzeniło się na pobliskie obszary. Iran zaczął także budować nowe sekcje głębiej pod ziemią, w pobliżu pobliskiej góry o nazwie Kūh-e Kolang Gaz lā (Pickax Mountain), aby lepiej chronić swoje działalność. Z biegiem lat Natanz stanął w obliczu wielu ataków, w tym niesławnego wirusa Stuxnet – cybernetycznego, który uważał, że został stworzony przez USA i Izrael – i inne naloty związane z Izraelem.

Fordow

Fordow, kolejny zakład wzbogacania, ma około 100 kilometrów na południowy zachód od Teheranu. Choć nie tak duży jak Natanz, jest uważany za znacznie trudniejszy do uderzenia, ponieważ jest zbudowany pod górą i chroniony przez systemy przeciwlotnicze. Iran utrzymywał teren w tajemnicy do 2009 r., Kiedy odkryła ją Western Intelligence i ujawniła swoje istnienie. Mieści zaawansowane wirowaty, które współpracują, aby wzbogacić uran.Ponieważ jest tak głęboko zakopany, tylko wysoce wyspecjalizowane bomby, takie jak „Bunker Buster” „Bunker Buster” GBU-57, mogą go potencjalnie zniszczyć. Te bomby są masywne-o wadze około 30 000 funtów-i można je upuścić tylko przez amerykańskie bombowce B-2 Spirit Stealth, obsługiwane wyłącznie przez amerykańskie siły powietrzne. Oznacza to, że każdy poważny atak na Fordowa prawdopodobnie wymagałby bezpośredniego zaangażowania USA.

Isfahan

Isfahan Nuclear Technology Center leży około 350 kilometrów na południowy wschód od Teheranu i jest znane z tego, że jest głównym centrum badań jądrowych w Iranie. Zatrudnia tysiące naukowców i zawiera trzy reaktory badawcze dostarczane przez Chiny. Oprócz reaktorów strona obejmuje również laboratoria i zakład konwersji uranu, który odgrywa kluczową rolę we wczesnych stadiach produkcji paliw jądrowych.Izrael przeprowadził strajki na części miejsca Isfahan, w tym w fabryce konwersji. Jednak MAEA potwierdziło, że po strajkach nie nastąpił wzrost poziomów promieniowania, co wskazuje, że ataki nie spowodowały wycieku jądrowego.

Inne strony nie uderzone

Podczas gdy Natanz, Fordow i Isfahan zostali uderzeni, kilka innych części programu nuklearnego irańskiego nie zostało skierowanych do ostatnich nalotów. Najbardziej godna uwagi jest elektrownia jądrowa Bushehr, położona wzdłuż Zatoki Perskiej, około 750 kilometrów na południe od Teheranu. Obiekt ten jest wykorzystywany do energii cywilnej i jest napędzany przez uran z Rosji. Pozostaje pod nadzorem MAEA.Kolejnym ważnym miejscem jest reaktor Arak ciężkiej wody, położony na południowy zachód od Teheranu. Chociaż może on produkować pluton – materiał używany w broni nuklearnej – Iran zgodził się przeprojektować go na mocy umowy nuklearnej w 2015 r. W celu zmniejszenia obaw międzynarodowych. Wreszcie reaktor badawczy w Teheranie, umieszczony w organizacji energii atomowej w siedzibie głównej Iranu, kiedyś wymagał wysoce wzbogaconego uranu. Od tego czasu zmodyfikowano, aby używać nisko wzbogaconego uranu jako miary nieproliferacji.

Tło eskalacji

Stany nalunkowe ściśle podążają za piętami własnej ofensywy Izraela, nazwanego operacją Rising Lion, mającą na celu zakłócenie programu nuklearnego Iranu. Iran odpowiedział własnymi działaniami odwetowymi na początku tego tygodnia.

Historia nuklearna Iranu

Podróż nuklearna Iranu rozpoczęła się w 1957 r. Z pomocą Stanów Zjednoczonych pod reżimem SHAH, koncentrując się na pokojowym rozwoju energii. Po rewolucji islamskiej w 1979 r. Stosunki kwaśne i amerykańskie wsparcie zakończyło się. Pomimo tego, że jest sygnatariuszem traktatu o nuklearnej nieoproliferacji ONZ (NPT)-który zabrania rozwoju broni nuklearnej-intencje Iranu od dawna są przedmiotem globalnych podejrzeń.Teraz, mając strajki w nuklearnym sercu, region stoi na niebezpiecznym rozdrożu – z możliwością dyplomacji lub szerszej wojny wiszącej w równowadze.