Jeden po drugiej: jak najwyższy dowódca Iranu Ayatollah Ali Chamenei stracił swoich najlepszych dowódców i dlaczego jego oś rozpada się | Wiadomości światowe

To zdjęcie opublikowane przez oficjalną stronę biura irańskiego najwyższego przywódcy, pokazuje najwyższego przywódcę Ayatollaha Ali Chamenei w telewizyjnym przemówieniu, pod portretem zmarłego założyciela rewolucyjnego Ayatollaha Khomeiniego. (AP/PTI) (AP06_14_2025_000001B)

W tlącym się wraku Izraela w Aerial Blitz nad Teheranem jedna postać przecina coraz bardziej odizolowaną sylwetkę-Ayatollah Ali Chamenei, 86-letni najwyższy przywódca Iranu, nagle uwikłany przez generałów, szpiegowników i strategistów, i strategowie, którzy kiedyś stworzyli stalowy wieś. W ciągu zaledwie godzin, najbardziej elitarni dowódcy wojskowi i wywiadowcze Iranu zostali wymazani, oznaczając najbardziej niszczycielski cios dla przywódców Republiki Islamskiej od jej powstania w 1979 r. Śmierci nie były tylko symboliczne – były chirurgiczne. Szef rewolucyjnych strażników. Architekt programu rakietowego Iranu. Szef wywiadu wojskowego. Koordynator obrony narodowej. Stracony. Jeden po drugim rdzeń pierścienia doradczego Chamenei został wyeliminowany, rozbijając strukturę dowodzenia i kontroli, którą zbudował w ciągu trzech dekad.

W nocy upadł strażnik

Strajki rozpoczęły się tuż po północy w zeszły piątek. Precyzyjne izraelskie pociski uderzyły w cele o wysokiej wartości w Teheranie i wokół niego-pod ziemią, węzłami komunikacyjnymi, bazami powietrznymi-a wraz z nimi ludzie, którzy je rozkazali. Generał dywizji Hossein Salami, naczelny dowódca strażników, był jednym z pierwszych potwierdzonych zmarłych. Długoletni lojalista Chamenei, Salami był czymś więcej niż oficerem wojskowym; Był organem egzekutacyjnym, strategiem i ideologicznym przywódcą przywódcy. W pobliżu za nim Amir Ali Hajizadeh – mózgi za dronem i arsenalem rakietowym Iranu – został wyeliminowany w drugim uderzeniu, obok kluczowych posłów, gdy zwołali się, aby zaplanować odwetu. Następnie szef wywiadu Mohammad Kazemi zniknął. Potem nastąpiła śmierć generała Mohammada Bagheriego, szefa sztabu sił zbrojnych Iranu i generała Gholama Ali Rashid, dowódcy wspólnych operacji wojskowych. W sobotę rano górny poziom architektury wojny Iranu został zdekapitowany. W kategoriach wojskowych był to błyskotliwość zapierającej dech w piersiach skuteczności. Pod względem politycznym było to trzęsienie ziemi.

Izolacja najwyższego przywódcy

Chamenei zawsze rządził koncentrycznymi kręgami lojalności – klentów, strażników, urzędników wywiadu. Ich lojalność nigdy nie była kwestionowana; Ich skuteczność, testowana przez wojny, powstania i zabójstwa, sprawiło, że Republika Islamska nietknięta. Teraz ten krąg leży zepsuty. Źródła znające działanie decyzyjne Chamenei mówią, że wewnętrzny krąg nigdy nie był instytucjonalny-było relacyjne. Nie byli tylko oficerami, byli towarzyszami. Mężczyźni, których walczył, wykreślał rewolucje, powierzyli przyszłość. Ich strata jest nie tylko strategiczna – jest głęboko osobista. Pozostaje mniejszy, bardziej delikatny aparat. Jego syn, Mojtaba Chamenei, w ciągu ostatnich dwóch dekad wzrosła w ciągu ostatnich dwóch dekad, a teraz pojawia się jako de facto koordynator zarówno polityki, jak i bezpieczeństwa. Mojtaba, duchowny bez formalnego tytułu, ale ogromny zasady, Mojtaba jest postrzegany przez osoby jako następcy, jak i naczelnik w praktyce. Starzy porucznicy, którzy pozostają – weterani diplomatyczni, tacy jak Ali Akbar Velayati i Kamal Kharazi, domowe utrwalacze, takie jak Mohammad Golpayegani – teraz trzymają ostatnie wątki niegdyś ekspansywnej struktury energii.

Lista sojuszników

Qasem Soleimani

Mohsen Fakhrizadeh

Mohammad Hejazi

Ali Shamkhani

Hossein Salami

Ammi

Mohammad Bagheri

Gholam Ali Rashid

Mohammad Kazachh

Gholamreza Mehrabi

Hassan Nasrallah (nie-irańsko, kluczowy sojusznik regionalny)

Bashar al-Assad (nie-irańsko, partner strategiczny)

A straty Chamenei wykraczają poza granice Iranu. Przywódca Hasbollahu Hassan Nasrallah, regionalny as Long Teheran i jeden z niewielu prawdziwych zagranicznych powierników Chamenei, został zabity podczas strajku we wrześniu ubiegłego roku. Bashar al-Assad z Syrii-na latach irański i złota-został wyposażony przez powstanie rebeliantów w grudniu. Słynna „oś oporu” leży teraz w fragmentach, z jego kotwicami w Libanie i Damaszku, a jego przywódca w Teheranie wstrząśnięty. Gdy Hezbollah osłabił, a Syria niepewna, postawa odstraszania Iranu jest poważnie zagrożona. Jego proxy są rozproszone, linie zasilające zakłócone, a jego zdolność do eskalacji w wielu ograniczonych teatrach. Dla Izraela jest to strategiczny triumf. W przypadku regionu podnosi widmo odważnego Iranu działającego nieprzewidywalnie.

Co dalej?

W Teheranie rząd próbował przewidzieć ciągłość. Salwo rakietowe zostały zwolnione w celach izraelskich. Wzywające przemówienia zemsta wypełniły telewizję państwową. Ale za zamkniętymi drzwiami reżim się porusza. Nowi dowódcom brakuje doświadczeń swoich poprzedników. Aparat inteligencji jest zdezorientowany. Regularna armia, tradycyjnie odsunięta przez strażników, może zostać poproszona o wkroczenie – w większości komplikując wojskowy łańcuch dowodzenia. A nad tym wszystko wydaje się postać Mojtaba, niesprawdzona w wojnie, ale teraz centralna dla zarządzania kryzysowego. Dla Chamenei moment jest egzystencjalny. Zawsze priorytetowo traktował przetrwanie reżimu przede wszystkim – ponad ideologią, nad dyplomacją, nad gospodarką. Ten rachunek nie zmienił się. Ale po zniknięciu najbardziej zaufanych ludzi wykonanie tej strategii przetrwania nie jest już gwarantowane. Jak ujął to jeden z irańskich poufnych: „Jest ostrożny. Ale teraz jest też sam”. A na szachownicy na Bliskim Wschodzie nie ma samotnego kwadratu niż Teheran, kiedy generałowie znikną, alianci nie żyją, a bębny wojenne walą.